Een bos

Daniël glimlachte breed naar haar. 'Dat is ook helemaal niet de bedoeling,' zei hij met een brede grijns. Hij trok haar weer naar zich toe en kuste haar passievol. Hij had niet de intenssie om nu meteen verder te gaan, nee hij was nog steeds maagd. Ondanks het feit dat hij de afgelopen paar maanden wel met heel veel meisjes had geflikflooid. Noem het oldfashion maar hij wilde de eerste keer bewaren voor iemand speciaals. Iemand zoals Alice.

Alice lachte naar hem maar voelde meteen zijn lippen weer. Dit was genoeg om haar af te leiden van haar eerder gedachtegang en haar hand ging weer naar zijn nek, waar ze met de puntjes van zijn haar speelde. Toen haar adem op was liet ze haar hoofd op zijn borst vallen, naast haar hand en kon niet beschrijven welk gevoel er door haar heen ging. Geluk, verliefdheid, angst om hem kwijt te raken. Maar daar probeerde ze niet aan te denken. Ze probeerde alleen te bevatten dat hij ook van haar hield, en dat ze hier nu met hem was.

Zachtjes streek Daniël door haar haar heen. Het voelde goed om hier zo samen met haar te zijn. Ze maakte hem compleet en intens gelukkig op dit moment. Natuurlijk was er ook angst dat hij haar ooit pijn zou doen, of kwijt zou raken. Maar hij wilde er niet aan denken, hij wilde gewoon genieten van haar en haar liefde.

Alice glimlachte gelukzalig en luisterde naar zijn ademhaling en hartslag. 'Weet je, morgen moet je me hier weer aan herinneren want dan ga ik dus nooit meer geloven dat het echt gebeurd is' grinnikte ze gelukzalig. Een paar minuten lag ze daar zo maar toen ging ze overeind zitten, 'Wat had je nou precies voorbereid?' vroeg ze nieuwsgierig terwijl ze naar de picknick keek.

Daniël glimlachte. 'Ik zal je helpen herinneren, morgen, en de dag daarna, en alle dagen die daarop volgen,' zei hij waarna hij haar weer kuste. Hij zou haar elke dag laten voelen dat hij van haar hield. Zo was hij nu eenmaal. 'Ik had eigenlijk alleen een gezellige picknick voorbereid,' zei hij met een glimlach. Daarna mocht zij gaan bepalen wat ze zouden gaan doen.

Alice glimlachte bij die reactie. Zijn woordkeuze was zoals altijd perfect, hij was helemaal perfect. 'Klinkt leuk' zei ze na hem zachtjes terug gekust te hebben. Ze keek naar wat er allemaal stond, een heleboel lekkers maar haar ogen werden getrokken naar de aardbeien. 'Wist je dat ik die nog nooit op heb?' vroeg ze terwijl ze het doosje pakte en er nieuwsgierig naar keek.

Daniël glimlachte. 'Dat meen je niet,' zei hij met een grijns. Bij hem waren ze eigenlijk altijd wel aanwezig geweest, zijn moeder was er dol op geweest en Daniël vond die dingen ook heerlijk. Al waren ze lekkerder vers uit eigen tuin dan van een pakje uit de supermarkt, maar het ging er meer door. 'Dan moeten we daar snel verandering in gaan brengen,' zei hij tegen haar terwijl hij het doosje overnam en open maakte. Hij pakte er een aardbei uit en haalde het kroontje eraf waarna hij het aan Alice gaf.

Alice haalde haar schouders op 'Zijn ze lekker?' vroeg ze, maar hij had er al een aan haar gegeven. Ze keek hem even aan, en nam toen een klein hapje. De aardbei was zoet, sappig maar ook een klein beetje zuur. 'Lekker' zei ze met een glimlach en ze keek hem met grote ogen aan. 'ik heb echt teveel gemist' zei ze terwijl ze er over nadacht. Meer zei ze niet, maar technisch gezien had ze nooit kind kunnen zijn waardoor ze een heleboel dingen gemist had.

