het grote raam

Brendon negeerde mevrouw Jones half, zijn blik bleef in ieder geval op Coco en diens lichaam gericht. 'Nou?' ze begon paniekerig te klinken. Brendon besloot haar niet langer te negeren,'Mens!' riep hij geirriteerd, 'U heeft vast nooit sex!' zei hij met een halve grijns, met zijn ogen en gedachten de laatste resten stof van Coco halend.

Coco kon wel lachen om Brendon's woorden, al deed hij het zacht, want mevrouw Jones kon het zeker niet. Die liep rood aan, van schaamte of van woede vroeg Coco zich af, en tierde:' Kleedt jullie allebei aan! Dan breng ik jullie bij de rector!' Ze liet Coco los en gaf hem een duw richting zijn kleren, waar hij half-struikelend over zijn broek naar toe liep. Tijdens het aankleden probeerde hij expres zijn blik zoveel mogelijk van Brendon af te houden, nog steeds niet gelovend dat hij Jeremy bijna had verraden.

Brendon begon zichzelf grinnikend en op zijn gemakje aan te kleden, iets was de blik van mevrouw Jones niet echt vrolijker maakte, zeker toen hij zijn veters vijf keer opnieuw strikte en ze uiteindelijk toch in zijn schoen stopte. 'Nou, chop chop naar de rector.' zei hij nog steeds zo relaxed mogelijk, normaal zou hij als een puppy met haar meelopen en fduizend keer zijn excuses aanbieden, maar hij had genoeg gehad van zijn eeuwige onzekerheid.

Nee, hij had Jeremy al verraden door alleen maar het verlangen naar Brendon te voelen. Hij kon zich wel voor zijn kop slaan. Zodra hij klaar was wierp hij even een blik op Brendon. Nog steeds waren die gemengde gevoelens er en wat had hij nu een haat aan ze. Brendon zou nu vast denken dat hij hem weer wilde, maar dat was zeker niet de bedoeling. Tuurlijk, hij vond Brendon nog steeds geweldig leuk, maar hij had nu Jeremy waar hij zijn aandacht op moest richten. Met een hangend hoofd liep hij achter mevrouw Jones aan.

Als hij heel eerlijk was vond Brendon dit doodeng, maar Coco was bij hem, een Coco die weer dicht bij hem wilde zijn, dus hij maakte zich alleen zorgen diep achterin zijn hoofd. Het leek eeuwen te duren voor ze bij meneer Stonebridge's kantoor kwamen en hij het geklop van mevrouw Jones op de deur hoorde. Zijn blik ging naar het bordje naast de deur, niet mevrouw O'donnel, wat betekende dat ze diep, heel diep in de nesten zaten.

Coco haalde diep adem toen mevrouw Jones op de deur klopte en zijn ogen schoten weer even naar Brendon voor er een gedempt 'Binnen' te horen was. Mevrouw Jones opende de deur en hield hem open voor de twee jongens. Coco liep met een nog steeds gebogen hoofd door de deur en bleef daar staan wachten op wat er ging komen. De straf kon toch niet erger zijn dan wat hij had gedaan.

'Binnen' klonk er vanuit het kantoor en mevrouw Jones duwde de jongens voor haar naar binnen. 'En wat brengt jullie hier?' vroeg meneer Stonebridge aan de jongens, Brendon deed zijn mond open maar kreeg de kans niet op wat te zeggen voor mevrouw Jones dat al deed. 'Ze vertoonden openlijke intimiteit!' zei ze hlf in paniek door wat ze gezien had. 'En waarom brengt u ze dan naar mij en niet naar mevrouw O'Donnel?' vroeg de rector kalm, zijn handen in elkaar vouwend. 'Nou... Nou...' stamelde de lerares onzeker. 'We hadden geneukt als ze ons niet onderbroken had.' onderbrak Brendon haar grof.

Coco stond er maar wat ongemakkelijk bij, maar bij Brendon's woorden keek hij boos op en gaf de jongen een stomp. Hij hoefde het er niet nog erger op te maken. 'Oké... ik kan het van hier wel overnemen mevrouw Jones.' Zei meneer Stonebridge, waarna mevr. Jones knikte en de deur uitliep. 'Zo en vertel nu maar eens waarom jullie besloten om zoiets in de school te doen, terwijl het verboden is.' De woorden waren abnormaal kalm uitgesproken. Coco's hoofd werd rood en hij keek nu hulpzoekend naar Brendon. Hoe kon hij nou tegen de rector zeggen dat hij zo opgewonden was dat hij geen geduld meer had gehad

Brendon haalde zijn schouders op, hij begon nu een stuk minder zeker te worden aangezien de rector zo kalm bleef. 'Gewoon...' zei hij met een trillende stem en al snel ging zijn blik naar zijn schoenen. Hij had het zo veel erger gemaakt dan wanneer hij nog gewoon onzeker was, waarom moest hij per se willen veranderen? Om indruk te maken op Coco? Nou dat werkte dan lekker.

