Het valentijnsbal

"Nou, ik denk dat er rond mij dus één roze wolk hangt," zei Ryan lachend. "En ja, het lukt wel aardig. Ik ben gewoon redelijk op niveau van wat een negende klasser moet kunnen. Ook qua spreuken en telekinese en dergelijke." Hij glimlachte en keek naar zijn handen, die eigenlijk best veel konden. "En je kan best eens een keertje aura's lezen, hoor," zei hij. "Dat vinden we helemaal niet erg. Al zijn we wel blij dat het bij William eindelijk afgesloten kan worden." Hij grinnikte en keek Willow aan. Het was haar beurt om een vraag te stellen.

Glimlachend pakte Kira het glas van hem over. 'Dankje,' zei ze met een brede glimlach, rustig nam ze een slokje. Wat ze precies moest zeggen nu wist ze niet goed, maar nu ze zo dicht bij Jay stond maakte dat ook niet echt uit vond ze zelf. Ze voelde zich prettig en veilig bij hem.
_______
Inspi loos sorry :$

Ze glimlachtte naar hem, het was fijn om met hem te praten en het idee te hebben dat hij echt in haar geïnteresseerd was. "Echt een roze wolk?" vroeg ze hem met een grijns, "Die van mij is rozer hoor". Ze was blij dat ze niet meer zo verlegen was in zijn bijzijn, ze voelde zich zelfs wel op haar gemak. Heel voorzichtig en aarzelend liet ze haar vinger naar zijn wang gaan en streelde heel kort over zijn wang heen. Ze keek verlegen naar beneden en trok haar vinger weer weg. Ze keek even kort naar hem op en glimlachtte lief en verlegen naar hem.

"Ik weet zeker dat dat niet kan," zei Ryan. Al kon hij dat niet helemaal zeker weten, omdat zijn onderbewustzijn het knagende gevoel weg bleef duwen. Er was een warme rilling langs zijn rug gelopen toen Willow hem langs zijn wang streek. "Zie je wel dat je eroverheen komt," zei hij, doelend op haar verlegenheid, en hij tikte zachtjes op haar neus. Hij schoof een beetje dichterbij en glimlachte terug.

Audrey schreef:

Als hij zo door zou gaan met zijn complimentjes, wist Audrey niet of haar gezicht dat ging volhouden of haar buik die zou ontploffen van de vlinders. 'Beter, nu ik je zie.' Zei ze en glimlachte net zo verleidelijk als hij soms kon doen. Een scheve lieve glimlach. Hij deed iets met haar wat niemand ooit had gedaan. Ze had het gevoel van verliefd zijn wel gehad, maar dit was anders. Het was echter en naar haar gevoel ook wederzijds. Haar blonde haren vielen gewoon los over haar schouders omdat ze eigenlijk nooit zo comfortabel was met dingetjes in haar haar.

Edward voelde hoe hij wegsmolt bij die glimlach, maar probeerde zich koel te houden. Toch was het in zijn ogen te zien, die begonnen te twinkelen waardoor zijn aantrekkelijke gezicht iets jongensachtigs keek. 'mooi zo, dat was ook precies de bedoeling' zei hij zachtjes terwijl hij zijn armen om haar middel sloeg en haar in een korte knuffel trok. Hij had haar nog niet gezoend nee, en hoopte dat het juiste moment daar nog voor zou komen. Maar door de overweldigende geur van haar haren die onder zijn neus kriebelde had hij geen tijd meer om daar over na te denken.

Audrey kreeg een lichtroze kleur op haar wangen en sloeg een arm om zijn nek. Zachtjes ging haar hand even door zijn haar tijdens de knuffel. Ze wilde hem kussen. Maar wist ook dat het op school over het algemeen niet toegestaan was om in het openbaar close met elkaar te zijn. Zou deze dag een uitzondering maken? Vast wel. Ze keek hem weer met een ondeugende glimlach aan en pakte een van zijn handen vast. Ze wilde wat drinken en graag wat dansen. Ze was niet van plan om de hele avond op een plek te blijven staan.

