De damestoiletten

Scarlett had op haar beurt weer respect voor het meisje dat tegen haar durfde te praten, op een normale manier. Niet op een bange slijmerige manier omdat ze bang waren dat ze zou slaan. Op en of andere manier vonden veel mensen haar houding wat aggressief overkomen en ontweken haar dan ook liever. Scarlett hees haar tas over d'r schouder en keek naar het nummer van welk geschiedenislokaal ze nodig had. Zo'n school had er meerdere. "O die is op de derde verdieping en dan in de eerste hal als ik het goed heb." Scarlett was ook de slechtste niet en hielp mensen best als ze haar om hulp vroegen met dit soort zaken. "Maar ik kan je niks garanderen, zolang zit ik hier nog niet."

Bij Scarlett's aanwijzing naar het geschiedenislokaal moest Kath dankbaar glimlachen. Scarlett was echt vriendelijk, behulpzaam ook al zou ze het misschien fout kunnen hebben. Nu kon Kath kijken of het goed was en hoefde ze niet weer een half uur rond te gaan zwerven omdat ze niet wist waar het was. "Het is een begin, bedankt! Bespaart mij weer verdwaald rondrennen hier" Kath moest zachtjes lachen toen ze haar rooster wegdeed in haar tas. "Dus je bent ook nog lang niet hier? Is het een leuke school? Zitten er hier leuke mensen op?" Er was duidelijk nieuwsgierigheid in haar stem te horen. Nieuwsgierig hoe de school zou zijn maar ook de leerlingen. Ze hoopte maar dat mensen haar zouden accepteren.

Scarlett haalde haar schouders op, dit was niet haar soort school en zeker niet haar soort mensen met wie ze graag omging hier op school. Iedereen die zich zo angstvallig aan de regeltjes hield. "Hmm vast wel, maar niet echt mijn type mensen." zei ze haar gedachten hardop waarna ze glimlachte. Natuurlijk miste ze haar vrenden in New York wel, maar daar schoot je niks mee op dus je kon er beter maar het beste van maken. Scarlett was verrassend positief opgesteld.

Kath deed de deur van het toilet open, wachtend tot Scarlett eerst door de deur zou lopen. Bij haar antwoord moest Kath zachtjes grinniken. "Ik kan me dat wel voorstellen. Ik heb mij toch al een aantal personen gezien. Niet dat ik vooroordeel maar sommige lijken mij echt personen die alleen maar leren en voor de rest niks. Geen vrijetijd of iets in de buurt ervan" Kath keek even door de hal waar veel werdt gekletst. Mensen negeerde Kath volledig omdat ze haar niet konden, beter zo. Ze was liever een muurbloempje dan de populaire. "Klinkt misschien stom, maar zin om beetje te spijbelen? Geschiedenis vindt ik wel leuk maar het lijkt mij leuker om deze stad te verkennen, de buurt" Hopelijk schrok Scarlett niet van haar vraag. Sommige mensen vonden spijbelen een schandaal. Kath deed dat ook nauwelijks maar nu ze iemand leerde kennen had ze geen zin meer om naar de les te gaan. Een beetje avontuur was ook niet zo slecht, ofwel?

Scarlett liep voor Kathleya die de deur openhield de toiletruimte uit. Ze had haar rugtas over een schouder heengetrokken. Zijzelf was nu uit en was van plan om richting de stad te gaan, maar ze moest eerst wat kleine reparaties uitvoeren bij het grote gevaarte.
Scarlett schrok alles behalve bij de vraag van het meisje, eigenlijk was ze meer verbaast dan geschokt. Het leek totaal niet bij het meisje te passen dat ze zou gaan spijbelen, met haar londe haartjes en onschuldige gezicht. "Doe wat je niet laten kunt, ik ben al uit." Scarlett mocht dan op bepaalde punten best behulpzaam zijn, ze was niet het soort persoon dat dan direct bij je bleef kleven. "En ik was van plan om naar de stad te gaan." voegde ze er aan toe, terwjl ze in de richting van de uitgang begon te lopen.

