The Sting: American Brands

In de grotere steden is hij overal: The Sting, een verzameling van verschillende Amerkaanse merken in één winkel. Een klerenwinkel, die in een enorm gebouw gevestigd is. Het is gewoon een Sting zoals je hem kent, met moderne muziek en veel kleur.

Julia winkelde altijd liever alleen, dan hoefde niet iedereen haar plompe lichaam te zien als ze zich omkleedde. Haar lichaam was niet plomp, nee totaal niet, ze was slank en had een goed figuur maar Julia kon dat niet bij haarzelf zien. Ook scheelde het veel meer tijd aangezien ze het zo op haar gemak kon doen, naar de winkels die ze zelf het leukste vond. Terwijl ze zachtjes mee neuriede over de muziek liep ze zoals gewoonlijk over de mannenafdeling voor je bij het vrouwen gedeelte kon komen.

Jay liep langs een rek, soms de kleding opzij schuivend om een shirt te bekijken. Er lagen er al een paar over zijn arm, al wist hij nu al dat hij ze niet allemaal kon betalen. Daarom was hij altijd erg kieskeurig bij het passen. Gelukkig was de sting niet en van de duurste en hadden ze altijd wel iets wat hij leuk vond. Aan het einde van het rek sloeg hij de hoek om met zijn blik nog gericht op een shirt en botste waarschijnlijk daarom tegen een meisje op. Instinctief legde hij zijn handen kort tegen haar zijden om er zeker van te zijn dat ze niet viel opzij. Daardoor gleden echter de shirts van zijn arm op de grond. 'Oh sorry' Zei hij snel met een verontschuldigende glimlach naar het meisje.

Julia schok meer van de plotselinge handen in haar zei dan van de jongen die tegen haar opbotste, duidelijk even geschrokken keek ze naar de jongen achter haar, of eigenlijk naast haar. Maar daarna verscheen er alweer en opgeluchte glimlach op haar lippen. "O maakt niets uit hoor." haar grijsgroene ogen keken hem even kort aan voor ze kleding opmerkte die op de grond gevallen waren. Uit een soort reflex bukte ze zich en pakte enkele van de shirts op om deze terug te geven. "Leuke kleding." zei ze toen ze even kort bekeken had.

Jay grijnsde even waarna hij zich ook bukte om de overgebleven kleren op te pakken. Hij nam de rest aan van het meisje en zei:' Dat vond ik nou ook.' Weer was er een grijns te zien toen hij naar haar opkeek nadat hij overeind was gaan staan. 'Je mag best helpen beoordelen of ze me staan.' Vervolgde hij met een grinnik. Het was meer als een grapje bedoelt, maar hij zou het nog niet eens zo erg vinden. Ten eerste hij was hier alleen en het was altijd makkelijk om iemand anders erbij te hebben om te beoordelen, ten tweede hadden vrouwen vaak een betere smaak dan jongens.

Julia lachte even, "Ze staan je vast wel, maar mijn modegevoel is ook niet echt wonderbaarlijk goed. Eigenlijk ze je het pas als ze aan zijn." zei ze met een blik op een jas die er aan een rek hangend nogal saai uitag, maar waarschijnlijk erg stoer stond als je het aan had.

New
~~

Julia stond bij de kassa te wachten totdat ze haar spullen af kon rekenen. Het was zaterdag middag en ze was alleen gaan shoppen. Het was niet slim, ze werd hier chagrijnig van. Te lange rijen en niemand om tegen te praten, de volgende keer nam ze wel een irritante vriendin mee, alles beter dan alleen. Met een verveeld gezicht leunde ze tegen de muur met in haar hand had ze een zomerjurkje.

Aaron had geen groot probleem met shoppen, niet zoals veel andere jongens dat hadden in ieder geval. Maar het was ook niet zo dat hij stond te springen van opwinding als hij zou gaan winkelen. Hij had gewoon een shirt nodig gehad en dus was hij naar een winkel gegaan waar hij vast wel iets leuks zou kunnen vinden. En dat was ook gelukt. Over zijn arm hingen drie shirts die hij wilde gaan passen. Hij liep naar de pashokjes toe tot hij een meisje zag staan dat wel heel erg verveeld leek. Zonder echt te aarzelen liep hij naar haar toe en ging naast haar staan ook tegen de muur leunend. "Verveel je je?" Vroeg hij op een overdreven opgewekte toon.

Jule keek om en in een fractie van een seconde schoot er een glimlach over haar gezicht, maar snel verdween die weer. 'Ja, de rijen zijn zo lang' zei ze terwijl ze iets normaler ging staan, niet zo onderuit gezakt. 'Ik had sowieso niet in mijn eentje moeten gaan shoppen, het is echt niet gezellig'. Ze wist niet waarom ze opeens zo spontaan was, normaal deed ze dat niet naar vreemden toe. Ze voelde zich eigenlijk de hele tijd vreemd sinds Louise op school was gekomen, haar perfecte leven was weer door elkaar geschopt en al de zorgvuldig weggestopte gevoelens weer opgerakeld.

