Het valentijnsbal

Zoey staarte besluitloos naar de jurk op haar bed. hij was zwart, strapless en had een soort schat, uitwaaiend rokje. Nog nooit was ze naar een bal geweest. Niemand had haar gevraagt als date, en ze wist dat dat ook niet zou gaan gebeuren als ze zich zo gesloten bleef gedragen. Daarom zuchtte ze diep, en pakte toen de jurk van haar bed. Ze zou gaan, kijken hoe het verliep en proberen hier en daar wat mensen aan te spreken. De stof voelde glad aan op haar huid, en het rokje kietelde haar bovenbenen. Ze pakte een paar bijpassende pumps uit haar koffer, deed toen nog wat armbanden om en tot slot een ketting met een rood hartje er aan. Ik zuchtte nog een keer diep, haalde snel een borstel door mijn haar, werkte mijn eyeliner bij en liep toen naar de grote zaal.

de jurk ;P

Julia schreef:

Julia had wel een glimp van Danilël opgemerkt, maar daar was het een beetje bij gebleven, ze had niet verwacht dat hij naar haar toe zou komen. Maar dit meer wist ze meer raad met haar houding dan de vorige keer. "heey." groette ze hem terug toen ze een slokje van de cola in haar handen had doorgeslikt. Alcohol was niet aan haar besteed, ze dronk het maar zelden en kon er slecht tegen. Dus als ze al zou drinken wat het pas veel later op de avond. Of juist niet om wat losser te worden en haar onzekerheid weg te zien krijgen.

Daniël glimlachte. 'Hoe gaat het?' vroeg hij, nadat hij een cola had besteld bij de persoon die achter de geïmproviseerde bar stond. Hij stond nochalant en keek haar aan, oprecht geïnteresseerd naar wat haar antwoord zou zijn. Hij was oprecht geïnteresseerd in haar, dat was hij al geweest toen hij bij haar was gaan zitten voor de lunch.

Jula begreep niet waarom hij haar zo geïnteresseerd in haar was. "Goed hoor, wie voelt zich nou niet gelukkig op zo'n geweldige avond." zei ze droog terwijl ze op een paar kleffe stelletjes wees. Het lukte niet helemaal om haar aversie tegen valentijn onder stoelen en banken te schuiven. Hoewel ze dit soort feesten altijd erg leuk vond, zeker het zoeken naar jurken en alles wat erbij hoorde, maar het jammere was dat het altijd alleen voor een 'scharrel' was. Een jongen met wie ze alleen die ene avond danste en er daarna nooit meer wat vankwam.

Daniël glimlachte. 'Ja ik weet het, Valentijnsdag suckt,' zei hij tegen haar. Hij was dol op een feestje, maar Valentijnsdag vond hij niets aan. Dat was misschien meer omdat hij nooit iemand had om het mee te delen. Ach hij zou de juiste waarschijnlijk vanzelf gaan vinden. Hij nam een slok van zijn cola en keek Julia recht aan.

Kira. schreef:

Kira glimlachte, hij had werkelijk overal aan gedacht. Iets wat haar natuurlijk vleide. 'Hij is prachtig,' fluisterde ze tegen hem. Ze drukte haar lippen nogmaals op die van hem waarnaar ze weer naar de zaal begaven.
________
Oke kinda inspiloos..
but oke ik ga er niet vanuit dat hij een huwelijksaanzoek gaat doen XD Maar ik wil wel weten wat voor liefs hij gaat doen, ben benieuwd

waarschijnlijk denk ik zodra ik het uitvoer dat het eigenlijk heel stom is maarja :p (maar het is idd geen huwelijksaanzoek, want daar hebben ze sowieso een te korte relatie voor)
~~
Jay zou het liefst gewoon haar nu ter plekke willen zoenen, haar dicht tegen zich aandrukken en zijn handen door haar haar laten glijden, maar dat zou waarschijnlijk niet alleen Kira niet waarderen, aangezien hij best geloofde dat ze uren aan dat kapsel had gewerkt. Ook kon hij nu al de venijnige blikken van de leraren voelen prikken als hij dat zou doen. Het was misschien valentijn, maar hij wist niet tot hoe ver de regeling dat intiem contact voor deze keer was toegestaan, ging. Daarom liep hij maar weer met haar mee de zaal binnen. Even keek hij om zich heen door de zaal, die erg.... rood en roze was, maarja wat verwachtte je met valentijn. 'Eerst maar wat drinken of wil je meteen dansen?' Zei hij met een grijns tegen haar.

achja komt wel goed Eef zegt ook dat het lief is dus Kira vin dhet waarschijnlijk toch wel lief....
____________
Kira bleef dicht bij hem lopen. Haar vroegere verlegenheid was weer een beetje terug nu ze in zo'n grote zaal was. Maar ze was bij Jay dus dat maakte alles wel weer goed. 'Eerst een drankje, daarna dansen,' zei ze met een glimlach, het was prettig om dicht bij hem te lopen, om dicht bij hem te zijn.

