Kian's appartement

Jane bromde wat en draaide zich om. Het was vast weer een vriend die haar wakker maakte. Dit gebeurde altijd de avond nadat ze uit was gegaan. Express maakte ze haar dan vroeg wakker, gewoon om haar te irriteren. Pas toen de geur van croisantjes haar neus binnen drong opende ze haar ogen die ze al snel weer dicht kneep. Zelfs het ochtendlicht deed haar pijn. 'Fuck..' Mompelde ze kreunend. Ze had gisteren te veel gedronken, ze wist het zeker. Gewoon al door het feit dat ze zich niks meer van de avond kon herinneren maar de hoofdpijn verergerde het gevoel nog meer. Waar was ze nu beland? Waarschijnlijk bij een One Night Stand aangezien er een ontbijt voor haar klaar stond. Haar vrienden zouden nooit zoiets doen. Niet omdat het een paar klootzakken waren maar omdat ze dan vast ook last hadden van een kater. Opnieuw probeerde ze haar ogen te openen, dit keer wat langzamer. Daar zag ze Kian staan, haar ogen snel spreidde zich verder open waardoor de pijn weer kwam. Wéér moest ze ze dicht doen. Pff, hoe zou ze deze morgen doorkomen?

Kian begon zachtjes te lachen toen ze wakker begon te worden. Met haar zachte gebrom en haar opgerolde lichaam had ze nog het meest weg van een jonge kat die niet wakker wilde worden. ‘Volgens mij heeft deze dame een beetje teveel gedronken gister.’ Zei hij plagend, maar zacht, om haar verwarde hersenen niet nog meer te irriteren. Haar eerste woordje veroorzaakte een nieuwe lach bij hem. ‘Fuck..’ Niet erg charmant voor een meisje, zelfs al was het amper te verstaan door haar gemompel. Hoe zou een vreemde daar nou op reageren? Hij grijnsde breed toen ze zich half omdraaide. Ze moest hem wel herkend hebben, aan haar blik te zien. Toen ze haar ogen sloot kroop hij weer onder de warme dekens. Zijn bovenlijf begon al kippenvel te ontwikkelen in de koude kamer. ‘Misschien stelt het je gerust om te weten dat er niks gebeurd is gisteravond.’ Hij pakte en croissantje van een van de borden en nam een hap. Heerlijk. De gesmolten kaas die op het croissantje was verspreidde een sterke, maar heerlijke geur, waar Kian alleen maar meer honger van kreeg. Als ze niet op zou schieten had hij alles al opgegeten voor ze er erg in zou hebben.

‘Volgens mij heeft deze dame een beetje teveel gedronken gister.’ 'Goh, dat wist ik nog niet.' Zei ze ietwat geïrriteerd. Ze wist ook wel dat hij het niet slecht bedoelde maar op dit moment kon ze niks hebben. Haar ogen bleven gesloten, bang voor nog een steek in haar hoofd. Hij kwam bij haar liggen om zijn kippenvel te voorkomen maar veroorzaakte het bij haar. Wat was er met haar aan de hand als hij in de beurt was? ‘Misschien stelt het je gerust om te weten dat er niks gebeurd is gisteravond.’ Opgelucht zuchtte ze, ze wist niet of ze hem ooit onder ogen had durven komen als ze seks hadden gehad waar zij zich niks meer van herinnerde. 'weet je het zeker? Was jij ook niet dronken?' Haar stem klonk schor, waarschijnlijk had ze teveel geschreeuwd in de club. Het was erg irritant dat ze zich niks meer ervan herinnerde. Het enige wat ze nog wist was dat ze in de club was gekomen, wat gedanst en dat ze toen een hele emmer drank hadden leeggedronken met zijn allen. Ze hadden gezegd dat ze het niet op kregen en Jane moest weer eens laten zien dat het haar wel zou lukken. Wat voor een drank erin had gezeten wist ze niet, maar het was in ieder geval genoeg geweest om haar nu alles te laten vergeten. 'Hou ook wat voor mij over, please.' Ze moest er niet aan denken dat ze nu de geur rook en wanneer ze uiteindelijk haar ogen open deed dat ze op waren.

