De moestuin

Ryan lag verstopt tussen de rabarberplanten en was min of meer verzonken in dromenland. Zijn gedachten sprongen heen en weer tussen Willow en Coco, zich niet bedenkend dat het eigenlijk niet helemaal klopte. Hij vergat de ander zelf steeds, als hij aan de ene dacht. Het was iets raars, maar Ryan noch zijn onderbewustzijn had iets door.

Simon liep door de moestuin met een soort mand aan zijn arm waar hij de groenten voor het avondeten in deed. Plotseling struikelde hij een soort van over een jongen die languit op de grond lag, terwijl hij rabarber aan het plukken was voor het toetje.

Ryan schoot overeind toen iemand over hem heen viel. "Ook hallo," zei hij droogjes en hij stond op, de aarde van zich af kloppend. "Gaat het?" Hij stak zijn hand uit om de jongen overeind te helpen. Eigenlijk vielen er best vaak mensen over hem heen, als hij weer eens op de grond lag en de dingen van de laatste tijd overdacht.

"Jahoor, dankje, hoi" zei Simon, terwijl hij zich overeind liet helpen. "Appel?" hij stak een appel uit het mandje omhoog die hij net geplukt had aan de andere kant. Zelf nam hij ook een hap van een andere. Dat deed hij vaker, en hij mocht het omdat hij keukenhulpje was.

"Lekker," zei Ryan en hij pakte de appel aan, om er direct een grote hap uit te nemen. Hij hield van gezond eten, benadrukte dat ook tijdens de besprekingen van het team en bleef zo veel mogelijk af van junkfood. Dat at hij maximaal eens per maand. Al zou iets meer best vaker kunnen. "Ik ben trouwens Ryan. En met wie heb ik het genoegen?" Hij grijnsde vrolijk en ging verder met zijn appel.

"Simon" knikte hij. "Wat was je in godsnaam aan het doen tussen de rabarberplanten, als je niet kan slapen 's nachts moet je misschien eens met de directrice praten over een andere slaapplek" stelde hij voor, terwijl hij verder ging van het plukken van de rabarber, waardoor er op zijn handen rode striemen zichtbaar werden van de afgevende plant.

"Soms moet je de dingen even overdenken," zei Ryan. "Maar waarom ben jij de planten eigenlijk aan het plukken? Volgens mij is dat niet toegestaan." Dat soort dingen kon hij ook zeggen, dus dat deed hij ook. Ook al sloeg het eigenlijk nergens op. Hij keek naar de mand die best wel vol lag en vroeg zich af waar dat goed voor was. Je kon er een heel weeshuis mee voeden.

"Voor het toetje vanavond" grinnikte Simon. hij liep hier al een hele tijd rond, maar mensen hadden nog steeeds niet door dat hij de keukenjongen was. "Voor het geval je het wilt weten,we eten vanavond als toetje rabarbertaart." Hij wees in de mand. "Vandaar" Hij glimlahcte zijn witte tanden bloot en ging verder met het plukken van de roodpaarse plant.

"Een groententoetje?" vroeg Ryan verschrikt. "In de negen jaar dat ik hier zit ben ik nog nooit zo gekweld. Dat je daar vrijwillig aan meewerkt." Natuurlijk was het een grapje, maar Ryan kon goed toneelspelen en nam graag mensen in de maling. Dus Simon zou onmogelijk door kunnen hebben dat hij toneel stond te spelen.

Simon glimlachte. "Oh echt, ik dacht dat ze dat al vaker gedaan hadden, nouja, en je komt er vanzelf wel achter dat dit wel lekker is, en zo niet, dan heb ik meer" hij grijnsde en ging door met plukken. "En als je het echt niet lust is er vast nog wel iets van yochurt, denk ik..." hij keek een beetje uit zijn doen op. Hoe kon iemand het nou niet lekker vinden?!

"Maar een toetje hoort een toetje te zijn en geen gezonde taart," zei Ryan. "Yoghurt, oké. Maar rabarber taart. Niet dat het niet lekker kan zijn, maar zoiets moet je niet als toetje doen." Hij keek Simon met een schuin hoofd aan en trok een wenkbrauw op. "Volgens mij ben je jonger dan ik, dan zou je dat al helemaal moeten begrijpen."