Ryan. schreef:

Ryan begon te lopen in de richting van de plek waar hij de jongens verwachtte. "Zack trekt zich van dat soort dingen niets aan en als hij zijn best doet heeft hij aan het eind van deze avond met minstens vijf meisjes staan zoenen," zei Ryan lachend. Zo iemand was Zack nu eenmaal. "En Jake is een ander verhaal, maar hij moet dat zelf maar vertellen als hij vindt dat het tijd is." Alleen het team wist van Jakes verhaal, als hij het goed had wist zelfs de schoolleiding het niet. Ze liepen langs de saptafel en onderweg pakte Ryan twee drankjes mee. Alcoholvrij natuurlijk.

"Vijf nog wel..." zei ze lachend, als hij er al vijf zou krijgen op een avond, laat staan hoeveel Ryan er zou kunnen krijgen schoot hopeloos door haar hoofd, wat moest hij dan met haar, ze was niet perfect... verre van. Ze verdrong de gedachte maar snel, zij was wel diegene die hier met Ryan was. Ze dacht aan Jake, ze wist niet zo veel van hem, het zou wel iets persoonlijks zijn, en wat Ryan zei, dat Jake het haar zelf wel zou vertellen als het nodig was bevestigde dat. "Oké... ik begrijp het... of nou ja, ik begrijp dat het persoonlijk is." zei ze tegen Ryan met een kleine glimlach om haar lippen, niet om het feit dat er iets met Jake was, maar eerder om te laten zien dat ze het niet erg vond, en dat vond ze ook niet. Ze nam dankbaar een slokje van het glas sap dat Ryan haar gegeven had want ze was best dorstig geworden van heel het gebeuren. Ze voelde zich best trots dat ze hier liep, naast Ryan, door een volle zaal.

Daniël. schreef:

Daniël glimlachte. 'Ja ik weet het, Valentijnsdag suckt,' zei hij tegen haar. Hij was dol op een feestje, maar Valentijnsdag vond hij niets aan. Dat was misschien meer omdat hij nooit iemand had om het mee te delen. Ach hij zou de juiste waarschijnlijk vanzelf gaan vinden. Hij nam een slok van zijn cola en keek Julia recht aan.

Julia lachte, "Eindelijk een medestander." ze bracht haar glas naar haar lippen, "Hoewel niet alles vreselijk is, al die lekkere chocola die nu voor het oprapen ligt bijvoorbeeld." Na die woorden nam ze een slokje van haar cola en gooide toen het lege bekertje in de prullenbak die onderhand naast haar stond.

"Tja, je kent Zack een beetje," zei Ryan. "Het lukt hem met gemak, daar ben ik zeker van. Niet dat ik het ook ooit maar zou proberen." Hij sloeg zijn arm om Willow heen en hij zag de eerste van het team staan. De meeste stonden wel te dansen met hun vriendin, de anderen stonden langs de kant te praten. En iets verderop stond Zack en ik denk niet dat ik hoef te zeggen wat hij stond te doen. Ryan zette zijn glas neer op een tafel. "Heb je zin om te dansen?" vroeg hij en hij stak zijn hand uit. Eigenlijk had hij geen idee wat hij dan moest doen, maar het kwam wel goed.

Haar hart ging eigenlijk alleen maar sneller kloppen en ze werd er eigenlijk ook alleen maar nog gelukkiger van toen hij zijn arm om haar heen sloeg. Ze wierp een blik op de jongens, en ja hoor, Zack had al iemand aan de haak geslagen, grinnekend schudde ze haar hoofd. Ze keek een beetje verschrikt toen hij haar vroeg om te dansen. "Uhm... ik kan het proberen" zei ze onzeker glimlachend, ze moest echt iets aan haar zelfvertrouwen doen, dat onzekere gedoe was niks en als ze er zelf al moe van werd laat staan een ander. Ze liep achter Ryan aan de dansvloer op en bleef een beetje ongemakkelijk staan tegenover Ryan, ze wist absoluut niet hoe dit moest en besloot dus maar te wachten. " Jij neemt de leiding maar hoor..." mompelde ze zachtjes met blosjes op haar wangen. En ze bedoelde niet alleen de leiding over de dans, maar over de gehele avond voor zij iets fout zou doen.

