De zitruimte

Nikki keek glimlachend toe hoe Coco uiteindelijk toch ging verzitten. In het begin was zijn houding nog een beetje houterig, maar dat zou vanzelf wel veranderen als hij zich meer ontspande.
'Maar ik wil aan het einde de foto's wel zien en je moet me ook wel wat helpen hoor.'
“Natuurlijk! Geen probleem.” reageerde Nikki lachend. Zodra ze merkte dat Coco een wat lossere pose kreeg, begon ze enthousiast foto’s te nemen. “Heel goed! Hou dat vast..”

Na een stuk of wat foto’s te hebben genomen en ze één voor één eens kritisch bekeken te hebben, richtte Nikki zich weer tot Coco. “Oké, nu ga ik iets zeggen waar jijzelf maar op moet reageren..” ze zei het op een geheimzinnig manier, dat was dan ook de bedoeling geweest. Een klein grijnsje tekende zich plotseling op haar gezicht. “Goed. Luister…” begon Nikki op gedempte toon te spreken, het soort toontje waarop iemand een spannend verhaal verteld. “beeldt je even in dat hier direct naast mij..” haar armen zwaaiden uitvoerig in de lucht. “een onwijs lekker ding staat. Zeg maar zo’n Calvin Klein ondergoed model.” grinnikte Nikki. Tja, Coco moest het natuurlijk wel voor zich zien! Haar hand ging in een soort ovaal vorm heen en weer. “Dan hebben we hier zeg maar…tadadadaamm!..een glanzende six-pack,” haar hand ging iets naar boven, “brede schouders” en nog iets verder, “en een knap koppie met een wilde bos prachtige lokken.” Ineens ging haar hand weer een stuk omlaag. “En wat in deze regio net onder de buik zit en in welk formaat, ehem..mag jij zelf verzinnen.” eindigde Nikki haar beschrijving van een soort 'demigod'. Pfew, zij zag het nu in ieder geval wel voor zich… Door dat beeld begonnen haar wangen een beetje te gloeien. Ja, ze liet zich weer eens meeslepen, maar... alles voor de kunst!
En al moest ze straks echt een halfnaakte jongen hier mee naar binnen slepen om nét die perfecte foto van Coco te kunnen nemen, dan zou ze het nog doen ook!
“Oké? Heb je het?” sprak Nikki met een stem die spontaan een octaaf omhoog was gevlogen. Terwijl ze wachtte op een antwoord van Coco voegde ze nog iets aan haar woorden toe: “Doe maar net alsof je net leuk oogcontact hebt met hem en dat hij nu pal achter mij staat.” Zo hoopte Nikki minstens een zwoele, verleidende blik van Coco te onttrekken. Aangezien Coco haar wel een verleider leek op zijn tijd, moest dit gewoon kunnen werken! Z
Nikki stond glimlachend alweer met haar camera in de aanslag.

Coco begon zich wat meer ontspannen te voelen terwijl Nikki foto's maakte. Het was echter best moeilijk om niet in de lach te schieten.
Dat deed hij namelijk wel toen ze zei dat hij zich de jongen moest inbeeldden. 'Serieus?' Zei hij lachend, maar probeerde daarna wel weer wat serieus te worden. Hmmm sixpack, brede schouders, knap koppie, wilde bos haar en een... goedgevulde boxer. Dat moest wel lukken. 'Oke ik ga het proberen.' Zei hij met een grijns en ging weer wat verzitten zodat hij richting haar kon kijken. Zijn benen trok hij weer op de stoel en om zijn mond hing een klein maar verleidelijk glimlachje. Het duurde even voor hij zijn fantasie zover kreeg om de jongen voor zich te zien, maar langzaam kwam het beeld op. Coco's ogen begonnen iets te glinsteren en keken uitdagend maar ook verleidelijk naar de camera. Dit was bijna een precies beeld van Coco die een leuke jongen versierde met alleen zijn blik.

Brendon zat tegenover Jeremy en grijnsde breed naar hem, de eerste keer dat hij hem gezien had sinds zijn eerste avontuurtje met Coco was erg ongemakkelijk geweest, maar nu merkte hij dat het eigenlijk veel gemakkelijker voor hem was, hij had veel minder aandacht nodig en alles ging soepeler.

Jeremy glimlachtte en nam Brendons hand steviger in de zijne. Er zat zo veel verschil.tussen de handen in kwestie. Zijn handen waren groter en blrker, dankzij dr handschoenen waren ze nooit veel blootgesteld aan de zon. Hij glimlachtte naar zijn vriendje. Brendoneek veel rustiger en geduldiger de laatste dagen, hij wist niet waarom, maar hij zou niet enorm gaan klagen.

