Het balkon

Kelsey keek bij het antwoord automatisch om zich heen om te kijken of ze een bewaker kon zien, iets wat niet het geval was. Weer bedacht ze zich dat ze wel blij was met haar positie, omdat ze van adel was werd ze wel meer in de gate gehouden dan een gemiddeld persoon, maar ze kon gewoon door de school lopen zonder zich zorgen te hoeven maken over haar veiligheid. "Thanks." zei ze toen Daniël als een heer de deur voor haar openhield zodat ze er doorheen kon lopen. Haastig wreef ze een onzichtbaar pluisje van haar rokje toen ze eenmaal binnenstond en op Daniël wachtte, ze was toch iets zenuwachtiger dan ze had verwacht.

Daniël liep achter haar aan de trap af. Hij besloot niets te zeggen op haar tanks, hij had het alleen gedaan omdat hij vond dat het moest. Niet omdat hij haar leuk vond ofzo. Al moest hij toegeven dat hij haar ergens diep in zijn hart wel degelijk leuk begon te vinden. Zeker na wat er gisteravond was gebeurd. Hij werkte zichzelf alleen maar dieper in de pinarie, maar hij wist dat hij het voor haar wilde doen.

Daniël had Kelsey ondertussen een redelijk deel van de school laten zien en ook wat slimme tussenroutes die je kon gebruiken als je haast had. Het meeste had ze wel meegekregen, maar af en toe dwaalde haar gedachtes af naar gisteravond, of hij er nog aan gedacht had. Het zou haar niet verbazen als ze een van de vele was die hij in zijn aangeschoten bui kuste. "Waar was je gisteravond geweest?" probeerde ze het gesprek erop aan te sturen.

Daniël keek haar kort aan toen ze die vraag stelde. 'Een congres, ik denk niet dat je dat heel erg interessant vind,' zei hij tegen haar. Daarna liep hij weer verder en vertelde wat onzin feitjes over de plekken waar ze langs liepen. Hij had geen zin om het over gisteravond te hebben. Hij wist dat hij een verkeerd signaal had gegeven, was het eigenlijk wel zo verkeerd geweest? Hij moest zeggen dat hij dit helemaal niet zo heel erg vond, het was in zekere zin wel gezellig. Alleen dacht hij niet dat ze zou begrijpen in welke wereld hij leefde. Hij had iemand nodig die dat wel kon begrijpen en het zou accepteren zonder dat ze er zelf een slaatje uit wilde slaan.

Kelsey haalde haar schouders op, "Waarom zou ik het net interessant vinden?" vroeg ze terwijl ze naast hem bleef lopen. Dit was niet waar ze op wilde blijven hangen, maar het was dudelijk dat Daniël er niet echt over wilde praten. Maar Kelsey was Kelsey niet als ze een beetje goed kon drammen tot ze haar zin had, de enge bij wie het niet werkte was bij haar vader die haar toch op deze school gekregen had. "Teeel gedronken toen?" vroeg ze er toen informerend aan toe.

Het zou makkelijk zijn om nu ja te zeggen, dat hij zich niets herinnerde van de vorige avond behalve dan dat hij op dat congres was. Alleen hij wilde haar niet voorliegen. 'Nee, ik had niet teveel gedronken. Ofwel, ja ik heb je gezoend en ja dat weet ik nog precies,' zei hij tegen haar. Hij wist dat ze het daarover wilde hebben. 'Het was een fout, het is beter als je het gewoonweg vergeet,' ging hij toen tegen haar verder. Daarna liep hij weer verder. Ze hoefde alleen de tuinen nog maar te doen, eigenlijk was zijn zin om dat te doen alweer weggezakt.

Kelsey's gezicht vertrok een beetje bij zijn woordne, iets wat niet zo vaak gebeurde. Ze sloeg haar armen stevig overelkaar terwijl ze bleef staan terwijl Daniël alweer door leek te lopen. "Dat was dan wel een fout met veel gevoelens." merkte ze op, ze had haar stem zo gedempt dat niet iedereen in de buurt zou kunnen meegenieten, dat beetje hart bezat Kelsey nou nog net wel. Het was niet aan haar om hierbij eventuele persjagers te betrekken. Zonder dat ze het doorhad ging er een soort sluimerend gevoel door haar onderbuik heen.

Kort zuchtte Daniël. Hij draaide zich om en keek haar aan. 'Kelsey, wat wil je? Dat ik nu naar je toeren en je nogmaals kus. Terwijl je weet dat ik dat zelf niet zo wil? Is dat wat je wilt? Zoiets oppervlakkigs?' vroeg hij haar toen. Hij was recht voor haar gaan staan, keek haar recht aan. Hij voelde dat hij haar weer wilde kussen, hij voelde het maar hield het tegen. Eigenlijk wilde hij gewoon dicht bij haar zijn, alleen moest hij het gevoel van zichzelf weerstaan. Het was beter als hij het niet had.

