On the other side

Naam: Leonardo “Leo” Cooper
Leeftijd: 19
Innerlijk: Leo is geen lief, verlegen jongentje. Hij is vrij snel aangebrand en gaat snel met een andere jongen op de vuist. Een meisje slaat, schopt of doet hij op geen andere manier pijn, al zou hij dat soms wel willen. Het is dus wel duidelijk dat hij niet over zich heen laat lopen en goed van zich af kan bijten. Maar je moet niet denken dat hij hierdoor agressief of gewoon vervelend is. Meestal kun je goed met hem lachen en heeft hij echt humor. Niet iedereen kan zijn grappen of sarcasme waarderen maar daar geeft hij niet zoveel om. Want wat anderen van hem denken maakt hem niet uit. Hij is avontuurlijk en adrenaline. Bijvoorbeeld bungeejumping is iets wat hij erg graag doet. Hij is ook niet bang voor risico’s en houdt ervan buiten en actief te zijn. Iets wat misschien handig is om over hem te weten is dat hij epilepsie heeft. In principe merk je hier niets van maar je schrikt je wel kapot als hij een aanval krijgt. Verantwoordelijkheid is niet iets wat echt bij Leo past. Natuurlijk kan hij goed op zichzelf letten maar huisdieren gaan bij hem meestal dood en als hij moet oppassen, liggen de kinderen om twaalf uur nog steeds niet in bed.
Uiterlijk: Leo is redelijk lang, rond de 1.83 en redelijk gespierd. Een echt six-pack is het niet maar het komt in de buurt. Zijn gezicht staat vaak lachend wat voor kuiltjes in zijn wangen zorgt en over het algemeen ziet hij er dan ‘cheeky’ uit. Hij is licht getint en heeft donkerbruin haar waar hij ’s morgens met gel wat model in brengt. Ook zijn ogen zijn donkerbruin en staan meestal lachend, maar als hij kwaad wordt staan ze hard en koud.
Is goed in: Extreme sporten als klimmen, abseilen enz.
Is slecht in: Woede beheersen, verantwoordelijkheid
Achtergrond: Leo had niet zo’n heel bijzonder verleden. Behalve misschien dat hij twee broers heeft en dus altijd een beetje het kleine broertje was. Natuurlijk heeft hij hard zijn best gedaan net zo stoer te zijn als zijn broers. Verder heeft hij zijn kleuterjufrouw haast een hartaanval bezorgd toen hij zijn eerste epileptische aanval kreeg. Hij viel van zijn stoel en begon raar te trillen en te schokken.

Naam: Hanna Stuwers
Bijnaam: Anna, An
Leeftijd: 18, wordt eind van het jaar 19.
Innerlijk: Hanna is een onzeker meisje die niks goed vind aan zichzelf. Haar haren zitten nooit goed, ze is te dik, haar ogen zijn niet mooi en noem maar op. Zij voelt zich nooit mooi terwijl genoeg mensen hebben gezegd dat ze wel een mooi meisje is. Er waren ook genoeg andere mensen in haar leven die haar lelijk vonden (heel erg gepest geweest om haar uiterlijk, check verleden) Dat is er zo in gaan zitten dat Hanna dat uiteindelijk zelf is gaan geloven. Dit meisje valt daar andere mensen niet mee lastig omdat zij weet hoe irritant dat is. Hanna is ook niet iemand die snel personen vertrouwd of vrienden maakt. Een beetje gesloten meisje dat moeilijk te benaderen is. Het kost haar moeite om contacten te leggen. Voelt ze zich eenmaal vertrouwd, dan is het een lief meisje met een groot hart. Letterlijk groot omdat zij nooit iemand kwaad wil doen. Door haar verleden weet zij hoe het is om altijd over je schouder te kijken, om altijd uitgescholden te worden en gepest. Dit gunt zij niemand anders dus iedereen krijgt bij dit meisje een kans. Hanna is goed in mensen door zien. Wie het goed met je menen en wie achter je rug je neer proberen te halen. Dan kan Hanna ook uit haar slof schieten. Fake people, bitches, mensen die achterlijk doen en players moeten ver uit haar buurt blijven.

