Het koffiebarretje

Dit is een koffiebarretje wat op het terrein van de school staat, speciaal voor de leerlingen, maar ook weer niet echt bij de school hoort. Je hebt een groot deel overdekt terras en een stuk wat open is zodat je lekker in het zonnetje kan zitten. In het midden is de bar waar vaak leerlingen werken om een extra zakcentje te verdienen. De meest uiteenlopende koffie kan je hier krijgen, maar ook thee is mogelijk, evenals enkele frisdranken. Maar net als op de rest van de school is het alcohol schenken verboden.

(all rights reserved for eef&FH)

New
~~
Coco glimlachte even vrolijk naar Jeremy terwijl hij naar de bar toeliep. Hij voelde zich al een stuk lichter doordat hij zijn hart had kunnen luchten bij Jeremy en ook dat die hem zo goed advies gegeven had. 'Nou kies maar wat je wilt, ik betaal.' Zei hij met een grijns zodra hij bij de bar stond en wendde zich naar de jongen.

Jwremy glimlachtte naar Coco. "Thee zou ik erg op prijs stellen." Zei hij met een glimlach. Thee was niet echt mannelijk of zo, maar erg lekker. Hij werd zelf een bwetje vrolijker toen hij opmerkte hoeveel vrolijker Coco leek. Soms he, soms dacht hij dat Brendon slecht voor hen beiden was op het moment. Allebei werden ze ongelukkig van zijn gedrag.

Coco knikte glimlachend en draaide zich naar de bar. Nadat hij de aandacht had van het meisje achter de bar, bestelde hij een thee en een koffie voor zichzelf. Al snel stonden de twee kopjes voor zijn neus en na te betalen, pakte hij ze om het hete water aan Jeremy aan te reiken. ' Hier was ik wel aan toe zeg.' Zei hij terwijl hij richting een leeg tafletje begon te lopen.

Jeremy ging bij Coco aan tafel zitten. Hij knikte. "Ik ook, het is al een poosje geleden dat ik zo met iemand kon zitten en praten." Hij glimlachtte en nam voorzichtig een slikje van zijn thee. Het was nog veel te gwet, maar daar had hjj geen problemen mee. Hij glimlachtte naar Coco. "Dus... Ik ken je eigenlijk amper, waar kom je vandaan?" Vroeg hij geibteresseerd.y

Coco ging op één van de stoeltjes zitten en zette zijn kop koffie voor zich op tafel, wetend dat die nog veel te heet was. Hij knikte instemmend bij Jeremy's woorden. Het was bij hem ook al even geleden dat hij zo met iemand had gepraat. Met Brendon kreeg hij daar de tijd niet voor, met Ryan wilde hij zelf veel liever andere dingen doen en met zijn vriendinnen had hij het vaak over heel andere dingen. ' Je hebt gelijk, ik ben geboren en getogen in New York, jij?' Zei hij met een vrolijke glimlach.

Jeremy glimlachtte. "Ik ben geboren in het zuiden van de USA, in Texas. Eenpaar jaar nadat mijn fobien zich openbaarden kwamen ik en mij ouders tot de unanieme conclusie dat het niet werkte. Dus toen gebeurde ern standaard 'ik ben rijk en mijn kind is niet een modelkind`oplossing. Ik werd naar een rich-kid kostschool bij de noordgrens gestuurd en daar heb ik devrest van mij leven gespendeerd voor ik naar Mallory ging. Denk niet dat ik een sneu verleden had of zo, ik heb er geen probleem mee. Mijn ouders ook niet, al kopen ze hun.soort van schuldgeboel af door ijn gadgets te fienancieren." Hij glimlachtte naar Coco. "Any siblings?" Vroeg hij geinteresseerd.

Bella zat met een karamelkoffie in haar hand bij het raam. Haar grote onschuldige ogen bekeken de mensen die langs liepen. Soms nipte ze wat van haar koffie maar het meest was ze geconcentreerd op de mensen. Ze had dit keer een zachtroze kokerrokje met witte shirtje met korte mouwen aan. In haar haren zaten pijpenkrullen en het bevestigde dat ze op een barbie leek met het kettinkje waarop in zilveren sierlijke letters barbie stond. Onbewust tikte ze met de torenhoge witte hak op de grond.

Tamani was het koffiebarretje binnengekomen en keek het kort rond, waarna hij op zoek ging naar een cappuchino, hij bestelde het drankje aan de bar en liep daarna naar een tafeltje waaraan een meisje zat met enorm blond haar, ze was best knap, maar niets wat hij heel bijzonder zou vinden, een tutje, zo zou hij het beschrijven. Hij schoof bij de tafel aan en glimlachte naar haar. "Hoi" zei hij, en hij wist zeker dat hij haar ergens van kende... Maar waar?

Bella keek op van de jongen die bij haar kwam zitten. 'Hoi.' Een beetje dommig glimlachte ze naar de jongen. Ze snapte nog steeds niet waarom sommige mensen ineens bij iemand gingen zitten zonder dat ze degene kende. Haar glimlach straalde gelukkig wel warmte uit, anders had je nu al een hekel aan haar gehad. Weer nipte ze van de koffie die een heerlijke smaak in haar mond bezorgde.