The Sting: American Brands

Aaron keek even verbaasd op. "Ik wist niet dat ze 'buitenstaanders' toelieten op het schoolterrein," zei hij terwijl hij probeerde te bedenken of hij ooit iemand op het schoolterrein. had gezien die niet op de school zat. Nee, vast niet. Want dan zou iemand misschien wat over de krachten te weten komen, iets wat natuurlijk niet de bedoeling was. Zelfs hij wist dat hij zich gewoon aan die regel moest houden, voor iedereens bestwil. Maar hij liet het onderwerp rusten en grinnikte. Zonder verder iets te zeggen trok hij op zijn gemak het shirt weer uit en trok een ander shirt aan.
-------------
http://www.hottopic.com/hottopic/Apparel/TShirts/Fashion//RUDE+Grey+And+Purple+Striped+V-Neck+T-Shirt-179144.jsp

'Doen ze ook niet' zei ze terwijl hij het t-shirt aan trok. Ze vond het minder leuk dan de vorige, maar het stond nog steeds goed. 'Leuk' zei ze als reactie, en ze stopte bij zijn rug even het kaartje naar binnen, een actie waarvoor ze op haar tenen moest gaan staan. 'Maar vertel is wat over jezelf, wat zijn je hobby's?' vroeg ze.

Aaron fronste even omdat hij het niet begreep. Ze was wel eens op het schoolterrein geweest maar ze zei zelf dat er geen buitenstaanders werden toegelaten. Pas een paar seconde later viel het kwartje bij hem. "Waarom zei je niet gewoon meteen dat je ook op Malory zat?" Zei hij met duidelijke opluchting in zijn stem. "Ik dacht al dat je zou denken dat ik een of andere stoornis had," zei hij licht grijnzend terwijl hij achterom keek omdat ze het kaartje naar binnen stopte. Bij haar vraag haalde hij even zijn schouders op. "Ik houd wel van motorrijden, maar heb niet echt iets speciaals wat ik heel leuk vind of waar ik echt goed in ben," legde hij uit. "Jij?" Vroeg hij geinteresseerder. Hij vond zichzelf nogal saai op dat gebied.

Jule glimlachte ontdeugend en haar ogen twinkelden een beetje. 'Omdat ik het wel grappig vond je in de waan te laten. Jammer dat ik het niet lang volgehouden heb' zei ze terwijl ze weer tegen de spiegel ging staan. 'Motor rijden is cool, moet je me echt leren, dat wil ik echt al heel lang'. De achterliggende reden daarvoor was dat haar ouders een hekel hadden aan motorrijden en motors. Te gevaarlijk of zo. 'Mijn grootste hobby is muziek, daar leef ik voor gok ik zo. Ik maak remixen voor in clubs, vanavond draai ik in Yasmin.' Jule praatte niet graag over zichzelf of gevoelens maar als het over muziek ging kon ze uren door blijven gaan.

Aaron rolde met zijn ogen en deed zijn best een beledigde uitdrukking vol te houden, maar al veel te snel trokken zijn mondhoeken weer omhoog. Hij mocht Jule wel, ze had in ieder geval humor. "Ik denk niet dat het een goed idee is als ik je dat leer, maar ik kan je wel een keer achterop nemen," zei hij redelijk serieus. Aaron maakte overal een grapje van en deed overal luchtig over maar sinds het ongeluk nam hij motorrijden heel wat serieuzer. Er konden gewoon heel erge dingen gebeuren, daar was hij wel achter gekomen. "En dat is echt heel gaaf, ik zou wel willen dat ik zoiets ook zou kunnen," zei hij op een toon die ergens tussen bewonderend en spijtig inzat. Hij had al lang geleden geaccepteerd dat hij geen bijzondere talenten had en was er dus ook niet verdrietig om, maar dat nam niet weg dat hij wel wilde dat hij iets speciaals kon.

Jule vroeg zich af waarom hij opeens zo serieus was. 'Ik heb een idee. Als ik bij jou achterop de motor mag straks naar school, kan ik je daar misschien iets leren. Je mag vanavond ook wel mee als je het leuk vind' zei ze, ze wilde dat zijn ogen weer gingen lachen want dan vond ze hem veel leuker. 'Maar het hoeft natuurlijk niet' zei ze snel, ze was bang dat ze te overdreven reagerende. Ze vond Aaron gewoon heel aardig, en dat gebeurde niet vaak bij mensen.

Aaron knikte enthousiast, hij wist heel goed van zichzelf dat hij niet muzikaal was. Muziek vond hij geweldig en hij was fan van veel verschillende bands maar zelf muziek maken was niet aan hem besteed. Maar goed, het zou vast wel leuk worden en wie weet, misschien zou hij zichzelf en de hele wereld wel verrassen. "Dat lijkt me erg leuk," zei hij breed glimlachend. "Maar dan reken ik eerst een van deze shirts af," zei hij waarna hij snel het gesptreepte shirt over zijn hoofd trok en zijn eigen shirt weer aandeed. "Welke vindt jij?" Vroeg hij terwijl hij van het ene naar het andere shirt keek. 

