Het pleintje

Voor de school ligt een kleine pleintje. Het is niet heel speciaal, het is een stukje wat belegd is met stoeptegels en aan de kant staan allerlei bankjes. Voor 's avonds staan er ook straatlantaarns die het plein dan verlichten met een zachte gloed. In het midden van het plein staat een fontein waar je ook nog op de rand kunt gaan zitten, maar daar moet je mee oppassen, want er zijn nog wel eens mensen die het grappig vinden om je in het water te duwen.

Belle was dan al wel aardig ingeburgerd in de school en had met niet veel moeite al een paar vriendinnen gemaakt, deze keer zat ze alleen op één van de bankjes. Hoe lang zat ze nou al op deze school? Een paar dagen hoogstens. Ach ze had het nooit moeilijk gevonden om aan nieuwe omgevingen te wennen. Haar hoofd knikte rustig met de muziek mee die uit haar ipod kwam terwijl ze haar benen optrok. Ze moest er nog steeds aan denken dat ze een rokje droeg het grootste deel van de dag, waardoor ze niet meer in alle gewenste poses kon staan. Dat was één van de vele nadelen aan het schooluniform.

Hillary kwam met een piano deuntje in haar hoofd naar buiten gelopen. Ze was op het pleintje terecht gekomen. Het was er redelijk druk zo te zien. De meeste kozen het uit om te chillen bij de fontein, maar voor haar was het de ideale plek om te lezen of na te denken over nieuwe balletdansjes. De enigste plaats was langs een jonger meisje dat op een bankje naar muziek aan het luisteren was. Zonder er bij na te denken liep Hillary richting het meisje en ging langs haar zitten. 'Je vind het toch niet erg als ik erbij kom zitten, of wel?'vroeg Hillary dan toch maar beleefd.

Ryan zat drijfnat op de rand van de fontein. Zack had het idee opgevat om hun trainer, coach en aanvoerder erin te gooien. Voor hem dat lukte had hij wel de hulp van William, Greg en Sem nodig gehad. Op zich hield Ryan wel van een grapje en hij was ook niet kwaad op de jongens, maar het werd of een straftraining voor allemaal of deze vier hadden na het douchen de taak om de complete kleedkamer schoon te maken. En aangezien het de laatste vier dagen hard had geregend, zou daar veel modder bij komen kijken. En om het verhaal compleet te maken had Ryan zijn eigen manier van corvee geven, waardoor het nog wat zwaarder werd. Het was maar een grapje, maar de jongens wisten wat de consequenties waren. Daar waren ze ook mee akkoord gegaan toen ze zich aansloten bij het team.

Juliëtte had haar jas om haar schouders heen geslagen. Ze had het koud, ondanks dat het buiten niet echt heel koud was. Doordat het had geregend stonden er een aantal plassen op het pleintje, ze banjerde er gewoon doorheen. Ze hield van regen, het leek dan altijd alsof de wereld weer schoon was gespoeld. Ze had haar mp3-speler in haar zak zitten en luisterde naar de muziek die uit haar oortjes schalde. Zachtjes neuriede ze mee. Dat deed ze steeds vaker nu ze zo ver van huis weg was. Ze miste thuis, ze miste haar moeder en natuurlijk de kleine leslie. Maar ook haar oudere zussen miste ze. Het was prettig geweest om hun advies te krijgen, en te horen hoe zij over dingen dachten. De gesprekken van thuis miste ze, de huiselijke sfeer was hier ook moeilijk te vinden helaas. Toch wist ze dat ze hier moest blijven.

Ryan trok zijn T-shirt uit en wrong het water eruit boven het fonteintje. Daarna liep hij naar één van de bankje en ging zitten drogen in de zon. Ondanks dat het herfst begon te worden, was het nog erg warm vond hij. Maar de zomers in Maine vond hij altijd lang duren. Vrolijk fluitend keek hij om zich heen. Een paar leraren keken hem afkeurend aan, maar zeiden verder niets. Misschien gaven ze hem het recht omdat hij doornat was en gewoon op moest drogen.

