Het balkon

Nikki liep in een opperbest humeur richting het balkon, hoewel haar geduld een beetje begon op te raken. Het afgelopen uur had ze zich namelijk rot gezocht naar Coco. De laatste keer dat ze hem had gezien, bij de fotoshoot, was ze in alle haast om de genomen foto’s te bewerken, helemaal vergeten hem haar nummer te geven voor dít moment. Vol trots had ze vandaag zitten staren naar de inhoud van het kleine pakketje dat ze vanmorgen had gekregen. Coco’s foto had één van de eerste pagina’s van het amateurblad gehaald. Blijkbaar viel zijn verleidelijke/uitdagende blik en daarbij schattige hoofd erg in de smaak bij het jongerenblad, precies zoals Nikki al had gehoopt.

Gelukkig was er eindelijk hulp geweest na een uur zoeken. Een vage kennis van Coco, die Nikki eerder een ‘ex’ van Coco durfde te noemen, had vernomen dat zij op zoek was naar hem en haar verteld waar hij de jongen voor het laatst had gezien.
Nog steeds vol goede moed, opende Nikki de glazen schuifdeur en liep het balkon op. Spontaan verscheen er een brede glimlach op haar gezicht bij het zien van Coco's rug. Als eerste zou ze hem gelijk haar mobiele nummer geven, want hoe goed deze lichaamsbeweging ook voor haar was, Nikki spendeerde haar tijd toch liever op een andere manier en als ze nu nog langer moest wachten met het presenteren van het blad en haar werk, zou ze gewoon uit elkaar barsten!
Lachend stapte Nikki naar Coco toe en ging naast hem staan. Met glinsterende ogen keek ze naar hem, tot ze plotseling hevig schrok en van schrik een stap achteruit zette…
Door haar enthousiasme deed ze maar weinig moeite om haar gave onder controle te houden, vandaar dat het dieprode en gifgroene aura van Coco haast haar hele gezichtsveld vulde toen ze opkeek. Terwijl ze hem eerst zo blij en opgewekt had willen begroeten, verdween haar glimlach ineens en werd haar blik bezorgd en serieus. “Coco?” vroeg ze zacht. “Gaat het een beetje?” Nikki wist dan niet wat er was, ze zag dat er íets was waardoor deze anders zo vrolijke, spontane jongen zich ineens zo depri voelde. Nu ze iets beter keek, merkte Nikki het direct ook aan andere dingen dan zijn aura. Zijn hele uiterlijk was…veranderd. Hij liep er minder netjes en verzorgd bij dan normaal, iets wat ze voor een jongen zoals hij erg vreemd vond.
Nikki slikte moeizaam en keek tegen de zijkant van Coco’s gezicht aan terwijl ze tegen de balustrade aanleunde. Het tijdschrift rustte een beetje doelloos in haar hand.
---
Ik reageer waarschijnlijk donderdag pas weer ivm projectdagen op school. ;3

Coco keek op bij het horen van zijn naam. Zodra hij Nikki zag staan, kwam er een grote grijns op zijn gezicht te staan al had het nog wel iets verbitterds. 'Heei Nikki.' Riep hij enthousiast uit terwijl hij zich naar haar toedraaide en haar kort een knuffel gaf. 'Ach het gaat wel, wat problemen met de jongens.' Zei hij onverschillig zijn schouders ophalend. Hij was niet iemand die een ander opzadelde met zijn problemen en zeker niet iemand die er uitgebreid over ging vertellen tegen iedereen die het maar wilde horen. Hij was dan ook van mening dat aandacht zoeken op die manier gewoon fout en dom was.
'Maar hoe is het met jou? Ik heb je lange tijd niet gezien.' Zei hij nog steeds met de grijns. Hij mocht Nikki echt, haar spontaniteit maakte hem vanzelf al wat vrolijker en ze was ook gewoon aardig geweest vanaf het begin, dus dan kwam het al snel dat je iemand mocht.

Nikki keek iets verbaasd toen Coco zich zo enthousiast en zelf een beetje vrolijk naar haar toedraaide en haar knuffelde. Zij knuffelde hem glimlachend terug, maar haar blik was nog steeds een beetje verbaasd.
'Ach het gaat wel, wat problemen met de jongens.' antwoordde hij onverschillig op haar vraag.
Gelijk begon het Nikki een beetje te dagen. Tja..jongens..ze konden je een moeilijke tijd bezorgen, maar je kon ook weer niet zonder ze. Het verklaarde nu al een hoop, als wist Nikki nog steeds niet precies waar dit over ging. Ze nam zich voor om er later naar te vragen mocht daar de gelegenheid voor zijn of het Coco zelf te laten vertellen als hij daar behoefte aan had. Nikki was niet zo iemand die per se alles van iedereen wilde weten. De enige reden waarom zij bepaalde dingen wilde weten, was omdat ze dan misschien kon helpen als haar hulp nodig was.
Daarom knikte Nikki voor nu enkel begrijpend haar hoofd, zuchtte diep en zei licht grijnzend: “Oh, vertel mij wat!” Gelukkig ging het momenteel bij haar wel goed op dat gebied. Er was niet echt een grote liefde in haar leven of zelfs maar een vriendje, maar toch…was er Aaron. Ze kon het niet helpen dat ze op de één of andere manier steeds aan hem moest denken…
Alleen al het beeld van hem op haar netvlies maakte haar duizelig en warm, maar het voelde goed tegelijk. Vreemd.

