Het steegje: Rue de L'Ange.

Op dit steegje zijn de ingangen van de pop clubs in deze buurt. Vaak liggen hier midden in de nacht dronken mensen, die niet meer weten hoe ze thuis moeten komen. Wel is het hier erg schoon, daar wordt wel voor gezorgd door de mensen die in de clubs werken.

Jane liep ietwat wankelend op haar torenhoge gele pumps. Ze voelde zich lichter in haar hoofd dan normaal wanneer ze gedronken had en leek voor haar gevoel te zweven. Haar vriendinnen was ze kwijt geraakt, die zouden nu vast erg bezorgd zijn. De dronken mensen die nu al in de steeg lagen vielen haar niet op. Het enige doel wat ze voor ogen had was naar de bushalte van de nachtbus te komen. Haar haren zaten in een slordige staart, het was niet gelukt om ze goed vast te binden. Een glimlach stond op haar gezicht, terwijl ze niet eens wist waarom ze moest lachen. Je kon al raden dat ze dronken was, iets wat haar niet vaak gebeurde. Dat was ook duidelijk te merken, aangezien ervaren mensen wisten dat ze gewoon een taxi moesten bellen.

Voor de verandering had Kian deze keer niet teveel gedronken. Nee, helemaal niets juist, deze keer. Hij was wezen fitnessen. De fitness was tot 1 uur open gebleven en Kian had zo lang mogelijk door gesport. Wel had hij achteraf nog even gedoucht, want het plan was toen al geweest om nog even naar een van beide clubs te gaan om zich vol te gieten en nog wat stoom af te blazen. Te voet was hij op weg gegaan naar het steegje. Het was niet al te ver vanaf de sportzaal en de frisse lucht deed hem goed. Hij stapte stevig door en na tien minuten kwam hij dan ook al bij het steegje aan. Welke zou ik vandaag met mijn bezoek vereren? Dit deed de waarheid een beetje geweld aan. Meestal werd hij er na een uurtje of drie uitgezet, vanwege een vechtpartij of gewoon omdat hij teveel gedronken had. Hij zuchtte diep en liet zijn blik over de mensen gaan die buiten stonden te roken of te kletsen, om even aan de drukte binnen de clubs te ontsnappen en wat frisse lucht te kunnen inademen. Lucht die niet vermengd was met zweet of de geur van alcohol. De meeste mensen stonden aan de linkerkant, dus daar zou het wel het drukst zijn. Hij liep richting de deur, om naar binnen te gaan.

Jane zag in een vlaag een jongen voorbij gaan. Vaag herkende ze hem en toen ze omkeek en nog even zijn gezicht zag wist ze het zeker; dat was Kian! Zo snel als ze kon liep naar de jongen toe, hopelijk ging hij niet te snel de club binnen. Toen ze dichtbij genoeg was pakte ze zijn hand. 'Kian, wat leuk dat je hier ook bent.' Jane was misschien dan wel dronken, met een dubbele tong spreken deed ze niet. Haar ogen keken weer diep in de zijne, dat kriebelige gevoel wat ze de eerste keer had dat ze bij hem was geweest kwam weer terug naar boven. Haar korte zwarte jurkje kroop omhoog maar er iets van merken deed ze niet. Ze zag Kian en dat was het enige wat nu telde.

Hij werd bij zijn arm gepakt en hij wilde zich al omdraaien om een mep te verkopen aan diegene die het gewaagd had hem aan te raken, tot hij een stem herkende. Er was hier iemand waarvan hij het echt niet meer verwacht had die ooit tegen te komen, langzaam draaide hij zich om en keek recht in de ogen van Jane. Zijn gevaarlijke blik, die in een moment was opgekomen, ebde weer weg. Haar blauwe ogen staarden in de zijne. Ze waren anders dan hij verwacht had, wat fletser dan dat felle, ondeugende blauw dat hij zich herinnerde. Ook stond ze wankel op haar benen en voordat hij het door had, had hij zijn arm al steunend om haar middel geschoven. Ze was onmiskenbaar dronken. ‘Jane..’ Het klonk dreigender dan hij wilde, maar dit had hij niet helemaal verwacht. Zijn blik gleed over haar gestalte, dat in een strak zwart jurkje gestoken was en even stak er iets warms in zijn hart. Hij hield er totaal niet van om dronken vrouwen tegen te komen als hij het zelf niet was. In een nuchter stadium waren die meisjes een stuk minder aantrekkelijk. Hij zuchtte even en vouwde zijn hand om haar middel. Hoe kon ze ooit blijven staan op die hoge hakken.. Toch vond hij het wel leuk om haar nog een keertje te zien, al was het jammer dat dat in deze situatie moest gebeuren.