Ze kan voor zichzelf opkomen want dat muurbloempje die toen over zich heen liet lopen is zij niet meer. Ook kom zij voor anderen op die gepest worden of zwart worden gemaakt. Hierdoor komt zij vaker in de problemen en krijgt de schuld van alles. Iedereen komt ook naar haar toe om problemen te vertellen. Zij is een echt luisterend oor dat nooit iets zou door vertellen. Geheimen blijven bij haar en zullen niet in de wereld geholpen worden. Dit meisje heeft ook nog eens last van claustrofobie. Hanna haat het om in kleine ruimtes te zitten of liften. Dan raakt zij helemaal in paniek, begint ze te zweten en kan hierdoor bewusteloos raken. Zij is ook een snelle huiler. Als is het van zielige reclames tot drama films. Zij geeft veel om dieren en het milieu en let ook op wat ze doet. Zij maakt nog geen spinnetje dood. Ieder levend organisme heeft het recht om te leven.

Uiterlijk:Hanna is ongeveer 1.69 lang en weegt 55 kilo. Haar ogen zijn helder blauw die soms in het licht een grijsachtige kleur krijgen. Haar haren hebben de kleur blond en zijn bovenop stijl terwijl onder slag is met een soort krullen. Hanna is niet het type om haar haren te stijlen. Ze komt uit bed, gaat er met haar handen door heen en klaar. Soms zitten er bovenop ook nog eens krullen. Het is een meisje die niet veel make-up draagt. Het blijft meestal bij mascara, eyeliner, oogpotlood en soms lipgloss. Hanna heeft ook niet echt een kledingstijl. Meer 'casual' Het ligt aan de gelegenheid. Gaat ze naar school draagt ze meestal couberjasjes met lange broek. Is ze buiten school draagt ze vaak jurkjes of langere truien met leggings eronder. Ligt er volledig aan hoe de temperatuur is.
Houdt van: Alle soorten dieren/insecten, de zee, allemaal soorten buitelands eten, fantasie/romance boeken of films en lekker op de bank hangen.
Houdt niet van: Mensen die fake zijn, bitches, players of pesters en kleine ruimtes (claustrofobie)
Verleden: Hanna was vroeger erg gepest op de middelbare school. Toen werd ze met haar gezicht in de toilet gestopt, in de prullenbakken gegooid en van de trappen afgeduwd. Hanna had maar weinig vrienden omdat de meeste bang waren om dan ook gepest te worden. Meisjes trokken aan haar haren, deden kauwgom in haar haar en spuugde. Zij werdt ook voor alles uitgemaakt. De reden waarom ze haar deden pesten was om haar 'lelijkheid'. Ze kon beter dood zijn dan haar gezicht aan andere te laten zien. Hanna was volgens de pesters om te 'kotsen'. Die 4 jaar voelde Hanna zich ook eenzaam en bang. Toen ze haar diploma behaalde klapte ze in haar handen.

Ze leeft samen met haar moeder die alcholist is en niet voor haar zorgt. Het is juist andersom. Hanna zorgt voor haar moeder. Zij doet ook alles in huis. Haar moeder brengt ook altijd vreemde mannen in huis. Daardoor hebben vaak mannen een poging gedaan om Hanna 'te versieren' Dit is nooit gelukt omdat ze dan met de pan achter hun aan rende.
Is goed in: Huishouden, zichzelf afkraken, elektrisch gitaar spelen en mensen steunen (luisteren naar problemen)
Is slecht in: rekenen, haar emoties onder controle houden (ze huilt snel)

Spoiler:

Leo had de capuchon van zijn jas ver over zijn hoofd getrokken en stak in een snelle pas de straat over. Het regende, nog, niet maar de wind was koud. Hij hield halt bij het huis van Hanna. Snel drukte hij op de bel en gooide daarna de capuchon van zijn hoofd af. Hij deed een poging een deel van zijn haar met zijn hand wat plat te strijken maar de wind maakte dat moeilijk. In plaats daarvan stak hij dus maar zijn handen in zijn zakken, uit ervaring wist hij dat hij zijn haar anders alleen nog maar meer door de war zou maken. Ondanks de wind die in zijn gezicht sneed lag er een lichte glimlach op zijn gezicht. Hij had er zin in om Hanna weer te zien. Al gingen ze dan niet iets bijzonders doen, gewoon wat bankhangen was goed genoeg. Met haar zou hij toch wel een leuke tijd hebben.

