Het natuurzwembad.

"Dat heet richtingsgevoel waarschijnlijk." zei ze met een lach, het clixhé dat vrouwen een enorm slecht richtingsgevoel hadden, wat natuurlijk niet waar is maar ze best grapjes over zou kunnen maken. Kelsey keek weer opzij naar Ryan die een leuke gast leek te zijn, tenminste beter dan de meeste die er rondliepen.

Ryan pakte een steentje op en liet het boven zijn hand zweven. Van dit soort dingen hield hij om te doen. Het spelen met de kracht die hem gegund was, door dingen te laten zweven of ze te verkleuren of er andere leuke spreukjes over uit te spreken. Het steentje draaide rustig rond en Ryan sprak de spreuk die hem oranje maakte. "Kan jij al zoiets?" vroeg hij nieuwsgierig aan Kelsey. "Of heb je alleen nog maar last van de voorweeën?" Hij keek haar vragend aan.

"voorweeën?" herhaalde ze even verbaast voor ze precies begreep wat hij bedoelde/ Toen schudde ze haar hoofd, nee zoals voor vele andere dingen had ze hier ook een talentje voor gehad natuurlijk. "Ja, ik kan het maar ik ben er nog niet echt pro in." ze probeerde zich te concentreren en wist een steentje ter grootte van een melktandje een meter boven de grond te komen voor ze het weer liet vallen omdat haar concentratie niet sterk genoeg meer wa.s

"Ja, hoofdpijn, misselijkheid en zo," zei Ryan, terwijl hij haar steentje volgde. "Dat heeft zo'n beetje iedereen gehad, als ik het goed heb." Hij liet het oranje steentje stoppen met draaien en schoot het weg. Het stuiterde nog een paar keer door het ijs over het water, tot het uiteindelijk zonk halverwege het midden.

Dan had Kelesy het toch anders begrepen dan dat hij bedoelde. "O op die manier, ja helaas wel, maar gelukkig hebben ze hier er iets opgevonden." zei ze terwijl ze even langs haar slapen wreef bj die herinneringen eraan. Op een gegeven moment leek het wel alsof ze zwanger was met al die symptonen, gelukkig was het een stuk minder ernstig geweest.

"Ja, dat klopt," zei Ryan. "En zodra je hier lang genoeg bent kun je weer de buitenwereld in zonder ergens last van te hebben. Zo heb ik al drie vakanties besteed, zonder pijn." Hij glimlachte vrolijk. De jongsten van het team hadden het kristalletje nog om hun nek in de grote vakantie, maar Ryan, Matt, Jim, Marc en Jake konden inmiddels zonder, als ik het goed begrepen heb.

Kelsey knkte, "Daar ben ik nog te kort voor, maar dat steentjesgeval helpt gelukkig goed genoeg." Zijzelf moest nog even flink trainen voor ze zover was dat ze het zou overleven n de buitenwereld zonder amulet of bescherming. Daarom zorgde ze er ook voor dat ze de lessen goed volgde, hoe sneller ze weg zou kunnen komen van de school.

Ryan keek naar het kristalletje dat bij hem al een paar jaar miste. Nu was alleen een lege ketting om zijn nek overgebleven. In het begin had hij er andere dingen aan gehangen, omdat het heel leeg en naakt voelde, maar hij raakte er al snel aan gewend. "En welke kracht is zich bij jou aan het ontwikkelen?" vroeg hij nieuwsgierig.

Kelsey keek even naar haar steentje die ze n een modieus armbandje had verwerkt, duidelijk bewerkt met diamantjes en een echt zilveren bandje. "Raad eens?" ze keek hem vroljk aan terwijl ze haar knieeën wat optrok zodat ze wat beter zat. Het op de grond zittenw as nog niet eens zo'n ramp.

"Ik heb geen idee," zei Ryan die haar blik volgde. "Heeft het iets te maken met dat armbandje? Want daar kan ik niet zoveel uithalen." Hij grinnikte en dacht even na, maar hij zou het echt niet weten. "Je kan telekinese en je kan spreuken uitspreken over dingen," opperde hij lachend.

"Maar dat kan iedereen als ik het goed heb." ze was nog redelijk nieuw in dit soort dingen. Ze had niet eens geweten dat dit zou bestaan een paar maanden geleden. "Maar elektrokinese." ze keek opzij om zijn reactie te pijlen. Het was niet een erg vrouwelijke kracht zoals Helen, maar dat vond ze tot haar verwondering niet eens zo erg.

"Waarom denk je dat ik ze op noem," lachte Ryan. "Maar oké, die kom ik eigenlijk best weinig tegen. Ikzelf kan helen en ben al aardig gevorderd, al zeg ik het zelf." Hij was gewoon een negende jaars, qua alles. Misschien met een hele kleine voorsprong op de rest van de klas, maar veel was dat zeer zeker niet.

"Ka, maar jij hebt al 9 jaar les, ik zit her nu een week." Ze vond het al knap vanzichzelf dat ze een steentje op kon tillen na een week les. Het was wel duidelijk dat ze hier goed in was, maar toch kon de kracht nog steeds van haar gestolen worden. Ze zou zoveel liever weer terug willen naar Los Angeles.