Nikki schrok op uit haar gedachtes door Coco’s vraag. “Het gaat goed!” reageerde ze direct en lachte. “Heel goed zelfs!” En hiermee doelde ze niet alleen op liefdesgebied, als je het al zo kon noemen bij haar, maar ook bij haar werk en hobby, fotografie. De laatste tijd had ze meerdere kleine opdrachten gekregen en deze gelukkig met succes afgerond. “Maar ik was eigenlijk op zoek naar je, want ik wilde je iets laten zien…” met een mysterieuze grijns hield Nikki het tijdschrift voor Coco omhoog en bladerde voor zijn neus naar de bladzijde waar hij in volle glorie te zien was. Zijn huid leek zachter op de foto, maar voor de rest was het exact zoals ze hem toen die ene middag na hun eerste ontmoeting gefotografeerd had. “En? Wat vind je ervan?” vroeg Nikki nieuwsgierig en met iets van trots in stem. Zelf keek ze van de foto naar hem. Haar ogen glinsterden speels.

Jeremy zat op het balkon, in zijn eentje. Hij zat een beetje te klieren met een paar robot kuikens. Ze konden niets anders dan rondwaggelen op zonneenergie en met behulp van een sensor niet tegen dingen aanlopen, maar dat was het dan ook. Hij hield zijn han voor een kuiken zodat het de andere kanr op zou lopen voor hij zich tot de lucht wendde. Hij staarde een beetje doods naar de wolken. Hoe zou het met Brendon en Coco gaan, zou het beter met ze gaan nu hij Coco wat tips had gegeven.

Dikke tranen rolden langs zijn wangen terwijl Coco de deur naar het balkon opengooide. Dit was de zoveelste keer dat hij spontaan in tranen was uitgebarsten vandaag en hoewel hij zich niet zoveel aantrok van de verbaasde blikken die op hem gericht werden, was het toch fijner om de rust even op te zoeken. Hoe kon Brendon hem zo afwijzen en daarbij ook nog eens keihard tegen hem liegen? In zijn verdriet deed hij niet eens de moeite om te kijken of er nog andere aanwezigen waren en liep rechtstreeks naar de balustrade toe om zich daar tegenaan op de grond te laten zakken en luid snikkend zijn armen om zijn knieen te slaan.

Jeremy keek op van zijn kuikens toen hij Coco aan hoorde komen. Hij ging meteen naast hem zitten. "Coco, wat is er?" vroeg hij voorzichtig. Je kon duidelijk zien dat er wat aan de hand was, dus dat hoefde hij niet meer te vragen. Hij twijfelde en legde uiteindelijk een arm om hem heen.

Coco keek op met een wazige blik wat vooral door de tranen kwam die nog steeds gestaag over zijn wangen liepen. Hij keek Jeremy een paar seconden stil aan en viel toen nog harder snikkend tegen hem aan. 'Bre....hen..don..' Veel verder kwam hij niet door het zowat hysterische huilen. Hij klampte zich vast aan Jeremy's shirt, niet denkend aan de non-touching policy van de jongen. Daar was hij nou net iets te wanhopig voor.

Jeremy trok Coco dicht tegen zich aan. Het gaf nu niet, die aanraking. Bij Coco was het inmiddels goed. Hij streek zachtjes over Coco's rug. "Huil maar Coco, het mag. En als het weer een beetje gaat vertel je me wat die zak heeft gedaan om je zo te breken." Zei hij vriendelijk. Hij knuffelde Coco nog wat steviger. Hij zag eruit alsof hik wel een knuffel of twee kon gebruiken.

Coco's snikken hield een hele tijd aan, maar het werd uiteindelijk toch langzaam zachter. Zijn greep op Jeremy verzwakte ook wat, maar hij bleef nog wel dicht tegen hem aan zitten. ' Brendon.. hij zei dat... dat we helemaal niks hadden.' Zei hij nog steeds hortend en stotend. 'Hij zei eerst dat hij helemaal niks voor me voelde en daarna probeerde hij nog eens me aan het lijntje te houden door te zeggen dat hij dacht dat hij verliefd op me was.' Zijn stem klonk nu harder. Daar was hij ondertussen wel achtergekomen, dat Brendon dat alleen maar had gezegd omdat hij Coco voor de sex wilde houden.

