Het marktplein

"Dat is mooi," zei William en Ryan beaamde dat. En ik heb er twaalf, dacht hij bij zichzelf en hij wist dat William dat hetzelfde vond. Hij keek naar het meisje. Ze kwam dan wel verwaand over, maar misschien kon ze helpen. "Weet jij wat je voor een irritant, klein jochie kunt kopen, maar die toch één van je beste vrienden is?" vroeg hij maar, want hij en William zouden er niet uit komen met zijn tweeën.

Elea sterkte haar benen en keek naar haar schoenen en glimlachte licht. Nog steeds dezelfe afgetrapte gympen die ze in Rio uit een schoenenwinkel had gehaald. Gehaald stond nu gelijk aan gestolen. Bij de vraag van de jongen keek ze licht verbaasd en achterdochtig weer naar hen. Waarom vroeg hij haar dat? Toch verscheen er even een glimlach op haar gezicht. De beschrijving deed haar wel denken aan Dio. Soms wilde ze hem wel eens de nek omdraaien. Maar voordat ze er ook maar over dacht hem te helpen wilde ze wel wat weten. "Waarom?" Vroeg ze met haar wenkbrauwen opgetrokken.

"Een van onze beste vrienden is jarig en we komen er maar niet uit wat we voor hem moeten kopen," zei Ryan. "Misschien iets waarmee hij grappen uit kan halen of juist iets waar hij serieus van wordt, voor de grap. We hebben nog niets geschikt gevonden." Hij glimlachte. Ze hadden al met een boek in hun handen gestaan, een scheetkussen, een boek, een nepdrol, een boek. De boeken waren goed, maar absoluut niets voor Zack. En de andere dingen waren veel te klein om als verjaardagscadeau te geven.

Elea kon een kleine glimlach niet onderdrukken toen ze begon te nadenken. Ze gebruikte Dio als vergelijking al ging dit niet heel gemakkelijk omdat ze elkaar nooit echt cadeaus gaven. Ze hadden daar geen geld voor en wisten zonder cadeaus ook wel dat ze wat voor elkaar over hadden. "Koop een stropdas en klad hem onder," zei ze schouderophalend. Al moest ze wel haar best doen haar lachen in te houden. Het beeld in haar hoofd van Dio was te bespottelijk.

"Hé, dat is eigenlijk wel een goede," zei William en hij keek op naar Ryan, die goedkeurend knikte. "Het is serieus, maar door wat hij erop kan zetten kan hij er toch weer rare dingen mee gaan doen." Vrolijk lachten ze bij de gedachte wat erop kon komen te staan. Rare Zack-dingen, of rare teamdingen, die ze dan samen bedachten.

Elea haalde haar schouders op. Ze was alweer in gedachten en besteedde niet heel veel aandacht meer aan de jongens. Het idee hier zelf een stropdas te kopen, als ze op de een of andere manier aan het geld zou kunnen komen, en die aan Dio geven was veel interessanter. Een straatkind met een stropdas, alleen het idee was al grappig. Als het dan ook nog eens Dio was. Ze twijfelde er niet aan of hij hem ook aan zou doen, al zou het dan voor de grap zijn.

OOk William en Ryan besteedden geen aandacht meer aan het meisje. Ze dachten verder over de stropdas.William schommelde een beetje heen en weer. Ryan zuchtte daarom ook toen hij hoorde wat hij verwachtte. William was in de fontein gevallen. Ryan trok hem eruit. "Ach jongen, ga toch eens stil zitten," zei hij lachend. William begon al snel te klappertanden, dus trok hij zijn polo's, truien, vesten, al die lagen uit en Ryan gaf hem zijn polo, die wel een paar maten te groot was. Maar dan had hij maar niet in de fontein moeten gaan liggen.

Elea begon weer te lachen doen de jongen echt in de fontein viel, het was ook onvermijdelijk geweest. Heel breed was de rand langs de fontein niet en als je dat zo dom was te gaan schommelen was het slechts een kwestie van tijd voordat je in het water viel. Dat de jongen het koud had begreep ze wel, het was zowiezo koud in dit land. Als je dan ook nog eens in het water viel. Al moest ze wel toegeven dat ze het sociaal vond van de ene jongen dat hij de ander hielp. Maar goed, dat was iets wat vrienden deden.

William en Ryan keken weer naar het meisje. "Net had je het er nog over dat je vrienden of anderen niet uit hoort te lachen, als ik het goed heb," zei Ryan. "En nu lach je hem wel gewoon uit." Hij trok een wenkbrauw op en keek haar even aan. Hij moest toegeven dat hij ook zou lachen als zij in de fontein viel, maar dat zei hij natuurlijk niet.

