De aankomsthal

Dit is de hal waar je direct op uitkomt als je via de hoofdingang het gebouw binnenkomt. Het is een grote en vooral ruime hal. Vanuit de hal gaat er een hal of deur naar de eetzaal, is er de centrale trap naar boven, kun je alle kanten op.

regels: de schoolregels

Gryphyn zat in een hoekje van de hal een boek te lezen. Hij wist natuurlijk niet echt waar het over ging en hij had geen idee hoe het boek heette. Dat zou allemaal pas tot hem doordringen als hij het boek eenmaal uit had. En je moest hem niet vragen waarom, dat was zo omdat hij Gryphyn was.

Kelsey had een enorme trollie achter haar staan. De butler was er gewoon vandoor gegaan om het vliegtuig te halen, de eikel had haar niet eens geholpen om haar spullen mee naar binnen te krijgen. Gelukkig waren haar andere 3 koffers al vooruit gestuurt. Op haar zwarte trolie stond in roze diamantjes haar initialen. Zoekend keek ze om zich heen om te zien waar ze heen moest, toen ze er niet uitkwam liep ze naar de eerste de beste jongen die ze tegenkwam, een jongen die aan het lezen was. Kort ging ze even met haar handen door haar prachtige haren heen en trok haar zwarte shirtje recht. "Heey." haar melodieuze stem klonk helder in de hal, "Zou ik je wat kunnen vragen?" ze knipperde even met haar prachtige bambi-ogen naar de jongen.

"Waarom storen mensen mij altijd als ik aan het lezen ben?" zuchtte Gryphyn vragend. "Maar goed, wat wil je vragen?" Hij klapte zijn boek dicht, dat zou hij het komende kwartier toch niet meer volgen, ook al zou hij eraan beginnen. Hij was raar, dacht hij bij zichzelf en hij zuchtte weer.

Kelsey zette een verontschuldige glmlach op haar gezicht, hoewel ze hem van bnnen een enorme nerd vond, en dat binnen enkele seconde. "Weet jj waar ik me zou moeten melden?" ze tikte even tegen koffer aan met haar hak, "Ik ben namelijk hier." dat was ook wel te zien aan de manier waarop ze zich kleedde.

"Nee, dat weet ik niet," zei Gryphyn. "Ik heb me nooit moeten melden. Maar volgens mij is er ergens een meldruimte. En anders zijn de lokalen op de eerste verdieping, je kan altijd aankloppen en aan een leraar vragen waar je je moet melden." Hij glimlachte en keek naar de ingang van de school achter het meisje, al wist hij niet waarom hij dat deed.

Kelsey kon zich er niet overuit wat een slechte service deze school had, er waren niet eens een stel bediendes die de tassen van je over namen, er was niet eens iemand die een nieuwe leerling, zeker als deze van adel was, rond te leiden. "Hoe denk je dat ik ooit met deze koffer op de eerste verdieping kan komen?" haar stem klonk ongelovig bij dat stupide voorstel van de jongen.

"Je kan hem achterlaten bij mij," zei Gryphyn. "Ik pas er wel op tot je terug komt." Hij verwachtte niet van zichzelf dat hij hem omhoog zou kunnen tillen, maar waarom zou je ook zoveel meenemen? Dat sloeg toch nergens op? Hij haalde zijn schouders op en keek het meisje vragend aan.

Kelsey keek hem aan alsof ie gek was. In de koffer zat een fortuin aan kleding en sierraden en die was ze niet van plan bij een wildvreemde achter te laten. Het zou een ramp zijn als er wat mee zou gebeuren. "Ik denk niet dat dat zo'n goed plan is, maar toch bedankt." het klonk niet als een erg overtuigend bedankje, eerder uit beleefdheid.

"Oké, dan ga ik wel weer naar mijn slaapzaal," zei Gryphyn. "Tot ziens." Hij draaide zich om en begon naar de grote trap te lopen. Hij was raar, want hij was Gryphyn. Dat was de reden dat hij nu een of andere mantra aan het zingen was, omdat hij Gryphyn was.

Naast hem stond een koffer en zijn voetbal had hij in zijn armen geklemd. Het voetballen dat maakte dat hij al helemaal perfect moest zijn. Een perfecte verdediger en een perfecte aanvaller. Hij wist niet of hij op deze school genoeg tijd had om te trainen, maar hij had geen keus. Shirou beet zachtjes op de binnenkant van zijn wang en keek zoekend om zich heen. Waar moest hij heen om zich te melden? Hij wist niets van deze school. Het was onbekend terrein voor hem. En hij was zo bang om het hier te verpesten. "Rot school." Dat was Atsuya.