Jeremy trok Coco nog wat dichter tegen zich aan. "De moraal van het verhaal is dat Brendon een enorme eikel is en je meer nerdient dan dat." Zei hij lief. Hij glimlachtte en duwde Coco iets van hem af zodat hij hem aan kon kijken. "Brendon had dat absoluut niet mogen doen. In feite hoeld hij je al aan het lijntje, en dan gooit hij er nog een schepje bovenop." Jeremy schudde zijn hoofd. "Ik vraag me serieus af wat ik zag, zie, whatevver, in die gozer.

Coco keek Jeremy met grote blauw ogen waar de tranen nog in stonden, aan. ' Ik weet het, maar ik kan hem gewoon niet haten, ik hou van hem, ik kan er niks aan doen.' Zei hij zacht snikkend. Hij beet even hard op zijn lip en wenste voor een moment dat hij Brendon nooit had ontmoet, dan had hij ook niet al deze problemen gehad.

Jeremy keek Coco op zijn beurt ook weer aan. "Ik ken het, Coco. Ik zit\zat in hetzelfde schuitje, weet je nog?" Hij glimlachte een tikje treurig naar Coco. "Wat hij ook flikt, je kan niet stoppen met van hem houden, hoe boos je ook bent." Hij glimlachte vriendelijk. "Maar hoe veel we ook van hem houden, hij ziet het volgens mij niet zo." Hij beet op zijn lip. "Hij moest er denk ik zelf gewoon nog achter komen. Ik wou dat we het hem duidelijk konden maken, hem zich konden laten realiseren wat hij voelt. Maar hoe?"

Coco knikte instemmend en liet Jeremy nu ook eindelijk los om de tranen van zijn gezicht te vegen. Hij snoof even minachtend en zei lichtelijk sarcastisch:' Nou misschien gaat hij het nog eens realiseren als we zijn hart ook in duizend stukjes breken en erop gaan stampen.' Het was een aardige beschrijving van hoe hi jzich had gevoeld bij Brendon's woorden. Eerst zeggen dat hij niet van Coco hield en daarna ook nog tegen hem gaan staan liegen, wat dacht die jongen wel?

Jeremy knikte instemmend. "Dat komt dan alleen maar in de buurt, maar het zou vast genoeg zijn om een punt te maken." Zei hij duidelijk meer dan een beetje pissed als het om Brendon ging. Een klein glimlachje verscheen opeens op zijn gezicht. "Zeg Coco, ik krijg net een erg silly plan om onze payback te krijgen.." Zei hij met een duivels glimlachje.

Coco trok zijn wenkbrauw op bij het zien van Jeremy's duivelse glimlachje. 'Ik wist niet dat jij zo'n meesterbrein was, maar vertel.' Zei hij nieuwsgierig. Het was een goed teken dat hij alweer een beetje zijn praatjes terugkreeg, dat betekende dat zijn humeur verbeterde, iets wat op zulk soort momenten nog best moeilijk was om voor elkaar te krijgen bij Coco.

Inge: Jeremy is eigenlijk best slim, ik vraag me af waar hij zou zijn als hij niet op mallory zou zitten, waarschijnlijk was hij zijn school straight-A aan het halen, om vervolgens zowel computertechniek en robotica te studeren.... tegelijk..... Hij kan dat omdat hij och neit hoeft te werken I guess...

------
Jeremy glimlachte naar Coco. "Dat ik best onschuldig ben om romantisch oppervlak, betekend niet dat ik een klein lief kind ben Coco." Zei hij plagerig. Hij glimalchtte. "Maar mijn plan, misschien zouden we zijn hart kunnen breken, of hem tenminste jaloers kunnen maken door, zegmaar, fake-boyfriends te zijn?" Hij keek Coco vragend en een beetje onzeker aan. "Als hij ook maar een beetje de waarheid sprak over zijn gevoelens voor één van ons, dan zou hij tenminste wát moeten voelen."

Coco keek Jeremy een moment lang verbijsterd aan. 'Je bedoeld dat we.. we voor zijn neus verliefd spelen?' Zei hij lichtelijk verward ook al wist hij heel goed wat jeremy bedoelde. Hij werd wat overvallen door het idee, maar nu hij er wat langer over nadacht, zou het eigenlijk wel leuk zijn, vooral als hij Brendon's gezicht bedacht als hij en Jeremy voor zijn neus zouden zoenen. 'Maar ik heb er misschien niet zoveel problemen mee, want ik heb wel vaker... relaties waarbij ik niet echt iets voel voor de ander, maar jij dan?' Hij wilde Jeremy niet dwingen tot het tegen zijn wil intiem zijn met Coco, alleen voor dit plannetje.