Elea trok een wenkbrauw op, tenzij ze tijdelijk geheugenverlies had dacht ze toch te weten dat ze dat niet gezegd had. In ieder geval zag ze dat zichzelf nog niet doen. Als Dio in een fontein zou vallen zou ze hem keihard uitlachen, en daarna natuurlijk eruit helpen, maar toch. "Als ik dat heb gezegd ben ik het er nu niet meer mee eens," zei ze licht met haar hoofd schuddend. "Dus ik lach hem gewoon uit. Het is ten eerste zijn eigen schuld en hij had het aan kunnen zien komen omdat hij er net ook al bijna in lag. Ten tweede ziet het er gewoon heel grappig uit," zei ze schouder ophalend.

"Laat mij onhandig zijn," mompelde William. "Slim op daarop terug te komen," zei Ryan. "Want je lijkt me niet het soort mens dat emotieloos en zonder vreugde door het leven gaat." Hij keek weer naar William, die zijn haar droog wrong boven de fontein. "Ik denk dat we die stropdas snel moeten gaan vinden. Tot ziens." Dat laatst was tegen het meisje. William kneep nog snel zijn kleren wat droger en tussen de marktkraampjes gingen ze op zoek naar een stropdas, of iets anders als ze dat nog tegen kwamen.

New.
_____
Jared zat op een bankje aan de zijkant van het marktplein te niksen. Het was ongewoon warm vandaag, zodat hij zelfs zijn jas iets open had gedaan. Met een kalme glimlach sloeg hij vanaf zijn perfect, onopvallende positie de passerende mensen gade. Altijd als er markt was, stroomde het marktplein over van de mensen, maar anders was het hier vrijwel volkomen verlaten.
Met een tevreden zucht, blij even ontsnapt te zijn aan het hele ‘magische gebeuren’ op school, nam Jared nog een hap van de sappige rode appel in zijn hand.
Je zou je kunnen afvragen waarom een jongen van zijn leeftijd in zijn vrije tijd graag hier alleen op een bankje naar mensen zou willen zitten te staren, maar daar zat een reden achter. Op de één of andere manier herinnerde de drukte op de markt en de geur van vers fruit en groenten hem aan…thuis, aan Belterra, het Braziliaanse dorpje waar hij was opgegroeid.
Daarbij scheen Jared genoegen te scheppen in het stiekem verwarren van voorbijlopende mensen, door hen een elektrisch schokje te laten voelen. Zo kon hij mooi ook nog eens zijn gave, elektrokinese, verder ontwikkelen. De uitdrukking op het gezicht van de mensen wanneer ze verontwaardigd, of verbaasd of iets anders, omkeken, was werkelijk kostelijk!

Baily liep met een tas vol oude computeronderdelen de markt over. Ze had net een hele goeie deal gemaakt met een computer verkoper, hij denkt namelijk dat hij er niks meer mee kon. Maar Baily is bezig met het repareren van computers op school en daar kon ze deze onderdelen heel goed voor gebruiken. Dus had ze voor amper geld een hele hoop geld verdient, want Baily kreeg betaald om de computers op school te maken. Ze was slim genoeg en het was makkelijk geld verdienen. Ze liep langs een jongen die op een bankje zat aan de zijkant van het bankje. Niet dat ze daar erg veel aandacht aan besteedde. In haar hoofd had ze namelijk alweer een discussie met Jolene,' Het is zo verschrikkelijk dat je een nerd bent. Echt kan je niet eens normaal doen zoals de rest van deze verdomde wereld? Alles is zo saai en jij bent gewoon verschrikkelijk, ga eens lekker schreeuwen en gemeen zijn. Of sla iemand zonder reden. Dat is nou leuk.' Baily ging daar dan weer tegenin,' Het is juist goed dat ik de school help want niet iedereen hoeft van deze krachten af te weten. Hoe minder mensen hoe beter!' Dit gesprek ging zo nog even door in haar hoofd.

Jareds ogen volgden een oudere vrouw met één of ander keffend krengetje (het was niet eens meer een hond te noemen, zo klein). Nee, hij zou haar sparen. Dat mens had het al moeilijk genoeg met dat valse beest in haar kromme knuistjes. Een klein schokje van Jared zou haar waarschijnlijk al direct naar een andere wereld helpen!
Hm, nope, hij moest een ander ‘slachtoffer’ zoeken. Iemand bij wie hij een goede/leuke reactie kon veroorzaken.
Als geroepen kwam daar ineens een meisje voorbij van ongeveer zijn leeftijd. Voor een moment bleef Jareds blik op haar rode haar gericht. Hij had altijd al een zwak voor rood haar gehad, maar dat terzijde…
Het leek bijna alsof ze hem uitnodigde iets met zijn krachten te doen door de computeronderdelen die uit haar tas staken. Dit was haast de mooi om waar te zijn!
Met een geniepige grijns, die op een bepaalde manier toch best schattig gevonden kon worden, sloeg Jared het meisje gade, sloot toen zijn ogen en concentreerde zich. Tintelingen verspreidden zich door zijn hele lichaam en verzamelden zich in zijn linkerhand die hij uitstak richting de tas met onderdelen.
Wat er toen gebeurde, gebeurde ineens heel snel: Jared raakte de computerspullen aan, maar in plaats van het meisje een klein schokje te laten voelen, ging er door hem én het meisje zo’n hevige schok, dat het haast leek alsof ze beiden tegelijkertijd door de bliksem getroffen werden.