Hij wist hoe ze zich voelde. Wakker worden naast iemand van wie je niet wist dat je er überhaupt naast was gaan liggen. Barstende koppijn die vaak ook nog gepaard ging met een dodelijke misselijkheid en de neiging om alles onder te kotsen. Het was verschrikkelijk en het maakte dat je jezelf hardop vervloekte en wijsmaakte dat je nooit meer een druppel alcohol aan zou raken. Frustrerend. Hij besloot maar een beetje geduldig met haar te zijn en hij reageerde dan ook niet op de geïrriteerde toon in haar stem. Hij hoopte dat het haar een beetje had gekalmeerd. Het feit dat ze niks met elkaar gedaan hadden. Toch kon hij het niet laten om er: ‘Niet dat jij het niet wilde.’ Achteraan te voegen, met een zacht gegrinnik. Hij zou haar toch wel even moeten uitleggen hoe ze hier terecht was gekomen, hoe ze er aan toe was geweest. ‘Ik weet het zeker. Ik had niks gedronken namelijk.’ Begon hij met een zachte lach. Hij vond het nu hoogst amusant. ‘Ik was van plan om nog even wat te gaan drinken in een van de clubs, tot jij je opeens stomdronken aan me vastklemde. Ik dacht dat het geen goed idee was om je alleen weg te laten gaan, dus ik heb je maar meegenomen.’ Vertelde hij haar met een zekere nuchterheid. Hij nam nog een hap van zijn croissantje. Hij zou er wel twee voor haar overhouden, in ieder geval. Maar eerst liet hij haar zijn woorden even verwerken.

Jane fronste kort bij de woorden niet dat jij het niet wilde. Had ze het gewild maar had hij haar toch afgewezen? Tja, wie wilde nou een stomdronken kind die naar alcohol rook zoenen. Maar toch, hij had niet gewild. Terwijl ze haar open langzaam probeerde te openen luisterde ze naar zijn verhaal. Haar ogen waren open en er was een geïrriteerde uitdrukking op haar gezicht te vinden. Ze haatte het als mensen vertelde wat ze had gedaan nadat ze dronken was geweest. 'Gelukkig ben ik jou dan tegengekomen. Ik weet niet wat er gebeurd zou zijn geweest als ik alleen naar Malory had willen gaan. Waren mijn vrienden er trouwens bij?' Ze vond het vreselijk om deze dingen te vragen, vooral aan iemand zoals Kian.

Hij bekeek haar terwijl zij de woorden in zich opnam. Plotseling bereikte het besef zijn hart dat het toch een soort van beschermingsdrang was geweest waardoor hij haar had meegenomen. Ze was veilig geweest in zijn armen, dat wist hij. Niemand had haar wat kunnen aan doen in die toestand als hij erbij was geweest. De meeste mensen durfden al niet in de buurt te komen bij het zien van zijn rollende spieren en in het oog vallende tatoeages. En als ze wel dichterbij kwamen, kon hij ze van zich af slaan. En van haar. Het was niet omdat ze een meisje was die dronken over straat had gelopen, dat hij haar mee naar huis had genomen, maar omdat het meisje Jane was geweest, die een soort oergevoel bij hem had wakker gemaakt. Hij antwoordde niet meteen toen ze vroeg naar haar vrienden, al had hij het wel gehoord. Hij moest even zijn eigen gedachten op een rijtje zetten. Wat maakte dat hij wel voor Jane wilde zorgen en voor andere meisjes niet? Ze moest iets hebben, iets anders. Zijn onderbewustzijn wist het al, maar hij zelf niet. Hij kneep zijn ogen wat samen en keek haar doordringend aan. Toen glimlachte hij. ‘Ik weet niet hoe je vrienden eruit zien.. Maar je was helemaal alleen toen ik je meenam. Waar je vrienden dan waren, weet ik niet.’ Zijn stem klonk kalm en hij gaf haar het bord aan, waar nog twee croissantjes op lagen. ‘Eet maar.’ Zei hij met een schuine grijns.