Jeremy glimlachtte nar Coco. "Ten eerste, Brendon weet dat ik niet een fysiek persoon ben, dus als je een beetje rekening houd met het feit dat ik alles behalve ver kan gaan door mijn handicap." Dat laatste woord kwam er bitter uit het was nogal obvious dat hij het niet leuk vond dat hij zo bangig was als het om aanraking ging. Maar ook simpelere dingen. Hij kon niet zwemmen, omdat hij een badkuip aleen al eng vond en als het stormde voelde hij zich een klein kind. "Ten tweede, dude ik knuffel je nu vrijwillig, zo'n probleem heb ik dus niet met jou." Hij glimlachtte naar hem.

Coco grinnikte even om Jeremy's woorden. Hij had gelijk, dat had Coco ook wel door, maar toch dacht hij nog even serieus na. De vorige 'nep'relatie was ook niet helemaal goed gelopen, maar hij verwachtte niet dat nu hetzelfde zou gebeuren. 'Oké dan, vriendje!' Zei hij dus vrolijk terwijl hij zijn armen stevig om Jeremy heen sloeg en een kus op zijn wang gaf. 'Maar dan moet ik wel een beter koosnaampje voor je hebben, ik noemde Brendon altijd sweetie, misschien zou dat kwetsend genoeg zijn, maar dat past niet echt bij jou, aangezien je nouja... een stuk groter en om eerlijk te zijn lang niet zo schattig bent.'Zei hij lachend.

Jeremy grinnikte. "Sweetie vind ik inderdaad niet passen. Ik ben me er zelf ook wel van bewust dat ik ern bleke magere, en in vefhouding met brendon, lange jongen ben." Hoj gaf Cpco een knipoog. Hij vond het zo fijn dat hij op.zijn gemak was bij deze jongen. "Maar zelf een kosnaampje bedenken is ook weer zo suf, angel." Zei hij met een zachte grinnik. "Angel word het voor jou."

Coco gaf Jeremy een zachte duw. 'Nounou niet zo negatief jij, die dingen zijn makkelijk op te lossen met wat sportschool en een zonnebankje, maar ach.. jij bent al schattig van binnen.' Hij grinnikte vrolijk. Het was inderdaad zo, vergeleken met Coco was Jeremy de onschuld zelve. Daarom moest hij nog harder lachen bij de door Jeremy verzonnen koosnaampje. 'Yeah right! ik, angel? In your dreams.' Zei hij met een grote grijns.

Jeremy lachtte "Daarom ook Angel." Zei hij met een knipoog. "T is ironisch, dat maakt het leuk." Zei hij met een glimlach. "Maar ij zit er niet mee in dat ik blerk en mager ben, bleek ben ik omdat ik me altijd verstop onder lagen kleding en naar het strand ook geen optie is als een vijver al teveel water voor je is." Hij gaf Coco een glimlachje. "En om wat aan de catagorie mager te doen moet ik beter eten, maar ik heb wel wat betrrs te doen met min. Tijd.

Coco grijnsde breed en woelde even door Jeremy's haren. 'Pas maar op jij, straks ga ik nog een heel verschrikkelijk koosnaampje voor jou verzinnen.' Zei hij lachend. Hij ging wat meer overeind zitten zodat hij niet meer helemaal tegen Jeremy aan zat. 'Maar je moet me even vertellen hoe ver ik kan gaan, anders ben ik bang dat ik het verkeerd ga doen.' Zei hij deze keer wat serieuzer. Hij snapte wel dat Jeremy nooit erg ver met Brendon was gegaan, anders was Brendon nooit naar hem toegekomen.

Bij die vraag beet Jeremy even op zijn lip. "Ik ben okee met knuffelen en zo, en zoenen ook, al bak ik er niets van en is met tong dus nogal awkward." Hij bloosde en ontweek Cocos blik. "Dus je snapt wel waarom Brendon uiteindelijk jouw gezelschap op is gaan zoeken." Hij keek naar de grond. Het was niet dat hij niet meer wilde, hij was een 17-jarige jongen wat dacht je zelf nou, aleen zijn lichaan was het gewoon niet eens met aanrakingen.

Coco haalde zijn schouders op en draaide zich wat meer naar Jeremy toe. 'Dat is toch niet jouw schuld, ik wed dat Brendon in het begin net zo'n klungel was, net als ik trouwens. Het is gewoon een kwestie van oefenen.' HIj grijnsde even samenzweerderig en boog zich een stukje naar Jeremy toe. 'Dus... zoen mij maar eens, dan zal ik eens zien wat ik kan doen om te helpen.' Zei hij met een ondeugende grijns.