Hevig geschrokken trok Jared direct zijn hand terug en probeerde uit alle macht zijn overeind staande haar normaal te krijgen. Lag het aan hem, of rook hij ineens een verbrande lucht…?
Dit kon maar één ding betekenen: het meisje bezat net als hij de gave van elektrokinese, want wanneer twee mensen met deze gave contact maakten (zo had hij geleerd), werden hun krachten gebundeld. Dat resulteerde dus in dit.
Wow. Jared voelde zich verward en geweldig tegelijk, alsof zijn batterij was opgeladen ofzo.
Nog altijd wat verdwaasd keek hij vanonder zijn alweer kalmere kapsel onschuldig glimlachend naar het meisje.
Dat hij dat nooit eerder had uitgeprobeerd!

Baily was in discussie geweest met Jolene en had dus eigenlijk helemaal niet opgelet of er iemand aan haar spullen zat. Tot ze opeens een schok kreeg. Normaal kon ze die dan wel omzetten en deed het haar geen pijn maar dit keer voelde ze haar hele lichaam tintelen en draaide zich abrupt om naar de jongen die dit veroorzaakt had. Maar gelijk toen ze de jongen zijn haren zag, wist ze dat hij het ook niet had zien aankomen. Er kwam een brede grijns op haar gezicht en ze proestte het haast uit maar probeerde zich in te houden. Toen pas kreeg ze door dat zij ook recht overeindstaande haren had. Gelijk pakte ze uit haar tas haar muts en trok hem ver over haar hoofd heen. Zo dat zat ook weer redelijk normaal. Ze keek naar haar armen en zag toen opeens dat haar tattoo een beetje aan het roken was. Dat kwam natuurlijk omdat daar metaal in zit. Zodra je daar een spanning op zet gaat het roken. Er kwam ook een verbrande vlees lucht af maar ze negeerde die lucht maar even." En bedankt voor het laten roken van mijn tattoo. Ik vraag me af of al mijn tattoo's nu roken." Haar stem klonk niet boos, eerder vermaakt. Ze trok even haar hemd wat meer om hoog en ja hoor, ook van haar vlinder kwam rook. Ze grinnikte kort en liet toen weer haar hemd zakken en plofte naast de jongen neer." Zomaar mensen schokjes geven is niet leuk hoor. Zeker niet als die zelf ook schokjes kunnen geven. Dan krijg je een boem." Met een vrolijke lach had ze zich naar de jongen toe gedraaid." Ik ben Baily aangenaam. Met wie heb ik het genoegen?"

Jareds glimlach veranderde automatisch in een grijns toen hij merkte dat het meisje gelukkig wel kon lachen om hun kleine ‘botsing’. Er kwam een zacht, rollend geluidje uit zijn keel doordat hij zijn lach probeerde in te houden. Zijn hoofd trok iets scheef bij het zien van de rokende tattoo. Apart, zoiets had hij nog niet eerder gezien. Hij had zelf dan ook geen tattoos. “Whoops..” mompelde Jared grijnzend en krabde zijn kin.
" En bedankt voor het laten roken van mijn tattoo. Ik vraag me af of al mijn tattoo's nu roken." zei het meisje op een toon die Jared wel beviel en hem toch even aan het lachen maakte.
Zijn wenkbrauwen gingen iets omhoog toen het meisje ineens naast hem kwam zitten.
" Zomaar mensen schokjes geven is niet leuk hoor. Zeker niet als die zelf ook schokjes kunnen geven. Dan krijg je een boem." ging het meisje verder.
“Eigenlijk vond ik het juist heel leuk om naar te kijken als ik mensen schokjes gaf.” antwoordde Jared met een uitdrukking op het gezicht als bij een klein kind dat iets stouts gedaan had. “Tja: easily amused.” Lachend haalde hij zijn schouders op en keek het meisje recht aan. “Maar ik moet inderdaad iets beter oppassen wíé ik die schokjes geef, want die ‘boem’ was nou niet echt prettig.” Onwillekeurig gleed zijn blik even naar de omgeving. Niemand leek het ‘schokkende voorval’ echt opgemerkt te hebben. Dat was nog zoiets: mensen met speciale krachten moesten juist niet opvallen. Jared mocht van geluk spreken dat de mensen op de markt gewoon te druk bezig waren met hun eigen bezigheden en levens, om echt op anderen te letten.
Jareds ogen gingen terug naar het meisje toen zij zich voorstelde. Een kalme glimlach was op zijn ietwat rood aangelopen gezicht ontstaan.
“Met wie heb ik het genoegen?"vroeg ze.
Voorzichtig, omdat hij nu wist wat er kon gebeuren, pakte Jared Baily’s hand, bracht deze naar zijn lippen “Met een zeer genoeglijke menino (dat is Portugees voor jongen) die wel wat onwetend is.” en kuste haar hand waardoor er een klein schokje door hen beiden ging, maar meer ook niet doordat Jared zijn krachten weer onder controle had. “Ik ben Jared. Aangenaam, Baily.” zei hij vervolgens terwijl hij Baily’s hand weer losliet en achterover leunde. “En wat doet een meisje zoals jij op zo’n prachtige dag op deze markt? Voordat één of andere zwabber je bijna letterlijk in vuur en vlam zette, bedoel ik?” Zijn glimlach vermengde zich plots met een schuldbewuste blik. “Sorry nog daarvoor.”

