The Vampire

nieuw
-
Een redelijke vage vriendin had Avery uitgenodigd om mee te gaan naar een feestje van weer een vriendin van haar. Omdat Avery niets beters te doen had die avond was ze meeggegaan. Achteraf gezien had ze beter thuis kunnen blijven, want nu stond Avery verveeld tegen de muur aan, kijkend naar alle dansende en feestende mensen. Avery bleek behalve haar vriendin niemand te kennen. Iets wat nit zo erg was geweest als haar vriendin haar even op sleeptouw genomen had en haar aan wat mensen voorgesteld. Maar ze had haar al bij binnenkomst in de steek gelaten om naar haar vriendje te gaan en uitgebreid te staan zoenen. Dat was nou niet echt een situatie waarin je iemand even kwam storen.

Amber had Mason meegesleept naar een of ander feest. Daardoor liep hij hier dus nu rond, het was totaal niet erg geweest als Amber gewoon bij hem gebleven was en gezellig had gedaan. Alleen Amber was verdwenen, waarschijnlijk had ze een of andere jongen gevonden waar ze een partijtje mee kon gaan zoenen ofzo. Hij liep door de menigte met een beker alcoholisch drankje. De alcohol zou toch geen invloed op hem hebben, hij kon niet dronken worden. Op dat moment zag hij Avery staan. Blij dat hij iemand zag die hij kende liep hij op haar af. 'Heey, wat doet een mooi meisje zoals jij hier aan de kant?' vroeg hij op een flirterige toon. Dit was een andere kant van Mason, de Mason die meisje verleidde.

Avery keek op naar de stem die links van haar op haar afkwam. "heey" er verscheen direct een glimlach op haar gezicht, er was dus wel iemand die ze kende. "Dit mooie meisje kent helaas niemand." verzuchte ze, "Of tenminste dat dacht ze." doelde ze op het feit dat ze Mason wel kende, of tenminste een soort van. "En wat doe jij hier?" vroeg ze op haar beurt. Op haar lippen was een glimlachje verschenen, blij dat er iemand was die met haar praatte, blij dat het iemand was die ze aardig vond. Met haar hand woelde ze even door haar donker blonde haren. Ze had ze zoals gewoonlijk loshangen, hoewel ze het wel een beetje gestijld had. Avery droeg een zwart jurkje dat redelijk kort was en de goede punten van haar figuur accentueerde.

Mason glimlachte. 'Amber heeft me meegesleept,' zei hij met een scheve grijns. Heel eventjes liet hij zijn blik over haar lichaam heen gaan. Ze zag er goed uit. 'En heeft het mooie meisje zin om te dansen?' vroeg hij haar toen. Hij had zijn hand al uitgestoken om haar mee te trekken naar de dansvloer. TEnminste als ze dat zou willen.

Automatisch keek Avery even de ruimte door om te zien of ze zijn zus kon ontdekken. Amber was een opvallende verschijning maar ze was waarschijnlijk in een andere ruimte omdat ze haar niet kon vinden. Bij de vraag of ze wilde dansen knikte ze gelijk, eindelijk wat te doen. "Dat lijkt haar leuk." grijnsde ze terwijl ze zijn hand vastpakte. "Al moet ik je waarschuwen, ik ben niet echt de beste danseres." Mason had waarschijnlijk het voorrecht om met elk meisje te mogen dansen en daar waren vast en zeker meisje bij die tienmaal zo goed als haar konden dansen.