De dreigende toon was duidelijk te horen, ook voor haar. Er echter aandacht aan schenken deed ze niet. 'Ja, je hebt mijn naam onthouden.' Zei ze lachend, ook al was het eigenlijk niet grappig. Op haar gezicht sierde een uitdagende glimlach, ze wilde hem hebben. De aanraking om haar middel dit haar huid nog steeds tintelen, nog steeds had ze dat opgewonden gevoel wanneer ze bij hem was. Ze leunde tegen hem aan, met haar hoofd in zijn nek. Zachte kusjes drukte ze erin en kort streek ze met haar tong erlangs. Dat ze hem in deze toestand weer ontmoette had ze niet verwacht, maar dat ze hem weer ontmoette greep ze met beide handen. Haar huid werd warmer, net als de keer dat ze op hem had gezeten. Nu leek het alleen sneller te gaan, ze deden namelijk eigenlijk niet eens iets speciaals.

Argwanend keek hij naar haar gezicht. Hij kende die uitdrukking, ze had weer zin in spelletjes, net als de vorige keer. Maar waarschijnlijk zou zij nu diegene zijn die zich eraan moest overgeven en hij wist niet of hij er wel zin in had. Dit winde hem nou niet bepaald op. Ze rook naar alcohol, net als de rest van het steegje. Het walmde bijna om haar heen. Haar lichaam werd tegen de zijne aangedrukt en hij voelde dat er kusjes in zijn nek werden gedrukt. Hier was hij niet zomaar vanaf. Fuck my life. Wat moest hij doen? Hij kon ook niet zomaar weglopen. Hij bewoog haar wat van zich af door de arm om haar middel wat strakker te leggen en haar van zich af te trekken. ‘Rustig aan wijfie.’ Een zachte grinnik gonsde door in zijn stem, als een stel bijen. Dit was toch wat anders dan de vorige keer dat ze elkaar ontmoet hadden. Toen hadden ze elkaar amper aangeraakt, voor zover hij wist. Hij legde zijn vinger op haar lippen. ‘Wees maar even stil goed? Ik moet even nadenken.’ Zei hij haar. Ze moet ergens haar roest uit kunnen slapen, op school is dat niet verstandig. Haar warme huid leidde hem af en even ontsnapte hem een zucht.

Wijs hield ze haar mond, misschien omdat ze ook even moest nadenken. Waarom reageerde hij niet op haar aanraking. Zover zij zich het kon herinneren was het de vorige keer een stuk anders geweest. Ze aaide hem zachtjes over zijn borst heen. Er was iets in haar hoofd wat gebroken was, waardoor ze geen grenzen meer had. Dit was niet de Jane die ze normaal was, ze was anders. Daarom was ze ook bijna nooit dronken, omdat ze dan anders werd en niet op een goede manier. Haar hoofd hing weer tegen zijn borst aan. Ze voelde zich alsof ze zich op een grote wolk bevond en ze de grond niet meer kon aanraken.

Afgeleid liet hij zijn vingers over haar blonde haar in gaan, terwijl hij in de verte stond. Ergens was het wel prettig om haar lichaam tegen de zijne aan te voelen, maar hij wilde dat niet op deze manier. De kans was groot dat ze gewoon in een coma terecht zou komen als hij haar teveel zou opwarmen. Een grijns verscheen bij dit idee. Hij voelde dat ze weer scheef zakte en hij trok haar overeind. ‘We gaan even voor een slaapplaats zorgen voor jou.’ Zei hij zachtjes, zijn stem klonk al minder dreigend. Hij had zich bij dit lot neergelegd. Zo slecht sliep de bank nou ook weer niet. Hij liet haar los, zodat hij zijn beide handen vrij had en ging op zoek naar zijn telefoon, haar met een half oog in de gaten houdend. Hij vond zijn telefoon en toetste het nummer in van het taxibedrijf in het stadje. ‘Ja, in het bekende steegje.’ Zei hij met een grijns in de telefoon. De man aan de andere kant moest zacht lachen en zei dat hij er over vijf minuten zou zijn. Kian bedankte en stopte de telefoon weg. Hij keek naar Jane en verbaasde zich over het feit hoe mensen konden veranderen als ze teveel alcohol op hadden. Hij moest er niet aan denken hoe hij zich gedroeg als hij dronken was.

