De snoepautomaten

Natuurlijk kunnen deze in een school ook niet ontbreken. In totaal staan er vijf verschillende automaten die dagelijks bijgevuld worden. Je hebt een koffieautomaat wat inhoud: 3 soorten koffie, chocolademelk en thee. Verder heb je nog een soepautomaat, een automaat met verschillende soorten koeken en twee snoepautomaten. De automaten staan op de begane grond in een hal die grenst aan de eetzaal.

regels: standaard regels

New
~~
Het was dat hij veel kleingeld bij zich had en een enorme drang naar koffie, daarom stond Coco nu voor de koffieautomaat te klungelen om genoeg kleine muntjes in het apparaat te duwen, zodat hij een beker koffie kon krijgen. Met een zucht gooide hij het laatste muntje erin en drukte snel op het knopje, wetend dat de mensen achter hem in de rij hun geduld kwijt begonnen te raken.

Scarlett ontdekte nu pas voor het eerst de automaten, ze was dan ook nog niet zo lang op school. Het was druk, maar daar stoorde ze zich niet aan. Ze had een onbedwingbare drang naar een sigaret, maar je raad het al; haar pakje was leeg. Tussen de automaten zocht ze naar een sigarettenautomaat, maar helaas geen automaat met sigaretten erin. Scarlett liet zich tegen de zijkant van een automaat vallen. Ze had hetkunnen verwachten, op een school als deze waren sigaretten met moeite getolereerd maar verkopen zouden ze het niet.

Coco pakte vluchtig het bekertje koffie, waarbij hij schrok door de plotselinge schok die door de automaat heen ging. Het duurde even voor hij de oorzaak zag. Een meisje met vuurrode haren, die Coco nogal schokte, stond tegen de automaat aan waar ze zich waarschijnlijk eerder tegen had laten vallen. 'Is er iets?' Zei hij nonchalant, waarna hij even aan de koffie nipte, erachter komend dat die nog veel te heet was.

Scarlett had niet dor dat de automaten zo niet stevig waren en ze een flinke schok door het apparaat had laten gaan. Nouja er was geen koffie over iemand heen gegaan dus dat was veilig genoeg. Ze keek opzij naar een jongen die haar aansprak. De jongen was iets langer als haar en was waarschijnljk bezig geweest toen Scarlett zich tegen het apparaat liet vallen. "Nee, behalve dat deze school te preuts is om hier een sigarettenapparaat neer te zetten." ze was chaggerijnig als ze haar dagelijkse sigaretten niet kon krijgen en dat was nu ook wel te merken.

Coco grinnikte om de chagrijnige woorden van het meisje en ging tegenover haar staan, weliswaar een stukje van haar af. 'Dan moet je genoeg inslaan.' Zei hij verwijtend waarna hij zijn eigen pakje sigaretten uit zijn zak trok. Hij klapte het open en hield het haar voor. 'Maar voor deze keer mag je er wel eentje van mij.' Zei hij met een glimlach. Hij rookte zelf ook inderdaad, al was het niet vaak, 1, hoogstens 2 per dag.

Dan moet je er genoeg inslaan, vertelde hij haar. Ze vertrok even haar gezicht,ze had er genoeg ingeslagen maar had een vol pakje op een rots midden in zee laten liggen. Zonde, maar ze nam niet de moeite om daar weer naar toe te zwemmen. Trouwens, de kans was groot dat die er niet meer zouden liggen. Maar de chagrijnige blik verdween al snel uit har ogen toen de jongen haar een sigaret aanbood. Behendig viste ze er een ut het pakje. "Ahh thanks." haar gezicht was alweer helemaal opgeklaard bij het idee dat ze zometeen haar dosis nicotine weer binnen zou krijgen, "Je bent m'n held." voegde ze er met een glimlach aan toe. Ja, soms kon de stemming van Scarlett binnen enkele seconden volledig omslaan.

Coco grinnikte en liet het pakje weer in zijn broekzak glijden. 'Graag gedaan hoor.' Zei hij met een grijns. 'Het klinkt wel leuk dat held, al mag je me ook wel met Coco aanspreken.' Één mondhoek krulde op, waarna hij weer even voorzichtig aan zijn koffie nipte, die nog steeds zo heet was, maar Coco was te ongeduldig en dronk een minislokje, waarbij hij meteen zijn tong verbrandde. 'Maar je hebt inderdaad wel gelijk. Ze mogen best een beetje rekening houden met degenen onder ons die wel roken, zodat we niet de hele tijd dat pokke-eind naar de stad hoeven te gaan. ' Zei hij met gefronsde wenkbrauwen.