De rector zuchtte en vouwde zijn handen ineen. 'Gewoon hé? Wat wil je dat ik daarmee doe? Hoe jammer ik het ook vind, ik kan jullie niet zomaar laten gaan. Wat de meeste leerlingen nog wel eens doen is tot daaraan toe, maar dit gedrag kan echt niet door de beugel.' Zei de man nog steeds met een erg kalme stem. Coco wendde zijn blik naar de rector en zei zacht:' Het spijt ons meneer, we weten dat het verboden is, maar op dat moment dachten we er niet bij na.' De rector keek schattend van Coco naar Brendon en leunde achterover in zijn stoel. ' Wat dachten jullie van een week lang na schooltijd de concierge helpen en laten we zeggen... 2 weken mogen jullie niet van het terrein van de school af? Klinkt dat redelijk?'

Brendon knikte bijna onmerkbaar... 'Sorry...' zei hij onverstaanbaar en nog steeds met zijn blik op de grond. 'mag ik een extra week werken met de concierge voor mijn woordkeuze? Ik vind nietbdat in er met hetzelfde vanaf moet kunnen komen.' zei hij eerlijk en een beetje stamelend, hij wist dat hij opeens zo deed doordat zijn vorige gedrag helemaal geen indruk op Coco maakte enbhij probeerde dat een beetje goed te praten, dat was een week wel waard.

De rector trok een wenkbrauw op, de eerste keer dat hij echt emotie liet zien op zijn gezicht. 'Als jij dat nodig vind? De concierge is vast wel blij met wat extra help.' Coco keek een beetje raar naar Brendon. Wat had die gozer, eerst stoer doen en nu hij voor de rector stond kromp hij ineen. 'Als dat alles is, mogen jullie wat mij betreft gaan, morgen na schooltijd wil ik jullie bij de concierge zien en ohja... neem jullie amuletten morgen ook mee, dan weet ik zeker dat jullie niet van het schoolterrein afgaan.' Zei de rector weer op de gebruikelijke toon. Coco knikte en draaide zich om om de deur te openen.

Brendon knikte en liep achter Coco aan de ruimte uit, 'Dat was... Vreemd...' mompelde hij nog steeds zeer onzeker en hij glimlachte een heel klein beetje met de gedachte dat hij en Coco nu weer contact hadden. 'Dus... Waar waren we?' vroeg hij speels en hij leunde naar voren om Coco weer te kussen.

Coco knikte instemmend op Brendon's woorden, al was hij meer met zijn gedachten bezig. Hij schrok zich rot toen Brendon opeens naar voren boog en duwde hem hard weg. 'Ben je gek ofzo?!' Riep hij uit, maar wel op een gedempte toon. Hij trok Brendon mee aan zijn mouw de hoek van de gang om en liet hem daar weer los. 'Om duidelijk te zijn: Wij hebben niks. Het was dom van mij wat ik net deed, ik verraadde Jeremy bijna op dezelfde manier als je hebt gedaan. Het was een vergissing die niet weer zal gebeuren. Dus er is niks tussen ons gebeurd, oké?' Zei hij waarna hij Brendon afwachtend aankeek.

Brendon kreeg tranen in zijn verwarde ogen, 'Wat bedoel je? Jij was wel mooi degene die me begon te zoenen! En nu moet ik gewoon maar rond gaan lopen alsof er niets ios gebeurt om JOUW fouten, het is niet alleen dat, hoe DURF je me een indruk te geven dat alles goed komt en me dan weer laten vallen? Ik dacht nog zo dat ik van je hield! Maar op dit moment haat ik je!' barste hij tegen Coco uit. 'Nu jij weer.'

Coco bleef nog aardig kalm onder Brendon's woordenstroom. ' Ik weet dat het mijn fout is en jij bent niet de enige die wil dat alles goed komt, maar jij wil dus zeggen dat ik Jeremy maar gewoon moeten laten vallen zodat ik bij jou kan zijn? Dat geloof ik niet en wil ik ook niet.' Zei hij bars tegen Brendon. ' Weetje laat maar, ik wil niks meer met je te maken hebben. Je maakt het er alleen maar slechter op.' Vervolgde hij snel om zich om te draaien.

Brendon keek Coco vol afgunst na, 'Denk daar dan de volgende keer beter over na voor je iemand hoop geeft en daarna zijn hart breekt!' riep hij nog, voo hij zich realiseerde dat dat precies was wat hij Coco had aangedaan.