Baily lachtte aangenaam door zijn woorden over dat easily amused. Zij ook gelukkig maar. Ze keek even met Jared mee de omgeving rond. Niemand had hun gezien gelukkig dus kon ze weer ademhalen. Toen hij haar hand pakte en er een kus op gaf waardoor er een schokje door haar heen ging moest ze vrolijk lachen en ging met een hand door haar haren." Nice, een andere taal, dat is nou nog eens sexy. Behalve als de andere taal russisch is. Dat vind ik toch neit zo heel sexy. Maar aan dat te horen was het of spaans of portugees." Ze legde haar hand op haar tas en trok hem op haar schoot om te laten zien waar ze mee bezig was." Wat technische snufjes inslaan. En opzoek gaan naar een oud motorblok die ik kan repareren en waar ik mijn leuke schokjes op kan uitproberen, zodat ik niet meer mensen hoef te gebruiken. Na dit durf ik waarschijnlijk niemand meer normaal aan te raken." Ze grijnsde breed en je kon duidelijk aan haar stem opmaken dat het haar allemaal niet zo veel boeide en het eigenlijk alweer was vergeten." En dat letterlijke mag je ook wel weglaten hoor. Je zette ook zonder je schokjes in vuur en vlam. Jared hé... leuke naam." Ze knikte even goedkeurend en ging toen in kleermakerszit zitten en bekeek nog een keer haar hardeschijven en harddrives. Ze trok een paar draadjes ervanaf en gooide die in de prullebak die achter haar stond. Die waren doorgebrand en die moest ze dus even vervangen. No problem.

" Nice, een andere taal, dat is nou nog eens sexy. Behalve als de andere taal russisch is. Dat vind ik toch neit zo heel sexy. Maar aan dat te horen was het of spaans of portugees."
Jared schonk Baily een innemende glimlach en liet toen een zacht, aanstekelijk lachje horen. “Sexy, hm?” herhaalde hij met een korte wenkbrauwwiebel. Aangezien Jared al negen jaar in Amerika woonde, was zijn zuiderse accent bijna helemaal verdwenen, maar doordat Baily alleen al zei dat ze een andere taal (behalve Russisch dan) sexy vond, ging hij spontaan weer met een licht accent praten. “Ja, ik kom uit Brazilië, maar ik woon sinds mijn tiende in Noord-Amerika.”

Toen Baily haar tas op schoot trok, keek Jared nieuwsgierig mee wat ze precies allemaal bij zich had. Ook luisterde hij naar haar uitleg. Hij herkende wat ze deed, meestal hield hij zich namelijk ook bezig met apparaten repareren om zijn krachten verder te ontwikkelen. Mensen schokjes geven was dan vooral een soort ‘vrijetijdsbesteding’.
“Na dit durf ik waarschijnlijk niemand meer normaal aan te raken." zei Baily op een gegeven moment grijnzend.
Jared kon het gewoon niet laten om hier even gewaagd op in te gaan: “Dan help ik je wel, net zolang je dat weer durft.” fluisterde hij op verleidelijke toon en boog iets voorover, maar al snel brak zijn grijns weer door en leunde hij meer naar achteren. Nu er gelukkig een ontspannen sfeer heerste, wilde Jared deze natuurlijk niet verpesten met zijn..ehem..’charmes’.
“Jared hé... leuke naam." waren de woorden die hem weer uit zijn gedachten haalden.
Jared keek Baily met een schuin hoofd aan, twijfelde even, maar boog zich toen weer iets voorover. “Ik zal je een geheimpje vertellen: ik het echt het ik Javier Fernández, maar om geen problemen te krijgen met de Amerikaanse overheid schijn ik nu Jared Fletcher te heten.” fluisterde hij haar toe met een lichte schittering in zijn ogen. “Maar genoeg over mij.” ging hij op gewoon volume verder. “Wil jij mij niet meer over jou vertellen?” Jared lachte om de vraag. Hij bedoelde het goed. “Ik bedoel…nja…ik ben nieuwsgierig.” Weer een wenkbrauwwiebel. Hierna zweeg hij en leek te wachten tot Baily zou antwoorden. Dit keer leunde hij niet direct weer naar achteren.

