De manege in het bos

De manege ligt vrij afgelegen een stuk het bos in. Het is geen heel grote manege, en er is ongeveer plek voor zeven paarden. Achter de manege is een meer met een klein boothuis en de manege zelf bestaat uit vier gebouwen; het huis van de eigenaar, de binnenbak, de stallen en de gemeenschapsruimte, waar o.a. ook de kantine is. Bij de manege hoort een groot stuk bos waar de ruiters met hun paarden kunnen rijden. En de manege is redelijk elite, omdat er maar zo weinig paarden staan hebben die veel plek en worden ze extra goed verzorgd omdat er niet op prijzen gelet is wat betreft verzorging en inrichting van de manege. Alles ziet er even netjes uit en je zult je afvragen waarom die paarden zoveel plek nodig hebben. Buiten zijn nog een aantal grote velden waar de paarden met mooi weer overdag kunnen grazen.

Scarlett had totaal niks met paarden, in New York had ze zelden een paard gezien. Ze had er toen niks aangevonden, en og steeds begreep ze niet wat mensen zo fantastisch aan die dieren vond. Ze stonken alleen maar en lieten overal stront achter. Scarlett was per toeval de paardenwei tegen gekomen toen ze door het bos aan het rijden was. Nu stond ze steunend met een voet op de grond, de andere nog op haar motor even te kijken naar de beesten die stonden te grazen.

Anna-Cecilia gaf Cabousch de sporen en ze reed met een enorme snelheid richting het veld, daar aangekomen liet ze Cabousch springen. Vol gratie zat ze op het paard, rechte rug en haar ogen glommen van plezier. Ze reed nog een rondje door de wei nu ze hier aangekomen waren en toen zwaaide ze haar been van het paard af, om naast hem tot stilstand te komen. Ze wreef over zijn prachtige witte bles. Het zwarte paard had een prachtige, speelse uitdrukking, en zijn witte bles en sokken zorgden voor een mooi contrast. Anna-Cecilia hield van dit beestje, meer dan ze ooit van een menselijk imeand gehouden had.

bwah nu krijg ik zin om weer eens te gaan paardrijden
-
Scarlett's aandacht ging naar een paard dat in volle galop over een sprong in de wei ging, nog even door rende voor de ruiter in een rondje het paard tot stilstand bracht en afstapte. De ruiter kwam haar net bekend voor, hoe zou het ook kunnen. Ze had anna-cecilia ooit een keer ontmoet zonder haar naam te kennen. Nog steeds begreep ze niet wat mensen zo geweldig vonden aan paarden, die beesten vraagde zoveel onzinnige aandacht.

ik heb nog nooit paard gereden
~~
Anna-Cecilia wreef nog kort over Cabousch' hoofd en liep toen naar het hek om naar haar prachtpaard te gaan kijken. Hij zou bijna meedoen aan wedstrijden, en ze wist zeker dat hij zou winnen. Zij zelf zou niet meespringen, dit keer niet, haar vader vond het maar niets omdat hij van mening was dat Cabousch aan het puberen was, maar daar was ze het totaal mee oneens, nouja haar vaders wil was wet. Ze keek op. Een meisje, dat haar vaag bekend voorkwam, goedkoop. En toen wist ze het. De sportschool; het meisje zonder shampoo.

Scarlett stak haar hand naar het rijdende meisje dat kort naar haar keek. Het meisje voldeed wat haar betreft aan alle cliches van de amazones. Slank, rijk, perfect en arrogant. De woorden die ze opnoemde kwamen haar erg bekend voor. Ze had ze wel eens eerder bij iemand bedacht. Ineens ging er een lampje bij haar branden: sportschool dametje.
-
Eigenlijk zouden ze gewoon ergens in een cafe of disco moeten meeten ^^

kloptt lekker bezopen! kunnen ze een snellertje doen.

~~
Anna-Cecilia pakte de hand aan en schudde die (of was dat niet de bedoeling?). "Anna-Cecilia Rooseveld" zei ze, met een zuinige, en passende glimlach. Hij was netjes en toonde niet teveel vriendelijkheid, maar haar ogen stonden redelijk warm. Voor haar doen dan.

haha daarom en dan komt het wat opgang ^^ Dus maar bj Yasmin anders?
-
"Scarlett." noemde ze haar naam toen het meisje zich voorgesteld had, ze had wel een achternaam maar die gebruikte ze alleen in hoognodige situaties. Daarbij herinnerde die naam haar veel te veel aan haar ouders die ze totaal niet mocht. Bj Ana-cecilia, zoals het meisje zich had voorgesteld, zou dat waarschijnlijk wel anders zijn. Ze zei er donder op dat dit paard van het meisje was, en dat lang niet het enige was wat ze van haar ouders had gekregen.