Het marktplein

goed idee... c:

Ik moet nu eten, dus ik reageer zo weer!

Stanley keek haar aan. ‘Julia.’Herhaalde hij. Hij besloot haar bij haar eigen naam te gaan noemen. Die klonk zo lieflijk. Hij hield zijn hoofd een beetje scheef en liet zijn blik over haar gezicht heen glijden. Ze was een Julia. Maar plotseling herinnerde hij zich dat hij ergens anders een afspraak had straks. Zijn gezicht verstarde en hij keek haar een beetje teleurgesteld aan. ‘Ik vrees dat ik weg moet..’ Begon hij langzaam en hij beet op zijn lip. ‘We zien elkaar nog wel eens, toch?’Voegde hij er nog aan toe, uit angst dat ze zou denken dat hij om haar wegvluchtte. Hij was al te laat, hij was helemaal vergeten dat hij eigenlijk vandaag geen tijd had gehad om te gaan zingen vandaag. Toch was hij niet ontevreden over het feit dat hij dat wel had gedaan. Anders had hij nooit een duet kunnen zingen met haar.

Julia keek hem aan, ze vond het niet erg dat hij haar Julia noemde. Toen hij zei dat hij weg moest dacht ze eerst dat het aan haar lag, maar toen hij vroeg of ze elkaar nog een keer konden zien glimlachte ze. 'Ja natuurlijk, hier is mijn nummer' zei ze en ze pakte een pen en een stukje bladmuziek. Snel schreef ze het op en gaf het hem.

--
Nieuwe meet?

Is goed, waar?

muzieklokaal c:
Begin jij???

Ehm is goed

Ryan zat op de fontein te wachten op Coco. Er was voor de verandering geen markt, dus het was een van die dagen waarop er nauwelijks mensen over het plein slenterden. Ryan kon zijn geluk niet op dat hij straks weer een lange tijd met Coco door kon brengen, zich niet beseffend dat hij gister nog een leuke tijd met Willow had gehad. Als meer dan alleen het knagende gevoel had geweten wat er aan de hand was, dan had hij zichzelf allang opgesloten.

Het zonnetje die een aangename warmte uitstraalde, maakte zijn humeur er al een stuk beter op, al wist Coco dat het zometeen waarschijnlijk naar een dieptepunt zou zakken. Toch had hij er veel moeite voor gedaan om er tiptop uit te zien. Het was toch een date en dan kon hij er niet bij lopen als één of andere slons. Nu liep hij dus over het plein met zijn perfect gestylde haar en aan zijn voeten een paar nieuwe timberlands, iets wat ook erg goed was voor zijn humeur. Het was niet moeilijk om Ryan te vinden, aangezien er nou niet bepaald veel mensen waren. Met een glimlachje om zijn mond liep hij naar de jongen toe en zodra hij binnen gehoorafstand was zei hij vrolijk:' Hey!' Hij omhelsde Ryan en gaf hem een kus op zijn wang.

"Hoi," zei Ryan vrolijk en hij gaf Coco op zijn beurt ook een zoen."Hoe is het? Het is trouwens best lang geleden." Hij trok een klein pruillipje en keek Coco zielig aan. De tijd die hij zonder hem had moeten doen, leek nu opeens vreselijk. Maar dat kwam doordat hij zich niets meer kon herinneren van wat er verder was gebeurd. Om de één of andere reden was het zelfs een waas hoe hij aan zijn auto kwam, terwijl hij zich dat dezelfde morgen nog perfect kon herinneren. Misschien had hij toen wel aan andere dingen gedacht.

Coco toverde een grijns op zijn gezicht en zei op een even vrolijke toon:' Oh goed hoor, druk dat wel, daarom is het ook een tijdje geleden, maar wees maar gerust, voor vandaag ben ik helemaal voor jou.' Druk.. ja dat zeker, maar hij had er ook zeker tegenop gezien om Ryan weer te zien. Hij vond het heel gezellig met hem, maar in de wetenschap dat hij hem uiteindelijk toch pijn zou moeten doen, werd het toch iets minder leuk. Hij ging naast Ryan zitten en leunde wat tegen hem aan terwijl hij met een nieuwsgierig gezicht vroeg:' Zo.. dus wat gaan we doen?'

