het grote raam

op de bovenverdieping is een groot raam, waarvoor een soort bank op de vensterbank gemaakt is met kussens. Een knus hoekje en er komen meestal maar enkele leerlingen.

Gray keek door het raam naar buiten. Ze voelde zich zo klein tegenover de Grote Boze Buitenwereld. Alles leek mooi in de schemering, terwijl de lichtjes buiten een voor een aansprongen, maar Gray herinnerde zich de werkelijkheid maar al te goed. Overdag was het licht kil en de wereld van beton, en iedereen liep je voorbij.

Tam zakte voor het raam neer. Zijn ogen stonden helder, druk. Hij had vandaag weer zo'n tien opmerkingen gehad over zijn drukheid. Adhd wat kon hij eraan doen? Bij hem was het niet zo als bij anderen, hij was niet altijd even druk, en dat maakte dat het ongeloofwaardig overkwam. Maar nu wiebelden zijn benen onophoudelijk. "Hee'' zei hij veel te enthousiast voor een vreemde tegen het meisje dat naast hem zat.

Gray keek opzij en nam de jongen in zich op zonder zich te schamen voor haar duidelijk onderzoekende blik. Ze ging zich niet schamen voor iets dat iedereen deed, zo was het idee. Andere mensen deden het alleen wat onopvallender - nou en? 'Hey,' antwoordde ze, een beetje vragend. Voor zover ze wist, kende ze die gozer niet. Dus waarom leek hij zo enthousiast?

"Hoi, Tamani, ik herken je niet, ben je nieuw? Of heb ik je alleen gewoon even gemist?" vroeg hij, of eigenlijk ratelde hij. Hij was vrolijk, en blij en enorm hyper. Hij stuiterde nog net niet en zijn voeten kon hij alvast niet stil houden. Hij wist dat waarschijnlijk zodadelijk haar wenkbrauw argwanend omhoog zou gaan, maar het maakte hem even niets uit, hij grijnsde alleen naar het meisje, was zo enorm vrolijk!

'Mijn gok is dat er veel te veel mensen hier op school zitten en je niet iedereen kan zien,' antwoordde Gray met een fijn glimlachje dat in de verste verte niet vrolijk leek. 'En ik ben Gracièra. Noem me Gray of het loopt slecht met je af.' Weer zo'n glimlachje, het was bijna Gray's handelsmerk. Ze kwam er openlijk voor uit dat het vijandig was, maar wie was nu eenmaal aardig tegen iedereen?

NEW
~~
Coco zat ontspannen en met zijn ogen gesloten in de vensterbank tegen een paar kussens aangeleund. Dit was echt even een geen-zorgen momentje voor hem. Geen zorgen over school, vrienden, liefdes. Met een glimlachje dacht hij aan Jeremy en kreeg weer het warme gevoel wat hij steeds vaker bij hem kreeg. Het enige wat hem een beetje zorgen baarde was op de momenten dat hij Jeremy kuste, wanneer het hongergevoel weer opkwam, waar hij niet aan mocht toegeven. Het was lastig, omdat hij het nooit had hoeven doen, maar hij deed zijn best.

Brendon liep in de richting van het raam in de hoop dat er nog niemand was, toen er al iemand zat zuchtte hij maar ging hij toch, zo ver mogelijk aan de andere kant, zitten. Helaas was hij blind als hij vrij was en herkende hij Coco pas toen hij al zat, nu opstaan zou vreselijk vreemd zijn. daarom bleef hij maar zo stil mogelijk naaar buiten staren, later zou hij misschien iets zeggen, misschien.

Coco merkte wel dat er iemand bij kwam zitten, maar deed geen moeite om te zien wie. Hij trok zijn knieën wel op zodat er wat meer ruimte kwam en zuchtte zachtjes. Als die persoon er maar niet op uit was om zijn rust te verstoren vond hij het best. Uiteindelijk deed hij toch even een oog open, omdat hij toch wel nieuwsgierig werd, maar ze schoten allebei open toen hij Brendon herkende. Geschrokken keek hij zwijgend naar de jongen, maar dwong zich zijn blik af te wenden. Hij had zich nog steeds niet helemaal over het voorval heengezet, laat staan over brendon zelf.