Juliëtte liep door totdat haar oog viel op een jongen die halfnaakt op een bankje zat. Hadden ze hier geen schoolreglementen waarin beschreven was dat het niet toegestaan was? Toen pas zag ze dat hij doorweekt was. OP dat moment besefte ze dat ze hem een beetje openlijk aan het aanstaren was. Snel wendde ze haar hoofd af, hopelijk was het niet opgevallen. Ze wist dat het onwaarschijnlijk was dat hij het niet had gezien. Rustig liep ze door, inmiddels was ze gestopt met neuriën. Uit alle macht probeerde ze verder niet op te vallen omdat ze zich beschaamd voelde nu ze die onbekende jongen zo had aangestaard.

Ryan zat keihard te lachen nadat hij had gezien hoe het meisje had gereageerd. "Geeft niet hoor," zei hij lachend. "Het leek me alleen zo lomp om met een nat spoor achter me aan de school in te lopen. En om dat nou helemaal naakt te doen, leek me ook niet zo'n goed plan." Misschien zat er toch wel dat ene beetje schaamte in, bedacht hij zich toen hij de laatste zin uitsprak. Of misschien lag het aan het nablijven dat je ervoor zou krijgen. Hadden die leraren trouwens niet gezien hoe de jongens hem erin geduwd hadden? Daar zouden ze dan straf voor hebben gegeven. Het was dan alleen jammer geweest dat die taak niet meer bij Ryan lag voor tijdens de training.

Juliëtte beet op haar lip, het was duidelijk hij had haar gezien. Ze had nu twee keuzes, of stug doorlopen en doen alsof ze hem niet had gehoord. Of tegen hem terug praten. Aan de ene kant wilde ze doorlopen, maar dat zou stom staan. Niet alleen voor haar ook voor hem. Als ze tegen hem ging praten liep ze de kans dat hij haar nog meer zou gaan uitlachen. God, sinds wanneer twijfelde zij zo wat ze moest doen? Vroeger had ze dat nooit gehad. UIteindelijk draaide ze zich naar hem toe en haalde een oortje uit haar eigen oor. 'Ehm, sorry. Het lijkt me inderdaad niet zo'n goed plan,' zei ze toen rustig. Ze keek eventjes naar de plek naast hem. 'Vind je het erg als ik erbij kom zitten?' vroeg ze hem toen.

"Nee hoor," zei Ryan en hij schoof een stukje op. "Kan ik meteen aan jouw vragen wat ik met de duiveltjes moet doen. Degenen die mij in de fontein hebben gegooid zitten in mijn team, snap je." Hij keek even naar het meisje. "Dus, een straftraining of mogen ze vanavond de modderige kleedkamer schoonmaken?" Hij vroeg zich af wat ze zou zeggen. Aan de andere kant van het plein zag hij Williams grote hoofd om de hoek van de school steken, maar hij besloot net te doen alsof hij niks zag. Alles bewaren voor de training was veel te leuk.

Juliëtte dacht na, en terwijl ze dit deed hield ze haar hoofd iets schuin en beet ze op haar lip. 'Beide is zeker geen optie?' zei ze vragend. Ze had geen idee wat erger zou zijn. Als ze haar broertje straf moest geven wist ze ook nooit wat te doen. Gelukkig kwam dat eigenlijk nooit voor. 'Anders zou ik denk ik die kleedkamer aan hun overlaten. Als je straftraining gaat geven kost dat jou ook tijd namelijk,' zei ze vervolgens. Als die jongens een kleedkamer schoon moesten maken zou Ryan daar niets aan hoeven doen. Dat zou voor haar de keuze zijn geweest dacht ze.