'We gaan even voor een slaapplaats zorgen voor jou.' Hoorde ze Kian vaagjes zeggen. Wat ernaar kwam ging langs haar heen, ze was in een soort trans geraakt. Kians zachte borst maakte haar slaperig, dat ze bij hem was maakte haar al een soort van dromerig. Ze vleide zich tegen hem op, sloeg haar armen om hem heen en drukte zich zachtjes tegen hem aan. Een glimlach was op haar gezicht te zien terwijl haar ogen bijna dicht vielen. Zijn aanwezigheid was heerlijk, zo wilde ze nou in slaap vallen. Toen de taxi eraan kwam schrok ze wakker en liet zich meevoeren door Kian, de taxi in.
-
Tfoe, ik schrijf echt kleine stukjes.
Moet even verandering in komen, haha.

Kian keek een beetje bedremmeld toen ze plotseling haar armen om hem heen sloeg. Dit had ze ook gedaan in de keuken, maar nu maakte hij haar voorzichtig van zich los. Geruststellend streelde hij over haar blonde haar, dat warrig langs haar gezicht naar beneden viel. Zo bleef hij staan wachten. Moeilijk was het niet, hij hoefde haar niet de hele tijd meer van zich af te trekken, want zij leek in slaap gevallen te zijn. Met zijn arm hield hij haar overeind, ze was niet zwaar, maar ze hing zo overduidelijk tegen hem aan dat er toch moeite voor gedaan moest worden. Hij keek even op haar neer en lachte zachtjes. Dit was meer de lach die hij had als hij iemand uitlachte, dan een lach die hij had als er wat grappigs gezegd werd. Met zijn hoofd zat hij dan ook al bij de volgende morgen, als ze weer alleen in zijn bed wakker ging worden. Geen haar op zijn hoofd die eraan dacht bij haar te kruipen, dan zou hij haar echt van zich af moeten slaan. Als bijen van de honing. Een geel ding kwam voorbij rijden, wat Kian herkende als de taxi. Hij zuchtte opgelucht en tilde haar half op om haar naar de taxi te begeleiden. Hij vleide zich op de kussens neer. De taxi rook naar nacht, naar dronken mensen die elke avond teruggereden werden. Zijn arm werd om haar heen geslagen toen ze tegen hem aan kroop. De nacht ging langs hen heen toen de taxi naar zijn huis reed. Het was een korte rit en koste ook niet veel. Bij hem thuis aangekomen tilde hij haar uit de taxi. ‘En niet mijn huis onderkotsen, aub.’ Zei hij op een scherpe toon. Als ze dat wel zou doen werd ze waarschijnlijk zonder pardon het huis uit gemieterd.

Jane leek de hele rit te giechelen, om niks. Haar ogen waren dicht en ze voelde zich loom. Toen ze bijna in slaap viel waren ze thuis, geïrriteerd opende ze haar ogen. Misschien was ze wel dronken, maar de felheid van de kleur werd er niet minder op. 'En niet mijn huis onderkotsen, aub.' Klonk Kians stem scherp. Er stond een uitdagende blik in haar gezicht, alles was uitdagend nu. Haar ogen, haar mond, zelfs de manier hoe haar wenkbrauwen stonden. 'Ja papa, wees maar niet bang.' Wuifde ze het weg, hij moest niet zeuren. Ze liet zich meedragen naar de deur, dit vond ze heerlijk. Bij elke stap bewoog haar lichaam tegen het zijne. Zo dicht tegen hem aan. Wat ze niet wist was dat ze flink dronken was.
-
Verder in zijn huis?

Jepp

Scarlett had in een van de kroegen in de buurt gezeten. Het was gezellig geweest, maar het was niet haar type volk. Veel te saai, daarom was zenaar buiten gegaan om wat verkoeling te zoeken. Met haar rug tegen de koude stenen muur staand was ze bezig met haar sigaret op te steken. Het duurde even voor ze haar aansteker goed aangerold kreeg en er een klein oranje vlammetje ontstond. Met de siaret in haar mond stak ze het staafje aan en inhaleerde even diep.

Alice liep door het steegje. Sinds ze iets met Daniël had bevond ze zich echt op een roze wolkje, alleen aan haar uiterlijk was niets veranderd. Ze zag er dus uit als altijd. Donker opgemaakte ogen, lang steil haar en te hoge hakken. Nu ook een sigaret in haar mond en haar hakken klikten over de keien. Ze wilde naar binnen gaan in het café maar er stond een meisje buiten. 'Wat doe je hier zo alleen?' vroeg ze met aardige maar toch een beetje afstandelijke stem.

