Populair café aan de rand van de stad

Met zijn handen duwden hij de deur open van het café. Hij was wel benieuwd hoe het hier uitzag toen hij langsliep. Het was een knus cafetje met een houten inrichting. Dit was wel een plek waar hij vaker zou terugkomen

Hij naderde de bar.

Jordy bestelde simpel een cola, geen behoefte aan alchohol. Morgen had hij Basketbal training dus hij moest gefocused blijven. De teamleden zouden het niet kunnen waarderen als hij met een kater naar de training kwam.

De barman gaf hem de cola met een glas. Jordy vulde de glas met cola aan en zou de rest nog bijschenken wanneer die een slok had genomen. Simpel was hij met het glas aan het draaien. De muziek was sfeervol, niet zijn smaak. Het paste goed bij het cafetje.

De podium was leeg, daar zouden vast bands optreden. Niet middag op een klaar lichte dag natuurlijk. Buiten hem zaten hier nog 4 mensen, niet veel publiek.

De deur van het café werd geopend en er stond een klein meisje in de deuropening. Of eerder een jonge vrouw. Met blond haar, en de grootste blauwe ogen die je waarschijnlijk ooit gezien had.
Jule deed snel een stap naar binnen omdat het ijskoud was buiten, en voor ze echt verder liep blies ze even in haar door de kou rood gekleurde handen -ze was haar handschoenen weer een vergeten-. Toen keek ze op en zag dat er nog veel plek was aan de bar. Haar hakken klikten op de houten vloer terwijl ze ernaar toe liep en later op de hoge kruk ging zitten. Haar gitaartas zette ze naast zich op de grond en ze bestelde een koffie om even warm te worden.

Bij het geluid van de deuropening gingen de ogen van Jordy richting het geluid. Zijn hoofd was nu naar de jonge vrouw gericht. Heldere blauwe ogen vielen het eerst op die bij haar blonde lokken pasten. Het was een mooie, jonge dame. Hij keek snel weer terug naar zijn cola, niet haar het gevoel te geven dat hij haar bekeek. Dat gevoel vond hij zelf ook niet al te prettig. Hij nam een slok van zijn cola, horend dat de jonge vrouw naast hem was komen zitten. Haar handen waren rood van de kou. Jordy was tevreden met het feit dat hij een dikke jas aan had. Bij die gedachte zag hij dat zijn jas nog aan was. Snel deed hij die even uit anders zou de verschil qua warmte en kou teveel worden. Hij had een zwarte vest aan, gewoon simpel zwart. Uit zijn ooghoeken keek Jordy naar de vrouw, kijkend wat zij ging bestellen. Het was een warme koffie, dat had hij zo kunnen raden. Je lichaam werd dan van zelf opgewarmd.

Jule had niet door dat de jongen naar haar keek en voelde dat het nu toch echt koud begon te worden. Het liefst gebruikte ze haar kracht niet in het openbaar, het viel te veel op, maar nu warmde ze toch even heel snel haar handen op met haar kracht. De kleur ging snel van rood naar normale huidskleur, sneller dan eigenlijk mogelijk was. Met een glimlach pakte ze de koffie aan van de barman en ze bedankte hem. Haar ogen zochten naar wat gezelschap in het hippe café, en al snel had ze de jongen naast haar gevonden. 'He' zei ze met een glimlachje.

Jordy was in gedachten verzonken. Denkend aan de basketbaltraining, over het opruimen van het appartement en nog meer kleine gedachten die niks te betekenen hadden.

'He'

Jordy keek de vrouw aan met een expressieloos gezicht. Er was niets van zijn gezicht af te lezen. Moest hij wat terug zeggen? "Hoi" Het was duidelijk te zien dat Jordy zich ongemakkelijk voelde. Niet omdat hij geen interesse had maar door het feit dat hij niet wist hoe hij met mensen moest omgaan. In het begin was het altijd moeilijk voor hem om contacten te maken.

Snel nam hij nog een slok van zijn cola. De vrouw zou hem wel een vreemde vogel vinden, niet dat het de eerste keer zou zijn.

Jule keek hem met een klein glimlachje aan. Hij leek zich niet op zijn gemak te voelen, iets wat jongens wel vaker bij haar hadden. Ze wist niet precies waarom, misschien omdat ze nogal spontaan was, een type dat haar eigen zin wel doordreef.
Zijn stem klonk emotieloos, net als zijn gezicht. 'Waarom ben je hier alleen?' vroeg ze om het gesprek gaande te houden en ze nam een slok van haar koffie, die ze van te voren iets afkoelde omdat hij eigenlijk nog veel te heet was om nu al te drinken.

