Het marktplein

Coco's wenkbrauw schoot voor een moment omhoog bij Willow's woorden. Een goede band? Wat moest hij zich daarbij voorstellen? Hij sloeg zijn benen over elkaar en liet zijn blik over haar glijden. 'Nee niet echt,' Zei hij lachend, ' We zijn wat... intiemer met elkaar.' Hij grijnsde scheef en vroeg zich af of dit meisje wist dat hij en Ryan een relatie hadden aangezien ze zo'n goede band met hem had.

Willow's wenkbrauwen gingen omhoog, haar mond viel open en ze keek Coco ongelovig aan. "Je liegt... Dat kan helemaal niet, dat is niet waar!" riep Willow met overslaande stem en keek Coco vuil aan. Hij probeerde haar gewoon op de kast te jagen, onder dat schattige uiterlijk school gewoon het tegenovergestelde, haar Ryan was echt niet intiem met iemand anders, en vooral geen jongen. "Ryan kan helemaal niet intiem zijn met jou, hij is al intiem met mij" siste ze hem boos toe en keek hem fel aan, zo was ze nooit, ze was ook nooit boos maar dit deed haar gewoon veel te veel pijn... Kwam Ryan nou maar terug, maar ze kon de aanblik van Coco niet meer verdragen en beende in de richting van de deur van het restaurant





srryy weer niet met willow, ik ben lui

Coco keek Willow verbaasd aan. Wat was dit meisje allemaal aan het brabbelen? Ryan was gay, oke misschien bi, maar hij had toch echt iets met Coco. Hij stond meteen op toen Willow was opgestaan en liep haar achterna. ' Hoezo niet? Denk je dat ik dat gewoon maar uit mijn duim zuig? En waarom zou hij intiem met jóu willen zijn, je bent een meisje en hij heeft mij al.' Zei hij tegen haar zodra hij haar had ingehaald.

Op dat moment liep Ryan eindelijk de wc uit. Zijn gedachten waren er nog niet helemaal uit, maar hij ving Coco's laatste woorden op. Eindelijk viel het kwartje, hij had twee liefdes tegelijk. Hij liep naar hen toe en hield ze beide tegen. "En tegelijkertijd had ik Willow," zei hij, Coco's zin afmakend. Hij ging op een stoel zitten en begroef zijn gezicht in zijn handen. Waar was hij in des hemelsnaam aan begonnen?

Willow keek boos en geschokt naar Coco, maar wilde hem absoluut niet geloven. Ze had haar mond al open getrokken om allerlei beschuldigingen naar zijn hoofd te slingeren toen ze ineens Ryan's stem de zin van Coco hoorde af maken. Ze deed haar mond dicht en even drong er helemaal niets meer tot haar door, ze stond versteld was misschien zelfs wel in shock. Ze keek alleen maar, van Ryan naar Coco van Coco naar Ryan. Het feit dat Ryan er ook nog een andere relatie op na hield had ze nooit kunnen denken... Hun liefde leek zo echt, zo serieus maar dat had ze blijkbaar verkeerd gedacht. Ze voelde tranen in haar ogen springen, en ze voelde steken in haar hart. "Wat.... wat zeg je..." vroeg ze met dichtgeknepen keel. "Dat meen je niet... nee... nee.. dat kan niet...." haar stem sloeg over en ze zette angstig wat stappen achteruit en drukte haar handen tegen haar slapen die pijnlijk klopten bij het idee dat Ryan haar bedroog... bedrogen had.

Coco keek verbaasd op bij het horen van Ryan's stem. hij beet even op zijn lip toen het tot hem doordrong. Tuurlijk, hij voelde zich gekwetst dat Ryan er nog een ander op nahield, maar mocht hij Ryan veroordelen als hij precies hetzelfde deed? Hij keek even naar Willow die het nieuws heel wat zwaarder leek op te vatten. Hij stapte echter naar Ryan toe en legde een hand op zijn schouder. 'Ryan, kan ik je misschien even alleen spreken?' Zei hij zacht met smekende ogen.

Ryan keek op toen Coco wat aan hem vroeg. Of hij mee wilde komen. Maar hij kon Willow toch niet zo achterlaten? Even stond hij in tweestrijd, tot zijn jubelende onderbewustzijn hem een duwtje richting Coco gaf. "Oké, maar dan wel hier," zei hij, aangezien hij vond dat hij echt niet kon maken nu weg te gaan. "Wat is er dan?" Hij ging wat rechter op zitten en keek weer naar Willow, zijn Willow. Hoe had hij zo stom kunnen zijn, waarom had hij helemaal niets doorgehad van het feit dat hij met twee mensen tegelijk was gegaan.

Coco keek even twijfelend van Ryan naar Willow en zuchtte toen. 'Oke wat jij wil.' Zei hij lichtelijk geïrriteerd. 'Ik ben ook niet helemaal eerlijk geweest, weet je nog dat ik je vertelde van Brendon? Nou die relatie is laatst een soort van officieel geworden.' Vertelde hij zacht, hopend dat Willow het niet zou horen.

