Onzin lokaal

Zijn lippen zochten haar lippen weer. Atsuya streelde met zijn handen over haar buik langs het randje van haar bh en haar heupen. Hij likte langs haar lippen en zijn handen gingen naar haar rokje om deze uit te doen. Ze wist best wat hij wilde en zij wilde het ook. Hij wilde meer. Shirou wist zich geen raad. Waarom deed hij dit? Waarom was hij dit persoon? Wat was hij verschrikkelijk. Hij schaamde zich voor wie hij was. Vooral dit. Atsuya trok zich hier helemaal niets van aan. Hij vond dit geweldig.

Jolene legde haar hand weer in zijn nek en trok hem weer wat dichter naar haar toe om hem goed te kunnen zoenen. Ze was eigenlijk best overheersend. Ze hield gewoon van de leiding hebben. Toch voelde ze de handen van Atsuya over haar rokje gaan. En ze wilde inderdaad ook meer. Ze wilde gewoon alles, geen remmingen. Baily had al genoeg remmingen. Jolene had geen remmingen. Ze begon aan de knoop van de broek van Atsuya te frunniken. Binnen minder dan twintig seconde had ze die los en liet haar hand even over de stof van zijn onderbroek glijden. Dit was uitdagen, iets dat Jolene heerlijk vond om weer een keer te kunnen doen. de laatste keer was het op vakantie geweest. Baily was toen op vakantie met Ricky en Ricky was altijd duidelijk geÏnteresseerd geweest in Jolene. Niet in Baily maar in Jolene dus op een avondje toen Jolene weer het lichaam had, had ze hem uitgedaagd. En hij ging erop in. Baily was kapot geweest want ze wilde niks met Ricky. Hij was gewoon een goeie vriend geweest. Maar dit was geen vriend, dit was iets minder erg. Dit was gewoon een jongen die toevallig in de buurt was geweest. Ook erg, maar nog niet zo erg als bij Ricky.

Atsuya merkte hoe de knoop van zijn broek open ging en hij deed deze uit. Ook hij liet haar rokje van haar heupen afglijden. Zo waren ze beide alleen nog maar in hun ondergoed. Shirou voelde zich niet goed zo. Hij vond dit echt verschrikkelijk. Maar dit was niet de eerste keer dat zoiets gebeurde. Hij had dit echt vaker gehad. Atsuya hield van dit soort spelletjes met meisjes en om hem te kwellen. Atsuya kuste Jolene, streelde over haar rug en drukte haar tegen hem aan. Zijn handen gingen naar het bandje van haar bh en hij beet even uitdagend op haar onderlip.

Jolene kuste hem dwingend en likte even uitdagend langs zijn lippen. Haar handen streelde over zijn borst enbuik. Daarna gleden haar handen naar onder, haar vingers gingen over de stof en voelde de huid eronder. Ze wist dat Baily dit niet leuk zou vinden maar het boeide haar niet. zij genoot nu even en ze voelde duidelijk dat Atsuya er ook van genoot. Ze ging op een tafel zitten en klemde haar benen om de middel van Atsuya. Ze wilde meer en had geen zin meer in voorspel. Ze had alweer genoeg voorspel gehad. Het ging haar nu toch echt om de daad. Het ergste wat ze Baily vandaag kon aandoen.

Wanneer morning after gebeuren?
-

Atsuya had het bandje van haar BH los gedaan en draaide naar haar toe nu ze op de tafel zat. Hij kuste haar en streelde langs haar borsten. Maar ook hij wilde meer. Hij ging staan terwijl haar benen nog steeds om zijn middel waren heen geklemd en boog over haar heen. Hij moest een grijns onderdrukken door de zuchtende en gefrustreerde Shirou in zijn gedachten. Hij steunde met zijn handen op de tafel zodat hij niet plat bovenop haar kwam te liggen.

Nou het word waarschijnlijk niet echt morning after want het is rond etenstijd maar euhmm ik denk dat na de seks Jolene verveelt raakt en dan Baily weer in haar lichaam laat. Dus ik begin nu wel effe
~~

Baily voelde hoe haar vingers weer bewogen wanneer ze dat wilde en hoe Jolene weer naar de achtergrond ging. Alles lag weer in haar handen. De touwtjes lagen nu bij Baily. Ze had het lichaam terug. Jolene grinnikte gemeen en ze voelde zich heel vredig. Baily daarin tegen niet. Zij voelde zich vies en wilde zo snel mogelijk bij Atsuya weg. Snel pakte ze haar kleding die over de klas was verspreid en begon met haar hoofd te schudden." Dit was een domme actie geweest. Ik euhm..." Ze kon moeilijk nog een keer zeggen dat ze zichzelf niet was geweest.

Atsuya hees zich in zijn onderbroek en een wenkbrauw ging omhoog. 'Ga je nu een vervelend terugkrabbelend meisje spelen? Zonde.' Zei hij hoofdschuddend en zuchtte. 'Dat hebben we dan ook weer gehad.' Zei hij geirriteerd en verliet het lichaam waarna hij slechts een gedachten was. Shirou keek naar zijn handen en beet op zijn lippen waarmee hij net nog een zeer onbekend meisje had gezoend. 'Fuck.' Mompelde hij en haalde een hand door zijn warrige haren. 'Ik heb er een puinhoop van gemaakt.' Maar dat waren niet de goede woorden. Atsuya had er een puinhoop van gemaakt. Hij balde zijn handen tot vuisten en kon het meisje niet aankijken. 'Sorry.' Fluisterde hij.