Jane keek hem even aan, haar gezicht verzachte maar waarom wist ze niet. 'Dan was ik ze vast kwijt geraakt.' Dacht ze hardop. Ze wist niet wat er was gebeurd als hij er niet was geweest, er over nadenken deed ze ook niet. Het bord met twee croissantje werd voor haar gezet en haar ogen gleden over de verrukkelijke dingen. Haar maag knorde al bij het zien van de goed ruikende broodjes. Toen ze een hap nam kreunde ze verheerlijkt, ze smaakte precies zoals ze eruit zagen en roken. 'Lekker.' Zei ze, de hap had ze al doorgeslikt. Wat had ze die croissants in de morgen gemist. Dat gebeurde zondag ochtend altijd bij hun thuis, vroeger. Ergens miste ze die zorgeloze jeugd wel. Niet dat ze nu zoveel zorgen had, maar dat je echt nérgens voor hoefde te zorgen. Dat miste ze.

Kian grijnsde weer bij het aanblik van Jane terwijl ze at. Hij herinnerde zich plotseling weer de eetlust die ze de vorige keer had getoond. De stroop die ze met hoge snelheid naar binnen had geschoven. De stroop die hij geknoeid had. Bij de herinnering aan haar warme tong die zijn buik gelikt had, kreeg hij het plotseling weer warm. Ze was opwindend, dat moest hij toegeven. Zelfs op dit moment had ze wel wat leuks, terwijl ze er nogal brak uit zag en onderwijl croissantjes aan het eten was. Kian liet zich tussen de dekens uit glijden. ‘Even kijken hoe laat het is.’ Liet hij haar weten voordat hij de deur uit liep. Hij opende de deur en liep naar de woonkamer. Een enkele blik op de klok vermelde hem dat het intussen al weer twaalf uur was en met soepele passen liep hij weer terug en sprong op het bed. ‘Voor als doornroosje het interesseert. Het is intussen twaalf uur.’ Snel kroop hij weer onder de warme dekens.

Jane genoot van elke hap en al snel was het eerste croissantje al op. Ze knikte even toen hij zei dat hij ging kijken hoe laat het was. Het bed was leeg zonder hem, ze miste dat gevoel van hem naast zich nu al. Het was een gevoel dat Jane in een lange tijd niet had gehad, een gevoel wat ze alleen bij haar vriendjes had gehad. Nee, ze moest niet zo gaan denken. Niet over Kian. Om de gedachte uit haar hoofd te laten verdwijnen nam ze een hap van haar croissant. 'Voor als doornroosje het interesseert. Het is intussen twaalf uur.' Zei hij toen hij terug was. Ze haalde haar schouders op, vandaag hoefde ze toch nergens naartoe. 'Moet jij dan nog iets doen vandaag?' Vroeg ze, haar mond was leeg. Het liefst wilde ze de dag gewoon met hem doorbrengen, lekker rustig waardoor haar hoofdpijn niet zo opviel. Nee, niet met hem het kon ook alleen. Ze mocht zo niet over hem gaan denken, hij zou het toch niet willen.

Waarschijnlijk was de verwarming uitgevallen, want Kian bleef het koud hebben. Hij schoof wat dichter naar Jane toe, op zoek naar haar warmte. Haar lichaam straalde een heerlijke temperatuur uit en Kian nestelde zich als een jong katje onder de dekens, met een tevreden glimlach op het gezicht. Misschien werd hij wel ziek, zo koud had hij het steeds. Met zijn ene hand pakte hij nog een croissantje van zijn eigen bord. Hij begon nu pas aan zijn tweede. Met zijn ogen volgde hij haar bewegingen. En toen ze wat vroeg schudde hij ontkennend zijn hoofd. Hij was van plan geweest om wat te gaan hardlopen, maar dat kon morgen ook nog. Nu waren de warme dekens te aanlokkelijk om ook maar iets te ondernemen vandaag. En er was ook niets waar hij aan vast zat, hij was zo vrij als een vogeltje. Hij vroeg niet of zij wat te doen had vandaag. Dat zou ze zelf wel vertellen als de tijd rijp was. En hoe ze er nu bij zat, was de kans niet groot dat ze snel zou vertrekken, bedacht hij met een vage grijns.

