Kian's appartement

Kian's appartement is al een paar jaar in zijn bezit. Hij woont op de vijfde verdieping in een flat die uit 12 verdiepingen bestaat. Het huis is ingericht door zijn moeder en Kians's stijl is er eigenlijk niet te ontdekken.

Spoiler:

Jana keek naar het grote appartement. Als ze hiernaast stond voelde ze zichzelf erg klein. Maar daar ging het nu niet om. Het ging nu om de portumonee die zich in haar hand bevond, de portomonee van een ene Kian. Haar hakken klikklakte toen ze naar binnen glipte terwijl iemand anders eruit liep. Daarnaar ging ze met de lift naar de vijfde verdieping, ze had namelijk al bij de namen gekeken waar deze jongen woonde toen ze bij het appartement stond. Ze keek in de spiegel. Haar haren lagen los langs haar hoofd, de katachtige felblauwe ogen hadden alleen de mascara en oogpotlood nodig die ze nu ophad, haar rozige lippen gaven haar een lieve uitstraling en het kleine neusje gaf een finishing touch. De liftdeuren gingen weer open en Jane liep naar het nummer waar ze hoorde te zijn. Direct belde ze aan waarnaar ze zich realiseerde dat ze ook had kunnen bellen.

Kian kwam met druipend haar en een nat bovenlichaam de badkamer uit. Toen hij de bel had gehoord was hij snel in een boxer en onderbroek geschoten, zonder zich af te drogen. Het kon hem toch niet zoveel schelen wie er voor de deur stond. Waarschijnlijk was het toch weer iemand voor een collecte, ofzo. Hij liep met soepele stappen door de kamer heen, naar de voordeur. Zijn tatoeages glinsterden door het water en de druppels gleden over zijn gespierde buik heen. Hij opende de deur en keek recht in de ogen van een meisje. Ze kwam hem bekend voor. Waarschijnlijk zat ze bij hem op school en hoorde ze tot de populaire bovenlaag. Hij glimlachtte wrang en keek haar met zijn warme bruine ogen aan. 'Hee.' Zei hij. Niet wetend wat hij anders moest zeggen. Zijn stem klonk charmant, zoals altijd wanneer hij een meisje als deze ontmoette.

Jane glimlachtte en even gleden haar felblauwe ogen over zijn lichaam. Het was niet wat ze verwachtte maar erg vond ze het niet, natuurlijk niet. 'Hii, ik had een portomonee gevonden en kwam erachter dat die van jou was.' Zei ze. De manier waarop ze praatte was iets van verleidelijk, ookal was het misschien niet helemaal haar bedoeling. Ze was van nature al verleidelijk, misschien kwam het door het griekse wat in haar zat. Recht in zijn ogen keek ze hem aan, zoals ze dat bij iedereen deed.

Kian trok kort een van de donkere wenkbrauwen op, om zijn verbazing te uiten. 'Eh, bedankt.' Antwoordde hij toen maar, niet wetend wat hij anders moest zeggen. Even had hij de neiging om de deur weer dicht te doen, maar toen bedacht hij zich dat het aan de ene kant wat onbeleefd was en aan de andere kant had hij zijn portemonee nog niet terug, dus liet hij een stralende glimlach zien en opende de deur wat verder. 'Kom anders even binnen?' Vroeg hij uitnodigend en hij maakte een hoogbeweginkje naar de huiskamer, die achter hem te zien was. Even keek hij naar buiten. Het was al best donker. waarschijnlijk was het al rond een uur of tien. Het verbaasde hem daarom dat ze de portemonee was komen brengen en afwachtend keek hij haar in de fel blauwe ogen.

Jane glimlachte terug, haar witte tanden ontblootte zich. 'Is goed.' Ze liep naar binnen waardoor haar hakken weer een klikklakkend geluid maakte. 'Moeten mijn schoenen uit?' Ja in andermans huis was ze altijd beleefd, het hoorde zo. Je ging toch niet ongevraagd dingen uit een kastje halen of doorlopen met schoenen als je iemand niet kende? Zo was zij tenminste niet, onbeleefdheid ging er bij haar niet in nee. Ze had een donkerbruine leren jasje aan waarin haar lichaam goed uitkwam, vooral met de donkerblauwespijkerstof skinnyjeans erbij.