De blonde was wel aardig tegen hem. Zijn houding, zijn gespannen houding ontspande zich. Eerst zat hij stijf op zijn kruk, nu niet meer. De blonde vrouw stelde hem een vraag. Was het verstandig om die te beantwoorden? Zijn ogen waren op zijn ring gericht. Daarna naar zijn glas cola. "Voor rust. Ik heb een drukke training gehad" De basketbal teamgenoten waren drukker als normaal. Hij kreeg er af en toe wel eens hoofdpijn van. Zelf was hij rustig maar tijdens de wedstrijd was Jordy gedreven om te winnen. Hij was ook de beste van zijn team. Niet dat hij het zelf zegde maar zijn coach. Door zijn kalmte werd hij nooit aggressief, zo bleef zijn blik op de wedstrijd neutraal. Niemand kon hem aflijden tussen de bal en het net.

Jule was blij dat hij zich leek te ontspannen, dat was altijd fijner bij mensen. Snel nam ze nog een slokje en keek hem geïnteresseerd aan terwijl ze met haar hand over de gitaarkoffer streek. Muziek maakte haar altijd rustig, en alleen al het aanraken van een muziekinstrument zorgde ervoor dat ze zich op haar gemak voelde in elke situatie. 'Leuk, welke sport speel je dan?' vroeg ze terwijl ze hem met haar grote blauwe ogen aankeek, een klein glimlachje speelde rond haar mond, dat was altijd wel zo, alleen om haar ogen mee te laten lachen had je wel wat meer nodig.

Met een simpele beweging dronk hij het glas leeg om een volgende te bestellen. Hij vulde de glas cola weer aan. Jordy was niet gewend om meer te drinken, het kwam door het gezelschap. Hij moest rustig blijven. Deze vrouw had geduld, bleef vriendelijk hoe hij zich ook gedroeg.

'Basketbal. Beste voor sport van de wereld in mijn opzicht'

Zijn ogen leken nu een emotie te tonen, emotie van passie. Jordy had passie voor basketballen, zonder basketbal had hij geen leven.

Dit is mijn leven
dacht hij bij zichzelf.

Zijn ogen gleden over de gitaarkoffer. 'Kun je gitaarspelen?' Het leek hem niet meer als normaal om een vraag terug te stellen. Jordy moest toegeven dat instrumenten zijn interesse deden opwekken. Hij had het eens gebeurd maar zo gemakkelijk was het niet.

Jule luisterde aandachtig. Ze vond het leuk hoe zijn ogen opvlamden toen hij over basketbal begon, hij praatte hetzelfde als hoe zij altijd over muziek praatte en daar was ze zich bewust van. 'Wow, basketbal. Dat heb ik nooit gekund want daar ben ik te klein voor, toch lijkt het me leuk' glimlachte ze. 'En ja, dit is mijn gitaar, ik speel hier vanavond en wilde alvast de sfeer proeven. Een beetje kijken wat voor mensen hier komen' vertelde ze enthousiast, ze had er nu al zin in.

De lengte zou in principe niet uitmaken bij vrouwen basketbal. Hij had vaker vrouwen zien trainen die 3 koppen kleiner als zichzelf waren. 'Je zou het eens moeten doen, gewoon proberen. De lengte maakt niet echt veel uit als het niet professioneel wordt gespeeld' Hij leunde wat meer naar achteren om weer naar het podium te kijken. 'Echt? Alleen?' Jordy kon zich niet voorstellen om alleen voor een publiek te gaan spelen. De adolocent vroeg zich af of zij ook erbij deed zingen.

Vast wel.

Hij vond het fijn om te zien dat iemand net zoveel passie voor iets had als hij. Het was dan niet over hetzelfde onderwerp, toch was het aangenaam. Het praten verliep ook makkelijker als normaal.

Jule glimlachte. 'Ja, maar ik ben één meter zestig, dat is wel heel klein. Gemiddelde meisjes van mijn leeftijd zijn zo ongeveer een of twee koppen groter.' legde ze uit. Sporten vond ze heel leuk en ze kon het ook goed, bij basketbal werd ze alleen altijd omver gelopen. 'Maar ik vind het wel leuk' voegde ze er nog snel aan toe om niet de verkeerde indruk bij hem op te wekken.
'En ja, ik speel alleen, maar dat doe ik wel vaker dus ik ben niet heel bang meer' gaf ze toe, alhoewel ze de zenuwen wel in haar buik voelde, iets wat altijd gebeurde als ze op moest treden. Of het nou voor honderden of alleen maar voor tien mensen was.

Zijn ogen werden wat groter van verbazing. Door de hakken wat zij droeg was het hem niet opgevallen dat zij zó klein was. Dan was hij een stuk groter. 'Als je ooit zin hebt, zou ik het je wel leren. Doen we een potje tegen elkaar'

Dit was het sociaalste wat hij ooit uit zichzelf had gezegd.
Jordy voelde zich trots.