'Zullen we even dansen?' vroeg hij op het moment dat er een slow nummer op kwam, en zonder haar verdere toestemming te vragen trok hij haar iets dichter naar hem toe. Hij kende het liedje en zachtjes neuriede hij mee, in haar oor. Er stonden meerdere stelletjes op de dansvloer, maar ze stonden in het uiterste hoekje waar minder licht was en ook minder mensen. Hij vond het wel fijn, zo had hij meer het gevoel dat hij echt met haar danste en met haar alleen was.

'Alsof ik een keus heb.' Fluisterde Audrey zachtjes en er ging een lachje over haar lippen. Ze sloeg haar armen al dansend goed om hem heen. Ze moest toegeven, de school had wel weer goed zijn best gedaan om hier een leuk feest van te maken. Haar hand ging af en toe even langs zijn kaaklijn en het voelde uiterst goed om zo dichtbij hem te staan. Ze glimlachte.

Edward glimlachte bij die reactie. 'Ja daar heb je gelijk in' mompelde hij zachtjes. Hij leunde iets naar achteren zodat hij in haar mooie groene ogen kon kijken. 'Sorry dat ik je geen keuze gegeven heb' zei hij gemaakt ernstig, maar je kon in zijn ogen zien dat het een grapje was. 'Als je eerst iets wilt drinken moet je het zeggen hoor'.

Kira. schreef:

Glimlachend pakte Kira het glas van hem over. 'Dankje,' zei ze met een brede glimlach, rustig nam ze een slokje. Wat ze precies moest zeggen nu wist ze niet goed, maar nu ze zo dicht bij Jay stond maakte dat ook niet echt uit vond ze zelf. Ze voelde zich prettig en veilig bij hem.
_______
Inspi loos sorry :$

Jay glimlachte licht en sloeg een arm om haar heen terwijl hij het glas naar zijn mond bracht. Op zijn gemak keek hij wat de zaal rond, ondertussen uit het glas drinkend tot die leeg was. Zodra die van Kira ook op was, zette hij ze terug op de bar en stak een hand naar haar uit. ' Mag ik deze dans?' Zei hij met een grijns en uitdagend glinsterende ogen gericht op Kira.

De ogen van Kira glinsterde net zo uitdagend naar hem. 'Natuurlijk mag jij dat,' zei ze met een glimlach terwijl ze zijn hand aanpakte. Er werd juist een slow nummer ingezet, en zodra ze samen op de dansvloer stonden sloeg Kira haar armen om zijn hals heen. Het was prettig om dicht bij hem te zijn.

Jay liet zijn armen om haar middel glijden en trok haar lichaam wat meer tegen zich aan. Hij keek haar glimlachend aan in haar mooie blauwe ogen. Misschien waren ze voor een ander of voor haarzelf normaal, maar voor zijn gevoel zou hij er zo in kunnen verdrinken. Hij boog zich het kleine stukje wat nog tussen hen in zat naar haar toe om een kus op haar lippen te geven. Pas toen hij haar lippen weer liet gaan, voelde hij het doosje dat tussen hen ingedrukt zat. Snel boog hij zich weer naar achteren en schoof het ding opzij zodat het niet meer tussen hen inzat waarbij hij met een verontschuldigende blik naar Kira keek.

Kira kuste hem terug, ze was vrolijk. Voelde zich vrij, iets wat ze al een tijdje niet meer had gevoeld door de vele regels die hier golden. Eventjes waren die regels er niet en dat was prettig. Ze keek hem nieuwschierig aan toen hij iets in zijn jasje verschoof. Met een schuin hoofd en een vragende blik in haar ogen keek ze hem aan. Ze stond nog steeds dicht bij hem, en ze zag zijn verontschuldigende blik. Snel boog ze zich voorover en kuste hem op zijn lippen, ze wilde niet dat hij zich schuldig voelde ergens over.

