De parkeerplaats

Atsuya had het lichaam overgenomen en was op het dak van het schuurtje geklommen. In een ding verschilde Atsuya niet heel veel van Shirou. Ze hielden beide niet heel erg veel van contact. Maar Atsuya hield niet van contact gewoon omdat hij hier te lui voor was en hij zich nooit goed genoeg voor iemand voelde. Hij hield niet van mensen en had altijd meteen al een oordeel klaar. Dat was waarom Shirou altijd zo bang was voor de verkeerde woorden. Atsuya had een sigaret in zijn mond en keek uit over de parkeerplaats.

Scarlett liep op haar motorlaarzen de parkeerplaats op. Haar motor stond onder het afdakje en er moest snel weer eens onderhoud aan gepleegd te worden. Haar motor was als een kindje voor haar. Het had haar de vrijheid gegeven toen ze nog in New York woonde om mijlenver van huis te vertrekken en nog steeds zou ze niet zonder het bevrijdende gevoel van een ritje kunnen. Scarlett had haar vuurrode haren in een slordige staart naar achteren gedaan zodat het niet in de weg zou zitten. Vlak voor ze bij het afdakje was ging haar blk omhoog naar het schuurtje. Of eigenlijk naar de persoon die op het schuurtje zat. Kort trok ze haar wenkbrauw op, het leek haar nou niet de ideale plek om op te gaan zitten.

Het meisje met de vuurrode haren was niet iemand die je niet zou opmerken. Dus zelfs Atsuya die niet erg goed aan het opletten was merkte haar op. Hij zag haar naar hem kijken en een kleine glimlach vloog over zijn gezicht. Kort stak hij zijn hand naar haar op als begroeting. "Geen domme dingen doen, Atsuya." Waarschuwde Shirou in zijn hoofd en Atsuya draaide met zijn ogen. "Ik doe toch niets, sukkel." Was zijn antwoord daarop. Hij ging in kleermakerzit zitten en keek over de rand van het dak.

Scarlett stak op haar beurt ook een hand op, "Zit dat nou echt lekker?" de vraag was op een droge toon gesteld omdat ze het zich nou niet afvroeg, het antwoord wist ze wat haar betreft al. Nee. Achja, iedereen had er weer een andere menng over niet waar? Scarlett haalde haar hand uit haar broekzak en ging even door haar felrode haren heen die waarschijnlijk van een kilometer afstand te zien waren.

Atsuya haalde zijn schouders op en blies wat rook uit zijn mond. 'Ik zit prima.' Antwoordde hij. Even keek hij naar de sigaret waarna hij deze toch weer in zijn mond. Wat maakte het uit als hij de longen van dit lichaam verpestte. Hij was slechts een persoonlijkheid, het was niet echt zijn lichaam. Shirou had al vele malen geklaagd over het roken, zonder succes.

Scarlett kreeg trek in een sigaret bij het zien van de rokende jongen. Uit automatisme haalde ze uit haar jaszak d'r pakje met sigaretten. "Heb je een aansteker voor me?" vroeg scarlett nog verrassend vriendelijk voor haar doen toen ze merkte dat haar aansteker verdwenen was. Terwjl ze haar sigaret tussen haar vngers liet rollen stuurde ze een vragende blik omhoog naar de jongen die op het dak zat.

Atsuya knikte en rommelde even in zijn jaszak om hier een aansteker uit te halen. Hij haalde de sigaret uit zijn mond en blies. 'Vangen.' Zei hij en gooide de aansteker naar haar toe. Hij strekte zijn benen over de rand van het dak heen. "Doe niet zo gevaarlijk. Kijk uit met mijn lichaam." Hoorde hij Shirou klagen en hij kreeg een grijns op zijn gezicht. "Zeur niet zo, watje."

Scarlett wist de aansteker te vangen en stak na een paar pogingen om er een vlammetje uit te krijgen haar sigaret aan. Van de innerlijke discussie binnen het lichaam van de jongen had ze niks door. Hoe zou ze het moeten weten? "Thanks." zei ze terwijl ze met een soepel gebaar de aansteker weer n zijn richting gooide. Eigenlijk zou ze moeten minderen, maar het was veel te lekker om te laten staan.

