Te laat. Altijd kwam ze te laat. Zoey rende de lange gangen door en kwam uiteindelijk slippend tot stilstand voor de eetzaal. Ze bleef even staan, tot haar hart iets minder hard klopte en snelwandelde toen de zaal in. Haar ogen gleden onzeker over de rijen leerlingen, maar niemand leek op te merken dat ze er was, voor zover ze dat kon zien natuurlijk. Het was lastig in te schatten in zo'n grote menigte. Ze liep wat verder de zaal in en bleef toen weer staan. Onzeker keek ze om zich heen. Haar oog viel op een tafel verderop, met een aantal mensen die van haar leeftijd leken. In een rustig tempo liep ze er op af en kuchte zacht om hun aandacht te krijgen. 'ehm..sorry, maar is dit de tafel van klas 6?' ze voelde haar hoofd rood worden en wriemede nerveus aan een los draadje in haar kleding.
Index 
Welkom 
Zoeken 
Registreren 
Inloggen 