"Ja, oké, daar heb je gelijk in," gaf Ryan toe. "Maar toch, sommigen kunnen na een week nog helemaal niets en na negen jaar nog steeds helemaal niets." Hij haalde zijn schouders op. Soms zat het raar in elkaar. En met het bedoelde hij alles. Hij stond op en veegde de aarde van zijn achterste, om zich vervolgens lekker uit te rekken. "Weet jij hoe laat het is?' vroeg hij. Hij was zijn horloge eens vergeten, iets wat niet vaak voorkwam.

Kelsey haalde haar mobiel uit haar broekzak, ze was niet zo'n ordinair type die het leuk vond om haar mobiel tussen haar BH bandje te stoppen. Nee, dat stond te sletterig en Kelsey behield nog een soort van klasse. In haar hand lag nu een mobieltje dat duidelijk gloed nieuw was en het nieuwste van het nieuwste soort was. "Het is 10 voor vier." zei ze toen ze op een knopje gedrukt had en de tijd verscheen. Dat ze haar mobiel had moeten inleveren had ze geweten, maar ze had een oud geval afgegeven en deze gewoon bij zich gehouden.

"Oh, dan moet ik gaan," zei hij. "Ik moet om vier uur een training geven. Het was leuk je ontmoet te hebben." Hij draaide zich om en rende snel weg in de richting van de atletiekbaan, hopend dat Jim en Matt zo aardig zouden zijn dat ze zijn sportkleren mee zouden nemen.

Nieuw
-
Kelsey had haar arm om de middel van Daniël geslagen terwijl ze over het pad liepen. Hij had haar een groot deel van de omgevng laten zien, nu was het zwembad aan de beurt. Het was flink koud, het zou haar niets verbazen als de temperatuur nog steeds onder nul was. Gelukkig had ze een dikke jas aan die de warmte goed vasthield.

Ze waren er bijna, Daniël had geregeld dat er twee paar schaatsen zouden liggen. Haar maat en die van hem. Hij wist dat er genoeg ijs zou liggen. Doordat het al wat later was waren er niet veel mensen toen ze bij het zwembad aankwamen. Hij drukte een kus op haar neus. 'Zin om een stukje te schaatsen?' vroeg hij haar toen.

Kelsey keek hem verbaast aan, "Schaatsen?" ze had het wel eens gedaan, toen ze klein was op knalroze kunstschaatsen, ze zou er nu waarschijnlijk niets meer van kunnen. "Maar het lijkt me leuk." ze glimlachte stralend naar Daniël, het was nog steeds onwerkelijk om zo met hem rond te lopen, dat ze hem een kus kon geven waarneer ze wilde.

Daniël knikte. Hij trok haar mee het kleine strandje op en overhandigde haar het paar witte kunstschaatsen dat er lag. 'Ik had al schaatsen geregeld, 'zei hij met een scheve grijns waa rhij zo bekent om stond. Hij was inmiddels op een klein bankje gaan zitten dat dicht bij hen stond en begon zijn schaatsen aan te trekken.

Kelsey keek met een vrolijke grijns naar de schaatsen en nam naast hem plaats op het bankje. "gaaf, al moet ik wel bekkennen dat ik niet echt een ster ben in schaatsen en het daardoor nooit doe..." gaf ze toe terwijl ze haar laars uittrok, de laarzen waren heerlijk warm gevoerd wat een heel verschil was met de schaarsen.

Daniël glimlachte breed, zijn speciale scheve glimlach. 'Daar ben ik dan toch juist voor,' zei hij tegen haar. Het maakte hem niet uit als ze de hele tijd aan zijn arm zou moeten hangen om te blijven staan. Nee, hij zou het juist leuk vinden om haar te helpen.

waar zullen louise en lesley meeten?
-
Kelsey lachte en trok haastig haar andere schaats ook aan waarna ze wankelend richting het ijs liep. "Het is glad." merkte ze droog op terwijl ze voorzichtig op haar plek probeerde te staan, wat moelijker was dan ze had gedacht. Uiteindelijk besloot ze maar kleine rondjes te schaatsen' terwijl ze op Daniël wachte.

Geen idee, bedenk maar wat, ik moet wel zeggen dat ik zo eerst franse woordjes moet leren en vanmiddag komt familie op bezoek...
_________________
Daniël lachte eventjes kort. Het duurde niet lang voordat ook hij zijn schaatsen aan had. Hij liep naar het ijs en gleed voorzichtig eroverheen. Het was een tijdje geleden dat hij dit had gedaan maar al snel had hij de slag te pakken. Vroeger nam zijn vader hem altijd mee naar het ijs, het was altijd gezellig geweest. Al was het op een gegeven moment gestopt omdat zijn vader andere dingen te doen had blijkbaar. Hij gleed langs Kelsey en trok haar tegen zich aan voor een kus.

ehm de wensput anders? Ik ben er vanmiddag ook niet, moet naar een verjaardag
-
Kelsey lachte toen hij met alle gemak over het ijs bewoog, terwijl ze zelf juist met moeite overreind bleef staan op haar schaatsen. Het vel haar nog mee, ze was nog net gevallen en ze kon nog wel enkele slagen zetten zonder veel te veel te wankelen. Maar toen Daniël naar haar toe schaatste en zich naar hem toetrok koste het haar toch wat meer moeite waardoor ze hem al lachend een us gaf.