Jule glimlachte. Dat kon nog gezellig worden. 'De eerste, die was echt heel leuk en de kleur stond je goed' zei ze terwijl ze een stap naar voren deed. De lange rij leek opeens een stuk minder erg, of misschien was hij echt wel een stuk korter geworden, ze had er niet echt op gelet. 'Maar je moet nemen welke je zelf het mooist vond, ik wil niet teveel invloed hebben'.

Aaron keek nog eens kritisch van het ene shirt na het andere en knikte daarna. "Dan neem ik die, hebben anderen mensen nog iets te lachen," zei hij grijnzend. Snel liep hij even naar een willekeurig rek met shirts er aan en hing het gestreepte shirt op. Daarna ging hij weer bij Jule in de rij staan en viste zijn portemonee uit zijn achterzak.

jule keek hem goedkeurend aan. 'Ja, als je het zo bekijkt' zei ze met een lachje. Terwijl ze in de rij stond keek ze een beetje naar buiten waar net een regenbui los was gebarsten. Zelf had ze er geen problemen mee, ze hield van de regen en het liefst rende ze dan naar buiten om te dansen, ze douchte ook vaak. 'Gaan we straks al of wil je nog binnen blijven?' vroeg ze, terwijl je in haar stem kon horen dat ze nu al veel liever wilde gaan.

Aaron knikte grijnzend en zette weer een stap naar voren. De rij voor de kassa was niet zo heel lang meer en nu hij iemand had om mee te praten was het niet zo heel erg meer om te wachten. Het was hem nog niet opgevallen dat het regende en pas toen Jule vroeg of hij al zou willen gaan of binnen wilde blijven en naar buiten keek zag hij dat het regende. Als antwoord haalde hij zijn schouders op. "Als jij het niet erg vindt nat te worden kunnen we wat mij betreft gaat zodra we allebei hebben afgerekend," zei hij.

Jule zette ook een stap naar voren toen er weer iemand afgerekend had. 'Ja graag' reageerde ze iets te enthousiast en een grote glimlach schoot even over haar gezicht, maar toen ging haar gezicht weer serieuzer staan. 'Sorry, maar ik houd gewoon heel erg van regen, rare gewoonte of zo. Maar ben je met de motor of niet?' vroeg ze hem, omdat ze niet goed wist wat ze nu zouden doen.

Aaron lachte even, hij lachte haar niet uit. Hij vond het juist leuk dat ze anders was. "Dat hoor je niet zo vaak, maar leuk en ook wel handig denk ik," zei hij voordat ze het verkeerde kon gaan denken. "En ja, ik ben met de motor en heb wel een extra helm bij," zei hij terwijl ook de laatste persoon voor hem wegliep met zijn aankopen. Misschien was Aaron wat overbezorgd als het om een helm dragen bij het motorrijden ging, maar datzelfde ding had zijn leven gered dus hij zorgde er wel voor dat hij en zijn eventuele medepasagiers er een droegen.

Jule glimlachte, ze was blij dat hij har niet raar vond. 'Ach ja, regen is fijn, als je daarna gewoon weer naar binnen kunt om droge kleren aan te doen en warme chocomelk kunt drinken' grijnsde ze. Toen hij vertelde dat hij een extra helm bij had keek ze hem een beetje... hoe zeg je het.... verward? Of misschien verbaasd aan. 'Vat dit niet verkeerd op, het is goed dat je een helm bij je hebt, maar ik had jou niet echt als een type gezien daarvoor...' mompelde ze zachtjes, net voor hem te verstaan.

Aaron voelde zich opeens ongemakkelijk en haalde zijn schouders op, blij dat hij voor afleiding kon zorgen door af te rekenen. Hij glimlachte naar de vrouw achter de kassa en betaalde het shirt met cashgeld. Daarna draaide hij zich om en besloot maar te doen alsof hij niet had gehoord wat Jule net zei. "Klaar om te gaan," zei hij glimlachend. Het duurde even voordat die glimlach ook zijn ogen bereikte maar uiteindelijk dwong hij zichzelf als het ware gewoon om vrolijk te zijn.

Jule keek hem nu echt verward aan. Eerst wachtte ze tot hij klaar was met afrekenen en legde toen zelf ook het shirtje dat ze wilde kopen op de toonbank. Snel betaalde ze met haar creditcard en glimlachte naar de caissière. 'Heb je mijn vraag verstaan?' vroeg ze voorzichtig terwijl ze samen met hem de miezer regen in liep.