"Aww, daarvoor moet je niet bij mij zijn," zei Ryan. "Maar dit is nu net een schuifelnummer, dan weet ik wel wat ik moet doen." Hij begeleidde Willow naar de dansvloer en sloeg zijn armen om haar middel. En dan was het gewoon een kwestie van een beetje heen en weer wiegen. "Ik zal je maar niet rond laten draaien," zei hij glimlachend en zijn ogen bleven even diep in die van haar kijken. Toch kwam daar dat knagende gevoel weer, zonder dat Ryan er iets van merkte.

Daniël. schreef:

achja komt wel goed Eef zegt ook dat het lief is dus Kira vin dhet waarschijnlijk toch wel lief....
____________
Kira bleef dicht bij hem lopen. Haar vroegere verlegenheid was weer een beetje terug nu ze in zo'n grote zaal was. Maar ze was bij Jay dus dat maakte alles wel weer goed. 'Eerst een drankje, daarna dansen,' zei ze met een glimlach, het was prettig om dicht bij hem te lopen, om dicht bij hem te zijn.

Jay liet zijn arm om haar middel heen glijden en drukte haar even tegen zich aan. Hij kende haar dan misschien niet door en door, maar hij kende haar goed genoeg om te weten dat ze zich nu wel wat verlegen voelde. Maar dat kleine beetje zorgde ervoor dat hij haar alleen nog maar liever vond. Hij knikte glimlachend en met haar langs de menigte naar de bar. Onderweg zag hij een paar van zijn vrienden die hem begroette en hij begroette hen terug, maar was niet van plan om bij hen te blijven hangen. Hij zag hen vaak genoeg, maar er waren veel minder momenten dat hij even alleen met Kira kon zijn. Hier in de grote zaal kon je ook niet echt zeggen dat ze alleen waren, maar hij was in ieder geval wel bij haar.
Zodra ze bij de bar kwamen keek hij Kira vragend aan voor wat zij wilde drinken.

Brendon wachtte bij de deur op zijn 'valentijn', hij kon nog steeds niet geloven dat Jeremy hem leuk vond, maar hij kon er mee leven, graag zelfs. Niet alleen omdat het verplicht was, maar ook om indruk te maken op Jeremy had hij zich extra net aangekleed die avond, een wit overhemd met een zwarte bowtie en giletje(hoespeljedat) op een nette zwarte broek, jammergenoeg een vrouwenmodel, maar hrt viel niet op.

Jeremy kwam aanlopen, meer dan een beetje zenuwachtig over zijn daye. Hij droeg een wit overhemd met daarboven een blauwe spencer en droeg matchende handschoenen. Daaronder een donkerblauwe broek hjj had geen idee of het goed genoeg eas. Zou Brendon hem er zo leuk uit vinden zien? Wad hij niet te netjes, of niet netjes genoeg gekleed? Toen hij de gang opliep en Brendon zat was alles wat hij kon stamelen een verlegen en nerveuze "Ho- hoi"Brendon zag er geweldig uit, niet dat hij dacht dst brendon er ook niet-geweldig uit kon zien.

Brendon grijnsde terug naar Jeremy toen deze aan kwam lopen, 'Heeyy, je ziet er echt nog schattiger uit dan normaal! Indacht dat dat niet mogelijk was.' zei hij en hij greep naar de gehandschoende hand, 'Zullen we maar naar binnen gaan, dan?'

Jeremy pakte Brendons hand steviger beet en knikte. Hij had zijn vernogen om te spreken een beetje verlozen, maar gezien de kleur van zijn gezicht wad hij nog steeds geweldig goed in blozen. Erg goed zelfs. Zijn gedachten.liepen in een brei door elkaar, maar de hoofdgedachte was Brendon.

Jay schreef:

Jay liet zijn arm om haar middel heen glijden en drukte haar even tegen zich aan. Hij kende haar dan misschien niet door en door, maar hij kende haar goed genoeg om te weten dat ze zich nu wel wat verlegen voelde. Maar dat kleine beetje zorgde ervoor dat hij haar alleen nog maar liever vond. Hij knikte glimlachend en met haar langs de menigte naar de bar. Onderweg zag hij een paar van zijn vrienden die hem begroette en hij begroette hen terug, maar was niet van plan om bij hen te blijven hangen. Hij zag hen vaak genoeg, maar er waren veel minder momenten dat hij even alleen met Kira kon zijn. Hier in de grote zaal kon je ook niet echt zeggen dat ze alleen waren, maar hij was in ieder geval wel bij haar.
Zodra ze bij de bar kwamen keek hij Kira vragend aan voor wat zij wilde drinken.