Hanna rende naar de badkamer om de kleine prullenbak te pakken voor haar moeder die moest overgeven. Met snelle passen sprong ze de slaapkamer binnen en hield net op tijd het prullenbakje vast voordat haar moeder de boel had ondergekotst. Hoe laat was het? Vroeg in de middag? Net 12 uur geweest? Haar moeder was de hele nacht op geweest met een vent die ze had meegebracht. Hen hadden zich zelf tot slapen gedronken. Hanna zuchtte diep toen ze de slaapkamer deur achter zich sloot. Ze had niet veel tijd meer om zichzelf klaar te maken voordat Leo kwam. Gelukkig had Hanna al gedoucht en haar haren geföhnd. Daar stond ze dan voor de spiegel in de badkamer zichzelf klaar te maken. Een beetje mascara op, eyeliner en oogpotlood onder haar ogen. Ze keek met een ontevreden gezicht naar zichzelf. Hoe kon Leo haar nu knap vinden? Haar lelijke haren die niet stijl waren maar ook niet krullend. Haar neus die veels te groot was voor haar gezicht vond zij zelf. Met een diepe zucht begon Hanna haar tanden te poetsen. Hanna had een lange zwarte skinnybroek aan met een riem erop die glinsterde. Daarop droeg zij een simpel wit topje met een kort zwart jackje eroverheen. Het was gewoon casual, niets bijzonders. Voor het af te maken spoot ze nog wat zoete parfum op die haar moeder gekocht had voor haar 18de verjaardag. Kreeg ze ook eens een cadeau van haar moeder. Wanneer de bel ging rende Hanna met snelle stappen de trap af. Even bleef ze voor de deur staan proberen haar haren nog goed te doen. Een kauwgom in de mond en hup de deur ging open. “Leo kom snel naar binnen! Ze hebben regen voorspeld” Met haar slanke vingers pakte ze zijn hand zachtjes vast voordat ze haar vriend naar binnen trok. Haar ogen glinsterde van blijdschap bij het zien van Leo. Er was een lieve glimlacht op haar lippen gevormd. “Alles goed?” Ze ging tegen de muur staan terwijl ze zijn hand langzaam los liet. Zelfs zijn hand vast houden zorgde voor vlinders in haar buik.

De lichte glimlach op Leo’s gezicht werd breder toen de deur openging. Niet alleen omdat hij nu uit de kou en wind kan maar vooral doordat hij Hanna zag. Gewillig liet hij zich door haar naar binnen trekken. Zachtjes gaf hij een kneepje in haar hand voordat ze hem alweer losliet. Veel te snel vond hij. Met een speels glimlachje stapte hij iets dichter naar Hanna toe en zette een hand naast haar hoofd tegen de muur. Langzaam leunde hij dichterbij tot zijn gezicht slechts een paar centimeter van dat van haar af was. “Geen ‘Hallo’ of ‘ik heb je gemist’? Zei hij op een fluistertoon. Hij hield ervan haar te plagen, al wist hij niet zeker of dit in de categorie plagen viel. Eigenlijk leek het gewoon meer op flirten, maar omdat ze samen waren wist hij niet of het wel zo zou worden genoemd. Wat kon het hem ook schelen? Hij was niet iemand die over alles drie keer nadacht en dit soort gedachten irriteerden hem alleen maar.
Zachtjes streelde hij haar wang met zijn duim. “Maar met mij gaat het goed, bedankt voor het vragen,” zei hij glimlachend met pretoogjes. Nog even hield hij zijn gezicht dicht bij het hare maar daarna ging hij weer gewoon recht staan. Niet geheel zonder wat spijt, het liefst zou hij haar nu gewoon kussen. Maar hij wist dat hoe langer je wachtte met iets dat je wilde, hoe beter het uiteindelijk voelde als je het kreeg. Bovendien had hij dat gevoel haast constant als hij met Hanna was, hij was er intussen dus wel goed in geworden het te onderdrukken, of in ieder geval onder controle te houden. “En hoe gaat het met jou?” Vroeg hij opgewekt maar niet zonder een vragende blik in zijn ogen. Hanna was een van de enige, of misschien wel de enige, waarbij hij echt het antwoord op die vraag wilde weten en het niet alleen vroeg om het vragen.