Baily liep vrolijk neuriend door de hal. Ze was hier vooral omdat ze even uit iedereens buurt moest komen die ze echt kende. Jolene had vandaag een goeie dag en al een paar keer haar lichaam overgenomen. Ze liep langs een jongen en glimlachtte vriendelijk. Blijkbaar was Jolene het daar niet mee eens en opeens had Baily geen controle meer over haar lichaam. Jolene haalde vol uit naar de wang van de jongen en ze begon hard te lachen toen haar hand de wang van de jongen raakte. Het was een valse lach. Gelijk toen ze dat had gedaan was ze weer verdwenen en kon Baily met de puinhoop regelen die Jolene had gemaakt. Met een geschrokken uitdrukking keek ze de jongen aan." Ohh sorry ik weet niet wat me bezielde."

De klap kwam totaal onverwacht. Een vreemd meisje. Een meisje dat hij nog nooit eerder had gezien. Shirou keek geschrokken naar het meisje en zette een stap naar achteren. 'Waarom deed je dat?' Vroeg hij. Zijn stem klonk zacht en schokkerig. "Wat een bitch. Ik maak haar af. Hoe durft ze." Dit was waar Shirou bang voor was geweest als hij naar deze school zou komen. Atsuya die hem weer compleet over zou nemen. Een woedende Atsuya was gevaarlijk en dit wist Shirou maar al te goed. Hij klemde de voetbal steviger in zijn handen. Zijn wang gloeide.

Baily begon op haar lip te bijten en keek om zich heen zoekend naar iets dat haar misschien een uitweg zou geven." Euhmm... ik euhmm... ik dacht dat je iemand anders was. Ik dacht dat je mijn ex was. Hij euhmmm dumpte me nogal onbeschoft en ohh het spijt me zo erg. Ik was gewoon echt mezelf niet." Nee Jolene was het. Baily had niks gedaan. Jolene had haar lichaam weer eens over genomen." Het spijt me echt heel erg, heb ik je erg pijn gedaan?" Ze had nog steeds een geschokken uitdrukking op haar gezicht en haar vingers frunnikte aan een los draadje van haar shirt.

Ze was zichzelf niet. Dat klonk bekend in zijn oren. Shirou schudde langzaam. 'Nee, hoor.' Zei hij zachtjes en beet op de binnenkant van zijn wang. "Sukkel! Hier laat je haar toch niet zomaar mee weg komen. Ze gebruikt echt smoesjes en is niet goed in liegen. Ik zal d'r leren." Atsuya was woedend en Shirou kon dat voelen. Shirou probeerde te glimlachen. 'Het geeft niet.' Hij voelde hoe Atsuya het hier echt niet mee eens was. Shirou wist wel wat er nu ging gebeuren. Hij zocht een weg uit dit gesprek.

Baily glimlachtte nog wat onzeker en vroeg zachtjes," Weet je het zeker, ik weet dat Jole.. ik bedoel ik weet dat ik erg hard kan slaan." Ze beet op haar lip en kon zichzelf echt wel voor haar kop slaan. Had ze zich versproken. Jolene was haar geheim en niemand hoefde dat te weten. Jolene begon in haar hoofd te zeuren dat ze zich verveelde. De jongen had volgens haar niet zo moeten reageren, hij had Baily in elkaar moeten slaan. Dat had ze wel verdiend volgens Jolene.' Jolene hou je bek, je hebt me al in genoeg problemen gebracht.' Mompelde ze in gedachte tegen de stem die altijd aanwezig was.

Shirou wilde knikken. Hij wilde zeggen dat het echt niet uitmaakte en zich omdraaien om weg te lopen. Maar hij was al te laat. Het gebeurde in een fractie van een seconde. Shirou was weg. Daar was Atsuya. "Atsuya, ga weg!" Sprak Shirou die verschrikkelijk bang was dat hij wat stoms ging doen. Maar er werd niet geluisterd. Atsuya gaf het meisje een zet. 'Jij denkt dat je hard kan slaan? Ik zal je laten voelen wat hard slaan is.' Zei hij. Zijn stem klonk woedend en helemaal niet zoals hij daarnet had geklonken. Hij klonk verschrikkelijk nijdig. Hij balde zijn handen tot vuisten.

Baily schrok zo erg van die reactie. Ze dacht dat de jongen anders was. Hij was daarnet aardig geweest ondanks dat ze hem vol in het gezicht had geslagen. Achter in haar hoofd hoorde je Jolene joelen,' Kijk dit is nou wat ik bedoel! Show me the action.' Maar Baily wilde geen ruzie. Toen ze weer normaal op haar benen stond, want ze was even uit balans gebracht. Keek ze met grote ongelovige ogen naar de jongen." Ik zei toch al sorry en dat ik mezelf niet was." Haar stem was toch best zelfverzekerd voor iemand die toch een kop kleiner was dan de jongen. Jolene wilde weer haar lichaam over nemen maar dit keer had Baily haar in haar macht. Dit was haar lichaam en ze liet Jolene niet iedere keer een situatie erger maken. Ook al leek de jongen dat nu net te hebben gedaan en niet Jolene.