Aaron zag de glimlach wel en daardoor glimlachte hij ook even. Het duurde voor hem hierdoor wel iets langer maar als hij dit meisje daardoor wat kon opvrolijken was het dat wel waard. "Dat is waar," zei hij peinzend naar de rij kijkend. Die was inderdaad lang. Hopelijk was die heel wat korter tegen de tijd dat hij klaar was met passen en had besloten welk shirt hij zou kopen. "Jullie meisjes gaan altijd samen he," zei hij op een licht spottende toon. Niet vervelend spottend maar gewoon grappend. "Ik ga altijd alleen, bovendien komt het een beetje gay over als twee jongens samen gaan shoppen," zei hij schouderophalend. In principe maakte het hem niet veel uit wat andere over hem dachten maar het was heel wat moeilijker een jongen te vinden die er net zo over dacht.

Jule keek hem verrast aan, niet veel mensen zeiden dit soort dingen meer tegen haar, ze was te afgezonderd of zo. 'Ja we gaan meestal samen, maar meisjes zijn vaak irritant en praten over dezelfde dingen dus ik dacht; ik ga maar alleen.' legde ze uit terwijl ze een stap naar voren deed. Ze was een stuk kleiner dan de jongen met haar één meter 65. 'Weet je wat, anders help ik jou nu en dan hoeven we allebei niet alleen te zijn, goed idee?' vroeg ze hem, het was een impulsieve actie maar het leek haar wel gezellig een nieuw iemand te ontmoeten.

Aaron knikte terwijl hij de shirts wat beter over zijn arm hing zodat ze er niet steeds weer bijna vanaf vielen. Hij begreep wel waarom het meisje genoeg had gehad van haar vriendinnen of gewoon meisjes in het algemeen. Zoiets had hij namelijk ook, al was dat dan wel op een andere manier. Al zijn vrienden wisten van zijn ongeluk en geheugenverlies. Dus als hij met hen was begonnen ze daar vaak over en probeerden hem te ‘helpen’ door over dingen te praten die hij zich niet meer herinnerde. Het was goedbedoeld, maar voor hem was het alleen maar vervelend. Daarom ging hij ook liever om met mensen die hij pas net had ontmoet, zoals dit meisje bijvoorbeeld. “Dat lijkt me een heel goed idee,” zei hij vriendelijk glimlachend. “Ik ben Aaron,” zei hij waarna hij zijn hand uitstak.

Julia glimlachte terwijl ze zijn hand aanpakte, blij dat hij op haar aanbod inging. 'Ik ben Julia, maar ze maar Jule dat doet iedereen' zei ze en ze stopte weer met glimlachen, het had geen zin als haar ogen niet meededen en na een tijdje begon dat mensen op te vallen. 'Dus, waar zijn de pashokjes?' vroeg ze, en ze ging op haar tenen staan om over zijn schouder te kijken maar toen dat niet lukte deed ze maar een stap opzij.

Aaron grijnsde toen ze over hem heen probeerde te kijken en ging door zijn knieen zodat hun hoofden op ongeveer gelijke hoogte waren. Hij was bijna altijd wel groter dan zijn gesprekspartners maar nu was het niet alleen dat hij groot was maar ook dat Jule klein was. "Daar," zei hij terwijl hij zich weer iets oprichtte en naar de plek wees waar hij net naartoe aan het lopen was. Er stonden een heleboel mensen voor spiegels en een heleboel zwarte gordijnen.

Jule lachte om zijn reactie, en merkte tot haar verbazing dat ze het echt grappig vond. 'O oké, ik moet echt nodig groeien, of ben jij nou zo lang?' vroeg ze met een glimlachje rond haar lippen en liep richting de pashokjes die hij aangewezen had. Het was super druk maar gelukkig stonden er stoelen waar je kon zitten zodat je benen niet moe zouden worden.

Aaron was blij dat ze lachtte en daarom ging hij ook nog niet helemaal rechtop staan maar bleef hij licht door zijn knieen gezakt staan. "Volgens mij allebei," zei hij grijnzend. Al betrok zijn gezicht wat toen hij de rij bij de pashokjes zag staan. Aaron's geduld was niet het allerbeste, eigenlijk was wachten gewoon iets wat hij niet kon en waar hij een enorme hekel aan had. Toch liep hij naar de pashokjes en sloot met een zucht achteraan aan. Het was waarschijnlijk maar goed dat hij niet alleen was, dan zou hij zich minder vervelen.

Julia glimlachte kort terug en keek toen strak vooruit naar de rij. 'Fuck, ik haat wachten. Gelukkig dat ik nu iemand bij me heb. Op welke school zit je eigenlijk?' vroeg ze om het gesprek lopend te houden, al leek dat niet heel moeilijk te gaan, ze voelde zich wel op haar gemak bij hem. Ze moest de hele tijd omhoog naar zijn gezicht en streek een lok lang blond haar uit haar gezicht.