'Moet ik weg gaan?' vroeg Brendon afwezig, alleen maar uit zijn ooghoeken naar Coco kijkend terwijl zijn gezicht nog naar het raam gekeerd was, 'Ik ben vast de laatste persoon die je nu wilt tegenkomen...' zei hij op een toon die het niet echt al te medelevend liet klinken, eerder verwijtend.

Coco bleef even stil na Brendon's woorden. Hij had nu twee keuzes, of hij kon weer bitchy gaan doen of hij kon een poging doen om aardig tegen Brendon te zijn. ' Eigenlijk wel ja, maar blijf maar zitten, ik vind het niet erg.' Zei hij na een zachte zucht. Voor de rest bleef hij stil, hij wist niet of Brendon expres hierheen was gekomen of niet, maar Coco vond het niet nodig om zelf over het alles te beginnen. Als de jongen daarvoor hier was, zou hij waarschijnlijk niet veel aan Coco hebben, aangezien hij Brendon de laatste tijd als de pest meed.

Brednon knikte, hij had niet zo'n aardige reactie verwacht en was een beetje verstomd. Hij bleef een tijdje stil uit het raam staren, denkend, wachtend op een volgende actie. Toen deze na een tijdje, het konden uren zijn, maar ook seconden die lang werden door de ongemakkelijkheid, niet vanaf Coco kwam schoof hij zijn voet zo langs die van Coco dat het per ongeluk kon zijn, maar het langzame terugschuiven was het zeker niet.

Coco bleef eigenwijs stil, ook al kwamen er meerdere dingen in zijn hoofd op die hij Brendon moest zeggen of vragen. Hij kon de rilling die over zijn hele lijf liep niet voorkomen toen hij Brendon's voet tegen de zijne voelde. Het was misschien een hele simpele aanraking, het maakte meer gevoelens los in Coco dan hij zou willen. Zijn ogen schoten naar Brendon's gezicht en keken hem met een mengeling van gevoelens aan. Hij wilde dat Brendon door zou gaan, maar ook weer niet. Hij voelde het verlangen naar de jongen opkomen, maar hij mocht er niet aan toegeven.

Brendo beet zacht op een stukje van zijn lip en keek terug naar Coco, de enige blik die hij erin herkende was de blik die hij wel eerder gekregen had van hem: de blik die hem vertelde dat hij moest doorgaan. Dus zijn gesokte voet, hij had zijn schoenen uitgedaan voor hij ging zitten zoals hij altijd deed als hij hier was, gleed omhoog langs de broekspijp van Coco, om vervolgens weer omlaag te gaan en een stukje ín de pijp over Coco's blote huid gleed.

Coco's ogen werden groter en zijn adem stokte bij de strelingen. De tintelingen vlogen over zijn huid waardoor er kippenvel onstond. Het was wel duidelijk wat zijn zwakte was op dit moment. Herinneringen van de momenten samen met Brendon schoten door zijn hoofd en hij kon zich echt niet meer inhouden. Op handen en knieën kwam hij overeind en kroop zo het kleine stukje naar Brendon toe om die vol op zijn mond zoenen terwijl zijn hartslag tegelijkertijd naar ongekende hoogten rees.

Wow. Dit had Brendon niet verwacht, toch wist hij snel te reageren en hij zoende Coco niet al te voorzichtig terug. God wat had hij dit gemist. Al snel grepen zijn handen naar Coco's achterste en trokken deze iets dichter naar hem toe.
-

Kunnen we wat met het feit dat dit verboden is? Xd

jahoor :p
~~
Coco's ogen schoten even open toen hij Brendon's handen op zijn achterste voelde, maar sloot ze al snel weer. Hij drukte zich tegen Brendon aan terwijl hij hem uitgebreid zoende. Nu hij bezig was, had hij ook geen controle meer over wat hij deed en het kon hem niet snel genoeg gaan. Dus liet hij zijn hand onder Brendon's shirt glijden en streelde over zijn onderbuik net langs de rand van zijn broek. Zijn lippen lieten die van Brendon heel even gaan om in zijn oor te hijgen:' Ik wil je.' Vervolgens ging hij zonder op een reactie te wachten verder met zoenen.