Kian studeerde normaal gesproken nooit, maar hij had iets nieuws gehoord over zijn kracht, iets waar hij echt meer over wilde leren weten. Dat nieuwe ding hield in dat hij met zijn elektrokinese de stroom over zijn huid kon laten lopen, in plaats van alleen gecontroleerde schokken uit te voeren, hoefde hij er dan niet meer over na te denken. Mensen konden hem dan met geen mogelijkheid aanraken zonder een schok te krijgen. Kian grijnsde spottend, ze zouden weerloos zijn. Waarschijnlijk. Hij wist niet wat er tegen gedaan kon worden in ieder geval. Hij sloeg zijn boeken open en begon te zoeken naar het precieze gedeelte van zijn kracht, waar beschreven werd hoe je je kracht ook buiten je lichaam kon gebruiken.

Cheraine hoopte stiekem dat er niemand in het lokaal zou zijn, ze hield wel van eenzaamheid. Op dit moment zag ze er aardig normaal uit omdat ze haar schooluniform aanhad, en van buiten kon je niets zien hoe ze was. Alleen als ze haar eigen kleren droeg, maar voor de rest zat alles in haar hoofd. Toen ze het lokaal binnenliep zag ze een jongen zitten, hij zag er gevaarlijk uit maar ze had geen emoties bij hem. Even keek ze hem in zijn ogen en toen liep ze naar de vensterbank waar ze in ging zitten, en pakte een boek uit haar schoudertas.

Kian keek even op toen het meisje binnen kwam. Hij kende haar niet en keek dus snel weer naar zijn boek, dat op het moment meer aandacht verdiende. Hij krapte even aan zijn arm terwijl hij verder las. De korte mouwen van het t-shirt dat hij droeg kriebelden aan zijn gespierde armen. De informatie die hij binnenkreeg zei hem eigenlijk niet zoveel. Hij had al zijn krachten altijd op gevoel gebruikt en van de controle die ter sprake kwam in het boek had hij helemaal geen kennis. Hij zuchtte, maar zette door. Onder het lezen probeerde hij te doen wat er beschreven stond. Met zijn geest moest hij zijn krachten zien te verplaatsen.

Cheraine keek op en bestudeerde de jongen even. Het leek alsof hij iets probeerde te doen, maar het lukte niet. Aangezien al de mensen hetzelfde waren -en dus niet aardig tegen haar- hielp ze hem niet, maar ze bleef wel kijken. Ze kende geen schaamte, als iemand boos op haar was liep ze fluitend weer weg. Het was vreemd voor andere mensen, dat ze zich nergens iets van aan trok, maar zelf merkte ze dat niet.

Wat was dit nou voor onzin. Kian gromde zachtjes. Plotseling herinnerde hij zich weer waarom hij nooit leerde, hij kon zich gewoon niet vinden in de tekst. Af en toe had hij de basis nog niet eens onder de knie, omdat hij ze simpelweg nog nooit geoefend had, en sommige dingen die nog boven zijn niveau zouden moeten zijn, deed hij in een handomdraai. Wie had er nou moeite met het geleiden van stroom? Met een geïrriteerd gezicht sloeg hij zijn boek dicht. Hij zou het zelf wel weer doen.

Cheraine voelde een onbenoembare emotie door haar heen gaan. Natuurlijk kon ze hem niet benoemen, dat kon ze nooit. Een normaal mens zou gewoon zeggen dat hij of zij medelijden voelde met Kian. 'Lukt het?' vroeg ze met haar zachte lieve stem en ze keek hem met grote ogen aan. In haar hoofd was ze een soort van jong kind dat niet veel van de wereld begreep.

Nog even keek hij naar de kaft van het boek, maar daarna keerde hij zich af en begon zich te concentreren op datgene wat zijn kracht tastbaar maakte in zijn brein. Hij sloot zijn ogen en begon met zijn geest te zoeken naar een ding dat in de weg stond om de elektriciteit over zijn arm te laten lopen. Het lukte niet helemaal. Of, beter gezegd, helemaal niet. Hij gromde weer zachtjes en draaide zich om toen hij een zachte stem hoorde, die liever klonk dan hij op dit moment kon hebben. 'Nee.' Antwoordde hij kort. Zonder dat hij er wat aan kon doen, gleed er een arrogante flits door zijn ogen toen hij zijn blik over het gezicht van het meisje liet gaan. Hij had haar nog nooit gezien.

Cheraine glimlachte en stond op uit de vensterbank terwijl ze haar boek weglegde. Ze ging tegenover hem op een tafel zitten en staarde hem een moment aan, alsof ze naar haar woorden zocht. Met haar hand ging ze even door haar lange, bruin zwarte, haren. 'Misschien kan ik wel helpen. Wat doe je?' vroeg ze terwijl ze hem nog steeds met haar grote, uitdrukking loze gezicht aankeek. Ze leerde ook niet van zichzelf, mensen vonden haar nooit aardig en deze jongen zag er al helemaal niet uit als een type dat zich om haar zou bekommeren.