Kathleya sloot de deur van de damestoilet achter zich dicht. Haar ogen verkende de hallen, de mensen die langsliepen voordat ze naar Scarlett keek. Zag ze het nu goed of was Scarlett verbaasd? Verbaasd over het spijbelen? Was het een goed iets of een slechts iets? "Je bent al uit? Wat een geluk!" Kath keek naar haar rooster, alleen nog geschiedenis. Één uurtje kon toch geen kwaad? Kath liep naast Scarlett met haar handen in haar zakken. "Oké ik loop wel mee naar de stad, als je het erg of irritant vindt moet je het zeggen. Maar ik moet je bekennen dat ik nog niet zo bekend ben vandaar dat ik even meeloop" Kath wilde niet dat Scarlett zich aangevallen zou voelen of dat Kath zich aan haar opdrong. Als ze aangekomen zouden zijn in de stad dan zou Kath wel haar eigen weg gaan. Dan kon Scarlett zich niet gaan irriteren aan haar. De eerste persoon die ze sprak die daarna geen behoefte meer had om met Kath te praten.

Scarlett lette nauwelijks op de andere aanwezigen in de hal. Dat deed ze eigenlijk nooit, hooguit stuurde ze een scannende blik over iedereen hen, maar voor de rest kon het haar niet echt schelen wie er allemaal rond liep. "Ik zou niet naar de stad gaan lopen, dat is een teringend." zei ze droog, zijzelfh ad niet zoveel zin om 20km lopend naar de stad te doorbrengen. "Je kunt beter de bus of als je beschikking hebt tot een auto of motor, die nemen." zei ze. Zijzelf had een hekel aan het openbaar vervoer, ze had altijd gezeik met haar kaart en die bussen waren ok altijd te laat.

Het viel haar op dat Scarlett meer recht vooruit keek dan naar ergens anders. Net alsof de omgeving om haar heen zwart was, leeg. Sommige mensen hadden dat. Die liepen en keken alleen recht vooruit zonder dat ze wisten wat er om hun heen gebeurde. Zo was ik vroeger. dacht Kath bij zichzelf. Nu keek ze altijd achter zich, wakend en oplettend om zich heen. Angst? Dat wist ze niet, het leek soms dat ze werd achtervolgd door haar verleden, door de nachtmerries waar ze s'nachts van wakker werd. Of dat angst was? Kon best zijn of het was voorkomen van herhaling. Bij haar woorden keek Kath verbaasd op. "Dus ik kan mijn auto gebruiken? Alleen ik heb mijn rijbewijs pas 7 maanden en het is niet dat ik hier alle straten ken" Soms leek ze een hopeloos kind, daar irriteerde ze zich aan. Het leek soms of ze nog niet volwassen was. Dan vroeg je toch mensen of printte je een routebeschrijving uit, dat deden normale mensen. Dat was het probleem, Kath was alles behalve normaal. "Wil je misschien meerijden? Mij de weg wijzen? Dan zet ik je af waar je moet zijn of heb je je eigen vervoer?"[/b]

Scarlett opende de buitendeur op haar beurt voor Kathleya. Ze knikte bij de vraag of ze haar auto kon gebruiken. Scarlett hield niet van auto's, ja ze waren handig voor lange afstanden maar ze hield veel meer van het motorrijden. Het vrije gevoel dat door je lichaam ging op dat voertuig was niks in vergelijking met het rijden van een auto. "Ik rijd wel voor je uit, ik moet namelijk nog tanken." zei ze tegen het meisje met d elange blonde haren op. "En ik heb het niet zo op auto's." voegde ze eraan toe.

Kathleya liep naar buiten terwijl Scarlett de deur had geopend. Wanneer zij buiten stonden volgde ze Scarlett gewoon op de voet. "Ooh dat zou echt handig zijn! Weet ik tenminste dat ik aankom bij de stad" Toen Scarlett zei dat ze het niet zo op auto's had kon alleen betekenen dat ze met een motor ging. Een fiets zou ook veels te lang duren. "Wat voor motor heb je? Een ducati? Dat vindt ik namelijk de prachtigste motor die je kunt hebben of heb je een ander soort?"

Scarlett schudde haar hoofd, ze had geen ducati, "Ik heb hem zelf in elkaar gezet met verschillende onderdelen." zei ze kort. Het was niet helemaal waar, of het was waar dat hij opgebouwd was uit verschillende onderdelen en dus niet van een bepaald merk. Maar ze heeft het niet zelf gedaan, ze was geholpen door een paar oude vrienden terug in New York. Dat waren nog eens goede tijden geweest. Het afstruinen van autokerkhoven en oude stortplaatsen naar de perfecte onderdelen, waarschijnlijk zaten er ook wel wat gejatte onderdelen tussen maar dat was niet waar Scarlett zich druk over maakte.