Coco liep met een grote zelfverzekerde glimlach op zijn gezicht geplakt de ruimte binnen. Hij had niet echt reden om zo vrolijk te zijn, maar hij was gewoon in een goed humeur. Misschien ook wel omdat de laatste tijd alles goed leek te gaan. Zijn ouders waren blij met hem, omdat hij goede cijfers haalde, hij had Ryan die hem leuk vond en Brendon die zijn sexbuddie was. Over Brendon gesproken.... 'Heei Brendon!' Riep hij vrolijk uit en stapte naar de jongen toe om op de zijleuning van zijn stoel te gaan zitten en hem zo een uitgebreide knuffel te geven.

Bendon's ogen werden groot toen hij Coco's lichaam tegen het zijne voelde, 'Oh, hallo... Vrolijke bui?' zei hij zo min mogelijk trillend. 'Coco, buddy, ken je mijn vriendje Jeremy al?' vroeg hij ietwat te zoet. Coco mocht hem niet gaan verraden, en hij hoopte dat dit nu duidelijk was.

Jeremy verstopte zijn handen zo snel en discreet mogelijk weg in de zakken van zijn donkerblauwe vest toen Coco zo dichtbij kwam. Hij glimlachtte. "Volgensmij ken ik hem wel, jij bent toch de jongen met het vreemde techniekproject?" Zei hij met een vriendelijke glimlach. Ik zij. Hoofd was hij iets sceptischer. Coco was wel erg close met Brendon. Hij moest onthouden dat conyact voor anderen niet zo'n big deal was. Maar het bleef iets wat hij zou onthpuden.

Coco maakte zijn armen los van Brendon en keek hem nog even vrolijk grijnzend aan tot hij het woord 'vriendje' noemde. Zijn gezicht wendde zich naar Jeremy en bekeek hem van top tot teen met een haast spottende blik die bijna zei: Wat moet je met hem? Maar die blik was al snel weg en hij glimlachte iets naar Jeremy, al was het niet van harte. 'Ja we kennen elkaar al, leuk je weer te zien.' Klonk er toch nog redelijk vrolijk uit zijn mond, waarna hij zich weer naar Brendon richtte. 'Hmm ik kan je nu zeker niet eventjes lenen, of wel? Ach ik vind het ook niet erg om even met jullie rond te hangen, ik heb toch niets te doen.' Zei hij een beetje met Brendon's haar spelend, waarbij het waarschijnlijk wel duidelijk genoeg was voor Brendon wat hij met 'lenen' bedoelde. Brendon moest niet gaan verwachten dat hij zich anders zou gedragen nu zijn vriendje erbij zat, dat ongeluk had hij over zichzelf gebracht. Waarom dacht je dat Coco nooit vreemd ging?

Brendon zuchtte, hij had dit kunnen verwachten, al had gehoopt dat het anders zou verlopen, het was zijn eigen schuld. 'Nee, dat heb je goed gezien...' zei hij niet al te vrolijk en hij duwde Coco's hand weg van zijn haar. Hopelijk waren Jeremy's gedachten net zo onschuldig als de jongen zelf. 'Ik vind het best als je hier blijft, maar verwacht dat het best lang kan gaan duren voor je me ook werkelijk kan lenen, dit is mijn Jeremy-tijd en ik heb daar geen zin in.' misschien was hij heel bot tegen Coco, maar dat kon de situatie bij Jeremy alleen maar verbeteren.

Jeremy keek skeptisch van Brendon naar Coco, zelfs iemand met zo weinig mensenkennis als hij had door dat er wat tussen die twee speelde. "Brendon, kan ik je heel even onder vier ogen spreken?" Zei hij op een geforceerd kalm en beleefd toontje, een houdibg die erin geslepen was door zijn hele leven op kostscholen door te brengen.Hij keek Brendon indringend aan. Op elk ander moment zou hij nu Brendpns hand beetgepakt hebben en hem meegetrokken hebben naar de andete kant van de ruimte om hem ernaar te vragen , maar ditkeer niet. Zijn handen bleven weggestopt in zijn zakken. Hij vistte twee witte handschoenen tevoorschijn en bedekte zijn handen weer met de dingen. Hij stond op uit zijn stoel met een blanco uitdrukking.

Brendon slikte, dit kreeg je er van... Dit was al zo veel eerder gebeurd, maar nog nooit maakte het hem zo veel uit als nu. 'Natuurlijk...' zei hij met een klein stemmetje en hij stond ook op om met een vuile blik naar Coco met Jeremy naar de andere kant te lopen.

