Yasmin - Discotheek.

Audrey keek hem redelijk geinteresseerd aan. ´Ik vroeg me af of je er nooit eens gek van word. Al die drukke mensen.´ Zei ze en keek naast haar omdat ze daar mensen bijna tegen elkaar hoorde schreeuwen. Ze praatte luider dan ze wilde, maar ze moest wel om zichzelf verstaanbaar te maken. ´Malory? Dat is toevallig.´ Zei ze tegen hem waarin ze duidelijk maakte dat zij hier ook op zat. Anders zou ze dit ook niet zeggen. Ze nam een slokje van haar drinken en keek hem aan. Ze moest toegeven dat hij een knappe jongen was, dat was niet te ontkennen. Maar buiten dat sprak nog iets anders van hem haar aan.

Edward grijnsde naar haar. 'Serieus, dat wil je niet weten. Maar ik wordt sowieso wel gek van mensen... En wat leuk dat je ook bij mij op school zit' zei hij met een knipoog. 'Wacht even' zei hij terwijl hij naar een groep jongens liep om hun bestelling op te nemen en snel tien bier te geven.

Audrey knikte. Dat begreep ze meer dan hij misschien zou begrijpen. Mensen waren geen leuke wezens. Ze vervuilde de aarde, ze verpestte zichzelf en anderen met alle regeltjes en oordelen. "Welcome to our society. You will be judged on what you wear, what you like and what you say. Enjoy your stay." Mensen, verschrikkelijk. Ze glimlachte. 'Ja, ik begrijp je.' Zei ze tegen hem en keek naar de groep jongens die hij bediende. Dit zou hun zoveelste biertje worden, waarschijnlijk. 'Ja.' Antwoordde ze op het laatste.

Edward liep terug naar het meisje en knikte. 'Jep. Mensen zijn gestoord en zeker als je in hun hoofd kunt kijken. Ik snap niet waarom ik nog in mensen zou vertrouwen, ze laten je altijd in de steek' vertrouwde hij haar toe waarna hij zich omdraaide om een biertje voor zichzelf te pakken en openen waarna hij het naar binnen klokte. Zijn dienst zat er bijna op dus het mocht wel, over vijf minuutjes was hij al klaar.

Daar was Audrey het helemaal mee eens. 'Klopt. Toch denk dat ik wel iemand kan vertrouwen, ooit. Ik hoop nog altijd op iemand die me niet in de steek laat.' Zei ze tegen hem en nam nog een slok van haar breezer. 'Telepathie he? Ik ook.' Voegde ze eraan toe, maar dat vond ze niet eens zo heel intressant. Heel veel gebruikte ze haar kracht niet, alleen als ze het nodig vond en als ze niet met veel mensen was.

Edward glimlachte naar haar. 'Ja, ik heb het nu uit gezet en O... daar is degene die mij opvolgt' zei hij met een lachje en hij knoopte zijn schort los waarna hij die aan de jongen gaf die na hem dienst had. Even wisselden ze een paar woorden maar daarna liep hi om de bar heen om op de kruk naast het meisje te gaan zitten. 'Oh, excuseer mij, ik heb uw naam nog niet gevraagd' zei hij met een bekakt accent en hij glimlachte.

Zachtjes lachte Audrey om zijn bekakte stem. 'Ik heb ook niet naar jouw naam gevraagd, dus het maakt niet uit. Ik ben Audrey.' Stelde ze zichzelf aan hem voor. 'En jij bent?' vroeg ze en glimlachte even. Een echt glimlachje, omdat dit geen geforceerd gesprek was waarin ze zich ongemakkelijk voelde. Ze nam een slokje van haar drinken en keek naar de jongen, geen aandacht bestedend aan de nieuwe barjongen.

Edward glimlachte ook. Hij wist wat meisjes leuk vonden en hoe je ze moest versieren, al leek Audrey anders te reageren dan de meeste meisjes. Ze ging niet overdreven lachen of raar doen. 'Ik ben Edward' zei hij, precies de naam die je op een chique Engelse kostschool tegen verwachtte te komen. Maar het paste niet echt bij zijn moderne, knappe uiterlijk, daarbij zou je iets anders verwachten. 'En nee, ik ben geen vampier' voegde hij met een grijnsje toe.