'Geen dank.' Antwoordde Atsuya. Hij stopte de aansteker in zijn zak en liet zich daarna via de regenpijp van het schuurtje naar beneden glijden. Zonder problemen kwam hij op beide voeten terecht en hij klopte wat stof van zijn broek af. Hij had liever geen mensen die naar hem zaten te kijken, daarom zou hij maar naar een andere plek gaan. Of iets nuttigs gaan doen zoals voetbal. Hij blies wat rook uit zijn mond.

Scarlett nam een heis van de sigaret terwijl ze een stapje naar achteren deed om de jongen de ruimte te geven om van het dak te springen, of te glijden als je het zo liever noemde. Kort bekeek ze hem even, zoals ze iedereen even bekeek om iemand in te schatten. Zonder echt een oordeel te vellen liep ze verder naar het afdakje om zonder nog op de jongen te letten het sleuteltje dat ze uit haar jaszak viste in het slot en liep toen naar het wiel om de ketting los te maken.

Carl zat met zijn rug tegen een auto. Op zijn schoot lag het gebruikelijke tekenblok. Hij tekende de parkeerplaats, de auto's en Joey en Blub, die tikkertje speelden. Elfjes waren er niet te vinden, en dat vond Carl logisch, aangezien dit een plek was die te veel te maken had met mensen. Auto's waren niet iets natuurlijks of magisch, dus elfjes hadden er niet zo veel mee. Niet dat er in het technieklokaal geen elfjes waren die wisten hoe een auto werkte, maar toch hoorden ze hier gewoon niet.

Scarlett kwam aangereden op haar motor, ze droeg haar motorhelm over haar hoofd en haar leren jack. Met een verhit gezicht haalde ze de helm van haar hoofd af toen ze eenmaal stilstond. Met haar voet steunde ze op de grond terwijl ze zoekend rondkeek naar een parkeerplaats. Het was druk rond deze tijd, de enige plek die vrij was was naast een auto waar een jongen op zat. Rustg liet ze haar kindje er naar toe rijden.

Carl keek op toen hij het gebrom van een motor hoorde. Meteen vroeg hij zich af waarom hij auto's zat te tekenen, daar was toch niets aan. Maar toch, de auto's zagen er mooi uit op zijn papier, misschien omdat het altijd aanwezige, magische tintje was toegevoegd. "Hallo," zei hij, toen het meisje op de motor zijn kant op kwam. Op hetzelfde moment kwamen Blub en Joey terug.

Scarlett stak haar hand op naar de jongen en nam de parkeerplek in met haar motor. Ze stapte van haar motor af, boog naar voren en schudde met haar haren die helemaal platgedrukt waren door de helm. Daarna zwiepte ze haar haren weer naar achteren en trok hat sleuteltje ut het contact.

"Had je niet beter eerst het sleuteltje kunnen verwijderen en de motor uit kunnen zetten?" vroeg Carl aan het meisje, dat volgens hem een rare volgorde afging. "Want dat bespaard brandstof." Hij had geen idee of het waar was wat hij zei, alleen leek het hem logisch. Heel logisch, dus zei hij er wat van.

haha tewijl ik het typte dacht ik ook al, wacht her klopt wat niet xD
-
Scarlett trok haar wenkbrauw op, de jongen had gelijk, maar ze had geen behoefte aan wijsneuserige opmerkingen van zo'n gastje. "Laat me lekker, het is mijn brandstof." zei ze terwijl ze de neiging kreeg om haar motor weer te starten en hem even flink stationner te laten draaien.

"Sorry," zei Carl zacht. "Ik dacht alleen, ik help even." Hij keek naar het meisje met de felrode haren. Ze zag er nogal rebels uit. Meteen vroeg hij zich af waarom hij tegen dat soort mensen aanpraatte, mensen die vaak duidelijk niets met anderen te maken wilden hebben. Maar ja, het gebeurde gewoon, dus hij kon er niet zo veel aan doen.

Scarlett haalde haar schouders op, "Dat is net nodig hoor, ik weet wel hoe dit ding werkt." ze klopte even liefkozend tegen de zijkant van haar motor aan waarna ze haar jack openritste. Dat ding was toch wel erg warm. Dat was ook wel te zien aan haar rode wangen van de warmte. Scarlett liep even om haar motor heen om te kijken of alles nog oké was aan het apparaat.

Het liefkozende gebaar was Carl niet ontgaan. Het leek wel alsof het meisje hield van haar motor. Tja, sommige mensen hadden nu eenmaal rare dingen, daar konden ze niet aan doen. Het kwam niet in zijn hoofd op dat hijzelf eigenlijk één van de toppunten was. "Toch wilde ik alleen maar helpen," zei hij nogmaals. Hij klapte zijn tekenblok dicht en stond op.

