Het valentijnsbal

Goed plan ^^
~~
Met zijn blik nog steeds op Kira gericht liep Jay achter de leraar aan de ziekenpost binnen. Zodra hij opkeek, zag hij een bezorgde Emily die opstond van haar stoel. ' Wat is er gebeurd?' Vroeg ze geschrokken, waarop de leraar weer met die verveelde stem antwoordde:' Deze leerlinge is flauwgevallen op het feest.' Het kostte Jay moeite om geen hatelijke blik naar de leraar te werpen en hij legde Kira op het ziekenbed. ' Ze is niet bewusteloos.' Zei hij snibbig terwijl hij op zijn knieen naast Kira ging zitten om haar hand weer te pakken. ' Het is al goed, u kunt terug naar het feest, ik handel het wel af.' Zei Emily zakelijk tegen de leraar, die daarop de deur uit liep. ' Wat is er gebeurd Jay?' Zei ze waarbij ze een hand op zijn schouder legde. Toen Jay die voelde, de hand van de persoon die hij misschien nog wel het meest van iedereen hier op school vertrouwde, kwamen er tranen in zijn ogen. ' Ik weet het niet. Ze zakte zomaar in elkaar.' Kwam er hortend en stotend uit zijn mond.

Kira hield haar hand in het shirt van Jay geklemd. Ze widle niet van hem verwijderd zijn ook al kon ze hem niet zien en niet tegen hem praten. Ze wilde zich niet alleen voelen, alleen zijn. Ze hoorde zijn paniek, of in elk geval zijn verdriet. Het deed haar pijn dat ze hem ipjn deed, dat was niet haar bedoeling.

Emily knikte en liep naar de wand om wat spulletjes uit de kastjes te verzamelen. Toen ze weer terugkwam zei ze kalm tegen Jay:' Ga jij nou maar even rustig zitten.' Hij bleef nog even naar Kira kijken, maar liet uiteindelijk haar hand los en maakte heel voorzichtig de vingers los die aan zijn shirt zaten geklemd. Zodra dat gebeurd was gaf hij nog een kus op haar hand voordat hij op een stoel ging zitten en Emily haar gang liet gaan. Hij wreef met zijn handen over zijn gezicht en kneep zijn ogen daarbij strak dicht. Ondertussen onderzocht Emily Kira door allerlei onderzoekjes te doen zoals haar ooglid optrekken en er met een zaklampje inschijnen. ( X) )

Kira liet uiteindelijk de hand van Jay los. Ze wist dat hij bij haar zou blijven. Toen er een lampje in haar oog verscheen kromp ze een klein beetje ineen. Het was vervelend. Haar lichaam kon nog prima reacties geven. Alleen was ze gewoon misselijk geworden en kon ze niets meer tegen Jay zeggen. Ze probeerde weer om haar ledematen te bewegen, ze kreeg het voor elkaar om haar vingers een heel klein stukje te bewegen. Verder kreeg ze niets voor elkaa,r ze voelde zich gevangen in haar eigen lichaam.

Zodra Emily klaar was met de onderzoekjes, draaide ze zich naar Jay. 'Je hebt gelijk, ze is inderdaad niet bewusteloos.' Jay keek op bij haar woorden en zei misschien wat te agressief:' Wat is er dan?' Emily gaf hem even een waarschuwende blik, die duidelijk maakte dat hij zich rustig moest houden. 'Ik weet het niet precies, heeft ze misschien veel gedronken of niet goed gegeten?' Zei ze, maar Jay schudde al zijn hoofd. 'Nee gedronken heeft ze zeker weten niet en gegeten... ik weet het niet.' Hij keek even weg van Emily waarbij zijn blik naar Kira ging. Er was wel een tijd geweest dat ze heel weinig at, maar hij dacht niet dat dat nu ook nog zo was. 'Misschien heeft ze dan te weinig gegeten, ik weet het anders ook niet eerlijk gezegd.' Zei Emily verontschuldigend. Jay knikte afwezig en zakte wat onderuit in de stoel. Hij wilde het niet geloven, zeker omdat het niet zeker was. Misschien was er wel iets ergers aan de hand.

~~
zo dat ze weer wat 'bijkomt' en dan wat eet zodat hij haar terug kan brengen?

Langzaam aan voelde Kira zich weer meer aanwezig in haar lichaam. Ze kon haar ogen langzaam knipperen en keek recht omhoog naar het plafond. Een zacht piepgeluidje kwam uit haar mond. Ze wist nog steeds niet wat er precies was gebeurd. Ze hoorde wat Emily zei, ze vond zelf niet dat ze weinig had gegeten. Alleen wist ze dat niet zeker, ze had sowieso al een afwijkend eetritme. Het kon maar zo zijn dat ze gewoonweg te weinig had gegeten.

Het kostte Jay een luttele seconde om van de stoel naast het bed komen te zitten, nadat hij het piepgeluidje had gehoord uit Kira's mond. Hij pakte snel haar hand weer en met de andere hand streek hij zacht door haar haren. 'Hey.' Zei hij zacht met een glimlachje om zijn mond. 'Hoe voel je je?' Zijn bezorgde ogen gingen over haar gezicht heen waarna ze weer terug schoten naar haar ogen.

Kira glimlachte kort bij het zien van Jay zijn gezicht. Eigenlijk voelde ze zich wel redelijk. Ze probeerde omhoog te komen maar merkte dat ze er weer duizelig van werd dus ging weer terug liggen. 'Nog een beetje duizelig,' fluisterde ze zachtjes. Als het aan het eten lag dan zou ze straks gewoon wat moeten eten. Dan zou dat ook wel weer over gaan. 'Voor de rest prima,' zei ze daarna terwijl ze Jay's hand weer vast pakte.