Kath was onder de indruk dat Scarlett een eigen motor in elkaar had gezet. Technisch gezien had Kath twee linkerhanden, zij was helemaal niet goed in klussen of dat soort zaken. “Zou ik die misschien mogen zien? Ik ben altijd geobsedeerd met dukati’s geweest maar dat zijn niet de goedkoopste motors. Binnenkort wil ik ook opgaan voor mijn motor rijbewijs. Geweldig de wind in je haren, alleen jammer dat je officieel een helm op moet. Maar de pakken vind ik weer heel leuk uitzien” Nu was Kath dus echt nieuwsgierig geworden. Zou Scarlett het toelaten als Kath een foto zou nemen van haar motor?

Scarlett hadn iet verwacht dat dit eisje zo obsessed zou zijn met motors. Nee, ze vond op een bepaalde manier haar uiterlijk en haar uitstraling echt wat voor een veilige auto. Nee het kwam als een soort verrassing dat ze voor haar motor rijbewijs wilde gaan. Zelf had ze die ook pas een paar weken geleden officieel gehaald. Daarvoor had ze illegaal gereden, ze was ook te jong geweest om een rijbewijs te mogen hebben. Iets wat wel een paar benauwde momenten gegeven had, dat er ineens politiecontrole bleek te staan en ze die had moeten ontwijken door zo snel mogelijk om te draaien. "Tuurlijk." antwoorde ze op de vraag of ze haar motor mocht zien. Stiekem was Scarlett best trots op haar voertuig, ondanks dat het merkloos was en het misschien niet het meest strakke model was. "Maar die helm hoef je alleen op te doen in de stad, als er kans is op controle, verder is er niemand die je wat kan maken." kort glimlachte Scarlett naar haar. Van dit onderwerp hield ze wel.

Scarlett liet graag haar motor aan Kath zien. Het was ook iets om best trots op te zijn. Je hoorde het niet vaak dat iemand zijn eigen motor in elkaar had gezet. "Hoelang ben je er in totaal mee bezig geweest om je eigen motor in elkaar te zetten? Al die onderdelen, ik zou er niet eens aan willen denken" Kath zag zichzelf al voor zich met een sleutel in de hand maar wist er niets mee te doen. Of met een boek wat erop stond: Motors in elkaar zetten voor dummy's. Dit was even een pret momentje waardoor er een glimlacht op haar gezicht sierde. Bij de opmerking over de helm knikte Kath. "Ik kan niet wachten om mijn motor rijbewijs te halen! Dan ga ik scheuren! Kunnen wij ook eens crossen samen, lijkt mij wel grappig. Is trouwens de theorie van de motor moeilijk? Ik hoorde dat het moeilijker was dan van een auto theorie?"

"Een paar maanden denk ik, maar de meeste tijd werd in het vinden van de onderdelen gestoken." zei ze met enige trots in haar stem. "En het is een goed ets om je mee bezig te houden." vooral omdat ze nauwelijks naar school was gegaan en dit de manier was om haar aandacht af te leiden. Omdat het gesprek over een onderwerp gng waar Scarlett van hield glimlachte ze en knikte ze bij het voorstel dat ze samen zouden kunnen crossen. Dat was een van de beste dingen hier. De omgeving was perfect om doorheen te scheuren zonder dat je politie tegenkwam. "Ik heb geen idee." gaf ze toe. "Ik bleek goed in gokken te zijn" grinnikte ze. "Maar ik denk dat het gelijk is..." opperde ze terwijl ze het sleuteltje van het hangslot uit haar broekzak haalde.

"Toch een paar maanden? Je moet ook inderdaad de juiste onderdelen vinden. Die ook bij de motor zelf aansluiten. Ooh dat je zoiets kunt! Ik heb echt twee linkerduimen" Kath moest zachtjes lachen. Zij was echt onder de indruk van Scarlett. Bij de opmerking over de theorie moest Kath vriendelijk glimlachen. "Oké dat wordt voor mij dus goed leren anders haal ik het nooit" Dat was eigenlijk niet waar want met de theorie examen van de auto had zij het in 1 keer gehaald. Terwijl anderen al voor de 4de of 5de keer theorie probeerde te halen. "Sinds wanneer is je passie met motors begonnen? Ik vergeet de mijne nooit, vandaar dat ik een beetje obsessed ben met dukati's"

Scarlett grinnikte om haar enthousiasme, hoewel ze er al snel mee ophield. "Ik had wel hulp van een paar andere." gaf ze toe. Maar nog steeds was ze regelmatig bezig met onderdelen die niet perfect paste te repareren, een bezigheid waar ze van was gaan houden. Het was voor haar net als voor een ander lui voor de tv hangen was. Lekker ontspannend. "Ik heb geen idee, ik denk een paar jaar terug ofzo." ze klonk vager dn dat het in werkelijkheid was geweest. Het was in de tijd dat ze bijna niet meer thuis kwam omdat het op straat zoveel beter was. In de groep waarmee ze vaak rondhing hadden vele een motor waar ze langzaam gek op begon te worden. De motors hadden ze zelf gemaakt en Scarlett was er vaak bij te vinden als ze er weer aan sleutelde, zo was haar passie ook langzaam ontstaan.