Mason glimlachte zoals gewoonlijk zijn scheve grijns. Hij trok haar mee de dansvloer op en boog zich iets voorover naar haar oor. 'Dat maakt toch helemaal niets uit,' zei hij met een glimlach in haar oor. Of hij schreeuwde het eerder om over de muziek heen te komen. Het maakte hem helemaal niets uit dat ze verschrikkelijk zou dansen, het ging hem om het gezelschap niet om wat het gezelschap allemaal kon doen.
________
Eef kom eens online... ik heb gij eventjes nodig

eef moet nu eten :3
-
Avey lachte opgelucht, "Heb ik even geluk." zei ze terwijl ze haast automatisch op het ritme begon te bewegen. Dit was ook geen hogeschool dansen. Het was meer het bewegen van je heupen en de rest van je lichaam op de maat van de muziek. Vrolijk keek ze omhoog naar Mason. Ze was opvallend vrolijk nu hij er was, het scheelde enorm dat hij er was. Ja ze had naar huis kunen gaan, maar dit was zoveel beter.

Ook Mason begon soepel op de muziek mee te bewegen. Hij zei verder niets meer, hij glimlachte alleen. Op een gegeven moment werd er een springnummer opgezet zodat iedereen om hen heen begon te springen, dit had tot gevolg dat hij steeds dichter naar Avery werd geduwd, het maakte hem niet zoveel uit alleen had hij geen idee wat zij hiervan zou vinden. Hij was gewend aan lichamelijk contact maar hij begreep ook dat sommige mensen het niet prettig was.
_________
Maar daarna snel komen! Heb je echt eventjes nodig!

Avery deed uit automatisme mee met de rest van de dansende menigte, dat ze daardoor dichter tegen Mason kwam te staan vond ze niet zo'n ramp. Als je problemen had met aanrakingen moest je gewoon niet gaan dansen op dit soort feesten. Ook Avery zei niks meer, het was toch bijna onmogelijk om over de muziek heen te komen. Met een grote grijns keek ze naar Mason. Het was fijn om methem te dansen.

Mason voelde haar zachte lichaam tegen dat van hem aankomen. Het was een prettig gevoel, en hoewel het niet zijn bedoeling was kwamen er bepaalde neigingen in hem op. Zoals zijn armen om haar heen slaan en zijn lippen op die van haar duwen. Hij hield zich in, al was de lust om het te doen er wel. Hij keek haar in de ogen aan en glimlachte breed. Hij was een beleefde jongen en zou har niet zomaar zoenen, maar hij zou er zeker geen probleem mee hebben.

Avery voelde een warme gloed door haar lichaam trekken terwijl ze zo dicht tegen Mason aandanste. Ze ging regelmatig uit en danste dan ook met best veel mensen, maar dit soort gevoelens had ze maar een paar keer gekregen. De neiging om nog dichter tegen hem aan te gaan dansen was dan ook lastig te negeren. Avery bleef naar Mason glimlachen, ze was niet het soort meisje dat snel het voortouw nam met dit soort dingen. Sowieso wilde ze niet als een al te grote slet overkomen.

Het feit dat Avery dichter tegen hem aan ging dansen beschouwde hij als een uitnodiging. Hij sloeg zijn armen om haar heen en hij merkte vaag dat de muziek langzamer werd. Zijn lichaam reageerde daarop door langzamer te gaan bewegen maar hij hield zijn armen om haar heen en bleef dicht tegen haar aan dansen. Om hen heen vormde zich meer stelletjes. Langzaam boog hij zich iets voorover. Hij keek haar vragend aan, wilde zich niet opdringen aan haar.

Avery hield haar adem kort in toen de muziek verlangzaamde, het waren vaak maar korte momenten omdat dan al snel de singles begonnen te protesteren. Half om half verwachet ze dat Mason een stap naar achteren zou zetten om met een grjns haar naar de rand te geleiden. Maar hij bleef gewoon met haar dansen. Ze legde haar handen op zijn heupen en bleef omhoog kijken naar Mason. Eigenlijk wist ze niks van hem, maar het voorzichtige naar voren buigen en de vragende blik kon ze gewoon niet weerstaan. Ze wist dat dit wel heel makkelijk ging, misschien zou ze er later spijt van krijgen, maar op dit moment was het nie zo belangrijk. Bijna onmerkbaar knikte ze terwijl ze heel voorzchtig haar lippen op die van Mason drukte.