"Ik zou er geen probleem van maken..." ze keek hem even met haar donkere ogen aan, het gebeurde niet vaak dat ze zo eerlijk was. "Maar dat wil niet zeggen dat het zo oppervlakkig hoeft te zijn. Je kunt jezelfd voor de gek houden, maar die zoen van gisteravond was niet zomaar een kus." nog steeds had ze haar armen over elkaar geslagen terwijl ze opzoek ging naar enig reactie in het gezicht van Daniël die haar gelijk zou geven. Ze leunde wat op haar ene heup terwijl ze op een reactie wachtte. Ze kon begrijpen als Daniël zich nu zou omdraaien en er vandoor gaan, maar zo makkelijk zou ze hem niet van haar laten afkomen.

Daniël hield zijn gezicht met moeite in een plooi. 'Je kent me niet eens. Die kus was een fout, geloof het maar en accepteer het,' zei hij tegen haar. Hij moest haar ervan overtuigen dat het niets was geweest. Al wist hij van binnen dat het wel degelijk iets was. Hij wilde haar niet meeslepen in zijn leven. Hij wilde niet dat ze elke dag zou worden bekritiseerd in de pers, hij wilde niet dat ze net als hem een stel bodyguards nodig zou hebben. Hij moest haar laten gaan, voor haar eigen bestwil, en voor zijn eigen bestwil eigenlijk ook.

Kelsey hirleld haar hoofd wat schuin bij die woorden, 'nou vertel warlt over jezelf.' zei ze op een uitnodigende toon. Het was behoorlijk sarcastisch, maar kelsey betrapte haarzelf erop dat ze best wat meer van de zoon van de president zou willen weten, en dan niet zijn politieke voorkeur of of hij het met zijn vader eens was.

Een honende lach liet Daniël horen op haar vraag. 'Ik kan wel wat onzinnige feitjes op gaan dreunen, maar dat betekend niet dat je me dan ook meteen kent,' vertelde hij haar. Het was misschien niet aardig om dat zo te zeggen, maar hij moest op een of andere manier voor elkaar krijgen dat ze hem geloofde, dat ze bij hem uit de buurt bleef. Zodat zij een redelijk normaal leven kon leiden verder.

"Het is tenminste een begin." zei ze zonder acht te slaan om zijn honende lach. Haar donkere ogen bleven even in die van Daniël, "Waarschijnlijk weet ik meer van jouw dan jij van mij." voegde ze er aantoe. Ze hadden het sowieso nog nauwelijks over privé zaken gesproken, nee die zoen was behoorlijk uit het niets gekomen, maar dat betkende niet dat het niet betekende.

'En als het aan mij ligt gaan we dat ook zo houden,' zei hij tegen haar. Hij had zijn armen over elkaar heen geslagen, voor het eerst in zijn leven voelde hij zich echt ongemakkelijk. Het was niet leuk om haar te moeten kwetsen. 'Ik heb geen behoefte aan een relatie, en die zal ik ook niet krijgen, zeker niet met jou,' zei hij daarna tegen haar. Het was verschrikkelijk om te moeten zeggen, maar ze moest het horen, ze moest denken dat hij haar echt niet leuk vond.

Kelsey voelde een onverwachte steek door haar maag gaan, normaal gesproken had ze niet zo'n last van beledigingen maar deze opmerking raakte haar harder dan ze verwacht had. Kort vertrok haar gezicht in een gekwetste uitdrukking voor ze er een boze uitdrukking over haar gezicht gleed. "Dankjewel voor de rondleiding." zei ze op een sarcastische toon. Als ze niet het rokje van de school aan had, had ze onmiddelijk haar handen in haar broekzakken gestoken.

'Your welkome,' zei hij tegen haar. Daarna draaide hij zich om en begon weg te lopen. Hij voelde een steek in zijn hart, het was moeilijker dan gedacht om dit te zeggen. Dat moest wel betekenen dat hij haar eigenlijk leuk vind. Hij had geen idee wat het anders zou moeten betekenen. Het was niet eerlijk om haar te kwetsen vond hij eigenlijk.

Kelsey keek hem met gemengde gevoelens na, ze was kwaad op hem door de reactie die hij haar had gegeven, onbewust had ze op meer gehoopt, meer dan ze zelf had willen toegeven. Natuurlijk zou het goed voor haar imago zijn om een paar keer met Daniël gespot te worden, maar dat was niet waar het haar nu om draaide, het ging niet om het plannetje dat mislukt was. Kelsey liet een trillende zucht horen waarna ze zelf ook de andere kant op liep.

New Dit wordt wel een beetje hen plekje zo he XD
___________
Daniël leunde tegen de balustrade van het balkon aan. In zijn handen had hij een roddelblad. Met hem en Kelsey op de voorkant, het was een onduidelijke foto maar het was duidelijk wie er op stonden. De foto was gemaakt met een mobiele telefoon, op dit bewuste balkon. Hoe had hij zo stom kunnen zijn? Hij was stom geweest, maar door de foto vroeg hij zich af of het uitmaakte dat hij nu niets met haar had. Ze zou toch wel belaagd worden onder de pers als ze buiten de schoolmuren kwam, ze werd immers betiteld als zijn nieuwe vriendin.