Jay grinnikte om haar vragende blik en gaf haar een kus op haar neus. Ze was lief, veel te lief, zeker als je het vergeleek met hemzelf. Even dacht hij na of hij haar de verrassing nu al zou geven of dat hij haar vragende blik gewoon niet zou beantwoorden. Uiteindelijk besloot hij maar om het aan haar over te laten. 'Wil je je verrassing nu al of zal ik het nog even uitstellen?' Fluisterde hij geheimzinnig in haar oor nadat hij iets naar haar toegebogen was.

Kira glimlachte. Heel eventjes beet ze op haar lip, nu ze wist dat hij daadwerkelijk een verrassing had was zij niet iemand die dan rustig ging afwachten. 'Doe nu maar,' zei ze met een brede glilmach. Ze bleef nog steeds dicht bij hem staan, benieuwd naar wat hij nu zou gaan doen.

Jay grijnsde en fluisterde weer zacht in haar oor:' Doe dan maar je ogen dicht.' Hij liet zijn armen van haar afglijden en zodra ze haar ogen dicht had liet hij zijn hand in de zak van zijn jasje glijden om het fluwelen doosje eruit te halen. Het had net zo goed een trouwringdoosje kunnen zijn, op het feit na dat het daarvoor net iets te groot was. Nu toch wel nerveus opende hij het en keek even naar de ring die erin lag. Door de ring heen liep een dun zilveren kettinkje. Hij stak zijn hand uit om het doosje voor Kira te houden. ' Oke je kunt je ogen open doen.' Zei hij waarna hij zenuwachtig op zijn lip beet, hopend dat ze niet meteen in paniek zou raken.

de ring en dan zit er een zilver kettinkje nog door het gat ^^

Spoiler:

Waaaaah die ring is echt geweldig!!!! EN JAY NATUURLIJK OOK
___________
Kira had glimlachend haar ogen gesloten en gewacht tot ze ze weer open mocht doen. Nu had ze haar ogen opgeslagen en keek ze verbijsterd naar de ketting met die prachtige ring. Ze wist niet goed wat ze moest zeggen, ze had dit niet echt verwacht. Met een brede glimlach keek ze op naar Jay en vloog hem in de armen. 'Dankje, het is echt prachtig,' fluisterde ze in zijn oor. Ze wist niet waar ze het aan verdiend had maar het was echt heel erg leuk vond ze zelf.

________
wanneer moet ik haar ziek laten worden? Volgende post??

Opluchting ging door hem heen toen ze hem om de nek vloog. Met een grijns maakte hij zich weer los en zei:' Wacht even met blij zijn, want ik moet er eerst nog wat over vertellen.' Hij had hier een hele tijd over na moeten denken en zelfs nu wist hij nog niet precies wat hij moest zeggen. Hij wilde het zo graag goed doen, maar was bang dat hij het helemaal zou verprutsen als hij er nu uitleg bij zou geven. Hij slikte even en begon zacht te praten. 'Allereerst... ik hou van je, heel erg veel. Daarom wilde ik dit geven. Je moet het zien als een... nouja een trouwring, maar dan geen echte. Ik wilde je gewoon laten zien dat ik je nooit meer kwijt wil uit mijn leven, echt nooit meer.' Hij beet op zijn lip en voelde aan de warmte dat hij waarschijnlijk een erg rood hoofd had gekregen.
~~
ja volgende post is goed

Kira hield zijn hand stevig vast. Ze luisterde naar wat hij had te vertellen. Haar glimlach werd steeds breder. Totdat hij ineens wegstierf op haar gezicht. Een verschrikkelijke misselijkheid kwam op. Ze werd draaierig in haar hoofd en had moeite om op haar benen te staan. Ze greep zijn arm steviger vast alleen kon ze niet voorkomen dat ze door haar knieën knikte en op de grond viel. Het was zwart voor haar ogen maar ze hoorde alles en iedereen nog. Nog steeds was er die alles verstikkende misselijkheid, ze probeerde er tegen te vechten. Alleen lukte dat niet zo goed. 'Jay,' bracht ze met moeite uit. Hij moest bij haar blijven. Ze wilde niet alleen zijn.