Ze merkte op dat Kian dichter bij haar schoof, hier had ze geen problemen mee. Het liefst wilde ze nu tegen hem aan liggen met haar ogen dicht totdat de kater voorbij was. Natuurlijk deed ze dat niet. Niet na wat er gister avond was gebeurd, volgens hem. En hem vertrouwde ze op zijn woord, ze zag Kian niet zo snel liegen om zoiets. De veiligheid die hij uitstraalde gaf haar een goed gevoel, iemand die haar kon beschermen wanneer ze het nodig had. Het croissantje ging zo na binnen. Niet dat ze nu zo at als een varken net als gisteren avond. Natuurlijk ging het nu rustiger, weer als een dame. Nadat Jane het croissantje op had sloot ze weer haar ogen, wat was ze moe. Haar bruine haren zaten warrig, ook al had ze ze gister avond vast gebonden. Het elastiekje zat ergens aan het uiteinde van een lok, had ze gister avond dan zou wild geslapen? Dat kon ze zich nog niet eens herinneren. Het was echt vreselijk om zich niks meer te kunnen herinneren. Het was hetzelfde gevoel als wanneer je wakker word na een lange nacht slapen en niet meer weet waarover je gedroomd had.

Kian wachtte tot ze weer iets zeggen zou. Als dat überhaupt zou gebeuren. Waarschijnlijk voelde ze zich verschrikkelijk, dat kon hij zich goed voorstellen, en op een gesprek zou het dan wel niet uitlopen. Hij hield zijn hoofd een beetje scheef zodat hij naar haar kon blijven kijken. Misschien had ze wel helemaal niet gewild dat hij haar had meegenomen, misschien was ze liever naast een van haar vrienden wakker geworden. Maar goed, wat gebeurd was, was gebeurd en Kian was niet de persoon die zich er druk over zou maken. Als ze het vervelend vond bij hem, kon ze er gewoon vandoor gaan. Ontspannen en nonchalant sloot hij zijn ogen en soesde nog een beetje door. Hij zakte onderuit, maar zorgde er wel voor dat hij wakker bleef. ‘Was ’t het waard?’ Vroeg hij haar plotseling. Doelend op de avond ervoor. Zou ze zich vermaakt hebben, dat ze zo dronken als een tor in haar eentje buiten de club stond? De grote lijnen zou ze zich nog wel moeten herinneren, al waren de details waarschijnlijk weggeglipt. Kian grijnsde vaag en opende zijn ogen weer om haar aan te kunnen kijken. Ze zag er zo moe uit. Verward.

'Er was niks speciaals gebeurd, van wat ik me kan herinneren. Dus nee.' Ze keek hem even aan. Ze was moe en dat was duidelijk te zien ook. Onder haar ogen zaten wallen en haar haren zaten verschrikkelijk. Toch was de frisse blauwe kleur in haar ogen weer terug te vinden, die ze gisteravond bijna kwijt leek te zijn. Eigenlijk kon je ook nog wel zien dat Jane een heel mooi meisje was. Haar huid was nog steeds egaal, haar lippen hadden dezelfde vorm en kleur als eerst en haar katachtige ogen waren niks verandert van de dagen ervoor.
'Echt bedankt!' Zei ze nog even, ze wilde wel dat hij wist dat ze hier heel blij mee was geweest.

Kian schoot in de lach om haar eerlijke antwoord. Ze zag er zo verwaaid uit, maar haar woorden waren raak en hij begreep ze. Voordat hij het door had, was hij al omhoog geschoven en had hij zijn armen om haar heen geslagen. ‘Ja, dat ken ik.’ Fluisterde hij in haar oor. Zijn lippen vlak bij haar gezicht. Ze rook een stuk frisser dan de vorige avond, wat alleen maar beter was. Hij lachte nog zachtjes door. Zijn eerste echte lach in tijden. Er waren maar weinig mensen die hem aan het lachen konden maken en zij had dat daarnet gedaan, met haar eerlijkheid. Het maakte hem bijna een ander mens. Haar woorden: ‘Echt bedankt.’ Namen de mogelijkheid dat ze liever gewild had dat hij haar daar had achtergelaten, geheel weg en hij glimlachte even. ‘Graag gedaan.’Waarbij hij besefte dat zijn armen om haar heen lagen. Het was een soort van automatisme geweest. Het was niet raar om mensen aan te raken die bij je in hetzelfde bed lagen, tenminste, dat was het nooit geweest. Maar nu liet hij zijn armen van haar af glijden.

