De wilg bij het meer

"Dankjewel. Sommige mensen vinden het een deprimerend symbool. De zwarte roos wordt ook vaker gebruikt om relaties te beëindigen. Dan heb je geen woorden nodig en is de bedoeling wel duidelijk. Andere vinden het emo" zei hij grinnikend. Ryley zag zichzelf niet als een emo omdat hij daar veels te open en spontaan voor was. Hij hield wel van zo'n soorten muziek en kledingstijlen en daar bleef het bij. "Iedereen moet doen wat die zelf wilt vind ik. Zijn ook genoeg mensen die naakte vrouwen tattoeren en dat gaat mij weer een beetje te ver. Niet echt mijn smaak zal ik eerder zeggen"

Noel grinnikte. "Als dat nog een optie was zou ik zelf misschien gaan voor vleugels op mijn rug. Geen pin-up girls. Ik snap zoizo niet waarom je dat in vredesnaam op je huid zou willen staan. Is leuk als die mensen 80 zijn, oud gerimpeld en met een playboybunny op hun arm." Hij grinnikte en schudde zijn hoofd.

"Dat is pas mooi! Vleugels op je rug! Zit daar ook iets achter of vindt je het gewoon mooi" de toon in Ryley's stem was duidelijk nieuwsgierig. Zijn blauwe ogen keken de ogen van Noel doordringend aan. Voor heel even verhat hij dat hetero jongens dit creepy konden vinden. Met een lichte blos keek hij weg hopend dat het Noel niet opviel. De ogen van Noel waren prachtig grijs, een kleur wat je niet vaak bij anderen zag. Een kleur ogen waar je haast vergat waar je was, zo mooi. Ryley schaamde zich voor deze gedachten.

Noël knikte. "Er zit een verhaal achter, maar het is lastig uit te leggen zonder alles te vertellen...." zei hij met een klein glimlachje. Hij keek Ryley terug aan. Die blauwe ogen waren zo'n afschuwelijk prachtige kleur. Zo helder blauw. Hij slikte en keek weg. Hij drukte de gedachten aan die mooie ogen weg. Hij was gewoon een beetje van slag omdat hij nu zich voor iemand opende. Ja dat zou het wel zijn. Hij had al zo lang niemand gehad dat nu hij een soort van vriend had hem een beetje geklutst. Dat was het gewoon.

"Ow" de jongen keek even naar zijn schoenen. Hij wilde zo graag de reden horen maar dat zou misschien ooit wel komen. Ooit als Noël eindelijk iemand zou gaan vertrouwen. "Is helemaal niet erg" zei die vervolgend glimlachend. Hij schaapte even zijn keel en verkende het gebied een beetje. "Ooh dit gebied ken ik helemaal niet! Waar leidt dit pad naartoe?" Ryley begon nieuwsgierig te lopen naar een plek wat donkerder was. Een plek wat niet goed werdt belicht door de zon. "Noël, weet jij toevallig hoe laat het is? Ik moet op tijd terug omdat ik een etentje heb met mijn ouders om 6 uur" Ryley rommelde in zijn rugzak om zijn mobieltje te zoeken. "Oh ik ben mijn mobiel vergeten!"

Noel haalde zijn schouders op. "Hoe moet ik weten hoe laat het is, mijn telefoon kreeg ik dit weekend niet terug omdat ik met een jongen had gevochten. Anders zou ik hem toch vergeten omdat je zo'n ding alleen mag gebruiken in het fucking weekend." Hij haalde zijn schouders op. "Maar als ik de zon inschat is het een uur of 3\4"

Ryley wist de regels alleen hij hield zich daar niet aan. Hij verstopte altijd zijn telefoon en tot nu toe was hij nooit gepakt. Zijn ogen werden wel iets groter bij het woord gevochten. "Echt heb je gevochten? De jongen was hopelijk niet al te toegetakeld?" zei die met een klein grijnsje. "Grapje ik moet dit serieus nemen. Heeft hij je pijn gedaan?" vroeg hij met een licht bezorgde toon. Noël was een persoon die goed voor zichzelf kon zorgen, zo kwam de jongen over. "Oké dan heb ik nog een uurtje en dan moet ik mij eens gaan klaarmaken en het restaurant gaan vinden"

Noel knikte. "Ja, die gozer had invloedrijke ouders en had het een en ander over mijn leven uitgevonden via de school. Laten we zeggen dat ik neit erg goed reageerde toen hij wat over mijn moeder zei. Ze was niet de beste moeder ooit, maar wel míjn moeder. Dus ik heb zijn neus gebroken en hem een blauw oog geslagen Dat mietje kon neit meer dan een paar blauwe plekken slaan." Hij haalde zijn schouders op. "Maar ik denk dat we terug moeten gaan lopen naar de school dan. "

Ryley hoorde wat hij de jongen had aangedaan waardoor de jongen even moest slikken. Hij wilde echt geen ruzie met Noel krijgen want dan kon hij het niet meer na vertellen. Alleen diegene die was toegetakeld had het wel verdient voor wat die had gezegd. Het is gewoon niet netjes om over je familie te praten op een slechte manier. Hoe rijk je ook mocht zijn. Je moest iedereen met respect behandelen. "Dat vindt ik wel terecht. Alleen ik zou echt bang voor je zijn als ik je weer zag! Iedere keer ik naar mijn neus zou kijken dan dacht ik aan jou" bij de antwoord dat ze terug moesten lopen knikte hij zachtjes. "ik zou niet weten hoe wij terug komen"

Noël grinnikte. "Die jongen verdiende het, hij zat continue iedereen die hier niet met geld van hun pappie en mammie was te treiteren. En toen zei hij wat erg erg stomme dingen over mijn moeder. Als ik erin geloofde zou ik zeggen dat het karma was dat zijn neus nu gebroken is."