Mason voelde haar zachte handen tegen zijn heupen. Het was een prettige aanraking. Hij boog zich verder voorover om haar te kussen. Zijn lippen raakte die van haar verderlicht. Hij was niet de jongen die op ieder feest een meisje zoende, nee zo was hij totaal niet. het was voor hem dan ook vreemd dat hij nu met Avery stond te zoenen, dat maakte niet dat hij het niet prettig vond. Nee, juist niet. Hij genoot van deze kus, hij voelde een lichte tinteling door zijn lichaam heen gaan. Iets wat hij niet vaak voelde, zeg maar eerder nooit. Hij kreeg er het gevoel van dat hij leefde.

Avery voelde een warme gloed vanuit zijn lppen door haar lichaam stromen. Het was een fijn gevoel die een rilling over haar ruggegraat deed lopen. Ze had zo'n heftig gevoel niet verwacht, was er ook niet op voorbereid geweest. Avery was niet het soort meisje dat zich bij een kus helemaal gek liet maken, maar deze maakte het dat er een licht gevoel door haar hoofd dwaalde. Alsof ze na uren naar keiharde muziek had staan luisteren en ineens in een stille ruimte terecht kwam, alleen was er nu nog wel muziek en flink hard ook. Na enkele seconde haalde Avery voorzichtig haar lippen van die van Mason. Haar lichtbruine ogen bleven even omlaag gericht voor ze hem aankeek. Haast vragend om uitleg waarom het zo fijn gevoeld had.

Mason had zijn armen nog steeds om haar heen liggen, keek haar diep in haar ogen. Deze kus was heerlijk geweest, hij smachte bijna naar meer. Hij besefte dat hij zich in moest houden, meer zou ook vrijwel direct betekenen dat hij naar haar bloed zou gaan smachten. Hij zou het alleen op zoenen moeten houden. Hij wist niet goed wat hij moest zeggen, en of hij wel iets moest zeggen. De muziek begon nu weer sneller te worden en hij trok Avery weer mee naar de kant. Daar keek hij haar weer aan. Hij wilde haar weer zoenen, alleen wist hij niet of dat een goed plan was.

Avery bleef hem aankijken, het weke gevoel dat door haar benen getrokken was verdween langzaam terwijl ze langzaam weer op aarde leek te komen. Was dit wel verstandig geweest? Ze kende Mason behalve van vrienden zo goed als niet. Toch bleef het gevoel dat de kus gegeven had in haar lichaam, ze wilde meer. Als een junkie die aan een shot niet genoeg had. Het was een gevoel dat Avery verwarde, normaal gesproken liet ze zich niet zo snel van stuk brengen. Zonder zijn blik los te laten volgde ze hem over de dansvloet, bang dat als ze weg zou kijken de droom waarin ze zat zou knappen.
Avery wilde hem weer kussen, nog steeds toen ze eenmaal aan de kant van de dansvloer terecht gekomen waren. Het was geen primitieve vorm van lust, nee dit ging dieper. De fijne gevoelens die erbij gepaard waren gegaan waren geweldig geweest. Avery besloot dat ze niet langer kon wachten en gng op haar tenen staan om nogmaals haar lippen op die van Daniël te drukken. Ze had geen enkel idee van de bezwaren in het hoofd van Mason, dat hij een vampier was.

Al snel voelde Mason haar lippen weer. Ergens verwarde het hem nog meer, maar alle bezwaren die door zijn hoofd waren geschoten had hij aan de kant gezet. Hij trok haar weer dichter tegen zich aan en kuste haar. Langzaam ging zijn mond iets open en liet hij zijn tong over haar lippen heen glijden. Het was prettig, verdovend. Ze liet hem eventjes vergeten wat hij was en welke problemen die voor hem zou geven. Het maakte hem niet uit zolang hij haar in zijn armen hield.