"Hulp of geen hulp het is toch iets bijzonders. De meeste personen waaronder ik kunnen nog niet eens in huis een klusje doen." Kath wilde het ook wel eens leren, je eigen auto o motor kunnen reparen. Dat bespaarde veel geld en wist je ook zeker dat het goed werd gerepareerd. Garage's deden vaak oplichten. "Toch een aantal jaren terug? Ik denk dat ik sinds mijn auto rijbewijs ook een passie kreeg voor motors. Ik reed toen eens op de snelweg en het geluid wat ik hoorde was schitterend! Niet om te overdrijven maar het bracht mij echt van stuk. Daar zag ik een prachtige zwarte dukati scheuren zo over de snelweg langs mij heen. Ik kon mijn ogen er gewoon niet van af houden. Het was prachtig gepoetst en het blinkte mooi in de zon. Toen wist ik dat ik een motor wilde hebben!" Haar ogen waren aan het schitteren toen ze het vertelde. "Zou je mij eens iets kunnen leren over de motor? Een simpele klus wat makkelijk is? Wat bruikbaar is als er iets zou gebeuren met mijn motor?"

Scarlett luisterde beleefd naar het verhaal van het meisje over hoe ze zo van motors was gaan houden. Scarlett had wel eens een ducatie gehoord, maar ze vond het veel te duur voor wat je ervoor kreeg. Dan was een home-made ding wat haar betreft veel beter, maar dat kwam omdat het haar hobby was om het te onderhouden. Zeker hier op school, aangezien ze geen mensen had om mee te hangen zoals terug in New York. Bij de vraag van Kathleya keek ze even opzij, met dat soort dingen was Scarlett niet zo behulpzaam. Dat kwam omdat het haar terrein was, haar persoonlijke ruimte om zich in uit te leven. Net als mensen die aan een of ander boek schreven ook niet wilde dat het gelezen werd voor het goed af was. "Aan wat zat je te denken?" ze zag het blonde meisje echt niet tot haar ellebogen in de zwarte smeerolie staan.

Als Kathleya eenmaal begon te praten vergat ze dat sommige mensen niet altijd het hele verhaal wilde aanhoren. Soms moest zij eens stoppen met ratelen en ook naar diegene luisteren. Het kwam door haar enthosaïsme waardoor Kath dat eventjes vergat. Bij de vraag van Scarlett haalde ze haar schouders op. "Eigenlijk moet ik toegeven dat ik bijna niets weet van onderdelen" Er kwam een rode blos op haar wangen. "Dat technische gedeelte is niet echt mijn ding. Als ik mijn motor heb hoor ik tenminste te weten wat ik moet doen als die niet start. Kijken waaraan het ligt." Kath beelde zich weer in met een sleutel in haar handen en een handleiding voor dummy's. Zachtjes begon ze te lachen. "Ik zou echt een handleiding voor dummy's moeten kopen! Trouwens Scarlett, heb je je altijd verdiept in de technische kant? Dingen in elkaar zetten, soort van puzzelen en bepaalde dingen maken?" Ieder had zijn eigen talent, dat was dat van Scarlett. Was ze een doorn in het oog? Voor velen was Kath maar een barbie pop zonder inhoud. Het zou ze verbazen over de kennis die haar bezat maar ook over auto's wist ze niet veel. Kath dacht aan die ene keer toen ze de lamp van haar auto wilde vervangen. Daar was zij in totaal 1 uur mee bezig geweest terwijl het werk was van 4 minuten?

Scarlett stak het sleuteltje in het slot van haar motor waar ze ondertussen beland waren. Er zaten nog wat vlekken op het zwarte lak van de motor van haar vorige ritje. Normaal gesproken maakte ze dit meestal netjes schoon, maar om een of andere reden was het er niet van gekomen toen ze de vorige keer er afgestapt was. "Als je motor niet start ligt het meestal een de accu, dus dan moet je startkabels hebben, net als bij een auto." (oké waarschijnljk vertelt ze de grootste onzin xD). Scarlett had zelf geen startkabels maar in het schuurtje waar ze meestal haar motor had staan bij de parkeerplaats lagen er wel een paar die iedereen kon gebruiken. Het was alleen een beetje jammer als het gebeurde in de stad, dan was ze van andere voertuigen met startkabels afhankelijk. Bij haar volgende vraag, of Scarlett zich altijd had geïntresseerd in techtnische dingen, of ze er altijd al mee bezig mee geweest was. "Niet voor zover ik weet." antwoorde ze op haar vraag, eigenlijk was ze ook helemaal niet zo heel technisch. Maar van haar motor wist ze alles, uit ervaring en van andere geleerd. "Pas toen ik aan dit ding ben begonnen." ze klopte even op het zitgedeelte van de motor, ietwat trots.