Scarlett keek op naar het meisje met een sigaret tussen haar lippen. Langzaam blies ze de rook uit voor ze antwoord gaf. "Gewoon een sigaretje roken." antwoorde ze schattend op de vraag van het meisje. Scarlett liet haar blik even over het meisje met de enorm hoge hakken gaan, ze wist niet precies wat ze zou moeten verwachten van het meisje. Haar ogen waren erg donker opgemaakt, zoals die vanhaarzelf, maar de hakken en haar haren waren juist weer totaal meisjesachtig.

Alice knikte en ging naast het meisje staan om haar eigen sigaret ook op te roken. 'Zit jij niet bij mij op school? Volgens mij herken ik je...' mompelde ze. Op school was alles omgeslagen. Het was niet zo dat ze nu in een klap populair was, maar mensen kenden haar wel, als de vriendin van Daniël.'Malory Academy' voegde ze er nog aan toe, zodat het duidelijker zou worden.

Scarlett haalde haar schouders op, ze had werkelijk geen idee of het meisje bij haar ops chool zat. Simpel weg omdat ze niet echt haar best deed om veel mensen te leren kennen. Mensen kende haar wel vaak door haar knalrode haren die gewoon opvielen, iets waar ze van hield. De blikken bleven gewoon lachwekkend. Toen het meisje de naam van Malory noemde knikte ze. "O.. ja dan zit je bij mij op school." beaamde ze. Ze keek weer even naar het meisje dat dus een schoolgenootje was.

Alice knikte. 'ja ik ben niet echt populair of zo' zei ze onverschillig, het kon haar ook niet veel schelen. Mensen moesten je maar gewoon opvallen, als je een onopvallend iemand een paar seconden lang in de ogen keek herkende je diegene daarna ook nog. 'je haar valt nogal op' grinnikte ze en ze wierp even een blik op het felle rode haar van het meisje naast haar.

Scarlett ging even met haar handen door haar rode haren heen. Ze had er eigenlijk niets aan gedaan waardoor er halve krullen in hingen, oftewel een slag. "Ik weet het." merkte ze droog op terwijl ze een elastiekje van haar pols haalde en het vast zette. Dat deed ze wel vaker als ze het over haar haar had. Gewoon omdat ze dan merkte dat het in de weg hing. "Al was je populair geweest, ik zou net weten wie de populaire zijn." merkte ze droog op.

Alice haalde haar schouders op en keek even naar haar eigen haar dat zo ongeveer op haar middel hing. Het was echt heel lang aan het worden, maar ze wilde het niet afknippen, het hoorde bij haar. Gelukkig klitte het niet snel en was het dik en glanzend, anders was het niet mooi geweest. 'Ja, ik eigenlijk ook niet' bekende ze met een ontspannen glimlachje.

Scarlett glimlachte even en nam een hijs van haar sigaret. "Waar kom jij vandaan?"vroeg ze, ze had het meisje niet gezien in de kroeg waar ze had gezeten, maar er waren hier meer kroegen, café;s en clubs n de buurt dus misschen was er ergens eentje met wat meer leven te vinden.

Alice legde haar hoofd tegen de muur en staarde even naar boven waar de lucht grijs begon te worden. 'Een feest, maar er was niet veel aan' mompelde ze terwijl ze er aan terugdacht. Ja, het was zeker saai geweest, niets voor haar, ze had liever iets ruwers. De angst die dan door haar heen ging voelde eerst fijn, en dan na wat alcohol of drugs werd het pas echt gezellig.

Scarlett grinnikte, "Dan ben je niet de enige met een saaie avond." het was nog vroeg en terug gaan naar school ging ze niet. Desnoods zou ze dezelfde kroeg weer induiken, maar naar school gaan was het laatste wat ze zou willen doen. "Is er hier geen club ofzo waar echt wat gebeurt, niet alleen slap word geouwehoerd?" vroeg ze aan het meisje. Scarlett was niet zo bekend in de omgeving.

Alice glimlachte. Daniël was vanavond niet op school, iets met besprekingen of zo. Ze was er dus maar alleen op uit gegaan. 'Precies. En ik weet het zo één twee drie niet. Deze stad is echt dood' mompelde ze niet heel duidelijk en ze deed een stap naar voren omdat de muur best vies was. het deed haar ook denken aan haar vroegere leven, toen ze in steegjes als deze gewoond had.