Jay schrok al toen Kira's glimlach opeens weg was, maar schrok nog veel erger toen ze plots op de grond zakte. Snel zakte hij op zijn knieën naast haar neer en pakte haar hand stevig vast. Wat gebeurde er? Wat moest hij doen? Paniekerig keek hij naar Kira en zei doordringend:' Kira, Kira wat is er?' Ondertussen waren er wat mensen om hen heen die zagen dat het meisje in elkaar gezakt was en stonden stil te kijken. 'Ga iemand halen ofzo!' Snauwde Jay tegen ze toen hij ze zo zag toekijken, waarop twee ervan zich snel door de menigte begonnen te werken op zoek naar een leraar.

Kira kneep zachtjes in zijn hand. Ze wilde hem vertellen wat ze voelde, alleen haar lippen weigerde dienst. Het duurde niet lang voordat een leraar naar hen toe kwam. Er praatte nu verschillende mensen tegen haar, alleen kon ze niet antwoorden. Het enige wat ze kon doen was in Jay's hand knijpen, en dat bleef ze dan ook doen.

Jay raakte met elke seconde alleen maar meer in paniek. Zijn ogen schoten over haar gezicht naar haar hand die in de zijne kneep. Pas toen een leraar zijn op Jay's schouder legde keek hij weer op. 'Wat is er gebeurd?' Vroeg die met een kalme stem. 'Weet ik veel!' Jay's stem klonk al net zo paniekerig als hij zich voelde. 'Ken je haar?' Toen Jay knikte vervolgde de leraar:' Oke we moeten haar eerst hier vandaan halen, als jij haar tilt, maak ik de weg wel vrij.' Snel knikte Jay weer en liet met tegenzin Kira's hand los. Hij sloeg een arm onder haar knieholtes en schouderbladen en tilde haar op om de leraar te volgen door de menigte.

Kira voelde hoe ze werd opgetild. Ze raakte lichtelijk in paniek toen ze zijn hand niet meer voelde. Maar zodra ze merkte dat Jay haar optilde werd ze weer rustiger. Heel eventjes gingen haar ogen open maar vrijwel direct sloten ze weer. De misselijkheid was er nog, en als ze haar ogen open deed werd die erger en de lichtheid in haar hoofd ook. Dit was niet goed.

Jay was opgelucht toen ze uit de menigte waren, weg van de nieuwsgierige blikken, al had hij vooral naar Kira gekeken. Zodra ze de zaal uit liepen werd het al snel veel stiller. 'We lopen wel even naar de ziekenpost met haar.' Zei de leraar. De nonchalance in zijn stem irriteerde Jay. Hij had het wel over zíjn Kira. Het leek wel alsof de leraar niet verwachtte dat er iets ergs met haar aan de hand was of dat het hem niet zo veel uitmaakte. Misschien verbeeldde Jay het zich ook maar, hij wist het niet, zijn gedachten waren er eigenlijk niet veel mee bezig.
~~
gewoon hier verder of moet er ff een ziekenpost komen?
en wat gaat er nu eigenlijk gebeuren, gaat ze meteen naar het ziekenhuis of zeggen ze bijv dat ze zich na een nachtje slapen vast beter voelt ofzo?

Ik zat te denken dat ze gewoon zeggen dat ze te weinig heeft gegeten ofzo... en dat ze dus iets moet eten en dan slapen en dat het dan vanzelf beter zou gaan ofzo...
Dan kan ze later nogmaals ziek worden dat Jay haar dan naar het ziekenhuis brengt...
________
Kira merkte dat Jay zijn lichaam zich iets aanspande bij de woorden van de leraar, waarschijnlijk was hij zich het er niet eens bewust van. Haar vingers hadden zich vastgehaakt in zijn blouse omdat ze niet wilde dat hij haar ooit zou laten gaan. Dat had ze hem niet kunnen vertellen.