(hoelang hebben ze eigenlijk?)
De glimlacht was aanstekelijk dat Leo op zijn gezicht had. Ook Hanna begon vrolijk terug te glimlachen terwijl haar ogen deden stralen. Dit waren de momenten wanneer ze zich echt gelukkig voelde en niet aan de realiteit hoefde te denken. Leo legde zijn hand tegen de muur waardoor Hanna onregelmatig begon te ademhalen. Hij was op dit moment echt sexy. Leo vond het leuk om haar te plagen dat was duidelijk van zijn gezicht af te lezen. Haar wangen begonnen een rode gloed te krijgen door zijn woorden die hij tegen haar zei. Leo leunde langzaam dichterbij waardoor de ogen van Hanna iets groter werden. De plotselinge toenadering maakte haar nog verlegener dan zij al was. Ze slikte even terwijl haar heldere ogen de donkere ogen van Leo ontmoette. “I-kk h-e-eb je gemist” Hanna haatte het als de eerste paar woordjes stotterend klonken. Ze wilde niet eens weten hoe haar gezicht nu uit zag. Helemaal rood dat was 1 ding wat zeker is. Verlegen begon ze met haar voeten te schuifelen terwijl ze Leo een lieve glimlacht schonk. Hun gezichten waren zo dichtbij dat Hanna zijn adem kon voelen.

De streling van zijn duim over haar wang zorgde voor een aangename rilling over haar rug. Ze verlangde naar meer. Leo nam weer afstand waardoor er teleurstelling in de ogen van Hanna waren te zien. Toch was het maar beter want het leek wel of haar hart in haar keel klopte. Ze moest even haar emoties onder controle hebben. Bij de vraag van Leo had Hanna twee opties. Ze kon vertellen over haar moeder die zich weer plat had gezopen of Hanna kon doen of er helemaal niets aan de hand was. Ook ging zij Leo zeker niet vertellen dat de man in haar bed probeerde te komen afgelopen nacht. Die had het geweten toen hij een voet in zijn gezicht kreeg. Haar moeder had haar helemaal verrot gescholden. Je zou niet zeggen dat Hanna bijna geen oog dicht had gedaan. “Het gaat prima” zei ze met een stralende glimlacht. Alleen het enige wat opviel was dat haar ogen koud waren. Hanna hield er niet van om tegen Leo te liegen maar hem lastig vallen met zo’n dingen? Nee, dat ging zij echt niet doen. Dan was hij zo op haar uitgekeken.

“Wil je wat drinken?” Het leek wel of Hanna zo snel mogelijk de keuken in wilde vluchten. Met haar vingers opende ze de koelkast waar allemaal flessen alcohol in stonden. Wanneer had haar moeder inkopen gedaan? Op dat moment kreeg Hanna de neiging om de flessen kapot te gooien. Als ze dat deed werd ze uit huis gegooid en had het meisje geen onderdak meer. “Ik heb Cola, Fanta, appelsap, cassis, sinaasappelsap. Eigenlijk heb ik best veel dus zeg maar iets”

Leo vond het schattig dat Hanna rood werd en dat dit soort acties nog steeds hetzelfde effect op haar hadden als toen ze nog niet samen waren. Dat was ook waarom hij haar in eerste instantie leuk was gaan vinden. Ze was verlegen en reageerde anders op hem dan de meeste meisjes deden. Er waren een redelijk aantal meisjes die Leo door zijn glimlach en twinkelende ogen wel interessant vonden. Tot een tijd geleden had hij die aandacht geweldig gevonden maar toen hij Hanna beter leerde kennen was dat langzaamaan steeds minder geworden. En nu was het zo goed als weg. Hij kon het alleen niet helpen dat hij keek als er een mooi meisje langskwam. Dan probeerde hij het wel te voorkomen en hij nam het zichzelf kwalijk, maar heel veel kon hij er niet aandoen.