Baily haar ogen kregen een ondeugende glinstering in haar ogen en ze antwoorde vrolijk," Brazilië, geweldig....." Meer hoefde ze niet te zeggen. Ze was er een keer geweest met haar ouders, zij kwamen daar voor een beurs over de kankerbestreiding en toen mocht Baily gewoon doen wat ze wilde. Ze had hele dagen achter elkaar gedansd en op het strand gelegen. Er kwam een geamuseerde glimlach op haar gezicht en ze boog zich ook wat voorover toen hij terug was gebogen en antwoorde op zijn woorden," Ik zou zeggen, help maar. Ik wil natuurlijk wel weer mensen kunnen aanraken." Daarna liet ze haar tas van haar schoot op de grond ploffen en leunde even wat achterover om de jongen met blijkbaar de naam Javier goed te bekijken. Ze bekeek hem even ongegeneerd en kon het niet laten om hem toch een lekker ding te vinden. Daarna boog ook zij zich terug naar voren en keek hem eens goed in zijn ogen aan." Hmm wat valt er nou weer over mij te vertellen? Ik ben 16, ben dus duidelijk een computer nerd, ik kan absoluut geen andere talen behalve engels. Ik kom van Malibu en mijn ouders zijn onderzoekers naar een tegengif voor kanker. Ohh en ik hou van tattoo's. Ik heb ook een obsessie met piercings en helixen en tunnels."

Toen Baily er verrassend genoeg mee instemde dat Jared haar zou ‘helpen’ om mensen weer te kunnen aanraken, greep hij direct zijn kans; zijn rechterhand strekte zich voorzichtig uit en schoof teder een verdwaald plukje van Baily’s zachte haar weer terug achter haar oor.
Terwijl Jared zijn hand terugtrok, liet hij zijn vingers eerst nog zachtjes langs haar kaaklijn glijden.
In zijn blik viel ondertussen iets van verlangen te lezen. Jared genoot er zichtbaar van dat Baily hem bekeek en liet zelf ook even zijn blik uitgebreid over haar heen gaan. Ze had een leuk, schattig gezichtje en lieve ogen. Ergens paste dat niet helemaal bij haar uitdagende vrouwelijke verleidelijkheid, maar het maakte haar acties en woorden tegelijkertijd alleen maar interessanter.

Jared luisterde aandachtig toen Baily over haarzelf vertelde. Ze wekte een bepaald soort interesse in hem op, wat hem warm maakte van binnenuit. Alleen haar stem al deed een lichte rilling langs zijn rug gaan, terwijl wat ze zei niet eens heel bijzonder was. Tijdens haar zinnen, knipperde Jared niet één keer. Pas op het moment dat Baily uitgesproken leek te zijn, liet hij zichzelf toe weer normaal adem te halen en snel een paar keer met zijn ogen te knipperen. “Dat is toevallig…” antwoordde hij halffluisterend. “ik ben gek op computernerds! Dat zijn mijn mensen!” vervolgde Jared licht grijnzend waarna hij wat van zijn haar bij zijn rechteroor wegschoof en zijn zwarte knopje liet zien. “En ik heb een soort piercings in allebei mijn oren en…” Op een uitdagende manier stak Jared zijn tong uit naar Baily en wees naar een klein gaatje wat daar te zien was. “ik had eerst ook een tongpiercing.” Nog steeds grijnzend en met zijn tong weer terug in zijn mond boog hij nog iets verder voorover. Hij was nu zo dichtbij dat hij Baily’s adem op zijn wang kon voelen. “Wat je ouders doen is trouwens echt geweldig!” zei Jared oprecht onder de indruk, maar hierna veranderde zijn uitdrukking iets en verscheen er een sexy glimlachje rond zijn lippen. “Weet je…ik krijg ineens een idee… Ik moest jou toch helpen om mensen weer aan te kunnen raken?” zijn toon was zoet als honing. Even, heel even maakte Jared de indruk alsof hij Baily wilde zoenen, tot hij zich plotseling terugtrok en opstond.
Zonder dat hij verder iets uitlegde, draaide Jared zijn rug naar Baily toe en floot hard op zijn vingers.
Een man bij aan kraampje verderop die CD’s verkocht keek hem lachend aan. “Oi Javier! Como você está?”
Jared lachte beleefd terug en stak zijn hand op. “Vai bem, obrigado.” Zijn lach verbreedde. “Você pode ouvir música brasileira, Miguel?”
De man knikte opgewekt. “Mas é claro, minha querida!” Gelijk draaide hij zich om richting de stereo-installatie, deed een nieuwe CD in de speler en nog geen seconde later schalde er ritmische, Braziliaanse muziek over het marktplein.
Jared bedankte Miguel en richtte zich weer tot Baily. “Je hebt er zelf mee ingestemd…” zei hij op mysterieuze toon tegen haar. Grijnzend stak hij een hand naar haar uit. “Dus..dans met me!” Hij liet het klinken, alsof ze niet kon weigeren. Jared hoopte dan ook niet dat ze weigerde, want deze kans liet hij niet graag aan zich voorbij gaan!