Scarlett lachte eventjes, "Ik houd het wel op Coco." zei ze waarna ze de sigaret tussen het bandje van haar hemdje stak. In haar zak was de kans groot dat hij kapot zou gaan. En dat wilde ze niet riskeren. "Ik ben trouwens Scarlett." noemde ze haar naam ook maar evne uit beleefdheid, haar nam was niet erg moeilijk te raden als je naar haar haarkleur keek. 'We zouden hier gewoon zelf zo'n apparaat neer moeten zetten." dacht Scarlett hardop. "Zou k je trouwens ergens op kunnen trakteren in ruil voor de sigaret." ze hield er niet van om bij iemand in schuld te staan en ze had geen idee of Coco er wat voor in ruil zou willen hebben.

NEWW
-
Bella bekeek het verschillende snoep dat in de automaat lag. Winegums, autodrop en andere verschillend gekleurd snoep. Haar haren die in perfecte pijpenkrullen zaten hangen langs haar hoofd. Na een tijdje stond haar hoofd scheef en bedachtzaam. Wat zou ze dit keer eens nemen? Ze kon niet meer als 2 zakjes snoep nemen want anders zou haar lichaam in de war komen dus moest ze een goed besluit nemen.
Haar torenhoge barbieroze peeptoes tikte op de grond en haar figuur kwam prachtig uit in licht gekleurde skinnyjeans , witte hempje en dezelfde barbie roze kleur colbertje. Om haar hals hing een ketting met in sierlijke letters geschreven Barbie. Je kon wel zeggen dat ze vandaag echt op een Barbie leek.

Cheraine liep door de school heen. Op een roze wolkje, of eigenlijk een oranje deze keer. Ze droeg een lang t-shirt als jurkje met daarover een lang vest. Gecombineerd met hoge laarzen. Het was vreemd, maar stond haar toch, waarschijnlijk omdat het haar niks kon schelen wat andere mensen van haar vonden. Door dat zelfvertrouwen kon ze er bijna niet lelijk uitzien. Bij de snoepautomaten stopte ze, eigenlijk had ze wel zin in wat lekkers en rustig ging ze achter de barbie staan,- zo noemde ze haar in haar hoofd- en keek naar wat het meisje deed.

Bella haalde twee euro uit haar zak en stopte die toen in de automaat. Nog even keek ze nadenkend naar de automaat waarnaar ze het nummer intypte en na een paar seconden de twee zakjes snoep in de bak eronder beland waren. Ze bukte en pakte de eruit. Er rinkelde wat, het was het overgebleven geld wat ze net terug had gekregen. Het rolde de hele ruimte door, overal lag wel wat. Ze zuchtte, waarom gebeurde dit haar altijd? Gebukt begon ze met het oprapen van het geld.
Ondertussen was er een groepje jongens lange gekomen die in uitgebreid naar haar kont aan het staren waren. Ze vonden het alles behalve erg dat dit meisje haar geld had laten vallen. Hier profiteerde ze alleen maar van. Zachtjes grinnikte ze terwijl hun ogen er niet van af te halen waren.

Cheraine keek hoe het geld door de ruimte rolde. Eerst was ze niet van plan te gaan helpen. Waarom zou ze? Maar toen nam een instinct binnen in haar het over. Ze volgde altijd haar instinct dus begon muntjes op te rapen die bij haar lagen. Toen ze klaar was liep ze naar het blonde meisje, de barbie en overhandigde haar het geld. Haar gezicht was uitgestreken zonder emotie, met wenkbrauwen die hoog boven haar ogen stonden, die alles altijd voor het eerst leken te zien. Ze was knap, anders knap dan Bella, meer naturel maar dat viel minder in de smaak bij de jongens. 'Alsjeblieft' zei ze met haar lieve, zangerige stem.

Eindelijk was ze klaar, aangezien het meisje wat er ook stond de rest van de muntjes had opgeraapt. Dankbaar glimlachte Bella naar het meisje. Haar ogen stonden zoals altijd onschuldig, maar ook ietwat dommig. 'Dankjewel, lief van je.' Haar stem was zo zoet als honing, hieraan kon je al horen dat ze lief was. Het was niet fake, het was gewoon echt lief. Ze pakte de muntjes uit het meisje haar handen en glimlachte dankbaar, nu hoefde ze tenminste niet meer voorover gebukt te lopen.
De jongens begonnen hun interesse ook al weer kwijt te raken, ze bekeken Bella nog wel even van top tot teen, genietend maar liepen toen weer door naar de kantine. Hun interesse zou pas weer gewekt worden als er zoiets zou gebeuren als dat de twee meisjes gingen zoenen, wat dus niet ging gebeuren.