Coco keek verontwaardigd naar Brendon en snoof zacht. Brendon kon het maar beter niet al te bont maken, want dan werd Coco ook niet al te aardig. 'We hadden een afspraak hierover weet je nog? Dus pas maar op jij.' Zei hij lacherig met een brede grijns, al meende hij het bloedserieus. Hij begreep ergens ook wel dat hij Brendon niet kon verraden bij Jeremy, dus zover ging hij ook weer niet, want hij wilde zijn sexbuddy ook weer niet kwijt. Hij keek op bij Jeremy's vraag aan Brendon en grijnsde wat scheef waarna hij zich in de vrijgekomen stoel van Brendon liet glijden om de twee van een afstandje te bekijken.

Jeremy wendde zich pas naar Brendon toen ze buiten ditecte gehoorsafstand waren. Hij keek hem aan met een onleesbare uitdrukking. "Brendon" hij liet het koosnaampje achterwegen "Zou je me alsjeblieft willen uitleggen hoe dat zit tussen jou en Coco? Ik wil geen overhaasde conclusies trekken, maar dit was niet niets." Hij sloeg zijn armen over elkaar.

Brendon staarde naar zijn voeten, een beetje bang van Jeremy op het moment. 'Het was wel niets...' zei hij zacht, maar hij wist zelf heel goed dat hij hier niet onderuit kon komen. 'Ik had behoefte aan sex...' zei hij en hij keek Jeremy nu wel aan, 'En als er iets was wat ik niet wilde doen was het wel je opdringen, en toen was er dat Cafe en Coco en ik kon mezelf niet inhouden en en toen merkte ik dat het beter tussen ons ging en nu merk ik dat het dat niet waard was...' legde hij onstabiel uit. Hierna had hij zeker geem vriendje meer en als hij niet uitkeek was hij Coco ook meteen kwijt.

Coco keek vanuit de stoel naar de twee jongens. Zelfs zonder mee te luisteren kon hij aardig volgen wat er gezegd werd door hun lichaamstaal. Hij zou Brendon wel kunnen helpen, maar hij wist niet of het er beter of erger op zou worden als hij zich ermee zou bemoeien. Ook voelde hij zich nog beledigd door Brendon om diens opmerking, dus misschien was het maar beter als hij het in zijn eentje uit moest gaan leggen aan Jeremy.

Jeremys blik vertrok bij elk woord. Tranen van verraad en woede stonden in zijn ogen. "Brendon, ik fucking vertrouwde je." Zei hij kwaad. Meestal hield hij een glimlach.op zijn gezicht, hoe hij zich ook voelde, als hij kwaad was ging dat niet. "Ik vind je een enorme lul dat je dit gedaan heb." Merkte hij op, terwijl hij een traan uit zijn ooghoek veegde. "Ik hield van je, weetje." Zei hij nonchalant. "Je wist dat dit moeilijk voor mij is, maar dat ik mijn best deed." Volgde er bitter. "Ik had eigenlijk niet zo verrast moeten zijn, ik heb genoeg verhalen over je gehoord, en wist dat ik nooit genoeg kon zijn. Maar ik was weer eens fucking leeghoofdig dingen strategisch aan het negeren. Ik had het moeten zien aankomen" dit was meer gemompeld, twgen hemzelf.

Brendon kreeg meer tranen in zijn ogen bij elke zin die Jeremy uitsprak, 'Je hebt gelijk... Maar ik heb net zo goed mijn best gedaan, ik wilde dit niet, echt niet, ik wilde gewoon dat ik weer kalm kon zijn als ik bij je was, wat ook in jouw voordeel werkt... Ik dacht dat dit allws zou verbeteren, maar dat heeft het niet, dat merk ik nu meer dan goed... Maar Jeremy... Wat je moet onthouden... Ik hou van je... Alleen van jou...' zei hij en hjj legde zijn hand op Jeremy's arm om zijn woorden te ondersteunen

Jeremy trok zijn arm weg alsof hij zich gebrand had. Zijn handen trilden. Hij had een halve paniekreactie op die aanraking, Nog erger dan eerst. "NIET... Niet aanraken, alsjeblieft." Hij moest zijn best doen niet te schreeuwen. "Brendon, ik weet niet wat ik nog van je moet geloven. Echt niet. Ik vertrouwde je, echt. Maar nu niet meer." Hij draaide zich om en begon weg te lopen, elektrische flitsjes schokken dansden over hem heen. Hij was echt pissed en dan had hij niet alle controle meer.

