Kian's appartement

Kian keek opzij. 'Natuurlijk.' Zei hij met wat samengeknepen ogen, alsof hij nadacht. 'Ik slaap wel op de bank.' Even begonnen zijn ogen gevaarlijk te flikkeren, maar dat zou ook verbeelding kunnen zijn, zo snel was het moment voorbij. Zijn blik gleed weer over haar gezicht. Dit moet een grap zijn, flitste er door zijn hoofd. Het was gewoonweg te bizar dat een meisje alleen even een portemonnee kwam brengen en daarna in zijn bed zou slapen.

Eigenlijk bedoelde Jane het niet zo maar aangezien het mocht vond ze het goed. 'Wat een gentleman,' Ze grijnsde. 'Ik kan ook op de bank slapen hoor.' Zei ze nu wel serieus. Het was niet dat ze hem uit zijn bed wilde trappen, om het maar even zo te zeggen. Het was zo vaak gebeurd dat ze sliep op de bank, bij een vriendin bijvoorbeeld.

Kian schudde zijn hoofd en antwoordde dat dat niet nodig was. 'Ik heb je ten slotte hier vastgehouden.' Gaf hij als uitleg. Het was niet dat de bank hier niet lekker sliep, ze zou er waarschijnlijk net zo lekker op kunnen slapen als in zijn bed, maar het was toch het gebaar dat je hier mee maakte. Kian kon wel lief zijn, al had hij het zelf niet helemaal door. Zijn brein zei dat hij dit uit principe deed, maar in zijn achterhoofd zei een stemmetje dat dat niet klopte, dat hij dit deed om aardig te zijn. Het maakte hem enigszins in de war. De afgelopen dagen waren zo anders geweest dan andere dagen. Ineens leerde hij mensen kennen. Straks hoorde hij in ene bij de populaire bovenlaag. Een vage glimlach schoot over zijn gezicht, nee, dat zou nooit gebeuren. Daarvoor had hij teveel een lak aan de regels.

Jane lachtte. 'Ik had ook meteen weg kunnen gaan,' Ze wist dat ze zo wel uren konden door gaan dus ging veranderen ze het onderwerp maar. 'Kan ik dan een shirt ofzo van jou lenen, ik slaap liever niet in de kleding waarmee ik morgen weer naar huis moet.' Het klonk niet verwend, eerder netjes. Ze hield gewoon niet van stinken en nadat je in je kleren had geslapen stonken ze voor haar gevoel. Dit had ze nooit verwacht. Ze kende deze jongen amper, ging bij hem slapen en het was niet alleen om het bed met hem te delen aangezien ze er alleen in zou liggen.

Kian knikte en stond op. ‘Ik pak er wel eentje.’ Zei hij en na een korte stilte voegde hij eraan toe dat ze ook wel even kon douchen als ze wilde, of iets dergelijk. Na haar een knipoog gezonden te hebben liep hij naar zijn slaapkamer, waar hij de deur van zijn garderobe opende om een shirt eruit te vissen. Helaas was het zo’n troep dat hij er op het eerste gezicht eigenlijk geen zag. Hij schudde even zijn hoofd en begon uit het niets te grinniken. Wat had hij vanochtend gedaan als hij wist dat dit zou gaan gebeuren? Hij wist het niet. Of misschien had hij het wel gewoon over zich heen laten komen, net als nu. Ondertussen zocht hij door. Na wat broeken opzij geschoven te hebben kwam er gelukkig een stapel shirts in zicht en hij viste er een simpele zwarte tussenuit. Het ding zag er netjes uit, maar zou haar vast veel te groot zijn.

__

Of ze vallen nu samen op de bank in slaap? hahaha

Kan, maar ik weet niet hoe Jane opeens in slaap zou kunnen vallen hahaha.
-
Jane wachtte rustig af tot Kian terug zou komen. Haar blik gleed weer over de meubelen in de kamer. Het was totaal niet hem, nu wist ze het zeker. Hij had het anders ingericht, misschien hadden zijn ouder het ingericht. Zo dacht zij er tenminste over, wie weet was het gewoon een erg rustige jongen die dit eigenlijk wel mooi vond. Toch vond ze hem er te ruig voor. Dat was waarschijnlijk ook waarom ze hem interessant vond, hij was ruig. Niet zoals die kleuters van haar leeftijd, nee deze jongen was volwassen.