Daniël had voor zichzelf ook een aardbei gepakt en stopte deze nu in zijn mond. Het heerlijke zoete toch ietwat zure sap van de vrucht voelde heerlijk aan op zijn tong. 'Dan gaan we dat toch allemaal inhalen,' zei hij lief tegen haar. Hij wist niet precies wat er in het verleden was gebeurd, maar wel wist hij dat ze het niet makkelijk had gehad. Niet zoals hij, hij was relatief veilig opgegroeid, wellis waar zonder vader maar hij had altijd veiligheid gehad.

Alice keek hoe Daniël zijn aardbei at. Het was best... Sexy eigenlijk. Ze kreeg het een beetje warm maar glimlachte toch naar hem, waarna ze zelf weer een aardbei pakte. 'Als je daar zin in hebt' zei ze. Ze was zo vreselijk blij dat hij nu bij haar was, maar ze kon het nog niet helemaal geloven, misschien zou hij zich morgen bedacht hebben. 'Wat heb je nog meer voor eten?' vroeg ze terwijl ze een beetje rond begon te snuffelen.

Daniël glimlachte. 'Als jij er bij bent heb ik overal zin in,' zei hij met een grijns. Daarna keek hij eventjes in de mand. 'Ik heb nog meer fruit, stokbrood, verschillende kaasjes, champagne,' zei hij tegen haar. Hoewel het was verboden om op schoolgrond te drinken gebeurde het af en toe wel, zolang je maar wist waar je het halen moest. Gezien het feit dat hij de zoon van de president was waren maar weinig deuren voor hem gesloten.

Alice glimlachte naar hem, haar hart leek overuren te draaien. 'Nu mag jij iets kiezen' zei ze, waarna ze achterover op het kleed ging liggen. Ze staarde naar de bomen, daarboven was een felle blauwe lucht en de zon scheen gelukkig net niet in haar ogen. Toch sloot ze ze, probeerde alles tot haar door te laten dringen. De zon voelde warm op haar huid, en het enige wat haar ervan weerhield in slaap te vallen was Daniël op ongeveer een meter afstand.

Daniël glimlachte. Hij pakte een stuk stokbrood en smeerde er een stukje kaas overheen, daarboven op legde hij twee halve walnoten en gaf het aan haar. 'Hier, proef maar,' zei hij met een glimlach. Daarna maakte hij hetzelfe voor zichzelf klaar, hij hield altijd van dit soort dingen. Heel vroeger deden ze het thuis ook vaak, al was dat steeds minder geworden doordat zijn vader er nooit was geweest.

Alice draaide zich om op haar buik en pakte het stokbroodje aan. Het zag er chique uit, ze wist niet precies waarom maar het was gewoon zo. Ze nam een klein hapje, het was best wel lekker. 'Smaakt goed' zei ze toen ze haar mond leeg gegeten had. 'Je moet vaker met me gaan eten of zo, dan ontdek ik nieuwe dingen' glimlachte ze.

Daniël glimlachte. 'Als ik ook maar eventjes de mogelijkheid heb dan gaan we heel vaak samen eten,' zei hij met ee nglimlach. 'Maar geniet eerst van al het lekkers dat hier staat, er is genoeg,' zei hij met een glimlach. Vroeger had hij altijd grotere ogen gehad dan een maag, iets waardoor hij vaak hebberig was naar eten. Dat was zeker wel veranderd in de jaren ondanks dat er altijd genoeg was.

Alice glimlachte. 'Ik eet nooit heel veel, je hebt kans dat ik zo alweer geen trek meer heb' zei ze. Ze had nooit veel eten gehad en gemerkt dat toen ze naar Malory gegaan was ze eigenlijk veel minder at dan normale leerlingen. Het was iets waar ze nooit verandering in gebracht had, maar ze zag er wel een tikkeltje te dun uit. De laatste tijd dacht ze veel aan haar verleden, dingen die gebeurd waren en waar ze het nog steeds moeilijk mee had. Ze begon zich nu ook af te vragen of Daniël nog wel iets met haar zou willen hebben als hij alles wist, alles wat ze gedaan had.

