De hardloopbaan

Vlak bij de school lagen de hardloopbanen. Netjes geharkt en met die kleur rood die zo akelig afgeeft op kleding, schoenen, benen of andere lichaamsdelen. Ongemakkelijk dus. Des ondanks is het er altijd vrij druk. Als mensen niet aan het hardlopen zijn kunnen ze het zich gemakkelijk maken in het frisse groene gras dat midden in de cirkel groeit. Het gras wordt bijna niet gemaaid het groeit dan ook vrij wild. Het is zo hoog dat een niet al te groot persoon zich er in verbergen zou kunnen. Alleen aan de zijkanten wordt het groen bijgehouden, zodat het gras niet allemaal op de baan terecht komt.

Zijn adem ging snel, het zweet stroomde over zijn lichaam en zijn hart klopte ongeveer drie keer zo snel als normaal. De witte eindlijn kwam in zijn zicht, wat Kian nog harder deed rennen. Soepel rende hij, alsof het vanzelf ging. Hij had wel iets van een katachtige, in die De wind waaide door zijn haar, wat het mogelijk nog meer in de war bracht. De laatste sprint. Zijn spieren gespannen tot in het uiterste. Nog een paar metertjes! En met een laatste sprong zette hij zijn voet op te witte streep. Zijn tempo minderde en langzaam kwam Kian tot stilstand. Nog uithijgend. Hij zocht altijd weer zijn uiterste op en daardoor had hij na het rennen altijd het gevoel alsof hij elk moment dood neer kon vallen. Hij kreunde even en greep naar zijn hoofd. Hij verlangde naar vocht in zijn mond, zijn tong was droog door het tekort aan water. Met een wat minder soepele tred liep hij in de richting van zijn flesje, hij wankelde zelfs een beetje onder het lopen. Hij zuchtte diep, als bij intens geluk, toen hij bij het flesje aankwam en hij liet zich neerzakken om het op te pakken en de dop eraf te draaien. Het vocht klokte hij met grote gulzigheid naar binnen. Hij had weer te weinig gedronken.

Scarlett liep in een rustig jogtempo over het roodgeharkte grind. Het was rustig, haar voetstappen klonken dan ook luid over het terrein heen. In haar oren had ze harde muziek aanstaan die ervoor zorgde dat ze op hetzelfde tempo bleef lopen zoals ze nu al een paar rondjes lang deed. Scarlett was niet heel sportief, maar deze ochtend had ze haar sportieve bui en had ze besloten haar hadloopschoenen aan te trekken.

Bella had publiek, mannelijk publiek. Terwijl ze op een behoorlijk tempo over de baan rende bekeken bijna alle jongens op de tribune haar uitgebreid. Ze lette er niet op, was het al gewend. Het was ook niet raar dat ze keken. Haar blonde haren zaten in een hoge pijpenkrullerige paardenstaart en ze had een kort roze sportbroekje, wit hemdje, hoge witte voetbalsokken en roze sportschoenen aan. Ze was opvallend gekleed, vooral als je de andere meisjes op de hardloopbaan zag. Haar perfect gebouwde lichaam leek geen moeite te hebben met dit temp. Wat ook neit raar was aangezien ze een fanatieke sporter was.

carlett werd ingehaald door een meisje, een meisje dat nogal een opvallende verschijning was waardoor haar tempo nog verder omlaag ging. Scarlett kon haar ogen niet van het meisje afhouden dat zo uit een barbiereclame leek weggelopen te zijn. Haar blonde haren waren zo blond dat het nauwelijks natuurlijk leek te zijn, haar verhoudingen leken ook perfect te zijn, maar vooral de kleding waarin ze liep was onbegrijpelijk. Zijzelf had een simpele zwart sportbroekje aan en een wit hempdje boven haar oude afgetrapte gympen. Scarlett kon een grijns niet onderdrukken, het zag er gewoon belachelijk uit in haar ogen. Net als sommige haar rode haren belachelijk vonden.

Bella veranderde haar afspeellijst, de afspeellijst waar de nummers een sneller tempo hadden. Meteen begon ze harder te rennen, zonder enige moeite. Haar haren bewogen heen en weer op de maat dat ze rende, ze was alleen geconcentreerd op haar adem die regelmatig aanhield. Kort keek ze naar de tribune en glimlachte naar de mensen die naar haar keken.

Scarlett bleef nog even verwonderd naar het meisje kijken dat versnelde, zelf was ze ondertussen in een looptempo terecht gekomen. Normaal gesproken was ze behoorlijk competief ingesteld, maar nu had ze al een flink tijdje gelopen en had ze geen zin om zichzelf voor gek te zetten door het meisje proberen in te halen.Hoofdschuddend keek ze het meisje na terwijl ze naar de kant liep.

Bella ging zo nog een tijdje verder maar hield op voor een drinkpauze. Ze was altijd een paar uur bij de hardloopbaan te vinden, ze verveelde zich er nooit. Zo kwam ze in een goede conditie en bracht ze haar lichaam goed in vorm. Haar flesje lag bij een meisje met felrood haar, het was niet haar stijl maar het zag er leuk uit. Maar Bella vond bijna altijd iemand er leuk uit zien, als je het maar met zelfvertrouwen droeg. Ze bukte om het flesje op te pakken en verlekkerd staarde de jongens naar het uitzicht wat als snel weer vertrokken was aangezien Bella rechtop gingen staan en het flesje opendraaide.