Kian sloot de deur achter haar en antwoordde dat het niet nodig was dat ze haar schoenen uit deed, tenzij ze het fijner vond om ze uit te doen. De vloer was namelijk nogal glad, door het hout. Zijn blote voeten lieten natte afdrukken achter toen hij haar de kamer in volgde. 'Wil je wat drinken?' Vroeg hij nadat hij even had nagedacht en door zijn warrige haar gewoeld had. Hij wachtte even totdat ze antwoord had gegeven, maar zijn lichaam was al richting de keuken gedraaid. Hij gaapte. Hij werd altijd moe van douchen. Als het een warme douche was tenminste en dat was het geval geweest. Hij rekte zich even uit, waardoor de tatoeages op zijn armen vervormden. Daarna richtte hij zijn blik weer op het meisje. Ze had een mooi figuur, dat wist ze waarschijnlijk zelf maar al te goed.

'Ja, lekker.' Antwoordde ze op zijn vraag. Haar schoenen deed ze toch maar uit, als ze binnen was liep ze liever niet op hakken. Haar ogen volde zijn bewegingen, gleden over zijn gespierde lichaam en bekeken zijn tattoeages. Vervolgens ging ze weer rechtop staan, het was niet fijn om in een gebukte houding iemand te bekijken. Op blote voeten liep ze verder naar waar ze dacht dat de woonkamer moest zijn. Normaal gesproken kwam ze niet binnen bij mensen die ze niet kende, behalve naar het uitgaan maar dat was weer een andere reden voor. Nja, het maakte haar niet zoveel uit, het was 10 uur en ze had verder niks te toen en slapen zou nu toch nog niet lukken.

'Een wijntje?' Vroeg hij nog voordat hij koers zette naar de keuken. Hij had het al gevraagd voordat hij er erg in had. Maar wat dronken meisjes om dit tijdstip? Was wijn niet iets te "vriendschappelijk?" Ach ja, boeiend. Hij liep voorzichtig, om niet uit te glijden over de natte vloer. Hij had bijna geen grip met die natte voeten. Ze pletsten af en toe wat in het water en dat deden ze nog steeds toen hij de keuken in liep, al waren zijn voeten al wat droger. Het water drupte nog steeds uit zijn haar op zijn bovenlijf en maakte kleine watervalletjes over zijn gespierde armen. Hij opende de koelkast en haalde en biertje tevoorschijn voor zichzelf. Ook pakte hij alvast twee glazen, al wist hij eigenlijk nog niet wat ze wilde hebben.

'Heerlijk.' Zei ze. Ze had wel zin in een wijntje, het was niet té maar ook niet niks. Ze ging zitten op de bank en keek de woonkamer rond, het leek in geen enkel opzicht op de jongen die nu wat te drinken voor haar pakte. Rustig wachtte ze tot hij er weer was. Het was vreemd dat ze nu bij een onbekende thuis zat maar ongemakkelijk voelde ze er niet bij. Het was iets nieuws en ze hield van nieuwe dingen.

'Oke, komt eraan!' Riep hij terug en hij pakte een fles wijn van het aanrecht. Niemand weet waarom hij die in huis was. Misschien was het wel voor dit soort momenten. Hij haalde de kurk eruit en schonk een glas in. Het andere glas vergat hij en met het glas wijn in zijn linker- en het biertje in zijn rechterhand liep hij de keuken uit, terug naar de woonkamer om het glas voor haar neer te zetten, op een tafeltje. Daarna liet hij zich op de bank neerploffen, die nat werd door zijn haar en lijf. Hij nam een slok uit het flesje en zette die daarna ook op het tafeltje neer. 'Hoezo kom je ooit helemaal hier heen om een portemonee te brengen?' Vroeg hij met een ondeugende glimlach. Zijn warme bruine ogen zochten de hare toen hij uit was gesproken.

'Hmm, ik dacht er zal vast een knappe jongen wonen.' Zei ze grijnzend, het verleidelijke zat er nu weer in maar dit keer was ze zich er bewust van. Het was natuurlijk niet zo, ze wist niet wie ze had moeten verwachten. En waarom ze het gedaan had? Ze was bij een vriend op bezoek geweest die hier in de buurt woonde en toen had ze meteen bedacht dat ze deze terug kon brengen. In haar ogen was ook iets ondeugends te zien, door de felle kleur ervan maakte het misschien nog spannender.