Kian kwam langzaam terug lopen, met het t-shirt over zijn arm. Hij liet zich weer neerzakken op de bank en legde het t-shirt over de leuning. Hij volgde haar blik, keek door haar ogen naar de kamer en plotseling wist hij wat ze dacht. Tenminste, hij dacht het te weten. ‘Mijn moeder heeft het ingericht.’ Beantwoordde hij haar onuitgesproken vraag. Hij glimlachte vaag en keek haar aan met een warmte in zijn ogen die hij alleen had als hij over zijn moeder sprak. Waarschijnlijk was zij de enige bij wie hij echt een gevoel van liefde had. Toch was ook die blik snel verdwenen en een soort van zelfmedelijden of zelfhumor, verscheen in zijn ogen. ‘Tja, ik vond het ook niet bij me passen.’

Hmm daar heb je wel gelijk in.

Jane glimlachte toen ze de blik zag. 'Je houd echt van je moeder hè.' Ze vond het mooi om te zien hoe mensen reageerde als ze over hun moeder spraken. Je moeder was meestal een van de belangrijkste dingen in je leven, in haar geval ook. Ze hield meer van haar als haar vader, gewoon al door het feit dat ze haar moeder was. Je moeder leek altijd alles voor je te doen, ze deed je was , ze kamde je haren (in haar geval tenminste), maakte altijd het lekkerste eten en liet je daarbij ook nog alle liefde die je kon hebben voelen. 'Je kan zelf zeker niet inrichten.' Zei ze daarnaar grijnzend, ze had weer zo een opmerking moeten maken hoor.

'Mijn moeder begreep me.' Antwoordde Kian. Vier woordjes, waar zo veel achter schuil ging. Een zinnetje, maar het betekende zoveel meer. Al was hij niet van plan het uit te leggen. Hij was niet het persoon dat zijn gevoelens blootlegde en zo verwachtte hij ook niet van anderen dat ze dat deden. Mensen moesten zich maar bezighouden met hun eigen zaken. Plotseling kwamen de herinneringen aan zijn moeder weer boven, dat ze moest huilen toen hij hun huis verliet, maar erop stond dat ze zijn huis mocht inrichten, bang dat het een berenhol zou worden als ze het hemzelf niet doen. ‘Waarschijnlijk was ze bang dat ik er teveel van mezelf in zou leggen.’ Zei hij mysterieus.

'Er kan nooit teveel van jou zijn.' Na deze opmerking volgde een knipoog. Ze keek naar het shirt wat op de bank werd gelegd en greep hem vaat. 'Ik ga me omkleden.' Ze twijfelde erover of ze het gewoon in zijn bijzijn zou doen, beter deed ze het gewoon in een kamer of op de wc. Op de wc zou ze vast problemen krijgen dat ze weer zichzelf zou stoten omdat ze in een kleine ruimte stond, ze klede zich meestal behoorlijk onvoorzichtig om. 'Eh, kan ik in je kamer omkleden?'

Kian grinnikte kort, welke van de opmerkingen daar de oorzaken van was, was niet helemaal duidelijk. 'Er is altijd teveel van mij.' Afgaand op het commentaar van zijn familie, de leraren en andere kennissen. Een ondeugende grijns lag op zijn gezicht toen hij zei dat ze natuuuurlijk in zijn kamer mocht omkleden. ‘Die deur.’ Zei hij op een luchtige toon, wijzend naar zijn slaapkamerdeur, die nog open stond. ‘Let niet op de rommel.’ Voegde hij daar nog aan toe, met een verontschuldigende glimlach. Een meisje in zijn slaapkamer, zonder hem erbij. Het klonk toch vreemd.

Jane liep zonder dat ze het zelf door had ietwat heupwiegend naar de kamer toe. Ze sloot de deur achter zich nadat ze de kamer binnen was. Het leren jasje liet ze van haar huid afglijden en daarnaar trok ze ook haar hemd uit. Omdat het shirt toch te groot was kon ze het als een jurk gebruiken, kon de strakke skinny jeans ook meteen uit. Voordat de jeans uit ging liet ze het shirt over haar hoofd in glijden, wat wijd langs haar lichaam hing. Voorzcithig knoopte ze de broek los, ze had al een paar gehad dat ze zoiets te gehaast deed en de knoop los schoot. Toen ze eindelijk klaar was vouwde ze alles netjes op en legde dit naast de deur, dan kon ze het tenminste terug vinden morgen. Ze opende weer de deur en liep terug naar de woonkamer. Haar lange gladde benen hadden een zomers kleurtje, ookal was het winter. Met een plofje ging ze op de bank zitten.