Avery legde haar handen voorzichtig terug op de plek waar ze eerder gelegen hadden, op zijn heupen. Tijdens de kus bewoog ze ritmisch mee op de beat die maar door het huis bleef galmen, het was onmogelijk om deze te negeren. Het gevoel dat de kus van Mason haar gaf was haast nog beter dan eerst, nu het eerste onzekere ervan af was wist Avery er nog wat gevoel in te leggen. Je kon niet zeggen dat Avery de beste verleidster was, maar nu leek het als vanzelf te gaan. Het gevoel van de tong van Mason tegen haar lippen aan deden haar zowat van binnen smelten, langzaam opende ze haar mond wat om zijn tong toegang te verschaffen.

Mason liet zijn tong verkennend door haar mond gaan. Het was prettig om zo dicht bij haar te zijn. Als dat nog mogelijk was dan trok hij haar nog dichter tegen zich aan totdat elke vierkante centimeter van zijn lichaam tegen dat van haar aan stond. De tintelingen die daarnet al door zijn lichaam waren gegaan kwamen terug, ze werden heviger en hij genoot ervan. Hij genoot van het gezelschap van Avery.

Voor Avery opende zich een hele nieuwe ervaring van zoenen. Niet dat ze nog nooit gezoend had, maar nooit had het zo intens gevoeld, zo enorm fijn dat het niet te bevatten was. Alsof dit het toppunt was. Zachtjes bewoog ze haar tong langs die van Mason, haar handen die ze al die tijd op zijn heupen had laten rusten legde ze nu wat hoger op zijn rug. De kus leek de wereld buiten te sluiten, totdat er iemand tegen hen aanliep en Avery de zoen moest verbreken om in evenwicht te blijven. Haar bruine ogen die gesloten waren hadden zich verbaast geopend en bleven in die van Mason hangen, hij deed wat met haar wat ze niet kon bevatten.

Mason werd abrupt uit zijn droom gehaald toen Avery in zijn armen wankelde en de kus verbrak. Lichtelijk geërgerd keek hij naar de bron die hun intieme omhelzing had verstoord. Daarna richtte hij zijn blik weer op Avery en glimlachte lief. Zachtjes ging zijn hand over haar rug heen. Gewoon een zachte streling, hij wilde niet meteen verder zoals de meeste jongens zouden willen doen. Hij besefte dat hij eigenlijk zou moeten gaan. Hij wist dat, alleen wilde zijn hart het niet. Zijn hart wilde bij haar blijven, voor altijd.

Avery voelde de hand van Mason over haar rug gaan, het was een zachte streling die aar kppenvel bezorgde. Niet de kippenvel van angst of kou, maar juist van een geweldig gevoel die ze niet kon begrijpen. "Dit s raar." mompelde ze, waarschijnlijk onverstaanbaar voor Mason, maar ze was zo verward dat ze niet wist wat ze anders zou moeten zeggen. Of ze uberaupt wel wat zou moeten zeggen op een moment als dit.

Mason hoorde elk woordt dat ze uitsprak percies, een voordeel van het vampier zijn was dat hij een super gehoor had gekregen. 'Raar op een goede manier of op een slechte manier?' vroeg hij haar, zijn lippen hingen bij haar oor. Hij wist dat hij moest stoppen, dat hij haar niet verder moest uitdagen maar het was zo leuk en prettig dat hij niet ophield.

Scarlett richte haar blik op zijn wang die vlak naast die van haar was omdat zijn lippen bij haar oren waren geweest, "De goede." zei ze haast nog zachter. Ze stond er niet bij stil dat het niet normaal was dat hij haar stem kon horen ondanks de harde muziek. Zijzelf kon haar eigen stem nauwelijks horen. Met haar vngers frunnikte ze een beetje aan zijn overhemd, nog steeds lagen haar armen om Mason heen.