"Ja ik geloof best wel dat hij het verdiende! Wie de bal kaatst kan hem terug verwachten. Iedereen krijgt zijn straf. Nu mag jij mij ook wel een aantal trucjes leren, dan kan ik ook eens mijzelf verdedigen" Hij naderde Noël en keek hem met een brede grijns aan. "Hoe sla je fatsoenlijk?" Zijn heldere, blauwe ogen leken te schitteren. Hij was nieuwsgierig en gedreven om eens een goede klap te kunnen verkopen. Hij had iemand een keer proberen te slagen en dat leverde bij hem zelf een kneuzing op. Hij stond nu vrij dicht bij de jongen, hopend dat Noël niet van zijn plotselinge toenadering zou schrikken.

Noël gmimlachtte en pakte Ryleys handen beet. Hij balde ze correct tot vuisten. (zoals mijn vader en broertje altijd zeggen NOOIT slaan met je duim in de vuist, dan breek je hem.) en plaatste ze in een correcte defensieve positie. Daarna begon hij dicht om Ryley heen te lopen en verbeterde diens positie door zijn voeten te verschuiven. Toen hij redelijk tevreden was over de jongen zijn houding ging hij naast hem staan. "Zo moet je slaan." Hij nam een vergelijkbare houding aan en maakte een paar slagen de lucht in. "Niet springen op je voeten tenzij je weet wat je doet. Als je geslagen word terwijl je omhoog springt word je naar achter geworpen. Probeer niet te raken en altijd jezelf te beschermen met je armen." Hij knikte. "Dat was les een." Hij glimalchtte. "Als je meer tijd heb wil ik je wel leren hoe je precies moet slaan, en schoppen, en ontwijken en al die shit. Nu moet ik ervoor zorgen dat je weer bij de school terug komt. Ik ken het schoolterrein als mijn eigen broekzak. Ik slenter vaak rond hierbuiten." Hij begon in de jusite richting te lopen.

De plotselingen aanraking van Noel's handen maakte de jongen een beetje verlegen. Zijn wangen begonnen weer lichtjees te kleuren en Ryley begreep niet hoe dat kwam. Noel was zeker geen lelijke jongen maar door een simpele aanraking al nerveus worden? Hij moest zich concentreren en deed alles wat Noel bij hem deed. De ogen van Noel leken wel in zijn huid te branden wanneer de jongen om hem heen liep. Had hij het goed gedaan en ergerde Noel niet aan hem. De jongen kon goed les geven en Ryley begon ook slaande bewegingen in de lucht te maken. Het zag er nog stumpelig (onhandig) en onzeker uit. Noel in tegen wist waarover hij sprak en deed. Ryley kon niet helpen om breed te glimlachen. Hij wilde dit echt leren zodat hij zich kon verdedigen in bepaalde situaties. "Echt zou je mij meer willen leren? Noel zullen wij afspreken in de sportschool in zo'n prive zsal? Ik wil je ook best geld geven, ik weet niet hoeveel je vraagt voor een les te geven" Ryley hoopte op een ja en dat was niet alleen door het lesgeven. Hij wilde Noel nog eens zien. De jongen leek hem wel aan te trekken en Ryley viel nu eenmaal op zo'n types. Met snelle, grote passen volgde Ryley de jongen. "En jij nog plannen voor vanavond?"

Noel glimlachtte. "Ik leer je met alle plezier meer. En je hoeft me nief te betslen, ik doe het met veel plszier en mijn trainer leent me met alle plezier een ruimte. Beckendorf is wel zo aardig." Hij glimlachtte naar Ryley. "Kan jij anders... Elke woensdag middag na 5?" Over de vraag naar zijn avond glimlachtte hij. "Nee ik heb niets, ik doe nooit wat met mijn avonden behalve rondslenteren over het schoolterrein en door de school."

"Echt? Oh dat vindt ik echt heel aardig!" Ryley begon breed te glimlachen en zijn prachtige, witte tanden waren nu goed te zien. Hij ging met zijn vingers even door zijn pony zodat het goed zat. "Ja iedere woensdag! Ooh dat wordt echt leuk! Ik zal je beloven dat ik echt mijn best ga doen" zei hij vrolijk terwijl zijn ogen weer op die van Noël waren gericht. "Je moet iets leuks gaan doen in de avond. Hoef jij nooit huiswerk te maken voor school? Ik verdrink soms echt in mijn huiswerk en de docenten zijn vrij onredelijk" De gebouw van de school kwam steeds dichter bij en Ryley had dit een leuke middag gevonden.

Noel lachtte zacht. "Ik doe bar weinig aan mijn huiswerk. En ik dwaal graag rond over het terrein, het is rustgevend to some extend." Hij glimlachtte en knikte. "Tot woensdag dan maar, ik ben van plan buiten te blijven." Hij zwaaide naar de andere jongen. "Niet vergeten he." Zei hij met een knipoog voor hij zijn hamden in d ed zakken van zijn sweater stak en. Weg begon te lopen.

Jij kan opzich reageren in de sportschool