Daniël kuste haar kort. 'Nog meer reden om vaker samen te eten,' zei hij met een glimlach. Hijzelf at wel veel, maar voor iemand van izjn leeftijd en postuur was dat ook helemaal niet zo heel raar.

Kelsey liep naast haar paard door het bos heen. Ze voelde zich slecht, had nauwelijks geslapen de laatste nachten. Een gebroken hart waarschijnlijk. Met haar hand ging ze over de zachte gladde vacht van Maradonna zoals haar paard officieel heette, maar zijn roep naam van Donnio. Geen idee hoe ze er aan gekomen was, maar het was gewoon zo. Haar aandacht werd getrokken door een gekleurd kleed tussen de takken door. Kelsey begon wat harder te lopen om te zien wie er zaten. Haar mond viel open toen ze zag wie het waren. "Wat een gezelligheid hier." merkte ze sarcastisch op. Dit had ze helemaal niet willen zien.

Alice glimlachte lief naar hem, maar toen hoorde ze opeens iets achter haar. Ze keek om wie het was en haar glimlach verdween. 'Hoi Kelsey' zei ze met een lieve stem maar aan haar gezicht kon je zien dat ze een hekel aan het meisje hier voor haar had. Nu het Daniëls vriendin niet meer was kon ze ook geen reden verzinnen om aardig tegen haar te doen.

Daniël kneep zachtje sin de hand van Alice. Hij wilde dat ze wist dat hij er voor haar was. 'Kelsey,' zei hij bij wijze van begroeting. Zijn stem klonk een stuk killer nu hij tegen haar sprak dan wanneer hij het tegen Alice had. Hij wist verder niet wat hij moest zeggen.

Kelsey wist niet wat ze zou moeten zeggen. Ze voelde haar knokkels wit worden doordat ze zo hard kneep in de teugels van haar paard. Haar blik ging naar Daniël, ze negeerde Alice volledig. "Hoe lang speelt dit al tussen jullie." ineens begon ze aan van alles te twijfelen, hij was toen op de ouderavond ook weg geweest, wie weet wat ze samen hadden uitgespookt.

Daniël rolde met zijn ogen. 'sinds ongeveer een half uur. Dus nee ik heb jou nooit bedrogen mocht je dat soms willen weten,' zei hij tegen haar. Zijn stem klonk nog steeds niet echt aardig maar niet meer zo kil, hij had gemeen tegen haar gedaan. Dat was verkeerd geweest, maar hij had geen zin om het bij te leggen met Alice erbij. Eigenlijk had hij helemaal geen zin om het bij te leggen.

Kelsey beet op haar lip, maar toen ze zichzelf er bewust van werd hield ze er direct mee op. "Dus een half uur geleden is er zomaar een romantische picknick uit de lucht komen vallen, erg overtuigend." ze snoof even waarna ze kort van Daniël naar Alce keek. Dat rotkind, al die tijd had ze gewoon achter Daniël aangezeten én het was haar nog gelukt om hem te krijgen.

Alice keek een beetje hopeloos van Daniël naar Kelsey en liet uiteindelijk zijn hand los. Het voelde gewoon niet goed zo. Ze werd een beetje ruw uit haar droom gesleurd, opeens geconfronteerd met de werkelijkheid en het vrolijke gevoel begon uit haar weg te sijpelen. Langzaam maar wel merkbaar. 'Sorry' zei ze tegen Kelsey, omdat ze niks beters kon verzinnen.

Daniël gaf een zacht bemoeidigend kneepje in de arm van Alice. 'Kelsey, ik heb niets verkeerds gedaan wat betreft mijn relatie met Alice. Je hebt er verder niets mee te maken,' zei hij tegen haar. Zijn stem klonk een klein beetje kil omdat hij niet wilde dat ze Alice een slecht gevoel gaf. Het was belachelijk dat Alice sorry zei, Kelsey moest gewoon niet moeilijk doen, hij had haar niets verkeerds gedaan.