Kian keek haar afgeleid door haar heupen na. Hij bleef toch een jongen, hoe netjes hij zich op het moment ook gedroeg. Toen ze uiteindelijk achter de deur verdwenen was, boog hij zijn elleboog en legde zijn hoofd op zijn hand. Zijn bovenarm lag zo nog steeds op de rugleuning en hij zat toch vrij gemakkelijk zo. Zijn oogleden vielen als vanzelf naar beneden en zijn rustige ademhaling maakte dat hij scheen te slapen. Toch sliep hij niet. Hij wachtte alleen tot Jane de kamer weer uit zou komen. De deur ging open en Jane kwam weer binnen. Kian opende daarbij zijn ogen en glimlachte toen Jane met het veel te grote t-shirt binnen kwam lopen. 'Mooie jurk.' Merkte hij plagerig op.

'Ja, vond ik ook al.' Ze stak haar tong uit. Op dit moment voelde ze zich net een klein kind maar het maakte nu niks uit. Het shirt was een tent vergeleken bij haar kleren die ze normaal aan had. Maarja normaal gesproken sliep ze ook altijd in een te groot shirt, meestal van haar broer. Of in een hemdje en kort broekje. In bed kreeg ze het altijd warm, behalve als er een raam open stond. Het shirt was dus ook niks anders voor haar. Er waren misschien heel veel nieuwe dingen gebeurd deze avond behalve dat.

Kian keek met een schuine glimlach naar haar gezicht. Vond ze het nou echt prettig om in zijn gezelschap te zijn? Dan was ze de eerste. De meesten waren al na een paar minuten verdwenen, als het niet eerder was. Zijn harde uiterlijk zat hem vaak tegen en weinigen leken erdoor gecharmeerd te worden. Zijn ogen bleven op de hare gericht, proberend tot in haar brein door te dringen. ‘Wil je nog wat doen, of wil je gaan slapen? Vroeg hij haar. Misschien moest ze morgen wel vroeg op, dan was het beter dat ze zich te ruste zouden leggen. Hij had morgen niks te doen, dus hij zou de hele nacht op kunnen blijven als hij zou willen.

'Ik wil nog wel wat doen hoor.' De uitdagende blik verscheen weer in haar ogen. Het was leuk om met hem te spelen, vooral omdat hij ouder was. De meeste jongens van haar leeftijd lieten hun lust gevoelens als snel de hand nemen en drongen zich aan haar op, dat was iets wat Kian niet deed. Dat maakte hem spannend, een uitdagend die ze met beide handen aannam. Niet dat ze wilde dat hij haar vol op haar bek zou nemen, eerder dat ze wilde dat hij haar wilde maar hij ook wist dat hij haar niet zo makkelijk zou krijgen. Het was ingewikkeld hoe ze hier over dacht, ze snapte het zelf amper. Het enige wat ze zeker wist dat dit gevoel geweldig was.

Kian stak even zijn tong uit, niet van plan toe te geven aan haar spelletje. ‘En wat dan wel?’ Vroeg hij langzaam, alsof hij echt niet wist wat ze bedoelde. Hij verschoof zijn arm wat, zodat hij weer recht kwam te zitten. Hoeveel jonger ze zou zijn, kon hem niet schelen. Ze wilde het duidelijk zelf. Maar hij was anders dan andere jongens en waarschijnlijk zou de avond daardoor op niets uitkomen. Tenzij zij diegene was die initiatief zou nemen. Hij zag ook wel dat dat waarschijnlijk niet zou gebeuren, dat ze met zou blijven uitdagen tot hij wat zou ondernemen. Hij grinnikte even, dit kon nog een zeer lange avond worden.

'Ik heb om iets te spelen in jou bed.' Fluisterde ze terwijl ze haar blik niet afwende. Haar felblauwe ogen gleden over zijn lichaam. Langzaam bekeek ze elke tatoeage, alsof ze er een betekenis achter zocht. Toch bleven haar ogen er niet lang op hangen. Nee. Die gleden weer naar zijn ogen. Er was iets anders te vinden in haar ogen als de keren daarvoor, dit keer was het lust. Er hing een los plukjes langs haar gezicht, iets wat haar nu niet uit maakte. Het enige wat ze deed was in zijn ogen kijken.