(even op dit account )

Daar stond de motor dan. Het was een zwarte motor die er indrukwekkend uitzag. Haar handen gleden naar haar tas. Ze wilde nu zo graag een foto maken, hoewel Scarlett het dadelijk niet leuk vond. Kath liep er even om heen om het te 'inspecteren'. Niet zo glansend als de dukati die zij had gezien maar voor een ingezette motor was die echt prachtig. Kath zou ook niet klagen als zij zo'n motor in bezit had. "Hier mag je echt trots op zijn, echt een mooie motor!" Haar ogen schitterden terwijl Kath luisterde naar het advies wat Scarlett gaf. "Oké gelukkig heb ik startkabels in mijn auto is dat al mooi meegenomen!" (lol xD zou Kath toch niet weten! :p) Kath wist wel dat zij een gele motor wilde omdat geel haar lievelingskleur had. Dan had de motor toch nog een wat 'lievere' uitstraling.

Scarlett was dus pas met experimenteren begonnen toen zij de motor in haar handen had gekregen. Dus dit was haar enige 'project' geweest. Haar enige creatie? Nou voor de eerste keer was dit goed gelukt. "Ik ben echt onder de indruk. Maanden werk geweest maar dit is het resultaat" Kath keken even verderop naar haar Alfa Romeo die in het zwart was. Zwart had wel iets intimiderend, iets stoers. "Nu weet ik zeker dat ik voor mijn motor rijbewijs op ga!"

Scarlett kon een klein glimlachje niet onderdrukken, ja ze was zeker trots op haar motor die ze eigenhandig had opgebouwd. Of tenminste met flink wat hulp eigenhandig had opgebouwd. Het was ook niet dat ze zelf had verzonnen hoe het ding in elkaar gezet zou moeten worden, nee de 'bouwplaat' had in de hoofd van de jongens gezeten die haar grotendeels hadden geholpen. "Die maanden waren het ook wel waard." zei ze op een haast liefkozende toon terwijl ze naar haar motor keek. Zonder deze motor wist ze niet of ze zich ooit zo goed had kunnen voelen. Door de motor had ze een ongekende vrijheid verkregen, waardoor ze mijlenver kon racen zonder te hoeven om te kijken. Ook op deze school gaf het haar veel meer vrijheid, ze was niet afhankelijk van de bus en kon de hele dag door de omgeving rijden zonder zich aan de verkeersregels hoefde te houden. Perfect.
"Dat je daar nog aan twijfelde." zei ze tegen Kathleya die vertelde dat ze nu zeker wist dat ze haar motorrijbewijs wilde halen. "Het is je geld echt waar." Scarlett glimlachte nogmaals waarna ze de ketting onder haar wiel vandaan haalde en in de ruimte van haar helm stopte.

Het deed haar goed om Scarlett te zien glimlachen. Het was een kleintje, nauwelijks zichtbaar. Nu voelde zij niet de enige idooit die telkens deed glimlachen als zij een motor voorbij zag scheuren. Haar liefde voor haar motor was duidelijk te zien, dat mocht ook wel. Je eigen motor was ook iets speciaals. Indentiek, one of a kind. "Tja ik twijfelde omdat ik niet weet of ik 'sterk' genoeg ben voor een motor. Mensen zeggen dat ik daar geen type voor ben. Niet dat zij mij kennen" voor een moment rolde zij met haar ogen. Het was haar eigen beslissing. Eind van deze week zou zij één gaan zoeken die motor lessen gaf. "Ja dat is mijn geld zeker waard. Maar dan loop ik nu naar de auto en dan rij jij even vooruit goed? Nogmaals bedankt om mij naar de stad te lijden. Als ik de route eenmaal heb gereden dan zit dat al in mijn hoofd" Trots liep zij terug naar haar auto. haar Alfa Romeo, haar schatje. Meeste noemden het een mannenauto maar voor Kath was dit 'de' auto. Ze opende de deur om in te stappen. Startte de motor en wachtte tot Scarlett vooruit zou rijden.