New
__________________
Emanuela had haar zwarte motorpak aan met haar volle bos krullen. Daaronder droeg ze zwarte motorlaarzen die haar meteen een duistere uitstraling gaf. Ze was met een doekje de vlekken op haar motor aan het schoonmaken. Ze had een Ninja in een gifgroene kleur, echt iets aparts wat velen niet hadden. Heerlijk vond ze het crossen met haar motor. Alleen had ze haar motor rijbewijs sinds kort gehaald dus af en toe was zij daar nog onzeker over. Haar rijkunsten waren al niet fantastisch. Wanneer de motor leek te glimmen in de zon was er een tevreden glimlachje op haar gezicht te zien. Perfect dat de italiaanse bij zichzelf.

Scarlet kwam aangeraced op haar motor, haar rode haren wapperde als een doek in de wind achter haar aan. Ze nam pas gas terug toen ze bij de parkeerplaatsen voor motors aankwam. Met een redelijke schok kwam ze tot stilstand. Haar hart ging snel op en neer door de adrenaline die door het ritje door haar lichaam was heengeschoten. Ze had de weg verlaten en was op een redelijk open terrein in de omgeving gaan crossen. Het was geen crossmotor dat ze in bezit had, maar aangezien het uit verschillende onderdelen bestond was het ook geen motor waarmee je alleen op de weg kon blijven.Zonder op haar omgeving e letten stapte ze van haar motor af. Zoals gewoonlijk droeg ze geen helm, ze had er wel altijd eentje bij zich voor als ze in de buurt van een controle kwam, maar dat was dan ook het enige moment dat ze er een droeg.

Het was duidelijk in de verte al te horen dat iemand naar de parkeerplaats kwam aanscheuren met zijn of haar motor. Emanuela legde haar helm bij haar motor neer terwijl haar ogen waren gericht op het geluid. De motor kwam met een redelijke schock tot stilstand. Emanuela keek indrukwekkend naar het zelfgemaakte motor. Hoe zij dat wis? Ze zag de onderdelen die afkomstig waren van andere motoren. Het was een motor die je ook kon gebruiken voor andere wegen of te crossen. Haar ninja was alleen geschikt voor de weg of verharde wegen waar je niet kon slippen. De vrouw had rood haar waardoor Emanuela aan Rihanna moest denken. Rihanna de zangeres die ook altijd rood haar had. Alleen bij Rihanna zag het edel uit en bij deze vrouw had het iets stoers. Het leek wel of de vrouw schijt aan de hele wereld had.

Scarlett bukte even en schudde met haar hoofd om haar haren wat in model te krijgen. Met een zwieper wierp ze haar rode haren naar achteren. De blik van Scarlett ging over het parkeerterrein en bleef hangen bij een felgroene motor die haar niet bepaald bekend voorkwam, van de motor gingen haar bruine, zwaaropgemaakte, ogen naar het meisje dat er naast stond. Zij kwam haar ook niet bepaald bekend voor. Scarlett knikte even ter begroeting naar haar, waarna haar aandacht weer ging naar het racemonster dat onder de moddervlekken zat. Het terrein rijden was geweldig om te doen, de adrenaline die door je heen schoot als je met topsnelheid over een hobbelig terrein reed terwijl het stof achter je omhoogstuift was gewoon onbeschrijfelijk. Alleen hoe je motor er achteraf uitzag was een minpuntje.

(had je nog inspiratie met Mathieu? want die staat nog open toch? )

De motor van het meisje was bedolven onder stof. Emanuela knikte simpel terug naar de dame. Een begroeting die simpel was met niet veel betekenis. Het was gewoon beleefd om andere motorrijders te begroetten. Ze gleed met haar vingers door haar haren. Ze keek in de spiegel van haar motor om haar make-up goed te zien. Ze had dikke oogpotlood onder haar ogen met dikke eyeliner boven haar ogen. Haar groene, grote ogen leken juist kleiner daardoor. Voor de rest had zij nog rouge op haar wangen. Ze deed de klep van haar motor open om haar helm daarin op te bergen. Het was tijd om een stukje te gaan rijden. Ze stapte op haar motor en zette hem aan. Het maakte een monsterlijk geluid wat 4 straten verder nog te horen was.