De winkelstraat

Jeremy werd een beetje rood toen Coco dat zei. Hoezo hij was niet gewend dat mensen hem complimenten gaven. Hij deed zijn mond open om commetaar te geven op die uitspraak, maar werd alweer het kleedhokje in gestuurd. Hij deed exact hetzelfde als hiervoor, alleen dan iets sneller. Hij liep weer naar buiten, met een kleine zucht. Hij snapte niet wat Coco hier leuk aan vond.

Coco hoorde de zucht en zei grinnikend:' Och arme jij toch, weet je wat, we gaan zo wel wat drinken, maar eerst ga jij eens voor de spiegel staan.' Hij trok Jeremy voor de spiegel die in het pashokjesgedeelte hing en keek over zijn schouder mee naar de jongen z'n spiegelbeeld. 'Nou je kan toch niet zeggen dat het je slecht staat?' Zei hij, nieuwsgierig naar Jeremy's mening. Coco vond het dan misschien leuk, Jeremy moest zich natuurlijk ook gemakkelijk in de kleding voelen.
~~
zo doorspoelen dat ze ergens wat gaan drinken en dat het dan gaat stormen?

Jeremy haalde zijn schouders op. "Ik vind het op zich wel leuk en het zit wel lekker." opperde hij. Hij glimlachte een beetje toen hij Coco zo over zijn schouder zag kijken. "Mij maakt het weinig uit of ik de hele dag in een verwassen sweater rondloop, of juist in dit soort kleren." zei hij met een klein gimlachje.
---
is gut

'Nou dit soort kleren staan je toch echt beter hoor.' Zei hij grijnzend en hij sloeg zijn armen even kort om Jeremy heen om hem daarna weer in het pashokje te duwen met een ander setje. Na alles te hebben gepast en een paar dingen te hebben afgerekend, liepen ze weer de winkel uit. Met een vertrokken gezicht keek Coco even naar de lucht, die erg donker begon te worden. Er waren plots ook veel minder mensen in de straat te vinden. 'Mmmhh misschien hadden we het weerbericht moeten checken.' Zei Coco, al kwam de glimlach al snel weer op zijn gezicht. Snel nam hij Jeremy mee naar het dichtstbijzijnde cafétje en toen ze die binnenstapten klonken de eerste regendruppels al op de ramen en trok de wind de deur hard dicht. 'Poeh, hopen dat het snel weer overgaat, maarja we hebben tenminste wat dingen voor je.' Zei hij glimlachend naar Jeremy.

Jeremy liet zich leiden door Coco, iets wat hij eigenlijk de hele dag al aan het doen was. Hij was maar al te blij toen ze op tijd binnen waren. De regen, ookal kwam hij er neit meer in contact, maakte hem nerveus. Hij leidde hem en Coco naar een tafeltje zo ver van de ramen af als mogelijk en zelf ging hij met zijn rug naar de ramen toe zitten. Zolang hij de regen neit zag was het goed.

Toen ze zaten, bleef Coco even met een glimlach naar Jeremy kijken. Het duurde even voor hij opmerkte dat de jongen zich wat anders gedroeg en zodra hij dat deed, strekte hij zijn arm over tafel om Jeremy's hand even aan te raken. 'Hey, is er iets?' Zei hij lichtelijk bezorgd. Wist hij veel dat Jeremy nog veel meer andere fobiën had, naast het aanraken.

Coco wist volgensmij ook al van de water angst.
....
Jeremy slikte en toverde een nerveus glimlachje op zijn gezicht. "Niets ernstigs, ik houd alleen niet zo van regen." Zei hij nerveus. Hij pakte de hand van Coco die op tafel lag. "Zolang het bij regen blijft en ik het niet kan zien of voelen is het okee." Voegde hij er zacht aan toe.

das waar even vergeten :p
~~
Coco glimlachte medelijdend naar Jeremy, maar die glimlacht vervaagde toen Jeremy zijn hand pakte, waardoor er een tinteling doorheen trok. Hij schonk er verder geen aandacht aan en wist de glimlach al snel weer op zijn gezicht te krijgen. ' Ach het komt wel goed, ik ben toch bij je.' Grijnsde hij naar Jeremy. Hij had de zin net kunnen afronden toen de ruimte even kort oplichtte door de lichtflits buiten en er kort daarna een gerommel klonk.