Kira bleef dicht bij hem lopen. Ze was niet van plan om hem vanavond los te laten. Het viel op dat hij zo ontzettend veel mensen kende, eigenlijk kende zij bijna niemand behalve Jay. 'Ehmm, doe maar gewoon water,' zei ze toen tegen hem, ze dronk eigenlijk bijna nooit frisdrank, en aan de alcohol wilde ze nog eventjes niet beginnen. Dat leek haar een beetje te vroeg, zeker omdat ze wist dat ze er niet zo geweldig tegen kon.

Ryan. schreef:

"Aww, daarvoor moet je niet bij mij zijn," zei Ryan. "Maar dit is nu net een schuifelnummer, dan weet ik wel wat ik moet doen." Hij begeleidde Willow naar de dansvloer en sloeg zijn armen om haar middel. En dan was het gewoon een kwestie van een beetje heen en weer wiegen. "Ik zal je maar niet rond laten draaien," zei hij glimlachend en zijn ogen bleven even diep in die van haar kijken. Toch kwam daar dat knagende gevoel weer, zonder dat Ryan er iets van merkte.

Ze giechelde een beetje onhandig toen hij zijn armen om haar middel sloeg, ze voelde haar wangen nog erger branden en legde een beetje onzeker haar handen op zijn schouders, wat er nogal dom uitzag dus ze toch maar om zijn nek sloeg. Ze keek terug in zijn ogen en zou er in verdronken zijn als ze niet even snel weggekeken had. Ze voelde een glimlach over haar gezicht glijden toen ze hem weer aankeek. Ze hoopte maar dat het er niet te stom uitzag met die blosjes én glimlach op haar gezicht. Misschien moest ze iets zeggen, maar ze had eigenlijk geen idee wat dus bleef ze maar een beetje staan glimlachen.

Ryan kon duidelijk zien dat Willow het moeilijk had en na het liedje nam hij haar dan ook mee naar de kant. "Je hoeft je nergens voor te schamen hoor," zei hij lachend. Hij pakte twee stoelen en draaide de één met de rugleuning naar de ander. Daar ging hij op zitten. "Maar, vertel eens iets over jezelf. Hoe komt het eigenlijk dat je zoveel van auto's weet. De jongens en ik staan daar nog steeds versteld van." Hij glimlachte en pakte zijn drinken van de tafel achter zich, om er een paar slokjes van te nemen.

Ryan. schreef:

Ryan kon duidelijk zien dat Willow het moeilijk had en na het liedje nam hij haar dan ook mee naar de kant. "Je hoeft je nergens voor te schamen hoor," zei hij lachend. Hij pakte twee stoelen en draaide de één met de rugleuning naar de ander. Daar ging hij op zitten. "Maar, vertel eens iets over jezelf. Hoe komt het eigenlijk dat je zoveel van auto's weet. De jongens en ik staan daar nog steeds versteld van." Hij glimlachte en pakte zijn drinken van de tafel achter zich, om er een paar slokjes van te nemen.

Dankbaar liep Willow achter Ryan aan en ging op de stoel zitten terwijl ze hem aandachtig bekeek en hem glimlachend aankeek. "Wie zegt dat ik me schaam?" vroeg ze hem met een verlegen grijns. "Nou... ik was eigenlijk nog klein toen het begon, een jaar of vier? misschien vijf." begon ze verlegen, ze had het er nooit over en had het ooit nooit iemand verteld, simpelweg omdat niemand er naar vroeg. "Ik zat eigenlijk gewoon tv te kijken, op de bank naast mijn moeder toen ik nog gesprekken met haar kon voeren..." ze probeerde haar stem normaal te laten klinken maar er klonk toch een vlaag verdriet doorheen, ze herpakte zich. "en mijn moeder was dus aan het zappen tot er een programma voorbij kwam over auto's en ik perse wilde kijken, ik heb volgens mij nog nooit zo aandachtig ergens naar zitten kijken als toen" zei ze grinnekend. "Sinds toen ben ik vaker zulke programma's gaan kijken, en toen ik oud genoeg was om boeken te kunnen begrijpen ben ik er boeken over gaan lezen en heb ik een bijbaantje genomen in de garage van een vriend van me" vertelde ze hem met een lach om haar gezicht, dit was weer voor het eerst dat ze iemand zoiets vertelde, dat ze open was naar een ander toe. "Wow..." mompelde ze daarom met een glimlachje.