"Oh, maar de jongens met elkaar zien worstelen in de modder is ook leuk," zei Ryan lachend. "Na die regen van de laatste tijd zal het veld erg modderig zijn. Maar van diezelfde modder hebben ze ook last tijdens het schoonmaken van de kleedkamer. Toch denk ik dat ik voor de straftraining ga. Maar dan alleen voor deze vier." Het laatste zei hij hard genoeg, zodat het hele plein het te horen kreeg. Het duurde dan ook niet lang of er stonden vier beteuterde jongens voor hen. "Oké jongens, deze lieve dame hier is bereid jullie straf te verzinnen. Ze weet wat de opties zijn en ik hoop dat ze de akeligste kiest." Lachend keek hij naar Zack, Sem, Greg en William. Het waren de vier jongsten en aan hun hoofden te zien zaten ze allemaal in hetzelfde jaar als dit meisje. Maar ze zeiden geen woord.

Kort keek Juliëtte hem aan. 'Lekker ben jij, mij een beetje de keus geven,' zei ze met een lichte glimlach op haar gezicht. Daarna keek ze weer naar de vier beteuterde jongens. Ze herkende hen, ze zaten in haar jaar. Fijn. Aan de ene kant wilde ze niet dat de jongens straf kregen. Het voelde slecht om te moeten bepalen wat hen straf zou zijn. Aan de andere kant bedacht ze zich dat ze ook gebruik kon maken van de situatie. 'Dan wordt het de kleedkamer schoonmaken,' zei ze rustig. De glimlach stond nog steeds op haar gezicht. Ze dacht niet dat Ryan dat de beste oplossing zou vinden, maar hij zou vanzelf achter haar plannetje komen.

Ryan liet niets van zijn teleurstelling merken. "Oké jongens, bedank haar maar," zei hij vrolijk. "Als het aan mee had gelegen was het rollen door de modder geworden. En nu uit mijn ogen." De vier renden direct wist. Ze wisten dat Ryan niet boos op hen was, ze hadden dit ook wel verwacht. Maar niet dat een klasgenoot moest beslissen. "Waarom nou corvee?" vroeg Ryan beteuterd aan het meisje. "Buiten dat Harry darmproblemen heeft is er niets mis mee. Harry is trouwens onze mascotte. Harry de papegaaiduiker." Hij grinnikte en zag al voor zich hoe de jongens met schrobbers op hun knieën zouden zitten die avond.

Juliëtte glimlachte, een glimlach die genoeg betekende. Ze schoot kort in de lach toen hij begon over Harry. 'Oke dat was iets te veel informatie,' zei ze grinnikend. 'Maar omdat jij mij voor het blok zette, ga je er iets voor terug moeten doen,' zei ze met een uitdagende glimlach. 'En aangezien je morgenavond dus vrij bent,' ging ze toen verder. 'Lijkt me dat een geschikt moment om je straf te innen.'

"Hoe weet jij dat ik morgenavond vrij ben?" vroeg Ryan. "Maar oké, ik zal er zijn. Jim en Matt kunnen de training wel overnemen. Wat ben je van plan?" Iets aan het zaakje stonk, maar dat maakte hem niet uit. Hij was een stuk ouder dan dit meisje en goed getraind, dus hij kon wel wat aan. Toch vroeg hij zich af wat ze van hem wilde. Zijn straf moest geïnd worden, raar. Hij keek naar zijn kleren, die zo langzamerhand droog begonnen te worden.

Juliëtte had al zo'n idee dat hij nieuwschierig zou worden. Ze was niets verkeerds van plan. 'Ik ben nieuw, en een rondleiding door de stad zou helemaal niet zo verkeerd zijn,' zei ze met een glimlach. 'Ik heb zojuist besloten dat jij de uitgekozen persoon bent om dat te gaan geven,' ging ze vervolgens verder. Zoals al eerder gezegd, helemaal niets verkeerds.