Baily was toch werkelijk wel even verrast van zijn snelle reactie op haar antwoord van dat hij haar toch wel mocht helpen met het opnieuw mensen durven aanraken. Zijn vingers tintelde langs haar oor en kaaklijn. Even moest ze haar maag ervan weerhouden in elkaar te krimpen. Dit was gewoon weer één van de vele versierpogingen van jongens. Daar kon ze toch wel tegen? Ja daar kon ze tegen, zei ze tegen zichzelf in haar gedachte.

Kort grinnikte om zijn woorden," Ik ben gek op computernerds! Dat zijn mijn mensen!" Dat was nou eens leuk om te horen. Haar blik gleed even van zijn ogen naar zijn oren die hij liet zien, het waren beginnende tunnels. Hoe gaaf was dat! Er kwam een grote, verleidelijke glimlach op haar gezicht en ze beet even kort op haar lip. Deze jongen wist het wel weer voor elkaar te krijgen hoor! De tong piercing was wel iets dat ze heel erg leuk vond. Deels ook omdat tongpiercings gewoon lekker zoenen.

Zijn lippen, zo dicht bij die van haar. En opeens stond hij op. Was die kleine afstand groter en waren zijn lippen niet eens meer in de buurt. Met een beetje beteurt gezichtje keek ze naar Jared en van Jared naar de man met wie hij aan het praten was, in een taal die Baily duidelijk niet snapte maar wel ongelovelijk sexy vond klinken. De muziek die aan ging veroverde alweer haar hoofd en lichaam. Ze hield van dansen, ze deed het vroeger zo vaak ze kon. Nee ze was niet heel goed, maar ze ging niet op iemands voeten staan. En sowieso bij Jared zou het waarschijnlijk wel lukken.

Met een sierlijke beweging legde ze haar hand in die van hem en liet haar benen uit kleermakerszit komen en stond gracieus op, voor zover Baily echt gracieus kon zijn." Hmm dansen moet me denk ik wel lukken. Maar alvast sorry als ik er niks van bak. Je moet me toch echt leiden."

Jared glimlachte breed toen Baily haar hand in de zijne legde. Hij keek hoe sierlijk ze opstond. Dat was een goed teken, want voor dit soort dansen was lenigheid min of meer een vereiste. Maar zelfs als iemand zo stijf als een plank was, konden die heupen best los gegooid worden!
“Geen probleem, doe in het begin gewoon wat ik doe. Dan zal je zien dat het ineens vanzelf gaat!” antwoordde Jared met een speelse knipoog. Als zoon van een Braziliaanse danslerares wist hij wat hij deed, dus was het ook zonder enige onzekerheid dat hij één hand op Baily’s heup legde. Met zijn vrije hand legde hij Baily’s rechterhand op zijn heup en hield toen haar linkerhand in de zijne geklemd.
De muziek ( https://www.youtube.com/watch?v=EASya9I_Cfo&feature=related )
bracht gelijk een aangename, warme sfeer op de markt. Veel mensen keken eerst wat verbaasd op, maar gingen toen gewoon door met hun eigen bezigheden, wel met een extra grote glimlach op hun gezichten.

Jared begon vertraagd te dansen zodat hij Baily eerst een paar passen en bewegingen kon laten zien. Hierbij bewoog hij expres zijn heupen veel, aangezien hij wist dat dát nou net best lastig was voor…blanken. Maar hij had er vertrouwen in dat Baily het snelle ritme en de losse bewegingen snel genoeg op zou pakken. De truc was om je nergens voor te schamen en gewoon maar te doen.
“Dans niet vanuit je verstand, maar vanuit je hele hart en ziel. Laat je meevoeren door de muziek en dragen door het ritme.” zei Jared breed lachend. Als ervaren danser en omdat het gewoon in zijn bloed zat, hoefde hij niet langer echt bij zijn passen na te denken, dus maakte hij van de gelegenheid gebruik om zich vooral op Baily te richten. Vanuit zijn ooghoeken zag hij eveneens dat verschillende passerende mensen nieuwsgierig hun kant op keken. Het was dan ook niet elke dag dat twee mensen spontaan de salsa begonnen te dansen midden op te markt, tenminste…niet in Noord-Amerika.
Jared voelde zich juist meer thuis nu en ook Miguel stond hen vanachter zijn kraampje aan te moedigen. Het deed zijn mondhoeken nog iets verder omhoog krullen. “Gaat het goed?” vroeg hij lachend aan Baily. Hij genoot hier met volle tuigen van en dat viel ook duidelijk aan hem te merken.