Onder de toorn van de regen had Jeremy enkel nerveus geleken. Toen een lichtflits de lucht doorkliefde en het gevreesde geluid volgde werden zinn ogen groot en krop hij een beetje in elkaar. Toen de grootste schok voorbij was stond hij abrupt op en ging zo beheerd mogelijk naar de toiletten. Gelukkig was er niemand. Hij ging ol de brede kunststoffen rand zitten waar de wasbakken in verwerkt waren. Hij trok zijn knien naar zich toe en drukte zijn gezicht er tegenaan. Stilletjes begonnen tranen op te wellen, die ook werkelijk vielen bij de volgende klap.

' Jeremy!' Riep Coco de jongen verbijsterd na toen die zo plots wegliep. Een paar mensen keken verbaasd naar hem, maar Coco was al opgestaan om Jeremy achterna te gaan. Zodra hij de jongen zag nadat hij de wc was ingestapt, liep hij snel op hem af en sloeg zijn armen om hem heen, voor zover dat kon. ' Hé... het is goed... rustig maar.' Suste hij hem zachtjes. Hij was nog wel zo slim om te bedenken dat als Jeremy al nerveus van regen werd, wat onweer dan met hem zou moeten doen.

Jeremy klampte zich aan Coco vast als een babyaapje zodra daar de mogelijkheid tot was. Hij verborg zijn gezicht volledig in Cocos nek en liet de tranen daar stromen. Zijn adem was gehaast, net als zijn hartslag. Nog een klap deed hem zachtjes snikken bij de eerder stille tranen. Hij was echt doods bang, verkrampt van angst.

Coco omhelsde Jeremy nog steviger en bracht zijn mond naar diens oor om daarin sussende geluidjes te maken. Wat onhandig streek hij door de jongens zijn haren, maar wist verder niet goed wat te doen. Hoe moest je iemand die zo bang was doen geloven dat er helemaal niks aan de hand was? Gelukkig duurde het onweer niet al te lang en hoorde je het langzaamaan afzwakken. ' Jer... het is al weg, luister maar.' Zei hij zacht terwijl hij nog steeds Jeremy stevig vasthield.

Na het verdwijnw duurde het nog even tot Jeremy wat begon te ontspannen. Zijn ademhaling en hartslag vertraagden, het snikken staakte en zijn greep op Coco werd minder wanhopig. "Dankje" fluisyerde hij zacht.

Coco slaakte een zachte zucht van opluchting toen Jeremy leek te ontspannen. Hij liet zijn armen ook wat losser om hem heen hangen, maar drukte ze toch nog even stevig aan bij de woorden. Daarna liet hij Jeremy helemaal los en pakte voorzichtig zijn gezicht met twee handen om die in zijn blikveld te brengen. Met een klein glimlachje keek hij naar de jongen en gaf hem een kus op zijn voorhoofd, niet wetend hoe hij anders moest laten weten dat hij het echt niet erg vond. Hij drukte zich wat meer tegen Jeremy aan en op dat moment leken die kleine liefkozingen niet meer genoeg. Hij boog zijn gezicht weer naar voren en drukte dit keer zijn lippen op die van Jeremy.

Jeremy kon een klein teleurgesteld geluidje niet tegenhouden toen Coco hem losliet. Nu hij gewend was aan Coco's contact was had hij meer behoefde aan contact, zeker nu hij net een paniekaanval achter de rug had. Al viel dit gemiddeld gezien nog mee. Hij keek Coco met grote ogen aan toen die een kus op zijn voorhoofd gaf, en die ogen werden nog groter toen die hem op de lippen kustte. Het duurde een seconde, maar hij sloot zijn ogen en kustten Coco terug. Hij had hier geen enkel probleem mee.

Coco wist niet wat hem bezielde om Jeremy zomaar uit het niets te gaan zoenen. Wat hij wel wist dat op het moment alles in hem schreeuwde om meer Jeremy. Misschien lag het er ook een beetje aan dat hij al langer dan ooit zonder erg intiem contact had moeten doen. Hij liet zijn armen om de nek van de jongen glijden en drukte zich zo mogelijk nog dichter tegen hem aan. Zijn zoenen werd iets heftiger en hij opende zijn mond een stukje om eerst eens zacht in Jeremy's lip te bijten. Uiteindelijk liet hij het puntje van zijn tong over de lippen glijden.

Jeremy's handen zochten een plekje op Coco's middel. Hij trok Coco dicht tegen zich aan. Hij schrok een beetje toen hij Coco's tong voelde. Het voelde raar, niet perse onplezierig, maar anders. Hij deed zijn best zijn houding goed te houden en opende zijn lippen een beetje voor Coco. Hij had nog absoluut geen ervaring met zoenen, laat staan met tong erbij, maar hij deed zijn best.