Aaron schudde zijn hoofd, blij dat het niet eens echt gelogen was. Hij had haar wel verstaan maar eerlijk gezegd geen vraag opgemerkt. Maar dat kwam waarschijnlijk omdat hij niet echt goed had geluisterd. "Nee, wat vroeg je dan?" Vroeg hij onschuldig. Hij wees naar een donkerblauwe motor met witte en zwarte accenten. Hij zag er nog erg nieuw uit en dat kwam omdat hij dat ook nog was. Deze was pas twee maanden oud en hij was er heel voorzichtig mee geweest. "Dat is hem," zei hij trots.
-----------

motor:

Jule keek naar de glanzende motor. Wow, dat was echt heel vet en even was ze afgeleid van wat ze wilde vragen. 'O, eh....ja. Het was niet echt een vraag, meet een veronderstelling. Ik vond je gewoon niet echt het type dat een extra helm bij had, maar dat maakt niet uit, ik ben blij dat je hem hebt' zei ze met een glimlachje om hem tevreden te stellen. Hij vond het vast stom dat hij om veiligheid dacht, ach ja, zo waren jongens.

Aaron haalde opnieuw zijn schouders op. "Ga er niet van uit dat ik een ongeluk krijg maar als dat gebeurt blijf ik graag leven," zei hij op een luchtige toon. Hij opende het vak onder het zakel en haalde er twee helmen uit (volgens mij past dat nooit, maar goed XD). Een donkerblauwe net als de motor, en een zwarte met achterop in witte letters de naam van het merk. Snel zette hij de donkerblauwe helm op en deed hem goed vast. Daarna pakte hij de zwarte helm op en zette hem voorzichtig op Jule's hoofd.

Jule sloeg haar ogen neer, als ze had geweten dat hij een ongeluk had gehad zou ze wel anders gereageerd hebben, dat was een nogal gevoelig punt bij haar. De helm die hij bij haar opzette was een stuk te groot en schommelde een beetje op haar hoofd. Zachtjes lachte ze en deed het klepje omhoog zodat hij haar ogen kon zien. 'Hij is een beetje aan de grote kant, maar het moet vast lukken' zei ze met een geruststellende stem.

Aaron keek even bedenkelijk, dat had hij kunnen weten. "Ik zal even kijken of ik hem wat kan verstellen," zei hij terwijl hij met zijn vingers aan het wieltje aan de achterkant van de helm draaide. Het zou wel wat uitmaken maar het zou het probleem natuurlijk niet helemaal oplossen. "Dit is het kleinste dat ik hem kan krijgen, zit hij nog steeds veel te los," zei hij redelijk bezorgd. Dit was een kant van Aaron die eigenlijk nooit naar boven kwam, hij wist zelf niet eens dat hij hem had, maar omdat dit nogal gevoelig lag nam hij zo min mogelijk risico.

'Het komt wel goed' zei ze nog steeds geruststellend. 'Laten we gaan'. Even slikte ze, als ze een ongeluk zou krijgen kon de helm afvliegen. Maar nee, zo groot was die kans niet. Dat ze allebei bij een ongeluk betrokken waren geweest zorgde er gewoon voor dat ze allebei bezorgd waren. 'Ik denk dat jij eerst op moet stappen?' vroeg ze, omdat ze hier niets van wist, maar het leek haar logisch.

hoe weet Jule dat Aaron een ongeluk heeft gehad? 0.o
---------------
Aaron knikte, het zou wel goed komen. Hij wist dat hij goed kon rijden en het was niet heel ver naar de school. Met snelle bewegingen haalde hij de motor van het slot, haalde hem van de standaard en sloeg zijn rechterbeen er overheen. "Ga maar zitten en houd je goed vast," zei hij half achterom kijkend. Dat ging door de helm niet zo gemakkelijk en hij kon Jule alleen vanuit zijn ooghoek zien. "Sla je armen maar om mijn middel als dat het makkelijkst is," zei hij op een serieuze toon. Het was niet flirtend ofzo bedoeld terwijl het heel simpel zou zijn er een grap van te maken.

context van de zin, Jule heeft mensen sowieso snel door...
----

Jule klom voorzichtig achterop, ze was erg klein en had dus wat moeite met de grote motor maar uiteindelijk zat ze toch. Een beetje aarzelend sloeg ze haar armen om zijn middel. Nee, ze had geen problemen met het aanraken van jongens, helemaal niet zelfs. Maar hoe gek het ook mocht klinken, ze wilde dit niet verpesten, ze voor Aaron echt aardig en als je een jongen te vriend wilde houden moest je vooral niet flirten of iets in die richting want dan was je vriendschap verpest.

oki, tegenovergestelde van Aaron dus
-----------
Aaron voelde de armen van Jule om zijn middel en wierp nog even een blik over zijn schouder. "Daar gaan we dan," zij hij waarna hij gas gaf. Meteen had hij als het ware een gevoel van macht. Hij had de controle over de motor en hij maakte uit waar ze heengingen. In een kalm tempo reed hij de parkeerplaats af en pas op de weg gaf hij meer gas, maar nog steeds zorgde hij ervoor dat ze niet te snel gingen. "Alles nog goed?" Zei hij met een wat hardere stem zodat hij boven het geronk van de motor uit zou komen.