"Nou, ik had eerlijk gezegd niet echt iets gepland, maar ik zit hier nu wel lekker in het zonnetje," zei hij, een beetje rood. "Dus we genieten van de zon en bedenken wat we gaan doen. Of we gaan op één van die terrsjes zitten." Hij wees het plein rond naar de verschillende cafés die daar zaten en waar je heerlijk drinken kon bestellen. Hij sloeg zijn arm om Coco heen en drukte een zoen op zijn hoofd.

Coco glimlachte en voelde hoe het rood zijn wangen begon te kleuren terwijl Ryan hem een kus op zijn hoofd gaf. Waarom deed Ryan dat nou, ja logisch hij was zijn vriend, maar het maakte het er nou niet echt makkelijker op voor Coco. ' Dat terrasje klinkt als een erg goed idee, want ik sterf van de dorst.' Zei hij met een grijns en sprong snel op om onder de arm van Ryan uit te komen.

Ryan keek op van de snelheid waarmee Coco opstond. "Oké," zei hij rustig en hij stond op, om Coco mee te nemen naar het dichtstbijzijnde terrasje, waar ze wel in de zon konden zitten. Hij ging zitten en koos expres de stoel naast Coco. Je zat zover bij elkaar vandaan als je tegenover elkaar ging zitten. Dan zat er zelfs een hele tafel tussen. De ober kwam snel aanrennen en vroeg wat ze wilden drinken. Zoals gewoonlijk bestelde Ryan een frisdrank.

Willow slenterde wat door de stad, Ryan had vandaag andere plannen, waarschijnlijk met zijn team, en zij moest zich zien te vermaken... Een paar weken terug zou het geen probleem zijn geweest om zichzelf bezig te houden, maar nu zou ze niet weten wat ze zonder Ryan moest doen. Ze liep het marktplein op, maar het was geen markt, ze zuchtte ergens had ze wel zin om wat langs de kraampjes te struinen maar nu was het plein zo goed als uit gestorven. Ze liep wat het marktplein verder op en staarde maar een beetje dromerig voor zich uit. Ze wierp een blik op de terrasjes en tot haar verbazing zag ze Ryan daar zitten met een jongen, die jongen die over haar gestruikeld was pas geleden. Ze zwaaide blij naar Ryan, "Ryan!!" riep ze enthousiast en met een brede glimlach op haar gezicht.

Coco liep glimlachend met Ryan mee en maakte het zich gemakkelijk zover dat kon in de plastic stoeltjes. Hij bestelde ook maar gewoon wat frisdrank, anders zou het waarschijnlijk koffie zijn geweest, maar dat was nou niet de beste dorstlesser. Hij wendde zich net met een brede glimlach naar Ryan, toen de meisjesstem Ryan's naam riep. Het had net zo goed voor iemand andfers bedoeld kunnen zijn, maar aangezien het meisje richting hen zwaaide, nam hij aan van niet. Hij stootte Ryan grinnikend aan en zei grappend:' Wie mag dat zijn, je vriendinnetje soms?'

Ryan keek in de richting van de roep en zijn blik verstarde. Hij gaf even geen antwoord, maar dacht hard na. Na een kleine tien seconden viel het kwartje. Willow=Liefde=Coco, een simpele rekensom die in zijn hoofd geplaatst werd. Maar dat klopte niet, Willow was niet gelijk aan Coco. Het was raar, heel raar. Het besef drong nog niet tot hem door van het feit dat hij twee liefdes tegelijkertijd had.

Toen Ryan niet reageerde op zijn woorden, stootte hij hem nog een keer aan. ' Halloho!' Zei hij doordringend. Hij keek van Ryan naar het meisje, die hij nu herkende als het meisje dat hij had ontmoet op het grasveldje, of eerder gezegd over gestruikeld was. Maar daar dacht hij niet te lang bij na. Wat was er met Ryan dat hij zo raar deed?

Voor Ryan was het allemaal erg verwarrend. Hij stond op en keek van Coco naar Willow. "Ik moet even naar de wc," zei hij, zonder antwoord te geven op Coco. Hij draaide zich om en liep naar binnen, het cafe in. Hij vond snel de wc en stond tot zijn eigen verbazing een paar tellen later echt te plassen. "Maar ik moest toch helemaal niet?" zei hij tegen zichzelf.