Baily moest denken aan haar vakantie in Brazilië waar ze gewoon dag in dag uit, het liefst iedere minuut van de dag dansend doorbracht. Natuurlijk kon ze wel dansen, hierzo op lukte het haar wel. Ze had genoeg braziliaanse jongens gehad daar die het haar hadden geleerd. Eigenlijk iedere avond een ander. Dus de bewegingen kon ze wel. Maar ze liet zich nog even niet helemaal gaan omdat ze het leuk vond om naar Jared te luisteren en het idee dat hij haar echt wilde helpen. Ze boog zich wat naar voren en fluisterde in zijn oor," Maar mijn verstand zegt me om net te doen alsof ik niet kan dansen zodat je me nog langer helpt...." Ze boog zich weer terug met een brede uitdagende grijns en ze begon opeens net als hij flink met de muziek mee te bewegen en voluit te dansen. Ze had dit dus echt heel erg gemist. Dat deed haar eraan herinneren dat ze vaker naar Brazilië moest gaan. Ze zou haar ouders wel weer smeken om een keer naar Brazilië op vakantie te gaan. Voor haar ouders was het toch nooit echt een vakantie dus hun maakte het niet uit waar ze heen gingen.

Terug naar het dansen, ze kon het duidelijk maar ze was nog geen echte braziliaanse. Toch lukte het haar aardig want een half jaar in Brazilië loont natuurlijk ook wel. Tot Jolene erdoorheen kwam.' Je kan het helemaal niet, doe nou niet iedere keer alsof je zo vrolijk bent en spontaan. Je weet net zo goed als ik dat zodra hij wat dichter bij je komt staan hij je probleem gaat weten en dat is wel het laatste wat je wilt. Je wilt niemand laten weten dat ik besta. Toch flirt je met iedereen en maak je het jezelf alleen maar moeilijker.' Bij die woorden van Jolene hield ze opeens op en deed een stap van Jared af." euhmm sorry, ik euhm...." Hoe moest zij zich hier nou weer uit redden." Ik denk dat ik het rimte kwijt ben." Dat was wel het laatste wat ze kwijt was. Maar goed, het was een redding. Nou maar hopen dat Jared er geen probleem over maakte.

Jared merkte al bij de eerste bewegingen dat Baily aanleg had voor dit soort dansen, maar hoe goed ze was, kon hij nog niet inschatten. Zijn adem stokte even in zijn keel toen ze voorover boog. Het ging automatisch.
" Maar mijn verstand zegt me om net te doen alsof ik niet kan dansen zodat je me nog langer helpt...." fluisterde Baily in zijn oor waardoor Jared breed moest grijnzen.
Nu was het Jared die zich voorover boog. Hij was plotseling zo dichtbij Baily dat hun wangen elkaar raakten. “Dat bedoel ik dus. Niet naar luisteren, want weet je…” expres zweeg hij even voor hij op verleidelijke toon verder sprak, “de meisjes die echt hun hart volgen in een dans, krijgen van mij altijd een…’speciale behandeling’.” maakte hij zijn zin af waarna hij niet kon laten langzaam met zijn lippen langs haar wang te gaan terwijl hij zich weer terugtrok.
Alsof hun korte ‘onderonsje’ een signaal was geweest, gebeurde er ineens iets wonderlijks: Baily danste met een vuur, een kracht, die Jared in tijden niet gezien had. Hij reageerde hier dan ook direct op door de snelheid van hun passen op te voeren en wat uitdagendere bewegingen maakten (welke nog wel gepast waren voor op een markt, daar lette hij wel op). Zijn blik was onafwendbaar op Baily gericht.
Niet alleen het snelle dansen maakte hem warm, ook de aanblik van een meisje dat zo vlamde in elke dansbeweging, maakte dat zijn lichaamstemperatuur minstens drie graden steeg.
Wauw… Baily wist wat ze deed.
Haast zonder dat hij het zelf doorhad ontsnapte uit enthousiasme een snel, hoog uitgeroepen “Ai, ai, ai!” ineens aan zijn lippen. Jared schoot er even door in de lach, maar al snel werd zijn blik weer serieuzer en uitdagend. Eens zien waar dit heen zou gaan…

Het kon, nee het moest gewoon dat Baily een keer in Brazilië of een dergelijk land was geweest. Geen twijfel over mogelijk, want enkel in een land waar deze dansen echt leefden kon men zo leren dansen. Het ging niet alleen om de pasjes en techniek. Het was ook een bepaalde houding en uitstraling die je op moest doen in het land van herkomst van de zuiderse dansen. De muziek, de bewegingen, het ritme… het moest zich vermengen met je bloed. En dát was zeker met Baily gebeurd.
Jared zag zich haast genoodzaakt nog een stapje hoger te gaan. Hij leidde zijn danspartner zo goed hij kon en maakte gelijk van de gelegenheid gebruik om net bepaalde bewegingen te maken waarbij direct contact met Baily een essentieel onderdeel was.