Daniël was niet de enige die de foto gezien had, Kelsey had haar mobiel een paar minuten geleden gepakt en deze stond vol met sms'jes van vriendinnen. Haar ogen waren groot geworden en ze had ergens het desbetreffende roddelblad vandaan gehaald. Enigszns geamuseerd liep ze richtng het balkon, de plek die zichtbaar op de foto stond. Kelsey opende met haar heup de balkondeur door er tegen aan te duwen, toen ze eenmaal op het balkon stond duurde het even voor ze haar blik van het artikel haalde en ze Daniël zag staan. Hij had hetzelfde blad in haar handen als zij had, "o hallo." zei ze op een nog redelijk vrolijke toon, ze vond het wel grappig, zeker omdat Daniël juist de vorige keer zo tegen haar tekeer was gegaan.

Daniël herkende de stem, hij zou hem uit duizende herkennen. 'Heey,' zei hij tegen haar terwijl hij over het schoolterein bleef uitkijken. De emoties vlogen over zijn gezicht, hij wilde niet dat zij ze allemaal zag. Hij was te kwetsbaar, hij hoorde haar vrolijke stem. 'Jij vind al die aandacht vast helemaal geweldig,' zei hij, zijn trots was ergens gekrengd. Nee niet alleen zijn trots, hij had medelijde met haar gehad omdat er ontzettend veel publiciteit zou ontstaan maar zijzelf scheen het niet eens zo erg te vinden dat ze met haar kop op de voorkant van een roddelblad stond.

Louise glimlachte naar hem 'Ik zal niet ontkennen dat ik die aandacht niet zo erg vind inderdaad.' Kelsey liep naar de rand van het balkon toe en ging met haar rug tegen de balustrade leunen. 'En agh, je kunt zo iets maar beter met een beetje humor opakken niet? Je staat op de cover met het meisje te zoenen wat je eigenlujk het meest haat hier op school.' Terwijl ze dat zei glimlacht ze breed naar hem, maar vanbinnen deden haarceigen woorden pijn, veel pijn.

'Ik haat jou niet,' zei hij kort tegen haar. Hij zuchtte eenmaal diep. Ze had geen idee wat dit voor hem betekende, nee natuurlijk niet. 'Een beetje humor,' zei hij vervolgens sarcastisch. 'Ik vind het inderdaad heel grappig dat mijn pa niet meer met mij praat omdat dit nogal negatief is volgens hem. Wat ik ook heel grappig vind is dat ik, en jij overigens ook, niet meer normaal over straat kunnen,' ging hij verder. Hij had zich naar haar toegedraaid, Het was duidelijk aan zijn gezicht te zien dat hij dit absoluut niet leuk vond.

Hij haatte haar niet! Dat was iets wat haar toch nog even wat breder deed glimlachen. Maar haar serieus kreeg al snel een meer serieuze uitdrukking bij zijn volgende woorden. Kelesy ging wat rechter op staan. "Waarom zou dit negatief zijn? Op het feit na dat je het zelf nogal erg vind. Het is niet dat ik een of ander straat meisje ben." Ja Kelsey was trots op haar achtergrond en dat schoof ze ook niet onder stoelen of banken. "En dat over straat kunnen zal wel meevallen. De lol gaat ze er voor hen snel van af."

Een honende lach was wat Daniël liet horen. 'Het is erg omdat wij geen relatie hebben. Het is erg omdat deze school een duidelijke regel heeft, en dat is dat je niet intiem mag zijn met elkaar. Misschien is het nog niet in de mooie koppie van jou opgekomen, maar dit heeft direct invloed op de peilingen van mijn vader. Er zijn al kritische geweest die zeggen dat hij mij niet goed heeft opgevoed. Dat niet alleen, mijn vader praat niet meer met mij. Misschien is het voor jou een lolletje, en daar heb je alle recht op. Maar in mijn bijzijn ga je er niet om lopen lachen want het heeft voor mij wel ernstige gevolgen,' zei hij een beetje bozig tegen haar. Hij had zich weer weggedraaid. Ze snapte er gewoon niets van.

Kelsey deed een stap in zijn richting, hoewel ze langs de balustrade bleef staan. "Oké sorry." ze zuchtte even, ze was misschien wat te ver gegaan en ze kon begrijpen dat het behoorlijk kut was als je vader niet meer tegen je wilde praten. Zij was dan degene die haar vader nu juist negeerde, maar dat betekende niet dat ze zich niet in hem kon nleven. '" Er wordt zoveel in deze school gezoend, het mag dan wel tegen de regels zijn, maar er kan niet op elke hoek van de school een leraar staan controleren." ze had haar armen weer over elkaar geslagen, wat ze wel vaker deed als ze wat dieper ging nadenken. "Desnoods vertel je dat we een relatie hebben, dat slikken ze als zoete koek." ze sprak het woord 'relatie' zo zakelijk mogelijk uit, "En dan wordt het snel genoeg weer vergeven en merkt je vader er niks van in de peilingen."