Aaron zuchtte, "ik ook," zei hij wat teneergeslagen. Maar hij knikte wel, duidelijk opgelucht. "Royal Malory Academy," zei hij terwijl hij het meisje even vlug aankeek. Voor de buitenwereld was die school namelijk een school voor probleemkinderen en niet een voor kinderen met een speciale gave. Hij hoopte dat Jule er daardoor niet vanuit zou gaan dat hij een of ander probleem had waardoor ze liever niet meer bij hem in de buurt wilde zijn. Dat was ook de reden waardoor hij naar een of andere 'subtiele' afleiding zocht. Zijn blik ging door de ruimte en viel dus ook op de rij waardoor hij weer zuchtte. Maar vlak daarna kwam er ook een idee in hem op. Iets wat zowel voor afleiding zou zorgen als een oplossing voor het wachten. "Weetje? Ik ben een jongen he en ik heb absoluut geen zin om te wachten en het enige wat ik hoef te passen is een shirt," somde hij op. Zonder op reactie te wachten trok hij zijn shirt over zijn hoofd waardoor hij zijn bovenlijf ontblootte. Zonder rood te worden of zich te schamen trok hij daarna een van de shirts die hij wilde passen aan.
--------------
http://www.hottopic.com/hottopic/Apparel/TShirts//Free+Punches+In+The+Face+T-Shirt-916335.jsp
dit shirt

Jule keek hem met opgetrokken mondhoeken aan en haar ogen twinkelden een beetje, iets was niet vaak gebeurde. 'Ahh.. Een badboy dus. Gezellig' zei ze zonder in lachen uit te barsten, het klonk eigenlijk best serieus. Toen hij zijn shirt uit begon te trekken en daar opeens half naakt stond begon ze toch wel een beetje te lachen, vooral nerveus omdat ze er niet echt gewend aan was, en ze bloosde ook een beetje. Het t- shirt dat hij aangetrokken had stond hem goed. 'Jep, definitely een badboy' glimlachte ze.

--
wow ik stuur echt crappy reacties o.O

Ik vind van niet hoor
--------
Aaron grinnikte even, ze moest eens weten. Hij was wel opgelucht dat ze niet meteen dacht dat hij een of andere stoornis had waardoor hij ineens uit zou flippen, dat had hij namelijk voor zover hij wist ook niet. Naast Jule die begon te lachen keken verschillende mensen om hen heen ook even om en glimlachte of lachte zachtjes. Niet dat het ervoor zorgde dat Aaron zich ongemakkelijk voelde of zich begon te schamen, er was heel wat meer voor nodig om Aaron zover te krijgen. Van de blikken trok hij zich dan ook niets aan maar hij zette een paar stappen opzij zodat hij voor een spiegel stond. "En?" Vroeg hij terwijl hij een komische pose aannam. Aaron nam zichzelf niet altijd even serieus.

Jule keek naar hem terwijl hij zijn grappige pose aannam en de glimlach werd nog iets breder. 'Ja geweldig, en zeker met zo'n face erbij' zei ze, maar toen werd ze serieus. 'Nee grapje, hij is echt leuk, maar ik zou hem niet aandoen naar de ouders van je vriendin' glimlachte ze, het was eigenlijk een slimme zet. Jule mocht Aaron wel, maar je kon geen hoop krijgen als hij een vriendin had.

Aaron grijnsde en ging weer normaal staan, hij vond het ook wel een leuk shirt en het was ook zijn stijl. Hij droeg vaak shirts met een grappige teksten of afbeeldingen. Of bands natuurlijk. Als hij naar een concert ging kocht hij bijna altijd wel een shirt, een armbandje of zoiets. Hij trok even een wenkbrauw op toen ze zei dat hij hem beter niet aan kon doen naar de ouders van zijn vriendin. "Welke vriendin?" Vroeg hij shouderophalend. Een relatie was niet iets waar hij naar op zoek was op het moment.

Jule glimlachte en trok een schijnheilig gezicht. 'ja weet ik veel. Maar hoe komt een stoere, knappe, kostschool jongen nou niet aan een vriendin? Meisjes vinden schooluniformen heel sexy hoor' zei ze met een glimlachje en ze leunde tegen de spiegel waar hij net in gekeken had. Met haar grote blauwe ogen keek ze hem vragend aan en er lag een klein glimlachje rond haar mond, niet in haar ogen want dat was bijna nooit het geval.

Aaron voelde zich gevleid, het was immers leuk om te horen dat je knap werd gevonden. "Omdat diezelfde jongen helemaal geen zin heeft in een vriendin," zei hij proberend zijn lachen in te houden. Zelf vond hij het schooluniform namelijk heel erg irritant. "Echt? Want volgens mij moet je naar het schoolterrein komen om een jongen in het schooluniform te zien," zei hij terwijl hij met zijn ogen rolde. "Meisjes mogen vinden wat ze willen maar als het even kan trek ik iets anders aan," zei hij licht glimlachend.

Jule knikte. 'Ik snap wat je bedoelt. En geloof me, ik kom er soms ook' zei ze en ze dacht even na. Het was fijn dat hij geen vriendin had, want dat was het enige wat je als meisje nooit moest doen, rommelen met een jongen die een vriendin had want dan zou de derde wereldoorlog uitbreken. Meisjes konden soms zo kattig zijn, Jule begreep niet goed waarom. 'Oké, probeer dan dat andere t-shirt' zei ze als reactie op zijn laatste zin.