"Hmm, geen idee of ik dat wel kan," zei Ryan en hij trok zijn T-shirt weer aan. "Niet dat je mij moet hebben voor een rondleiding daar, maar ik zal je graag helpen." Hij besteedde zijn vrije tijd aan trainen met het team en was maar een paar keer naar de stad gegaan. Sowieso was hij wel van plan om te komen, al was het alleen maar om uiteindelijk te spotten met dit meisje. Zo ging hij met mensen om en zo ging zijn team met mensen om, het was best wel leuk.

Juliëtte stond op. 'Great. Ik zie je morgen half acht, ingang van de school,' zei ze met een glimlach. Dat zou ze nog wel kunnen vinden. Daarna draaide ze zich om en begon weg te lopen. Ze had nog meer te doen vandaag. Vooral dingen van school. Eigenlijk was ze wel in haar nopjes met het feit dat ze deze jongen zo ver had gekregen om haar een rondleiding te geven.

Ryan zei niets meer en liep naar de ingang van de school. Zijn schoen zogen nog een beetje en dat hoorde je. Maar hij was meer bezig met hoe hij het meisje aan zou pakken en hoe hij de corveestraf van William, Sem, Zack en Greg kon verergeren, want in zijn ogen was het de zwakste straf die je kon geven. Zo zie je maar van een vrouwmens.

NEW

Jeremy zat onderuitgezakt op een bankje met een PSP in zijn in donkerblauwe handschoenen gestoken handen. Hij was een of ander race spel aan het spelen waarvan de naam hem nu al was ontschoten. De graphics waren waardeloos, maar hij vond het wel een grappig tijdverdrijf terwijl hij wachtte op zijn nieuwe spellen.

Met Harry op zijn schouder liep Ryan over het plein. De papegaaiduiker had al te lang geen buitenlucht meer gezien, zei de dokter, al namen ze hem elke dag mee naar buiten. Het was dus gewoon geen huisdier, maar Harry was op zijn beurt ook gehecht geraakt aan de dertien jongens. Nu leek Harry weer helemaal op te leven. Vrolijk sprong hij van Ryans schouder af en rende naar een jongen die een videospelletje aan het spelen was. Geïnteresseerd ging hij naast hem zitten en keek wijs naar diens gezicht.

Jeremy lachtte toen er een vogel naast hem kwam zitten. Hij sloot zijn spel af en tikte speels met de top van een van zijn ingepakte vingers tegen Harry's snavel. Dieren aanraken was niet zo heel eng. Al vertrok zijn gezicht een onmerkbaar beetje toen hij het diertje aanraakte. "Hallo kleintje." Zei hij vrolijk. Hij lette niet op Ryan, de jongen die bij de vogel hoorde. De vogel was veel interessanter.

Harry ging bij de jongen op schoot zitten en het eerste wat hij deed, was een grote klodder vogelpoep afscheiden. Ryan zag het en barstte in lachen uit. Echt geweldig. Hij liep snel naar de jongen toe en pakte Harry van zijn schoot. "Harry, je weet dat dat niet mag," zei hij, maar door zijn gezicht zou de vogel hem met geen mogelijkheid serieus kunnen nemen. Als hij nu een knipoog zou geven, zou Harry voortaan op iedereen poepen, iets wat Ryan en de jongens leuk zouden vinden, maar de leraren zouden Harry dan uit school zetten.

WTF Jorn... WTF
----

Jeremy kon er zelf ook wel om lachen. "Doet dat beest dat bij iedereen, of ben ik de uitverkorene?" Vroeg hij vrolijk. Hij deed zijn marine blauwe handschoenen uit (AN: LE GASP) en viste een pakje zakdoekjes uit zijn tas waarmee hij zich zo goed mogelijk schoon ging maken. Zijn handen waren erg bleek omdat hij ze altijd in handschoenen verborg. Hij was helemaal bleek omdat hij zich ALTIJD onder kleding verborg, maar dat is een bijzaak. Hij gooide de vieze zakdoekjes in een prullenbak en deed zijn handschoenen weer aan.