Brendon wilde overeenstemmen met Coco, maar kreeg daar de kans niet tot, niet dat het hem enigsinds boeide. Om duidelijk te maken dat hij hetzelfde voelde zoende hij meteen terug en begon een van zijn handen langzaam Coco's shirt omhoog te trekken-
-
Wachten we tot het echt heel erg is? Das wel t leukste haha xd

Ja! sowieso X)
~~
Coco's lichaam was tot het uiterste gespannen en wat hij ook deed, hij kon niet ontspannen, niet dat hij daar echt met zijn hoofd mee bezig was. Toen hij zijn shirt omhoog voelde glijden, ging hij even overeind zitten om die uit te trekken. Daarna drukte hij zijn lippen op Brendon's kaak en ging steeds een stukje verder naar beneden over zijn hals. Hij dacht er niet bij na dat als er ook maar iemand deze richting op kwam, ze waarschijnlijk heel erg screwed waren, en als hij dat wel had gedaan, had het hem waarschijnlijk niet eens kunnen schelen.

Brendon aarzelde geen seconde om ook zijn eigen shirt uit te trekken tussen Coco's kussen door. Af en toe kreunde hij een beetje en zijn handen zichten een weg terug naar Coco's kont, onder diens broek dit keer, hij wilde Coco, en wel nu.

Om Brendon wat meer ruimte te geven in de strakke broek, schoof Coco zijn handen naar beneden, tussen hen in en maakte zijn broek los. Hij drukte zijn heupen even strak tegen die van Brendon aan om daarna naar beneden te zakken en zijn lippen steeds weer op zijn borst te drukken, soms een rondje met zijn tong draaiend over de huid.
~~
zo dan ofzo, als ze allebei zowat in hun onderbroek staan X)

Jupp c: als ze zowat sex hebben voor een gigantisch raam haha xd

---
Brendon was blij met de extra ruimte zie hij kreeg, nu hadden zijn handen genog ruimte om te spelen. Al vond hij zijn eigen jeans ook niet meer al te comfortabel en verplaatste hij met een van zijn handen Coco's hand naar zijn beoek, zacht kreunend door diens tong die over zijn huid gleed. Wat hij totaal niet daarhad was dat een van de leraren zojuist naar de school liep, op de parkeerplaats had je een prachtig uitzicht op het raam waar de jongens achter zaten, een iets té mooi uitzicht vond mevrouw Jones, dus ze snelde naar binnen, in de richting van het raam, omdat het zo hoog was kon dit echter een duren.

Coco stopte even met Brendon's borst zoenen en kwam wat meer overeind om met vlugge vingers ook Brendon's broek los te maken. Hij trok de broek met een harde ruk naar beneden en stroopte ook zijn eigen skinny van zijn achterwerk. Daarna boog hij zich weer over Brendon en begon in zijn hals met een zuigzoen waarna hij zich een weg baande helemaal naar beneden.

Brendon slaakte een zucht van genot en was net van plan om Coco van zijn onderbroek te ontdoen toen ze onderbroken werden door een harde stem, 'Die zou ik maar aanlaten, jongeman!' klonk er geirriteerd en Brendon's handen bleven halverwegen de beweging hangen, ergens had hij zin om gewoon door te gaan dus na een korte pauze deed hij dat ook, al haalde hij zijn handen weg van Coco's onderbroek zoals opgedragen, duwde hij wel diens hoofd zacht het laatste stukje naar beneden.

Coco hoorde de stem natuurlijk ook, maar de woorden drongen niet binnen in zijn hoofd dat overvol zat van verlangen. Pas toen Brendon stopte in zijn beweging, kreeg hij door dat er wat moest zijn, maar ondertussen hing zijn hoofd al voor Brendon's boxer. Coco's handen jeukten om die omlaag te trekken, maar voordat hij dat kon doen, werd hij bij zijn oor gegrepen en weggetrokken. ' Zijn jullie helemaal gek geworden, dit soort... gedrag vertonen in het openbaar.' Riep of misschien wel krijste mevrouw Jones. Coco was ondertussen opgestaan, want aan de gevreesde oorknijp kon niemand ontkomen. Zijn blik ging echter wel naar Brendon, nog steeds met het grote verlangen, maar het begon langzaam plaats te maken voor besef. Besef wat hij bijna had gedaan, wat hij Jeremy bijna had aangedaan. Toch bleef het verlangen aanwezig en zou hij best weer bovenop Brendon willen klimmen om verder te gaan.