Zijn mondhoeken gingen iets omhoog toen ze zei dat ze hem gemist had. “Ik jou ook,” zei hij grijnzend maar wel met een wat serieuzere toon in zijn stem. Het was namelijk waar. Hij had ernaar uit gekeken haar weer te zien en voelde zich vrolijk nu dat eindelijk zo was.
Door zijn eigen vrolijkheid en gewoon het feit dat hij niet heel erg goed was in de gevoelens van mensen inschatten had hij niet door dat Hanna niet de waarheid sprak. Hij vond het alleen maar leuk haar te zien glimlachen.

“Is goed,” zei hij terwijl hij in een rustig tempo achter haar aan de keuken in liep. “Maakt niet uit. Wat jij neemt,” zei hij schouderophalend. Hij was niet heel kieskeurig en dronk of at eigenlijk alles wel.

De dagen waren langzaam verstreken zonder de aanwezigheid van Leo. Ze zagen elkaar al niet te vaak en Hanna had het te druk met school. Daarbij moest zij vaak nog moedertje spelen voor haar eigen moeder. Leo wist niet veel van haar situatie af, daar had Hanna voor gezorgd. Haar moeder was er meestal niet als Leo kwam en nu was haar moeder te ziek om naar beneden te strompelen. Haar handen leken lichtjes te trillen wanneer Leo vertelde dat hij haar ook had gemist. Hoe kon iemand haar nu missen? Ze walgde van zichzelf, voor wie zij was en hoe haar leven in elkaar zat. Alles was een puinzooi. Leo mocht niets weten, dat was het belangrijkste voor Hanna. Alles moest op een roze wolk lijken of haar leventje uit perfectie bestond. Leo was geen kieskeurig persoon die het niet veel uitmaakte wat Hanna koos. Zij pakte Fanta omdat het haar lievelings drank is. Soms kon zij wel 3 flessen Fanta in haar eentje opdrinken. Een Fanta verslaving dacht de dame bij zichzelf. "Oké dan wordt het fanta voor ons beide. Je weet hoe verslaafd ik daar ben" Glimlachend pakte ze de glazen en schonk ze in. Daarna gaf ze het aan Leo. Haar dag kon niet meer stuk.

Totdat Hanna iemand de trap hoorde aflopen, eerder afstrompelen.

Haar ogen werden groot en ze rende meteen naar de deur die naar de hal leidde. Snel liep ze de hal binnen om de deur te blokkeren voor haar moeder. "Mam, alsjeblieft Leo is hier" zei ze op een fluisterende toon. Haar moeder zag er verschrikkelijk uit. Haar haren stonden alle kanten op, droeg een vuile badjas met daaronder afgesleten pantoffels. "Ik kon mij herinneren dat dit mijn huis is? Sinds wanneer hoor ik mij te verstoppen?" Zonder pardon duwde de moeder haar ruw weg voordat zij de woonkamer binnen kwam lopen. Ze strompelde naar de koelkast. "Hoi Leo, sorry dat je mij zo ziet. Ik ben ontzettend ziek en heb koorts" De moeder lachtte en het rook opeens ontzettend naar alchohol. Ze greep een fles alchohol uit de koelkast. "Tegen de pijn" De moeder van Hanna ging terug naar boven.

Een opgeluchte zucht rolde over haar lippen. Haar ogen waren deels geïrriteerd dat haar moeder gewoon naar beneden was gekomen. Haar moeder had tegen Leo gelogen, dat was maar goed ook! "Pff ze denkt echt dat alcohol haar helpt tegen de pijn, gek mens wat ze is" Hanna lachtte een beetje nerveus, hopend dat Leo niets door zou hebben.