De lust die even door Kian's ogen heen was geflitst, verdween weer en hij trok zijn wenkbrauwen op na haar opmerking. Eigenlijk was dit gedoe alleen maar irritant, hij werd er moe van. Praten hield hem niet wakker. Zijn blik gleed over haar gezicht heen. Zijn ogen werden weer harder. Eigenlijk had hij geen zin om dit de hele avond vol te houden, er kwam wel weer een ander moment waarop hij wel zin had in dit soort dingen. Langzaam boog hij zich voorover en drukte kort zijn lippen op de hare, om haar daarna indringend aan te kijken. 'Ik ga denk ik maar slapen, weltrusten' Zei hij zachtjes, waarna hij haar nog een keer zachtjes kuste. Wat een debiele situatie. Hij tilde haar op met zijn gespierde armen en prikte haar in haar zij, waarna hij met haar in zijn armen naar de slaapkamer liep.

Hahahah sorry, ik wist niet hoe ik het minder bot moest brengen hahaha
Oepsie, ik verander het wel even

Gaat zij nou op de bank liggen of hij ? ;p

Jane was verbaasd. Verbaasd door het ineens willen slapen en verbaasd door het feit dat hij haar wel gekust had. Op dit moment voelde ze zich stom, ze had het wel een beetje verpest hè. Ze sloeg haar armen om hem heen en legde haar hoofd tegen zijn borstkas, zoals ze dat deed bij haar vader wanneer hij haar naar haar bed tilde toen ze klein was. Zachtjes kuste ze hem in zijn nek, dit had ze niet kunnen laten. 'Oké.' Haar stem klonk zachter als haar bedoeling was geweest, het maakte haar lief en klein.

Kian’s hand streelde even over haar haar heen. Zijn vingers begonnen te tintelen door de aanraking, dus snel trok hij zijn hand maar weer terug. ‘Wie is er nou de kleinste van ons beide?’ Zei hij op een zacht fluisterende toon, waardoor zijn stem alleen maar sexier klonk. Voorzichtig liet hij haar op zijn bed zakken, dat er nog rommelig uit zag van de afgelopen nacht. Hij sliep nogal wild, ook in zijn eentje. Het kwam zelfs weleens voor dat hij ondersteboven wakker werd, zonder er in zijn slaap wat van gemerkt te hebben. ‘Je bent ook wel weer schattig.’ Zei hij nog zacht lachend, met het beeld van Jane in zijn armen in zijn hoofd. En alsof ze het hem gevraagd had, gunde hij haar nog een kus. “Nog bedankt voor het brengen.’ Doelend op de portemonnee die ze gebracht had. Op een of andere manier kon hij nu niet zomaar weglopen. Kian, waar ben je in hemelsnaam mee bezig? Laat haar lekker met rust. Hij kwam overeind en keek even op haar neer. ‘Maak me maar wakker morgen, als je eerder wakker mocht worden dan ik.’

'Jij.' Zei ze koppig, er stond weer een grijns op haar gezicht. Het zachte bed liet haar weer voelen hoe moe ze was. Voor haar gevoel lag hij heerlijk. Ze bond haar knot wat hoger terwijl ze hem zei dat het de moeite waard was geweest. Het was zeker de moeite waard geweest.. Hoe ze zich nu voelde, het was moeilijk te beschrijven. Haar gevoelens waren gemengd, ze wist niet goed hoe ze zich voelde. Maar ze voelde zich geweldig, dat wist ze zeker.

Kian lachte zachtjes om haar koppige uitdrukking. En nog een laatste keer bekeek hij haar gezicht. Haar ogen leken feller dan ze de hele dag geweest waren en ze staken af tegen haar gebruinde huidskleur. Ze zou wel vaak onder de zonnebank gelegen moeten hebben voor die kleur, midden in de winter. Maar toch paste het wel bij haar, het zag er verzorgd uit. En toen ze nog zei dat het de moeite waard was geweest glimlachte Kian. Een echte glimlach deze keer, geen glimlach omdat iemand een grapje had gemaakt of omdat hij een binnenpretje had, maar een glimlach omdat iemand iets zei zonder humor, wat hem toch blij maakte. ‘Weltrusten.’ Mompelde hij, en hij voegde een knipoog aan de woorden toe. Hij viste een extra deken van een stoel en liep de deur uit, die hij achter zich dicht deed. In de huiskamer plofte hij op de bank neer en nestelde zich als een kat in de zachte kussens.

Next morning?