Ryan keek Coco met opgetrokken wenkbrauw aan. Hij kon er niets van zeggen, zelf was hij ook de fout in gegaan. Even wist hij niet wat hij moest zeggen. In zijn hoofd flitsten nog steeds de herinneringen van Willow en Coco door zijn hoofd, maar nu werden ze gelinked aan iets dat niet klopte. Hij stond op en legde zijn hand op Coco's schouder. "En je houdt van hem?" vroeg hij. "Je hoeft alleen maar antwoord te geven en dan komen we er later op terug. Ik moet Willow het een en het ander uitleggen." Hij keek even opzij, maar daarna keek hij Coco weer recht in de ogen.

Willow stond daar alleen maar, kon niets uitbrengen en de tranen liepen stilletjes van haar wangen tot haar kin. Ze keek naar Ryan en Coco die samen een onderonsje hadden, alsof het allemaal nog niet erg genoeg was... Ze hoorde niet wat er gezegd werd, ze leek niets te merken behalve de bonzende pijn in haar borst. Maar iets leek haar in beweging te zetten en ze stapte naar voren en liet haar hand met een harde pets op Ryan's wang belandde, "Klootzak!" riep ze hysterisch en met overslaande stem. Ze draaide zich vlug om en begon te rennen, rennen, rennen.... proberend weg te komen van haar verdriet, en pijn.

~~

owwww wat een dramaaaa... xd

Coco's blik draaide zich even ongemakkelijk van Ryan's gezicht af. 'Ja..' Fluisterde hij op een trillende toon waarna zijn ogen weer naar Ryan gingen. Er was spijt af te lezen in zijn blik, spijt dat hij Ryan nu moest laten vallen, maar voor hij die spijt kon uiten, vloog er een hand voor zijn gezicht langs en raakte dat van Ryan. Hij stapte snel achteruit en keek even verbijsterd Willow na. Daarna wendde hij zich weer naar Ryan en was al net zo snel weer naar hem toegestapt. 'Gaat het wel?' Zei hij bezorgd.

"Nee," zei Ryan. "Die klap doet me niet zoveel, maar ik heb twee harten gebroken, al vat Willow het nog erger op dan jij. Ik moet achter haar aan, al kan ik niet zoveel uitleggen." Hij zuchtte even en keek Coco diep in zijn ogen. "En wij komen er later wel op terug, maar veel geluk met Brendon." Hij wreef even door Coco's haar en liep toen snel naar buiten, achter Willow aan.

Willow rende verder, hoewel het niet meer echt rennen was te noemen, eerder strompelen. Ze kon niet zoveel meer zien doordat de tranen haar verblindden. Ze was al aan de andere kant van het marktplein toen ze over een steen struikelde en zichzelf openhaalde toen ze zich op haar handen opving. "Au... verdomme" snikte ze terwijl ze weer overreind krabbelde en verder liep. "Verdomme.. verdomme.. verdomme..." mompelde ze maar steeds voor zich uit, negeerde de vreemde blikken van de mensen. Ze wilde hier zo snel mogelijk weg, weg van dit alles, van de pijn van het verdriet.

Aan de andere kant van het plein zag Ryan Willow vallen. Hij rende er snel heen, maar ze rende natuurlijk alweer verder. Met een zucht rende hij achter haar aan. "Willow! Wacht even," riep hij. Hij moest het uitleggen, al wist hij niet hoe of wat. Hij wist nu alleen dat er iets vreselijk mis was gegaan. Zou er zoiets bestaan als selectief geheugen verlies? Dat zou wel een hoop verklaren.

Boos keek ze om toen ze Ryan haar hoorde roepen. "Wat moet je uitleggen?!" riep ze snikkend, "Alles is duidelijk..." zei ze snikkend en ze draaide zich weer om. Waarom zou ze met Ryan moeten praten? Om het alleen maar erger te maken? Om het besef nog verder door te laten dringen? Om haar pijn te doen? Ze snapte het.. Hij hield van iemand anders en had gewoon het verdomde lef niet gehad om het haar in haar gezicht te zeggen. Dit was dus de reden waarom ze eigenlijk nooit eerder verliefd was geworden, onder andere.

Uiteindelijk haalde Ryan haar in en hij pakte haar arm. "Ik weet niet wat ik uit moet leggen," zei hij. Hij keek naar zijn voeten en nam haar handen in de zijne en heelde ze onopvallend zodat niemand het zou zijn. "Je moet alleen weten dat ik altijd van je heb gehouden. Alleen had ik dat niet door toen ik bij Coco was, vraag me niet waarom. En bij jou had ik niet door dat ik tegelijk van Coco hield. Het is allemaal heel verwarrend, ik snap het ook nog niet.