'Oh, wat jammer nou.' Zei Audrey tegen hem en nam een slokje van haar breezer. 'Ik ben niet zo van de cliché 's. Ik heb dat Twilight gebeuren wel gelezen. Het was en leuk verhaal maar ik was niet geheel onder de indruk van de vampiers.' Zei ze schouderophalend tegen hem en glimlachte onschuldig. Ze had meer verteld dan nodig was geweest. Toch vond ze Edward een leuke naam, klassiek en een beetje netjes.

Edward keek haar onderzoekend aan. Opeens begon ze te vertellen, en hij vond het leuk. 'Oké. Ik heb het zelf niet gelezen of zo. Wil je trouwens nog wat drinken?' vroeg hij nadat hij een slokje van zijn biertje genomen had. Haarglas was leeg en aangezien hij een echte gentleman was -soms- leek het hem een goed idee haar iets aan te bieden.

'Hmm, dat lijkt me lekker. Maar ik was ook nog van plan om eens te dansen, aangezien ik dat in geen miljoen jaar meer heb gedaan.' Het klonk een beetje uitnodigend, maar ook twijfelend. Ze vroeg zich af of hij mee zou dansen. 'Doe nog maar een drankje.' Besloot ze toen en glimlachte. Ze zou graag nog even dansen, nu ze hier toch was. Haar stemming was nu eindelijk eens een beetje goed en daar moest ze gebruik van maken. Haar groene ogen waren nog niet helemaal ontdooid, maar waren wel een eind opweg.

'Hee John, nog een keer hetzelfde voor de dame' zei hij met een glimlach en hij wees naar het glas. 'We kunnen zo wel even dansen' stelde hij voor terwijl hij haar aandachtig aankeek en probeerde elke gezichtsuitdrukking van haar te doorgronden maar hij kon er niet veel wijs uit halen.

Voor het eerst keek Audrey nu naar de nieuwe barjongen, genaamd John. Ze knikte kort naar hem als bedankje toen ze haar breezer kreeg. Ze glimlachte om het antwoord van Edward en nam een slokje van haar drankje. Ze keek hem aan in zijn blauwe ogen. 'Nadat ik mijn drankje op heb?' Vroeg ze aan hem en glimlachte kort.

Edward keek in haar grote groene ogen en kon niet anders dan knikken. 'Ja natuurlijk' zei hij. Het gevoel dat hem overkwam voelde vreemd en hij wist niet of hij het fijn vond of niet. Hij had het gevoel dat hij niet meer de controle had over wat er gebeurde en dat vond hij niet leuk, aangezien hij eigenlijk altijd wist wat hij deed en wat er gebeurde. Snel nam hij nog een slok van zijn bier. 'Wat zijn eigenlijk je hobby's?'

Audrey nam een slok terwijl ze over deze vraag nadacht. 'Ik houd van acteren.' Zei ze tegen hem maar wist eigenlijk niet of ze dit als zomaar een hobby moest beschouwen. 'Daarnaast houd ik van lezen en muziek.' Voegde ze eraan toe en keek hem aan. Ze merkte wel dat ze het aangenaam fijn vond om zo met hem te praten. Ze voelde zich niet gedwongen tot een gesprek, het ging vanzelf. Het was fijn, maar ze herkende het gevoel niet. 'En jij?' Vroeg ze.

Edward lachte naar haar. 'Vooral muziek denk ik, voor de rest doe ik niet heel veel' zei hij een beetje onverschillig. 'Maar acteren klinkt interessant, ik zie je niet echt als een actrice'. Het was waar, ze kwam zo vreselijk eerlijk op hem over dat hij niet door had dat ze een actrice was. Maar het kon natuurlijk ook zo zijn dat ze nu gewoon niet acteerde...

'Als iemand goed acteert zul je dit ook niet merken.' Zei Audrey bedenkelijk maar glimlachte. 'Ik moet toegeven dat ik niet altijd het meest vriendelijke persoon ben, maar mensen gaan veel liever om met vriendelijke mensen. Op dat soort momenten is acteren handig, iemands vertrouwen winnen. Maar maak je geen zorgen, ik acteer nu niet.' Zei ze eerlijk. 'Speel je een instrument?' Vroeg ze met intresse en nam een slokje van haar drinken.