Een explosie van tintelingen ontstond in haar buik toen hij zijn armen om haar heen sloeg en in haar oor fluisterde. Hij kende het.. Ja, dat was ook niet zo raar ook. Al vanaf het moment dat ze hem had gezien had ze hem gezien als een feestbeest die elke weekend dronken werd en et een ander meisje in bed belandde. Dat was misschien ook wel de reden dat ze hem zo spannend had gevonden, omdat hij met die gedachten erbij ook nog eens erg volwassen was. Zijn armen gleden van haar af nadat hij 'Graag gedaan' had gezegd, nu al miste ze het gevoel. Enkele seconden bleef ze hem aankijken, zoekend naar een gedachten. Tenminste zo leek het alsof ze keek. Maar er gebeurde iets, geheel vanzelf. Ze boog zich naar voren en drukte haar lippen zacht op de zijne. Het was een andere zoen als de keren ervoor, deze was geheel vanzelf gegaan en zíj was degene die deze keer was begonnen.

Kian keek in haar felblauwe ogen en even leek het alsof hij verdronk. Hij raapte zichzelf bij elkaar, maar toch bleef hij in die lokkende ogen kijken. Die zelfs verleidelijk bleven als ze met een kater in zijn bed zat. Enkele seconden schoten voorbij voor haar lippen de zijne raakten en zijn lichaam reageerde meteen met kleine schokjes, die nog geen contact hadden gevonden met de menselijke huid, maar daardoor zijn verlangen daarnaar alleen maar sterker maakten. Hij zoende haar terug, met een zekere ruwheid en gewilligheid die de vorige avond ver te zoeken was geweest. Hij liet zich naar achter zakken en vouwde zijn armen op nieuw om haar heen. De schokjes werden sterker en vonden een weg via zijn vingers naar haar lichaam. Hij warmde haar op met zijn krachten. Zijn hand gleed omhoog naar haar hals, langs haar kaaklijn en even maakte hij zich los om haar met ietwat verwondering aan te kijken. Maar nee, hij wilde zich niet hierover verwonderen. Dat zou hij later wel doen. Nu leefde hij in het hier en nu. Het verleden lag achter zich. Zijn lippen vonden haar mond weer en hij stopte met nadenken. Hij trok haar zo dicht mogelijk tegen zich aan. Dit had hij al veel eerder moeten doen, vanaf het moment dat hij haar had gezien had hij dit al gewild. Hij wist niet waarom, maar hij wist dat ze een vreemde uitwerking op hem had. Hij wist niet wat er gebeuren zou, maar het kon hem niet schelen.

Jane ging weer op zijn kruis zitten zoals tijdens de pannenkoek. Ze boog mee en leek niet te kunnen stoppen, haar verstand stond ook op nul. Toen hij kort stopte keek ze hem aan, zwijgend maar er leek zoveel betekenis in haar oog te zitten. Eindelijk drukte hij haar lippen weer tegen de zijne. Teder streelde ze hem in zijn nek terwijl ze zachtjes op zijn lip beet. Haar mond ging op en ze liet haar tong naar buiten glijden. Nu moest hij ook nog zijn mond openen en de zoen werd een tongzoen. Het was duidelijk te merken dat ze dit puur op gevoel deed aangezien ze niet nadacht over de consequenties die hier van zouden komen.

Haar aanrakingen veroorzaakten hevige reacties in zijn lichaam. Via haar vingers voelde hij kleine stroomstootjes bij zijn huid en even kreunde hij zachtjes, amper hoorbaar. Zijn handen gleden naar beneden, op haar heupen en hij trok haar weer naar zich toe. Haar lichaam op de zijne. Toen ze op zijn lip beet kon hij een zachte lach niet inhouden en zijn handen gleden naar haar gezicht, die hij in zijn vingers omvatte om de zachte huid van haar te kunnen doorgronden. Hij opende zijn mond, voelde haar zachte tong tegen zijn lippen. Proefde haar zoete smaak, die doordrong tot in heel zijn lijf en hij sidderde en drukte zijn lippen plotseling tegen haar hals. Hij beet zachtjes en likte zich langzaam een weg naar beneden. Hij moest zich zelf geweld aan doen om niet het zwarte shirt van haar lijf te scheuren. Dit was hoe Kian was. Hij was niet liefdevol, niet teder. Hij was ruig en was ten deel gevallen aan de lust die in zijn lichaam gierde. Hij had geen goede zelfbeheersing als het om dit soort dingen ging. Zijn handen gleden weer naar beneden, bevoelde haar huid waar hij haar raken kon gepaard met elektrische schokjes. Hij zou haar niet meer laten gaan.