Cheraine glimlachte haar dromerige, afwezige glimlachje. Dit meisje was aardiger dan ze eruitzag. Ze had dan ook een lichtroze aura. 'Graag gedaan' mompelde ze met nog steeds de dromerige blik in haar ogen. Ze had nooit zin in een gesprek en begon er nu dus ook geen, ze had alleen niet door dat ze Bella de hele tijd aanstaarde zonder iets te zeggen, dit kon wel als vreemd aanvaard worden door de barbie, maar dat vergat ze helemaal.

Bella zag het meisje haar aanstaren en voelde aan haar gezicht. 'Heb ik iets op mijn gezicht wat er niet hoort?' Vroeg ze met grote ogen, ze hield er niet van als ze er niet perfect uit zag. Haar moeder had haar altijd geleerd om er als een Barbie uit te zien. Een perfecte tan, perfecte witte tanden, prefect blond haar, perfecte make-up, perfect lichaam. Alles moest perfect! Bella hield ervan om er als een Barbie uit te zien en zo betutteld te worden als een Barbie. Ze ging om de twee dagen naar de schoonheidssalon om haar haren te doen, haar nagels te doen en zich even goed te laten masseren.

Cheraine wendde haar blik af. Niet gegeneerd of zo, gewoon omdat ze erachter kwam dat ze gestaard had. 'Nee hoor' zei ze op lieve toon en ze liep naar de snoepautomaat waar ze alles begon te onderzoeken. Ze wilde chocola, maar er waren zoveel soorten, welke moest ze nemen? Uiteindelijk koos ze voor een twix, dat was altijd lekker.

Bella opende de snoepzak en stak een winegum in haar mond. 'Ik heet trouwens Bella maar veel mensen noemen me Barbie.' Zei ze nadat ze haar mond had leeg gegeten. Haar stem was net zo roze als haar lippen, colbertje en schoenen. Het was fleurig en lief, niks gemeens in te vinden. Iets wat veel mensen niet van haar verwachtte als ze haar zagen. En ook iets wat veel mensen misbruikte.

Cheraine stond op en keek het meisje aan. 'Aangenaam, ik ben Cheraine' zei ze en ze opende de twix waarna ze een hap van de chocola nam. Ze vond het meisje echt erg aardig, al leek die niet erg slim te zijn. Ze was net zo naïef als Cheraine, maar die had nog voldoende hersenen in haar hoofd. Door haar autisme was ze heel slim maar zo slecht in alles wat te maken had met communiceren.

Hahaha, Bella is eigenlijk ook slim kwa cijfers voor school maar voor de rest niet.. HAHAHAH
-
Bella nam het meisje in haar op. Op zich vond ze haar er leuk uit zien, anders als haar maar toch een zeer eigen stijl. 'Mooie naam, nog nooit eerder gehoord.' Zei ze met een kleine glimlach. Het was een aparte naam, wat het leuk maakte. Al haar vrienden hadden een normale naam, zover ze kon herinneren. Aparte namen vergat ze vaak, wat jammer was aangezien ze het wel mooi vond.

Jeremy keek geergerd naar het snoepautomaat. Dat incompetente ding zou hij nog kunnen hacken met zijn telefoon, die hem was afgenomen imdat het geen weekend was, prut school, maar het ding had besloten dst het hem zijn lion niet ging geven. Geergerd gaf jeremy een trap tegen het sutomaat. Het indrukwekkende resultaat: niets.

Brendon was op weg naar de snoepautomaat oor zijn dagelijkse hoeveelheid chocolade toen hij een klap hoorde en niet veel daarna Jeremy herkende. Hij liep met een boog naar de zijkant van de automaat, waar hij tegenaan leunde met een verleidelijke glimlach, 'Hey...'

Jeremy gromde "Kut ding." hij verkocht het ding nog een trap voor de goede orde voor hij naar Brendon glimlachtte. "Hey." Hij hoopte zelf gewoon dat deze ontmoeting niet in een nieuwe ruzie zou overlopen.

Brendon grijnsde om de moeite die Jerrmy deed, 'Kom hier, dan laat ik je magie zien, de Lion toch?' vroeg hij, te oordelen aan de half gevallen staay van deze reep. Hij gooide zijn geld in de automaat en toetste de code in. 'Echt een miracle, niet?' vroeg hij toen hij met een knipoog de reep aan Jeremy gaf.

Jeremy glimlachtte. "Dank je." Hij pakte de reep aan en viste zijn portemonee tevoorschijn. "Hier dan betaal ik je meteen terug, ik kan er niet tegen als ik mensen iets schuldig ben." Hin glimlachtte en drukte Brendon het exacte bedrag in zijn handen.