Het speeltuintje

Iris liep vrolijk over het buitenterrein naar het speeltuintje, en aangezien ze op blote voeten liep wierpen hier en daar mensen nogal wat vreemde blikken op haar, maar niemand durfde er iets van te zeggen, waarschijnlijk omdat ze wisten dat Iris niet op haar mondje gevallen was. Ze had een zalmroze jurkje aan met oranje bloemen dat mooi kleurde bij haar huid (geen idee of het zo is) en in haar haren had ze een oranje sjaal gebonden. Zingend ging ze op de schommel zitten en keerde haar hoofd naar de zon, het was hier stil en niemand zou haar kunnen horen.

Cheraine was helemaal in dromenland en liep over het schoolterrein alsof ze stoned was. Haar lichtbruine haar wapperde achter haar aan terwijl ze begon te rennen. Mensen keken haar aan alsof ze gestoord was, dingen waar ze aan gewend geraakt was, en iemand probeerde haar zelfs te tackelen maar ze glimlachte alleen maar. Ze was liever zichzelf dan hen, haar leven was zoveel mooier. Toen ze eindelijk bij de speeltuin was aangekomen stopte ze en liep richting een bankje waar ze op ging zitten, genietend van de zon.

Iris keek op toen ze voetstappen hoorde, ze zag een meisje aan komen rennen die er nogal, vreemd uitzag. Ze leek wel stoned, maar zover ze wist kon je echt geen verdovende middelen meesmokkelen. "Wat heb jij?" vroeg ze met een niet verholen nieuwsgierigheid in haar stem, haar stem klonk niet eens onvriendelijk, het was eerder een beleefde maar dwingende stem. Ze keek het meisje met opgetrokken wenkbrouwen iet wat arrogant aan en nam haar van top tot teen in zich op, getint, lichtbruin haar, niet eens heel lelijk eigenlijk maar toch zag je iets aan haar, ze straalde iets uit wat ze niet kon benoemen.

Cheraine keek op toen ze een stem hoorde. Het meisje zag er aardig uit, met al die bloemen had ze een uitstraling die Cheraine ook een beetje had. Maar Cheraine kon ook aura's lezen en zag dat het meisje niet zo was als ze eruit zag. Toch glimlachte ze haar lieve glimlach, die haar schattige gezichtje op deed lichten. 'Niks hoor, bedankt. En jij?' vroeg ze.

"Kerngezond.." zei ze met een grijns, het meisje was duidelijk... niet normaal, misschien was ze wel gek? Of Schizo? "Nee even serieus, ben je stoned ofzo?"vroeg ze wat botter, het meisje had niet echt antwoord gegeven en Iris wilde gewoon perse weten wat er aan de hand was. Niet om het tegen het meisje te gebruiken, zo was ze nou ook weer niet, nee ze wilde gewoon graag weten waarom dat meisje er zo stoned uitzag, en ze zou hoe dan ook te weten komen wat er aan de hand was.Ze keek het meisje sarcastisch aan en streek de haren die uit haar staart gevallen waren naar achter.

Cheraine bleef optimistisch. Mensen waren nooit aardig tegen haar en ze ging met een hand door haar lichtbruine haren terwijl het meisje praatte. 'Ik ben altijd zo, als je het echt wilt weten.' zei ze met een glimlachje. Het was waar, je kon haar wereld het beste beschrijven met stoned, daar leek het in heel veel opzichten op. Behalve dat ze slim was, en dus wel slimme antwoorden kon geven.

Ze glimlachtte vriendelijk naar het meisje, het was dus niet nodig om nog meer aan te dringen... Want dan was het waarschijnlijk nogal bot geweest. "Ben je Schizo dan?" vroeg ze, gelijk daarna bedacht ze zich al dat als mensen Schizo waren ze meestal niet echt blij waren, eerder bang, maar ze had weer gesproken voor ze had nagedacht. "Ik ben trouwens Iris" zei ze tegen het meisje, nog steeds keek ze het meisje een beetje vreemd aan, ze kon er niets aan doen, ze vond het meisje gewoon vreemd en het koste haar moeite omdat niet gelijk in haar gezicht te zeggen.

Cheraine keek het meisje aan alsof het een dom kind was. 'Nee natuurlijk niet. Ik heb autisme, als je het echt zo graag wilt weten' vertelde ze. Het was niet iets wat je geheim kon houden, mensen kwamen er vroeg of laat toch wel achter. 'Ik ben Cheraine' zei ze. Het was een vreemde naam, en dat kwam waarschijnlijk omdat haar ouders net zo "vreemd" waren als haarzelf.

"Wat een rare naam... Maar hij heeft wel iets, ik denk dat het goed bij je past." flapte ze eruit, "Een rare naam voor een raar meisje" ze glimlachte erbij, niet nadenkend over de uitwerking die haar opmerking zou kúnnen hebben, ze zei gewoon wat ze dacht zoals altijd. Ze haalde haar schouders op en lachtte breed naar Cheraine en zette wat af met haar voeten zodat de schommel omhoog kwam en nogal begon te kraken. De wind door haar haren was fijn, de kou die door haar voeten trok was al net zo fijn, heel vrij en heel levendig.

Cheraine stond met een glimlachje op om met haar blote voeten door het zand te kunnen woelen. Ze keek om naar het schommelende meisje dat zich Iris noemde. 'Jou naam is saai en normaal' zei ze alsof het normaal was, en ze bedoelde het niet als een belediging. 'Ik houd van mijn naam, al heb ik liever dat je me vreemd noemt. Raar klinkt zo vreselijk negatief' zei ze met haar duidelijke, heldere stem en een emotieloos gezicht. Haar wenkbrauwen stonden hoog boven haar ogen, waardoor dit effect heel erg versterkt werd.

"ik weet het, maar nou en, mijn naam is Iris en lelijk vind ik hem niet. " zei ze toch een beetje bot, hoewel het niet echt de bedoeling was. "wat jij wil.." zi ze achteloos, in haar ogen zat er echt geen verschil tussen raar en vreemd. Ze keek naar Cheraine's blote voeten, net als de hare. "zeg eens, waarom loop jij op blote voeten?" vroeg ze nieuwschierig glimlachend. Iris schommelde vrolijk heen en weer en d geerlijk geurende lucht blies door haar lange blonde lokken.

Cheraine glimlachte. Ze had niet door dat Iris sarcastisch was, of in ieder geval niet aardig. 'Omdat de aarde fijn voelt aan mijn blote voeten. Zo kan ik alles voelen, voel me ook een met de natuur' zei ze dromerig en ze keerde haar gezicht naar de zon. 'En waarom jij?'. Ja ze had het wel gezien, Iris liep ook op blote voeten dus eigenlijk was haar vraag best wel een vreemde vraag geweest.

Glimlachend keek Iris neer op het meisje, ze begreep haar wel, of nou ja op dat punt begreep ze het meisje, verder vond ze Cheraine toch een beetje onbegrijpelijk. "Zelfde reden als jou... Je voelt je er levend door" zei ze terwijl ze tinkelend lachtte en naar de lucht keek. Ze zette weer een vrolijk liedje in en keek nog steeds naar Cheraine, ze was misschien wel aardig... Maar moeilijk om mee om te gaan waarschijnlijk ook, aangezien ze er niet echt bij leek te zijn. Misschien was het wel heel fijn.. Om gewoon alles te zien door een soort van mist, als je gewoon heel ergens anders was dan waar je zou moeten zijn..