Jane bewoog met haar heupen terwijl ze verder ging met zoenen. De kus werd verbroken maar in plaats van dat drukte Kian zijn lippen in haar hals. Zijn zachte lippen op haar zachte huid was een prachtige combinatie. Her was altijd lekker als jongens haar in haar nek kuste. Ze gooide haar hoofd in haar nek terwijl ze met haar handen door zijn haren ging, een steek ging door haar hoofd maar op dit moment negeerde ze het. Ze werd warmer, meer opgewonden. Haar blauwe ogen sloten terwijl ze zich concentreerde op elke aanraking. Ze voelde de stroomschokjes wat wel aangenaam was. Nooit had ze verwacht dat dit met haar en Kian zou gebeuren. Maar nu dacht ze ook niet, ze dacht alleen aan de aanrakingen van het moment.

Oh wat was hij blij dat hij haar had meegenomen naar zijn huis, al was het alleen maar hier om. Dit was de vorige avond geen enkele keer in zijn hoofd opgekomen, dat dit zou kunnen gebeuren. Haar warme lichaam tegen de zijne. Zijn hart die te keer ging in zijn borst door de opwinding. Het leek allemaal onwerkelijk. Het was anders dan de andere keren dat hij met een meisje geslapen had. Hij was toen eigenlijk altijd dronken geweest en had maar half door gehad waar hij precies mee bezig was. De meeste meisjes hadden hun lichaam aan hem opgedrongen, aangetrokken door zijn volwassen gezicht en zijn stoere uiterlijk. Maar bij Jane was dit niet zo. Je kon beter zeggen dat hij zich had opgedrongen, al greep ze graag toe. Hij wilde hij plezieren. Niet alleen ging hij voor zijn eigen plezier.
Zijn spieren spanden zich aan en legden zich als kabels om haar middel, niet van plan ooit weer los te laten. Zijn mond gleed weer langs haar hals omhoog en vond haar zachte lippen, die hij maar wat gretig kuste. Haar warmte broeide door zijn bloed en maakte hem alleen maar heter. Zijn tong streek ondeugend langs haar onderlip en zachtjes beet hij haar, waarna hij haar met een ondeugende grijns weer kuste. Hij rolde om, om haar op haar rug te leggen en haar smalle gestalte te kunnen bedekken met zijn eigen gespierde lichaam.
Dat pakte echter iets anders uit. Met een bons rolde hij van het bed af. Een pijnscheut schoot door zijn rug en bedremmeld bleef hij op de grond liggen. (Ok, wat een sukkel hahahahaha) Een beetje te enthousiast.. Schoot door zijn hoofd en hij kwam overeind. Waardoor alleen zijn hoofd nog te zien was. De lust was enigszins weggevaagd door de vlaag van pijn die door hem heen geschoten was. ‘Oeps?’Mompelde hij met een vage grijns.

(Dat laatste stuk kan wel weg als je het niet leuk vindt haha)

Neee is goed.
-
Alsof ze uit een droom gerukt werd, dat was dit moment. Haar ogen even verschrikt, daarnaar bezorgd kijkend. Straks had hij zich pijn gedaan. De hoofdpijn van haar kater kwam terug, vreselijke pijn. 'Gaat het?' Vroeg ze, haar toon was bezorgd, straks was hij op zijn hoofd gevallen? Ze fronste, kroop naar de kant waar hij was gevallen om daarnaar zijn hoofd vliegensvlug tevoorschijn zien komen. Er ontstond een kriebel in haar buik, dit keer niet omdat ze opgewonden was maar opdat ze zo in het lachen zou uitbarsten. Ze probeerde het in te houden, als ze zou lachen zou ze straks nog meer hoofdpijn krijgen. De poging tot niet-lachen mislukte en een hard begon ze te lachen. Haar lach was warm, lief en ook erg gemeend. Er gingen steken door haar hoofd maar stoppen met lachen lukte niet. Er rolde een par tranen over haar wangen, deels door de steken in haar hoofd die geprikkel in haar ogen veroorzaakte en deels door het gelach. Haar lach werd steeds zachter, haar ademhaling ging weer goed. 'Oke, ik zal het opnieuw vragen. Gaat het?' Er stond een glimlach op haar gezicht, die toch nog wel wat bezorgdheid uitstraalde.
-G
Gaat zo verde.r