Net zoals Baily plotseling transformeerde van de schattige computernerd in een ware danssensatie, veranderde ze ineens in…tja…Jared kon het niet precies benoemen. Het was niet zozeer dat zij veranderde, maar de sfeer.
Ineens deed Baily een stap van hem af en verontschuldigde ze zich omdat ze het ritme, naar eigen zeggen, kwijt was. Hierbij verscheen er kort een verbaasde uitdrukking op Jareds gezicht. Het leek haast onmogelijk dat iemand met haar danskwaliteiten het ritme kwijt kon zijn, maar waarom Baily het ook zei, ze zei het met een reden. Een reden waar Jared maar niet naar vroeg aangezien hij geen idee had wat het kon zijn en hij haar niet in verlegenheid wilde brengen.
In plaats daarvan deed hij weer een stap naar haar toe, boog zich iets voorover en glimlachte kalm. “Geeft niet, maarreh…” zijn hoofd draaide iets naar opzij. “we kunnen ons publiek niet te lang laten wachten. Ze werden net enthousiast!” Lachend keek Jared naar het groepje mensen dat ondertussen om hen heen was gaan staan en waarvan enkelen eerst nog op het ritme hadden meegeklapt. Nu waren ze een beetje stil gevallen en keken ze de twee dansers verwachtingsvol aan.
Toen Jared dit merkte, richtte hij zijn blik weer op Baily. “Kom, menina.” sprak hij zachtjes. Zonder enige waarschuwing pakte hij haar ineens weer steviger vast en liet haar, zoals bij een salsa hoorde, achterover hellen alsof ze viel, maar zijn hand op haar onderrug weerhield haar daarvan. Lenig leunde Jared mee in de beweging waardoor hij de mogelijkheid had een voorzichtig, teder kusje op haar hals te drukken waarna hij Baily weer overeind trok. Zijn ene wenkbrauw schoof omhoog. “Dus…wat denk je ervan?” daagde hij haar uit om de dans weer op te pakken.
Jared was echt niet van plan op Baily nu te laten gaan, nog niet… Nee, zo gemakkelijk kwam ze niet van hem af!

Zijn woorden tijdens het dansen hadden het dansen leuker gemaakt. En ook het dansen zelf had ervoor gezorgd dat ze zich goed had gevoeld. Ze wilde dat gevoel weer terug. Dus toen hij naar haar toe was gestapt, haar had ingepraat dat ze weer verder konden knikte Baily maar al te graag van ja. Ze wilde weer dansen, even Jolene vergeten. Haar hoofd leegmaken en alleen maar letten op Jared en de dans. Het boeide haar niet dat er een publiek was gekomen. Ze had het niet eens gemerkt. Het enige wat ze had gemerkt was het gevoel in haar onderbuik dat de dans weer naar boven bracht. Een soort heimwee naar Brazilië. Het was één van haar beste vakanties geweest. De enige die hoger stond was toen Ricky mee was op vakantie. Maar ze moest nu niet aan Ricky denken. Dat was verleden tijd.

Nu moest ze denken aan Jared en de muziek. En oké deels ook een beetje over die speciale behandeling. Het maakte dat er een brede en uitdagende glimlach op haar gezicht kwam en ze gooide haar muts even af. Het was niet iets om op te hebben tijdens deze dans. Ze schudde met haar hoofd om haar haren even flink los te kunnen laten gaan. Het kusje in haar hals voelde ze nog steeds branden en het had fijn gevoeld. Het maakte dat ze zich alleen maar meer bewust werd van de spanning tussen haar en Jared. Het was een leuke spanning, elkaar uitdagen tot iemand zich uiteindelijk overgaf. Baily was niet van plan diegene te zijn. Dus boog ze zich weer naar Jared toe en fluisterde met haar lippen tegen zijn oor aan," Nou laten we ze dan maar geven wat ze willen." Haar warme adem kwam tegen zijn huid aan en ze drukte zachtjes haar lippen op de plek net onder zijn oor. Daarna boog ze zich weer terug en had weer haar dansrimte gevonden. Of eigenlijk, ze was het nooit kwijt geraakt. Haar heupen begonnen alweer mee te bewegen met de muziek en ze pakte de Jared weer vast om te starten. Ze had zichzelf duidelijk weer hersteld.