Scarlett am een slpokje van haar eigen water toen het meisje eraan kwam lopen om haar flesje op te pakken. Haar aandacht ging nog niet eens uit naar het meisje als naar de jongens die naar haar achterste staarde. "Je hebt publiek." merkte ze drog op met een gebaar richting de tribune waar voor het vroege uur toch flink wat publiek op leek te zitten.

Bella keek naar het meisje wat haar net had aangesproken. Ze haalde haar schouders op, ze was het ondertussen gewend dus maakte het haar niet meer zoveel uit. Natuurlijk was ze er wel blij mee, hoe meer mensen er naar haar keken hoe meer mensen haar erkende als een Barbie. 'Tja.' Zei ze zachtjes terwijl ze glimlachte naar het meisje. De lieve glimlach die ze altijd had stond op haar gezicht. Het straalde warmte en vriendelijkheid uit, iets wat je niet zou verwachten als je haar zag.

Scarlett wist niet wat ze moest denken bij het lieve glimlachje op het gezicht van het meisje. Nooit had ze met barbies gespeeld, maar van de dingen die ze er van gezien had leek het meisje zo in zo'n poppenhuis terecht te komen. "Ik zou er wat van zeggen." zei ze droog, terwijl ze een slok van het water nam en er de dop op draaide.

'wat moet ik er dan van zeggen, dat ze niet mogen kijken?' Vroeg ze met een opgetrokken wenkbrauw, het zag er nog steeds lief uit door haar uitstraling. Ze snapte het meisje niet, zoals ze vaker mensen niet snapte. Waarom zou ze er wat van zeggen. Zou ze net als van die ordinaire straatsletjes ''Wat kijk je nouu.'' schreeuwen, dat zou haar reputatie op deze school niet goed doen. En trouwens, ze vond het ook niet erg dat ze keken.

Scarlett haalde haar schouders op, "Ik gebruk mezelf niet als een soort levend etalage" ze had het ruwer willen formuleren, maar de lieve uitstraling van het meisje zorgde er onbewust voor dat ze meer op haar woorden ging letten. Alsof je het tegen een klein kind had, of een hondje.

Bella haalde haar schouders op. 'Vind je het erg dan als mensen naar je kijken?' Waarom zou iemand niet willen dat jongens naar ze keken? Nog nooit had ze van iemand gehoord dat ze niet van mannelijk aandacht hielden. Ze nam een grote slok uit haar flesje terwijl ze op het antwoord van het meisje wachtte.

Scarlett wees even op haar haren. Als ze het haatte dat mensen naar haar keken dan zou ze ze niet felrood verven, nee dat soort aandacht vond ze niet erg. Nee het was juist geweldig, de blikken van mensen die verschilde van ongeloof tot bewondering. "Ik vnd het erg dat mensen naar me staren alsof ik een stukje vlees bij de slager ben." antwoorde ze op de vraag van het meisje.

Bella keek een beetje beduusd bij deze uitspraak. Ze snapte het niet, wat bedoelde het meisje daar nou mee. 'Hoe bedoel je?' Vroeg ze langzaam. Een stukje vlees bij de slager, ze zagen haar niet als een vlezig object.. Waarom moesten mensen altijd van die moeilijke spreekwoorden gebruiken, ze snapte er niks van. Spreekwoorden had ze op de basisschool gehad en was ze nu dus allang vergeten.

Scarlett rolde met haar ogen bij de reactie van het meisje, was ze nou werkelijk zo stom of deed ze maar alsof om 'schattig' over te komen, dat had dan weinig zin bij Scarlett want het had juist het averechtse effect. "Dat ze alleen maar naar je rondingen staren en bedenken wat ze er wel niet mee zouden kunnen doen."

Bella haalde haar schouders weer op. Ze had de rondingen dus waarom zouden mensen er niet naar mogen kijken. 'Dus jij wilt liever niet dat jongens naar jou rondingen kijken?' Vroeg ze het meisje, ze wilde haar kunnen snappen maar het leek haar niet te lukken. Daarom deed ze haar best door vragen te stellen, deed ze ook altijd in de les en uiteindelijk snapte ze het zo goed dat ze goede cijfers haalde.

Scarlett keek haar wat ongelovig aan, was ze nou werkelijk zo stom? Het was onbegrijpelijk voor haar. "Nee, van mij mogen ze kijken, als ik er zelf behoefte aan heb. Als ik uitga, niet op momenten zoals deze." ze snoof even verachtelijk over de jongens. Zelf vond ze het ook niet erg om te kijken naar jongens óf meisjes, maar ze behandelde mensen niet als een stuk vlees bj de slager.

Heb niet meer zo veel insp voor deze meet, zullen we andere meet beginnen en die nieuwe rpg beginnen ? ;D

Ja is goed, zal ik met mathieu beginnen, want ik moet nog wel even een persoontje bedenken voor ons rpg

Anders maak jij die vast aan ^^

Ik moet ook nog bedenken hooor..
ik weet niet of die vandaag af is aaha, anders morgen .