Kian keek in haar ogen en zag aan haar gezicht haar pogingen om haar lach in te houden. Het moest er dan ook behoorlijk debiel uit zien. Zijn ogen stonden vrolijk en hij keek haar met een brede grijns op zijn gezicht aan. Eigenlijk beschouwde hij dit niet als een onderbreking, hoe graag hij haar nu ook wilde. Haar zachte lach die aan haar ontsnapte klonk lieflijk in zijn oren en wekte een vrolijk gevoel in hem op. De warme klanken maakte hem zelf ook aan het grijnzen. Hij kwam overeind om de traan van haar gezicht te vegen, die langzaam over haar wang heen biggelde en knikte even op haar vraag. 'Ja, het gaat.' Antwoordde hij met een brede grijns. Hij liet zich weer op het bed neerzakken en liet zijn handen weer om haar middel glijden, terwijl hij bleef zitten. Ze was slank en paste gemakkelijk in zijn armen. Hij ondernam geen stappen meer om haar op het bed neer te leggen, maar hij trok haar zo tegen zich aan en liet zijn vingers haar lichaam verkennen, zonder heel opdringerig te zijn. Wel drukte hij nog een zachte kus op haar voorhoofd. Nog steeds stroomde er nog hitte door zijn aderen.

Zachtjes kuste Jane hem in zijn hals maar ging niet verder, iets in haar wilde nu nog niet verder gaan. 'Mooi zo.' Haar vingers gleden over zijn borst en speelde met een plooi in zijn shirt. 'Weet je, ik wil niet verdergaan als dit.' Zei ze, ze keek hem recht in zijn ogen aan. Bij hem wilde ze wachten, ze wilde niet dat hij zijn respect voor haar zou verliezen. Ook wilde ze rustig aan doen bij hem, als er ook iets zou gebeuren. Want wie weet had hij hier verder geen gevoelens bij als lust. Kian maakte haar verward, ze wist niet wat hij nou echt voor haar voelde. Vond hij haar nou leuk of zag hij haar gewoon als een vriend? Of gewoon als een seksobject. Ze twijfelde.

Dit was verwarrend. Net had ze nog met heet lichaam tegen hem aan gelegen en nu wilde ze het niet meer. Dat had hij niet aan zien komen, maar toch knikte hij. Wat kon hij anders doen tegenover haar? ‘Het is goed.’ Zei hij met een vage glimlach. Zijn ogen lachten niet mee, maar gleden kort over haar gezicht terwijl hij met zijn vingers het haar uit haar gezicht streek. Het zat in de war, maar hij voelde geen klitten. ‘Je ziet er niet uit. ‘ Zei hij met een lachje, waar zijn stem door golfde. Het was een plagend lachje, maar niet beledigend en om zijn woorden te verzachten knipoogde hij erbij. Hij kuste haar nu niet meer en zijn armen gleden van haar lichaam. Ze had toch duidelijk laten weten dat ze niet meer wilde? Waar haar grens lag wist hij nu niet precies meer. Toch bleef hij vlak bij haar zitten en zijn bruine ogen zochten de hare. ‘Heb je wel genoeg gegeten?’ Vroeg hij en hij reikte uit naar de borden, om die op te ruimen.

Ze was opgelucht toen hij de woorden het is goed zei. Ergens was ze bang geweest dat hij boos zou worden, en dan had ze het verknald. 'Je ziet er niet uit.' Zei hij en met een verontwaardigd gezicht keek ze hem aan, natuurlijk geacteerd. 'Ik zie er geweldig uit, zoals altijd.' Ze stak haar neus in de lucht, haar ogen gesloten. Daarnaar opende ze ze weer en keek ze hem aan met een glimlach. 'Ik ga zo wel weer douchen ofzo.' Het voelde altijd beter nadat ze gedoucht had. 'Ik heb genoeg gegeten hoor.' Antwoordde ze, als ze weer honger had zou ze het hem wel zeggen.