'En, bevalt het?' Vroeg Kian met zijn ruige, charmante stem. Een stem waarvan hij wist dat hij er de mooiste dingen mee kon zeggen. Dingen die hij meende en dingen waarmee hij mensen kon bespelen. Hij scheurde zijn blik los van haar ogen en pakte zijn biertje weer om er een slok van te nemen. Ergens was het verbazingwekkend dat Kian nog nooit een lange relatie had gehad. Hij zag er niet al te slecht uit en wist precies wat hij moest zeggen om een meisje te kunnen versieren. Waarschijnlijk ging het daarna mis. Trok hij zich terug, geen zin om zich te verbinden. Hij wilde altijd zo vrij zijn als een vogeltje, dat was wat hij zichzelf altijd voorhield. Nog een slok nam hij en daarna liet hij zijn hand zakken om haar weer aan te kijken.

'Maar natuurlijk.' Zei ze lachend. Ze nipte wat uit het glaasje terwijl haar ogen niet van hem af gingen. Echt met een bedoeling was ze hier niet, waarschijnlijk zou het vandaag ook alleen maar flirten worden, Dat dacht ze tenminste. Nja, ze zou wel zin wat er ging gebeuren. Haar bruine haren bewogen mee toen ze even wat beter ging zitten. Nadat ze nog een slok had genomen zette ze de wijn ook op de tafel waarnaar ze hem glimlachend aankeek. 'En was jij nog iets van plan om te doen vanavond?'

Kian grijnsde op het moment dat ze het positieve antwoord gaf en hij knipoogde even, in automatisme. Hij volgde haar voorbeeld en zette zijn biertje ook op tafel, om haar daarna weer aan te kijken. Ondertussen dacht hij na over haar vraag. Wat was hij eigenlijk van plan geweest s' avonds? Het was weekend, dus waarschijnlijk zou hij wel ergens heen gaan. Naar het stadje ofzo. Maar echte plannen had hij niet gehad, hij had ook met niemand afgesproken. Erg goeie vrienden had hij namelijk niet. Hij opende zijn mond om wat te zeggen, al wist hij niet precies wat.. 'Ik denk dat ik wel naar het stadje gegaan was, of iets dergelijks.' Zei hij langzaam.

Zijn langzame antwoord maakte haar aan het lachen. Niet dat ze hem uitlachtte maar het had er gewoon zo grappig uit gezien. 'En dan schop ik je plannen in de war hè.' Zei ze grijnzend, haar felblauwe ogen lachtte mee. Wanneer Jane lachtte lachtte alles aan haar, behalve als ze het neit meende. Met een beweging haalde ze een hand door haar haren waardoor ze een warrige uitstraling hadden.

'Ach, er is niemand die op me wacht.' Antwoordde hij raadselachtig. Zijn bruine ogen boorden in de hare, alsof hij haar gedachten probeerde te lezen. Helaas had hij deze kracht niet. Er speelde een ondeugend lachje om zijn lippen, een lachje die de hele avond nog niet van zijn gezicht verdwenen leek te zijn. Het water drupte nog steeds uit zijn haar, als bij een natuurlijke waterbron en zijn bovenlijf leek ook maar niet op te drogen. Hij hief zijn hand op en woelde wat door zijn haardos heen. De druppels vlogen in het rond, dus na een korte grinnik hield hij er maar mee op.

'Heeft deze knappe jongen niemand die op hem wacht?' Vroeg ze met een ondeugende twinkel in haar ogen. Ze vond hem interessant, interessanter als andere jongen waarmee ze flirten. Waarom wist ze niet. Misschien door de bruine ogen of door het gespierde lichaam met de vele tattoeages. Misschien omdat ie zo badboy leek. Op dit moment wist ze het niet, nee, ze wist op dit moment alleen dat ze hem interessanter vond. Haar ogen bleven in de zijne kijken, door de helsblauwe felle kleur zag ze er verleidelijker uit.

Kian liet een zachte lach horen, waarbij zijn witte tanden zichtbaar werden. En hij schudde zijn hoofd. 'Nee, waarschijnlijk vind niemand mij leuk genoeg.' Zijn bruine ogen keken haar plagend aan, voordat hij opstond. 'Vind je het erg als ik even rook?' Vroeg hij, terwijl hij een paar stappen richting de keuken zette. Zijn voeten lieten al geen natte afdrukken meer achter, dus hij liep eigenlijk geen risico meer om uit te glijden. Toch liep hij nog steeds voorzichtig. Soepel, als een katachtige.