Atsuya snoof verontwaardigd. 'En je denkt dat je daar zomaar mee weg kunt komen? Denk je dat het zo makkelijk is?' Vroeg hij aan haar met opgetrokken wenkbrauwen. 'Je verwacht toch niet dat iedereen dat gedrag van je gaat pikken he?' Vroeg hij spottend aan haar en wilde haar nog een zet geven toen Shirou weer terug kwam. Deze zette een paar passen naar achteren en schudde verward zijn hoofd. "Atsuya, blijf weg." Siste hij in zijn hoofd. "Ik was nog niet klaar met haar." Antwoordde Atsuya verontwaardigd. 'Sorry, het spijt me. Dit was niet de bedoeling.' Zei hij en pakte de bal weer die uit zijn handen was gevallen. Hij keek van haar weg. Dit verpestte alles en hij was hier net.

Baily keek even verwondelijk. De jongen leek net haar. Oké dat was niet in uiterlijk ofzo maar gewoon zijn gedrag. Hij leek ook niet zo goed de controle te hebben. Het was raar maar opeens was Jolene even stil gevallen in haar hoofd. Ze zei niks meer en dacht eigenlijk alleen maar met Baily mee.' Wat nou als die jongen net als jij iemand anders heeft om zijn hele leven mee te moeten zitten?' Dacht Jolene.' Ohh dan zou ik zo graag met die jongen zoenen die net de voorhand had.' Baily moest even kort grinniken om die opmerking en kwam toen pas weer bij realiteit en wist dat ze iets moest zeggen want de jongen verwachtte een antwoord of eigenlijk, ze wist niet wat hij verwachtte want door het gepraat van Jolene had ze niet gehoord wat hij had gezegd." Euhmm, heb jij... nou euhmm, nee laat maar. Ik wou weer iets doms vragen." Ze draaide zich van hem weg en beet op haar lip," Nog een keer sorry van die klap. Ik bedoelde het echt niet zo, als ik mezelf was, dan was het nooit gebeurd."

'Ik snap je wel.' Mompelde Shirou en klemde de voetbal beter in zijn handen. 'Ik kan beter gaan, voordat er iets mis gaat.' Zei hij zachtjes tegen haar en voelde nog steeds hoe Atsuya het anders wilde. Deze wilde het liefst tegen het meisje tekeer gaan. Maar het was voor hem niet mogelijk om Shirou over te nemen. Nu was hij in discussie met Kidou die boos was over Atsuya's actie. "Je maakt altijd alles erger." Zei hij bestraffend. Shirou's hoofd begon weer te bonken van alle stemmen want Samoru mengde zich ook in het gesprek.

Baily trok even haar wenkbrauw op," Je begrijpt me? Nou ik begrijp jou maar al te goed met het misgaan. Ik hoop je toch wel een keer weer te zien. Een keer wanneer ik mezelf wat beter in controle heb." Ze glimlachtte wat onzeker en liep toen toch maar weg. Het was toch raar iemand te hebben die haar inderdaad ook echt leek te begrijpen. Het klopte niet, ze was altijd de enige geweest die het begreep. En ook de enige die het zou kunnen begrijpen. Hoe kon hij het dan begrijpen?

Shirou beet op zijn lip en keek toen toch nog even naar haar achterom. Hij begreep haar. Iets dat eigenlijk niet voorkwam. Het wekte een soort intresse op, maar ook een angst. Angst dat Atsuya het zou verpesten. Dat het toch nooit goed zal gaan. Hij vroeg zich af of hij ooit zichzelf onder controle kon krijgen. 'Ja, dat hoop ik ook.' Zei hij toen zachtjes en draaide zijn hoofd weg. De strijd tussen Shirou, Atsuya, Kidou en Samoru ging verder. Hij zuchtte en wist nog steeds niet waar hij heen moest.

Mathieu was net terug uit de stad, hij merkte dat hij te laat was voor het eten. Iets wat zijn humeur wat omlaag haalde, maar omdat Mathieu Mathieu was, was daar niks van te merken. Hij zou zo wel wat te eten uit de keuken halen. Hoewel dat lang niet zo gezellig was als met z'n alle in de eetzaal. Mathieu liep door de bijna verlaten hal heen, hij zou eerst z'n aankopen maar even opruimen.

Jule liep de hal binnen. Ze droeg hoge hakken, een strakke zwarte broek en een topje waarin haar figuur goed uitkwam. Haar haren hingen gesteild over haar schouders en ze was bezig haar leren jasje aan te doen. Vanavond moest ze weer draaien en het was de bedoeling dat ze eerder zou zijn om alles klaar te zetten. Ze kreeg haar arm niet door een mouw heen en trok het jasje hard aan waardoor ze haar evenwicht verloor en op de grond belandde. Natuurlijk hadden de hoge hakken hierbij ook een rol gespeeld. Een beetje beduusd keek ze op om te zien of er hier iemand geweest was om haar gênante val te aanschouwen.