Coco zoende Jeremy vol overgave terwijl hij hem in zijn nek streelde. Misschien was hij iets te enthiousiast bezig, want één hand zakte langzaam af over Jeremy's borst, naar zijn buik en bleef uiteindelijk bij ze rand van zijn shirt hangen. Zodra zijn lippen een stukje uiteen weken, zocht Coco Jeremy's tong op en speelde daar wat mee. Hij merkte niet dat Jeremy zich hierbij niet helemaal op zijn gemak voelde, al had hij natuurlijk wel door dat het niet zo soepel ging. Zijn hand wist zich ondertussen een weg te banen onder Jeremy's shirt en streelde over de blote huid van zijn heup.

Jeremy kustte Coco terug, hij was redelijk comfortabel aan het worden met dit niveau van relatie-interactie. De tongzoen was tot daar aan toe. Coco's aanrakingen maakte hem een beetje nerveus, maar dat viel redelijk te negeren tot Coco zijn huid aanraakte. Hij maakte zich onmiddelijk los en deed een flinke stap naar achter. Hij keek Coco ietwat verward aan. Zijn eigen gevoelens waren verwarrend. Hij wilde meer, en aan de andere kant maakte het hem doodsbang. Daarnaast het gedoe met Coco. Deze kus was niet 'nep', dat kon niet.

Coco opende verbaasd zijn ogen toen Jeremy zich losmaakte en keek hem voor een moment verward aan. Toen pas besefte hij dat hij te ver was gegaan, dat hij met de tongzoen waarschijnlijk al veel had gevraagd, laat staan het strelen. Coco's gezicht vertrok en hij zette een stapje in Jeremy's richting terwijl hij gehaast, maar oprecht zei:' Oh het spijt me Jez. Ik wilde niet...' Veel verder kwam hij niet, want het besef wat bij Jeremy al was doorgedrongen, kwam nu ook Coco's gedachten binnensijpelen. Shit, waarom had hij Jeremy gezoend?

Iets moest de stilte breken. Jeremy lachte zachtjes. "Jez, serieus Angel?" zei hij met een grijns. Hij glimlachte. Hij zag er nog steeds uit alsof hij een tikje nerveus was, wat ook zo was. "Coco, wat... wat was die kus?" vroeg hij met een klein stemmetje. Hij keek op van de grond om Coco aan te kijken.

Coco werd lichtelijk rood en grijnsde schaapachtig. 'Ik moest toch iets verzinnen.' Zei hij zacht grinnikend. Bij de volgende vraag werd hij alleen maar nog roder en ging hij eerst tegen de rand van de wasbakken aanstaan voor hij antwoordde. 'Ik... ik weet niet.' Stamelde hij beschaamd terwijl hij zijn blik van Jeremy afwendde. Hij wist het misschien wel, maar hij wilde er niet aan toegeven, niet weer, er kwamen toch alleen maar problemen van.

Jeremy andwoorde met een simpele "Oh." Een klein momentje had hij zichzelf wat hoop toegekend, waarom was niet moeilijk. Hij had gevoelens voor Coco. Hoeveel was nog de vraag. Aleen Coco's opmerking voelde voor hem half als een afwijzing. Hij keek naar zijn voeten.

Coco beet op zijn lip en kneep zijn ogen even stijf dicht. Was hij serieus verliefd aan het worden op Jeremy? Hij had het misschien niet zo erg gevonden als hij en Jeremy niet een neprelatie hadden, want dit ging wel verdacht veel lijken op het geval met Brendon en dat was ook niet bepaald goed afgelopen. Na een stilte keek hij op naar Jeremy en zette zichzelf ertoe om naar hem toe te stappen. Voorzichtig, bang dat de jongen weer zou weigeren, pakte Coco zijn hand. Niet op de manier als net, om hem ergens heen te sleuren, maar als lief gebaar. Met een onzekere blik keek hij naar Jeremy terwijl hij zacht zei:' Weetje... kunnen we niet van onze neprelatie een echte relatie maken?' Het was waarschijnlijk niet voor te stellen hoeveel moed hij hiervoor bijeen moest schrapen.

Jeremys ogen schoten omhoog bij die woorden. Hij keek Coco even ongelovend aan voor zijn uitdrukking veranderde in iets hoopvols. "Als je dat echt wil, graag." Zei hij zacht. Hij glimlachtte een beetje verlegen naar hun verstrengelde vingers.