Ze lachtte. 'Eh, nee hoor.' Zei ze op zijn vraag. Zijzelf rookte soms, alleen als ze het even nodig ahd dus iemand anders verbieden om het te doen deed ze niet. Haar telefoon trilde, waarschijnlijk een berichtje aangezien ze met haar vriendinnen nooit belde. Maar het getril bleef doorgaan dus haalde ze hem uit haar zak. Het was haar moeder. Zachtjes zuchtte ze, ze was altijd zo bezorgd. Met een soepele beweging nam ze op en zette het mobieltje aan haar oor. De warme stem van haar moeder vroeg weer hoe het ging, elke week belde ze wel één keer. 'Het gaat goed hoor.' Zei Jane in het Grieks, haar ouders konden niet goed Engels praten en de gesprekken verliepen soepeler als ze het in hun eigen taal deden. 'Maar mam, ik ben op dit moment bij een vriend dus ik moet ophangen.' Haar Grieks ging vloeiend, je kon duidelijk merken dat dit haar moedertaal was.

Kian stapte de keuken in en keek om zich heen, daarna pas bedacht hij zich dat zijn sigaretten in de slaapkamer lagen, dus liep hij weer terug, naar de slaapkamer. Nu hij daar toch was kon hij zich net zo goed even aankleden, dacht hij bij zichzelf. Hij droogde zich af met een verdwaalde handdoek, die over zijn bed had gelegen en viste wat kleren uit zijn kast. Snel deed hij deze aan. De mouwen van zijn witte bloesje stroopte hij op, zodat zijn tatoeages nog voor het grootste deel zichtbaar waren. Vanuit de kamer hoorde hij een stem, hij ging er maar vanuit dat ze aan de telefoon was, want in zichzelf praten vond hij toch een beetje vreemd. Daarom nam hij rustig de tijd, om haar niet te storen in het gesprek. Nadat hij een luchtje had opgespoten liep hij dan ook weer terug en liet zich weer naast haar neerzakken. Nog steeds zwijgend.

'Ja, ik hou ook van jou. Ik spreek je nog wel.' Zei ze vlug waarnaar ze ophing en de mobiel terug in haar tasje stopte. Dit was niet het moment om even gezellig met haar moeder te telefoneren. Ze keek Kian weer aan, met een ondeugende grijns. 'Wilde je toch niet meer met een naakt bovenlijf lopen?' Ze boog zich naar voren om de wijn weer te pakken en nam weer een klein slokje. Zij was niet van de grote lompe slokken, subtiel was beter.

'Ja, ik hou ook van jou. Ik spreek je nog wel.' Zei ze vlug waarnaar ze ophing en de mobiel terug in haar tasje stopte. Dit was niet het moment om even gezellig met haar moeder te telefoneren. Ze keek Kian weer aan, met een ondeugende grijns. 'Wilde je toch niet meer met een naakt bovenlijf lopen?' Ze boog zich naar voren om de wijn weer te pakken en nam weer een klein slokje. Zij was niet van de grote lompe slokken, subtiel was beter.
-
Sorry ik was even inspiratieloos. xD

Kian leunde achterover. 'Nee, ik kreeg het een beetje koud.' Antwoordde hij. Dit sloeg eigenlijk nergens op, want het was ongeveer 20 graden Celsius in de kamer. Niet echt een temperatuur waarbij je het koud zou kunnen krijgen. Ondertussen dacht hij na over wat hij ging doen vanavond, als zij weg zou gaan zou hij vanavond nog wel naar de stad kunnen. Maar als ze bleef, konden ze het samen nog wel gezellig krijgen. Het maakte hem dus op zich niet erg uit. Het weekend was nog lang en daarbij de avond ook. Hij hief zijn hoofd op en keek weer naar haar gezicht. Ze dronk de wijn echt als een meisje. Met kleine slokjes. De mensen die hij kende gooiden drank gewoon achterover, als een stelletje apen. Hij kende ook meer jongens dan meisjes.. De meisjes die hij wel eens tegen kwam "kende" hij eigenlijk niet echt. Hij grijnsde even bij dat idee.

Jane lachtte zachtjes, een lieve en warme lach. Het was nieteens omdat hij een grapje maakte maar omdat hij iets zei wat eigenlijk niet waar was. Opeens schoot er haar iets te binnen, de portomonnee. Ze haalde hem uit haar tasje. De bewegingen die ze maakte waren sierlijk, alsof het allemaal vanzelf ging. 'Voordat ik het vergeet, hier is je portomonnee.' Zei ze terwijl ze hem op de tafel legde. Hiernaar nam ze nog een slokje van haar wijn. Het was lekker, de ietwat bittere smaak door de alcohol en het warme gevoel wat je van binnen kreeg nadat je het dronk.