Edward haalde zijn schouders op. 'Ik heb een betere mensenkennis dan je zou denken. Vooral van vrouwen' zei hij met een eigenaardig glimlachje op zijn gezicht en hij ging met zijn hand door zijn zwarte haar. 'En ja, ik speel eigenlijk alles maar vooral piano, daarvoor heb ik op les gezeten'. Piano spelen was eigenlijk het enige waarin hij zich kon uitten en het voelde zo fijn om jezelf te kunnen zijn.

Heel even had Audrey kort haar wenkbrauwen opgetrokken en ze glimlachte. 'Piano spel is over het algemeen heel mooi. Niet dat ik zelf een instrument kan bespelen.' Ze vond wel jammer dat ze het niet kon maar had haar leven zo'n beetje gewijd aan het acteren. Hoewel ze zingen soms ook wel deed. Ze nam nog een laatste slok van haar breezer en draaide zich op de stoel. 'Ga je mee?' Vroeg ze aan hem.

'Ik kan het je wel leren' stelde hij voor terwijl hij opstond. De harde muziek dreunde door de boksen en de dansvloer begon steeds voller te lopen. Hij hield op zich wel van dansen en had de beste moves al afgekeken vanachter zijn bar. Hij glimlachte naar haar, zijn lach waarvan hij wist dat meisjes er soms nogal verward van konden worden.

'Dat lijkt me leuk.' Zei Audrey tegen hem en stond ook op terwijl ze voor hem uit naar de dansvloer liep. Ze keek naar achteren naar hem. Hij glimlachte een mooie lach en een tinteling schoot door haar maag. Maar ze liet zich niet van de wijs brengen en glimlachte bijna even mooi terug terwijl haar ogen leken te fonkelen in het licht van de gekleurde lampen. Haar heupen begonnen als vanzelf te bewegen op de maat van de muziek en haar blik werd uitnodigend.

Edward voelde zich een beetje duizelig worden bij die lach en hij stond een moment een beetje stom op de dansvloer maar toen kwam hij weer bij positieven. 'Oké, al weet ik niet of ik een goede leraar ben' zei hij, alleen de sarcastische -bijna altijd aanwezige- toon in zijn stem was ver te zoeken. Hij danste met haar mee, precies zoals een jongen hoort te dansen en raakte soms per ongeluk haar arm aan.

Audrey haalde haar schouders op om aan te geven dat het niet erg was als hij geen goede leraar was. Ze danste dichterbij hem dan ze meestal in de buurt van iemand kwam. En als hij haar af en toe aanraakte, dan voelde dat best wel fijn. Ze vond het best moeilijk om toe te geven dat ze eigenlijk echt iemand wel zag zitten. Dat kon ook een zwakte zijn, mensen waarvan je hield of die je leuk vond. Maar ze kon het niet ontkennen. Ze vond Edward echt wel leuk. Ze keek hem kort aan in zijn blauwe ogen en keek weer weg. Als het niet donker was geweest had hij kunnen zien dat ze blosjes op haar wangen had gekregen door haar gedachten.

Edward keek de hele tijd naar haar gezicht en hoe ze zich bewoog. En toen ze hem kort aankeek voelde hij een vreemde tinteling ergens onder in zijn buik, maar ze wendde haar blik al snel af. Hij, in tegenstelling bleef haar gezicht bestuderen en hij bracht een hand omhoog om en los gevallen pluk weer terug achter haar oor te schuiven. 'Heb je het een beetje naar je zin?' vroeg hij nadat hij zijn mond naar haar oor gebracht had, en dan nog moest je bijna schreeuwen.

Audrey wist niet hoe het voelde om sprakeloos te zijn. Maar toen hij een pluk haar achter haar oor schoof was ze even een paar seconde stil. Ze werd er even door in verwarring gebracht. Het gevoel in haar buik en hij die met zijn knappe gedaante voor haar stond. Maar ze herstelde zich met een glimlach. 'Ja, zeker.' Zei ze tegen hem terwijl ze luid sprak. Ze voelde zijn adem op haar oor en het zorgde voor een rilling langs haar rug. 'Jij ook?' Vroeg ze op een toon alsof ze hier zeker van wou zijn. Dat ze mensen en vooral hem niet vermoeide en dat het leuk met haar was.