Simon grijnsde. "Er zit zoveel suiker in dat het compenseert." zijn glimlach bleef op zijn gezicht toen hij begon met het plukken van bessen. Die waren gewoon lekker en hoorden op de fruitschaal. "heb je nog nooit rabarbertaart gemaakt? Dan mag je best komen helpen hoor." hij keek Ryan uitnodigend aan. "Plek zat in de keuken."

"Oh, nee, ik wil niet helpen met het verpesten van het toetje," zei Ryan, nog steeds perfect in zijn rol. Hij moest zeggen dat Simon er aardig goed mee omging, zijn zachte getreiter. Dat zou waarschijnlijk wel in de aard van het beestje liggen. Hij zuchtte en keek nog steeds vol afgrijzen naar de rabarber, die 's avonds op zijn bord zou liggen als toetje.

"Nou dan niet he" zei Simon, nog net zo opgewekt. "Als je je bedenkt zie ik je wel verschijnen" knipoogde hij. Hij vroeg zich wel af of het eten echt zo slecht was. "Je weet hopelijk dat je ook een verzoek in kan dienen over het eten van de week?" vroeg hij toen redelijk voorzichtig. "Ik bedoel als je het echt niet lekker vindt..."

"Nou, normaal is zo'n verzoek niet nodig," zei Ryan. "Er is nog nooit groente voor mijn neus gezet op het moment van het toetje, dus ik heb het nog niet nodig gevonden." Hij zuchtte en keek naar de rabarber. Hij zou de groenten nu weg kunnen laten zweven of gewoon laten verdwijnen, maar dan zou hij problemen krijgen met de schoolleiding en daar had hij geen zin in.

Simon trok zijn wenkbrauwen op. "Maar zoals ik al zei, je kan gewoon iets anders eten hoor, ik zal er persoonlijk voor zorgen dat je yoghurt krijgt in plaats van rabarbertaart, als je wilt kom ik het persoonlijk brengen, of laat ik het door de kokkin brengen, tenminste, als je het niet erg vindt om aangestaard te worden door ongeveer de halve school?" Hij glimlachte, terwijl hij onverstoorbaar doorging met het plukken van de bessen.

"Nee, doe dat maar," zei Ryan. Het kon hem niet schelen of iedereen hem aan zat te staren. Misschien zouden ze dan juist wel reageren op het feit dat ze groente als toetje kregen. "Moet het trouwens wel lekkere yoghurt zijn. En ja, ik ben veeleisend." Hij glimlachte en keek naar de groenten die de rest van de school zou krijgen. Ergens vond hij dat een leuk idee, als enige iets anders eten.

"Hmm" mompelde Simon. "Lekkere yoghurt is iets anders, ik geloof dat we een koelkast vol hebben, maar we hebben per ongeluk diëet yoghurt gekocht, daarom is hij nouja, hoe zal ik het eens zeggen...." hij tuitte zijn lippen. "tamelijk zuur" die yoghurt was op zijn zachtst gezegd niet te eten. Ze hadden het al de kat voorgezet, maar die trok zijn neus ervoorop, net als de hond van de kokkin.

"Dan gooi je er wat lepels suiker of limonade siroop doorheen," opperde Ryan. "Zolang ik maar geen groenten als toetje krijg, vind ik het goed." Hij glimlachte bij de gedachte aan een echte taart, in plaats van één met groenten erin. Al had hij ooit gehoord dat worteltjestaart echt lekker bleek te zijn.

"Haha succes" grinnikte Simon, dat had hij namelijk al geprobeerd, maar hij kon niet zeggen dat het beter werd. Hij twijfelde of de yoghurt nog wel eetbaar was.

"Of ik eet gewoon genoeg normaal eten zodat ik geen toetje hoef," zei hij, een goed idee uitbroedend. Hij zou zelfs een toetjesboycot kunnen organiseren. Hij hoefde het alleen in zijn team te vertellen, die zouden zelf dan ook geen toetje krijgen en zeker aan hun tafels een grote groep mee kunnen sleuren in het idee van 'wij eisen een normaal toetje'. Hij had moeite een kwaadaardige grijns te onderdrukken, dus was de glimlach gewoon groot door de lol.