"Ja, dat kan ik begrijpen," zei Ryan, die een beetje duizelde. "Maar het is je goed van pas gekomen." Hij knipoogde om aan te geven wat hij daarmee bedoelde. "Maar goed, mijn beurt. En aangezien ik niet van die spannende dingen heb, vertel ik gewoon andere dingen. Ik kom uit Schotland, maar dat had je vast al gehoord aan de rrrr en zo, ben 21, kon nooit zo goed opschieten met mijn zusje, woon aan Loch Ness, heb het monster nog nooit gezien, zit hier al negen jaar op school, ben dus aanvoerder van het atletiekteam en op het moment zit ik smoorverliefd tegenover een mooi meisje." Hij glimlachte en keek Willow even diep in de ogen. Hij was echt verliefd, wat het knagende gevoel hem op dat moment ook duidelijk probeerde te maken.

Ze luisterde aandachtig naar Ryan toen hij vertelde dat hij uit Schotland kwam en aan het Loch Ness woonde, ze had het verhaal van het Loch Ness altijd wel interessant gevonden. Ze moest blozen toen hij haar vertelde dat hij smoorverliefd op haar was, en haar ook nog mooi noemde. Ze glimlachte breed en hopelijk lief naar hem. "Waarom zit je op atletiek?" vroeg ze hem met vragende ogen, ze wilde zoveel mogelijk van hem weten en zelf zo min mogelijk aan het woord zijn het was toch niet echt iets voor haar. Ze sloeg haar benen over elkaar heen en nam een slokje van haar drankje maar ze bleef Ryan aankijken met haar ogen. Ze voelde de vlinders nog steeds fladderen en haar hart nog steeds bonken, zij het iets minder erg omdat het wat tot bedaren was gekomen.

"Ik heb eigenlijk geen idee," zei Ryan lachend. "Het komt denk ik doordat atletiek een beetje een allround sport is. Je doet er echt van alles mee. Maar verder zou ik het echt niet weten." Nu was het weer haar beurt. "Welke kracht heb je eigenlijk? Je wist geloof ik al dat ik heel." Hij glimlachte. Eigenlijk wist hij niet zoveel van Willow. Het was een vlaag geweest waarin hij haar vroeg. Niet dat hij daar spijt van had, maar misschien hadden ze elkaar beter moeten leren kennen.

"Ik kan aura's lezen... maar ik heb het niet bij jou gedaan hoor, of bij iemand anders uit je team." voegde ze er haastig aan toe, voordat hij dat zou kunnen denken. "Ik gebruik het niet zonder toestemming" zei ze schouder ophalend met een glimlachje. Ze vond dat je gewoon niet in iemands auro mocht kijken of voelen zonder toestemming, voor het zelfde geld zag of voelde je dingen die persoonlijk waren. "En jij heelt, je bent er goed in?" het was niet echt een vraag, maar ook niet echt een constatering, maar aangezien hij in het 9e jaar zat zou hij er wel iets van moeten kunnen.

Kira. schreef:

Kira bleef dicht bij hem lopen. Ze was niet van plan om hem vanavond los te laten. Het viel op dat hij zo ontzettend veel mensen kende, eigenlijk kende zij bijna niemand behalve Jay. 'Ehmm, doe maar gewoon water,' zei ze toen tegen hem, ze dronk eigenlijk bijna nooit frisdrank, en aan de alcohol wilde ze nog eventjes niet beginnen. Dat leek haar een beetje te vroeg, zeker omdat ze wist dat ze er niet zo geweldig tegen kon.

Na een knik en een kusje op haar neus, draaide hij zich naar de bar. Zodra hij de aandacht had van de barman, bestelde hij een water en een cola. Hij lustte best wel alcohol, graag zelfs, maar hij wilde het niet vanavond. Hij wilde nuchter zijn in Kira's buurt en daarbij raakte hij veel sneller geirriteerd wanneer hij wat ophad en nouja...dat eindigde vaak genoeg niet zo goed. Zodra de barman de glazen had neergezet, pakte hij ze en wendde zich weer naar Kira om het glas met een glimlach te overhandigen. Hij wilde gewoon dat dit een perfect avondje zou worden.