Hij was echt onder de indruk van de vrouw die tegenover hem zat. Jordy kon het nooit indenken om alleen te basketballen voor honderden mensen. Hij had gelukkig zijn teamgenoten die hem door dik en dun deden steunen.

Hun wisten van zijn probleem, zijn moodswings.

'Dat is toch iets om trots op te zijn. Velen klappen dicht'

Jule keek hem met haar grote ogen aan. Ze was blij dat hij zich een beetje op zijn gemak leek te voelen bij haar. 'Dat lijkt me leuk' zei ze met een glimlachje en ze nam de laatste slok van haar koffie, waarna ze een biertje bestelde. Misschien een rare combinatie maar ze had er zin in, en aangezien hier voor je 21e al alcohol geschonken werd greep ze die kans aan. 'Ja je moet zeker niet snel bang zijn, maar het is gewoon super leuk om te doen'.

Hij keek naar het bier wat de blondharige had besteld. Een vrouw en bier was toch niet echt een combinatie? Bier was wel goedkoper als wijn of anderen mix dranken. Jordy was niet gewend om dat te zien. 'Het is vast een uitdaging voor een podium staan. Ik vergeet nooit meer mijn eerste wedstrijd met zoveel mensen op de tribune" Jordy schudde zijn hoofd. Wat was hij toen zenuwachtig geweest. Hij was toen 16, 4 jaar geleden. De enige wedstrijd wat nog zo helder in zijn hoofd was. 'Umh...Ik ben Jordy trouwens' Hij stelde zich maar voor want dat leek wel logisch. Wist de vrouw zijn naam anders bleef het ook maar 'heer, jongen, man etc.

Julia deed met een snelle beweging haar haren in een hoge paardenstaart. Ze had genoeg geld om nog een heleboel andere dingen te bestellen, maar zo midden op de dag had ze geen zin in wijn en mixdrankjes vond ze iets voor in de club, maar straks misschien, ze moest niet teveel drinken voor haar optreden. 'Ik doe het al heel lang dus dat valt wel mee. Hoe lang basketbal je al?' vroeg ze toen hij uitgesproken was. 'O, en ik ben trouwens Julia, maar zeg maar Jule'. Jordy was een leuke naam, gewoontjes maar het paste wel bij hem. Bij hoe hij eruit zag en bij het basketballen wat hij deed. Gewoon een Amerikaanse jongen, al leek hij ouders als haar. Rond de twintig in ieder geval.

Bij haar vraag kwam er een schuine glimlacht, een hele kleine. Het was zo snel dat het nauwelijks te herkennen was. "Nu al 4 jaar. Ik begon toen ik 16 was. Wanneer begon jij voor de eerste keer gitaar te spelen?" Zijn stem klonk nu een tikkie nieuwsgierig. Hij had meestal geen interesse in anderen, zij was een uitzondering. Het meisje stelde zich voor met de naam Julia. Daar moest Jordy meteen denken aan Romei en Juliet. De bijnaam pastte wel bij haar voornaam. "Oké Jule" Hij sprak de naam op een wat lievere toon uit. Het was een naam die lief uitgesproken moest worden.

Jule dacht even na bij zijn vraag, ze wist het niet precies meer. 'Nou eh... Mijn ouders deden me op mijn zevende op piano les dus ik denk dat ik op mijn dertiende met gitaar begonnen ben. Zes jaar dus' zei ze met een glimlachje en ze nam een slokje van haar bier, het maakte haar warm van binnen. Alcohol was altijd fijn. Hij klonk lief als hij haar naam uitsprak en ze glimlachte. 'Jordy is trouwens een leuke naam' zei ze.

Jordy vond het wel aardig van haar.
Ze complimenteerde zijn naam.
'Dankjewel Jule, alleen mijn naam is een beetje simpel. Er bestaat wel duizenden Jordy's in de wereld' Hij vond zijn naam alles behalve bijzonder of leuk. Liever Jordy dan Peter of Paul, dat waren namen waar die echt niet voor de rest van zijn leven mee wilde rondlopen.'Dus je kan piano en gitaar? Zijn er nog anderen instrumenten die je bespeeld?'

'En niet met Julia' zei ze met een glimlachje op zijn opmerking. Ze nam een slokje bier die een witte schuimsnor achterliet. Even lachte ze en toen ging ze met haar tong langs haar bovenlip om het weg te likken. 'En ja ik speel wel meer. Viool, trompet, blokfluit, ik kan een beetje drummen maar de laatste tijd houd ik me vooral bezig met mixen, je weet wel, voor in discotheken en zo'.