Toen het toch wel een beetje erg uit de hand leek te lopen, stond Coco op uit de stoel en sneed Jeremy de pas af. ' Het is niet zijn schuld weetje, als jij gewoon wat beter uit je doppen had gekeken en wat beter je best had gedaan om hem tevreden te houden, zou hij niet naar mij hebben hoeven te vluchten.' Zei hij verwijtend tegen de jongen, maar al snel kwam er een wat geniepige grijns op zijn gezicht. 'Maar alsnog wil ik je bedanken voor dat je dat niet deed, Brendon is namelijk een geweldige fuckbuddy, voor als je dat nog niet wist.'

Jeremy keek Coco erg kil aan. "Beste Coco, je hebt geen fucking idee van mijn leven, maar ik wil je even zeggen fat het voor mij extreem moeilijk is, zon relatie, aangezien ik een gezelige aanrakingen fobie heb." Zei hij nogal pissed. Hij snapte niet hoe Brendon deze jongen kon.uitstaan. "Maar dat wist je niet, je wist niet dat ik nooit een normaal leven heb gfehad door die kutfobien." Hij haalde diep adem, hij was echtbkwaad en uit ervaring wist hij dat hij geen controle meer had over de elektrische lading als hij kwaad was. "Maar weetje, je mag Brendon hebben, want ik ben klaar met hem." Zei hij kil voor hij een nieuwe poging deed de ruimte te ontsnappen. Het feit dat het begon te regenen buiten was alles behalve positief voor zijn humeur.

Alles gonsde in Brendons oren, hij had dqar maar gestaan, starend naar de hand die Jeremy zo angstig had weggeschud. Toen hij hoorde hoe Coco voor hem opkwam en daarbij de reactie van Jeremy merkte hij pas echt hoe fout hij bezig was geweest. Hij werd helemaal koud en zijn benen begonnen zo hevig te trillen dat hij op zijn knieen op de grond viel. Heel langzaam gleed zijn blik omhoog van zijn hand, maar toen hij Jeremy niet meer kon vinden bleef deze maar op Coco rusten... Hij wilde nu maar al te graag geleend worden, om alles te vergeten en toch nog een beetje te genieten van het leven wat nu kapot was. Hij had duidelijk niet geleerd van zijn fouten, zoals altijd.

Coco rolde met zijn ogen bij Jeremy's verhaal. 'Whatever' Mompelde hij toen de jongen klaar was. Nee, Coco wist het inderdaad niet en eerlijk gezegd intereseerde het hem ook niet. Zodra Jeremy verdwenen was, draaide hij zich om naar Brendon. Hij schrok toen hij de jongen op zijn knieën op de grond vond en snelde naar hem toe om zich naast hem te laten zakken op zijn hurken. Voorzichtig sloeg hij zijn armen om Brendon heen en trok hem tegen zich aan. 'Hé, het komt wel goed.' Zei hij zachtjes en wreef over Brendon's arm. Ook al was er niet echt liefde tussen hen, het deed hem pijn om Brendon zo te zien, want er was wel degelijk íets tussen hen. Meer dan vriendschap, minder dan liefde, hij wist niet hoe hij het moest benoemen, maar het was iets. ' Iedereen kan een fout maken, maar dat maakt je niet minder geweldig. En als Jeremy dat niet inziet, pech voor hem.' Susde hij hem, hopend dat hij de goede woorden gebruikte.

Brendon schudde zijn hoofd als teken dat Coco niets meer moest zeggen, hij wist niet wat hij van diens woorden moest vinden en of het nou beter of erger werd. 'Jeremy...' begon hij maar zodra hij de naam had uitgesproken kon hij niet verder en begon hij op Coco's schouder te huilen. 'Ik weet dat we een afspraak hadden... Maar kunnen we een uitzondering maken? Ik heb je nodig...' zei hijna een tijdje met gebroken stem.

Coco drukte Brendon tegen zich aan toen die begon te huilen en maakte zachte sussende geluidjes terwijl hij hem heen en weer wiegde. Ook al kon hij dan soms een echte bitch zijn, hij kon er maar moeilijk tegen als iemand anders moest huilen. Hij beet even op zijn lip bij Brendon's woorden en pakte diens gezicht zachtjes tussen zijn handen om een paar tranen weg te vegen. 'Weet je het zeker? Misschien kun je beter even op bed gaan liggen... alleen.' Zei hij aarzelend. Hij wilde niet dat Brendon stomme dingen ging doen, waarvan hij later spijt zou krijgen.

Brendon tilde zijn hoofd op en keek Coco recht aan, 'Ik heb nergens meer spijt van na dit...' zei hij bloedserieus, 'Dus ja, ik weet het zeker...' voegde hij er nog steeda huilend aan toe in combinatie met een korte, bijna gevoelloze kus. 'Dus alsjeblieft, neem me mee...'