Ze zwaaide nog wat uitbundiger, zette zichzelf waarschijnlijk voorschut, toen Ryan niet reageerde. Ze liep nog wat dichter bij en stond verbijsterd stil toen Ryan gewoon weg liep, het restaurant in. "Hey Ryan!" riep ze met overslaande stem, ongelovig keek ze naar zijn verdwijnenede rug. Ze bleef even hulpeloos staan en liep toen maar naar de jongen toe. "Hoi... Wat is Ryan doen?" vroeg ze hem nog steeds verbaasd en knikte in de richting waar Ryan verdwenen was. In haar maag vormde zich een knoop en ze voelde zelfs een beetje angst, angst om Ryan's rare reactie en het feit dat hij met Coco was zonder dat hij haar daarvan op de hoogte had gesteld..

Coco keek Ryan verbaasd na, maar keek al snel weer naar het meisje die er nogal desperate uitzag. Toen ze dichterbij kwam en de vraag aan hem stelde zei hij schouderophalend:' Hij moest plots naar de wc.' Hijzelf vond het ook maar een raar gedoe en hij wist wel zeker dat het met het meisje te maken had, want net had hij nog niks vreemds aan Ryan opgemerkt.

"uhm... oké" mompelde ze nog steeds wat verbaasd. Ze haalde haar schouders op en keek de jongen aan, "Mag ik hier even wachten op Ryan?" vroeg ze hem terwijl ze plaatsnam op een plastic stoeltje. "Ik ben trouwens Willow, de vorige keer ben ik helemaal vergeten mezelf voor te stellen" zei ze met een vriendelijke glimlach. De vorige keer was hij gestruikeld en dat was niet echt een fatsoenlijke kennismaking geweest. "En jij bent?" vroeg ze hem nog steeds met een vriendelijke glimlach. Maar vanbinnen knaagde het een beetje, waarom zou Ryan niet gewoon gezegd hebben dat hij iets met een vriend ging doen, en waarom zou hij zomaar weglopen als hij haar zag, en niet eens terug zwaaide?



sorryyy niet met Willow gedaan....

Coco haalde weer zijn schouders op en knikte toen. 'Jahoor.'Zei hij simpelweg. HIj vroeg zich af waarom ze persé op Ryan wilde wachten. Ergens irriteerde het hem, dit was zijn Ryan-tijd en hij hoefde daar niet één of ander meisje bij dat er voor zou zorgen dat het misschien wel ongemakkelijk zou worden om Ryan te zoenen, als voorbeeld. Dat hij hier eigenlijk was gekomen om het uit te maken, was hij al weer vergeten. 'Coco,' Zei hij met een vriendelijke glimlacht op de vraag van Willow. 'Is er iets wat je moet zeggen of vragen aan Ryan ofzo?' Het was een goed vermomde poging om Willow te laten merken dat ze niet bepaald welkom was.

Ryan stond intussen zijn handen te wassen en stond te overdenken wat er mis was. Langzaam begon te dagen dat hij eigenlijk verkering had met twee mensen, maar het idee wilde er niet helemaal in. Hij leunde tegen de muur en dacht lang en diep na, hopend op enig resultaat. Zijn onderbewustzijn maakte intussen sprongetjes, dat had het al die tijd geweten.

"Niets bijzonders hoor.... Maar we hebben nogal een goede band" zei ze met een lachje en keek afwachtend naar de deur waar ze hoopte Ryan ieder moment naar buiten zien te komen, hij was nu vast wel klaar met naar de wc gaan. Ze had echter niet door dat Coco haar aanwezigheid niet erg op prijs stelde en liever had dat ze weg was, ondanks haar anders zo goede aanvoelings vermogen. Ze sloeg haar benen over elkaar en streek haar lange loken uit haar gezicht en nam Coco in zich op, hij zag er eigenlijk wel schattig uit besloot ze. "Waar ken jij Ryan van? Je zit niet bij hem in het sportteam hè?" vroeg ze hem belangstellend en met een vriendelijke glimlach.